מאדנע. ליגט מיר נאך אין קאפ ביז יעצט ווען אלס בחור האט מיר מיין טאטע אין אן ערנסטן שטימונג דערציילט אז מיין מומע איז אוועק, און כ'האזעך פשוט גענומען שמייכלען. ער פרעגט מיר שאקירט "ס'קומט דיר צו לאכן?" און כאמער געוואלט פארשטעקן...
טעראפיסטן געבעטן צו מסבר'ן.
איך בין נישט געווען קיין טעראפיסט אבער געהאט ענליכע מצבים ווען איך בין געווען אינגער, די בעפרשטייענדע פארמאליטעטן און די געוויינען וואס גייען קומען פון די ארומיגע (בעיקר פון די עזרת נשים) פלעגן ארויפצווינגען א שמייכל.
כ'האב עס געקאנט האבן אביסל אלץ קינד ווען כ'האב געדארפט גיין צום מנהל'ס אפיס.... איך פלעג שמייכלען פון טראכטן וואס ער שפירט איצט אלץ מנהל איבער א קליינע אומבהאלפענע אינגל, און דער שרייט נאך צו מיר: "דו לאכסט נאך???".
מאדנע. ליגט מיר נאך אין קאפ ביז יעצט ווען אלס בחור האט מיר מיין טאטע אין אן ערנסטן שטימונג דערציילט אז מיין מומע איז אוועק, און כ'האזעך פשוט גענומען שמייכלען. ער פרעגט מיר שאקירט "ס'קומט דיר צו לאכן?" און כאמער געוואלט פארשטעקן...
טעראפיסטן געבעטן צו מסבר'ן.
איך בין נישט געווען קיין טעראפיסט אבער געהאט ענליכע מצבים ווען איך בין געווען אינגער, די בעפרשטייענדע פארמאליטעטן און די געוויינען וואס גייען קומען פון די ארומיגע (בעיקר פון די עזרת נשים) פלעגן ארויפצווינגען א שמייכל.
כ'האב עס געקאנט האבן אביסל אלץ קינד ווען כ'האב געדארפט גיין צום מנהל'ס אפיס.... איך פלעג שמייכלען פון טראכטן וואס ער שפירט איצט אלץ מנהל איבער א קליינע אומבהאלפענע אינגל, און דער שרייט נאך צו מיר: "דו לאכסט נאך???".
סאיז דא א בלוט-דרוק מעדעצין וואס הייסט פראפרענעלאל (propranolol) וואס פסעקייעטריסטן גיבן פאר מענטשן וואס ליידן פון פיזישע שרעק אטאקעס ביים האלטן א דרשה וכדומה, די מעדעצין נעמט מען בלויז as needed ווי בעפאר א דרשה וכו’ און סגיבט פשוט פאר די מענטש א געוויסע פיזישע סעלף קאנטראל אז די מוסקלען זאלן זיך נישט ציטאנצן אן קיין רשות..
די מעדעצין איז אין די קאטעגאריע פון בעט”א בלאקע”ר בלאד פרעשור מעדיצינען, מנעמט דערפון ממש די קלענסטע דאוז און סווייזט וואונדער. סהאט נישט קיין שום פאסיבל סייד אפעקטס פון וואס מורא צו האבן ובפרט ביי א פיצי דאוז, עסק יאור לאוקעל דאקטער.
איין טאג אויף אמאל. איין טעסק אויף אמאל.
שטאטס מבין האט געשריבן: ↑פרייטאג פעברואר 16, 2024 1:59 am
איך וואלט זיך געוואלט יאגן, איך האב נאר נישט קיין צייט... (בשם החת"ס)
די סיבה דערפון: ווי עמיצער האט שוין ערווענט איז די סיבה 'סאציאלע אקזייעטי', מ'איז זייער אנגעוויזן אויף די ארומיגע וואס וועלן זיי זאגן, און מ'טוט אלעס אויף דער וועלט צו זיין נארמאל ביי אנדערע מענטשן, און אלעס וואס מ'טוט איז צוליב אנדערע, יעצט זאגט די סיסטעם אזוי, בקיצור, נישט עכט און נאטורליך. ממילא ווען ס'קומט א צייט וואס א נארמאלע מענטש דארף זיין ערנסט, ציט ער אויך ארויף אויף זיך אן ערנסטקייט וואס קומט אינגאנצן נישט צוליב די ארגינעלע סיבה פארוואס נארמאלע מענטשן זענען יעצט ערנסט, ווי צ.ב.ש. פסח ביינאכט, נאר זיין קאפ פאוקעסט יעצט "איך וויל זיין א נארמאלער מענטש צווישן מענטשן ממילא מוז איך עקטן ערנסט", דעמאלטס קומט די אויסברוך.
די עצה צו פראווענטן: 1. ארבעט אויף דיך עס זאל דיר באמת נישט אנגיין וואס אנדערע מענטשן טראכטן איבער דיר, צו דו ביסט אן ערנסטן מענטש אדער נישט. אזוי אז דאס אז די ארומיגע מענטשן ערווארטן פון דיר צו זיין ערנסט זאל נאכנישט זיין קיין שום סיבה פארן זיך מאכן יעצט ערנסט, אדרבה אלס צו זיין א חלק פון די סיסטעם בין איך גרייט צו לאכן הויעך אויפן קול, וואס איז? איך דארף איינעם דא געפעלן? איך דארף שפילן א געים, א פלעי, עקטן פאלש? זיין וואס איך בין נישט? אז איך בין נישט ערנסט איז נישט, פארפאלן, איך בין וואס איך בין.
2. טויש עכט וואס דו ביסט. ארבעט אויף די עכטע ארגינעלע סיבה פון זיין ערנסט, אן האב אריינגעמישט אין דעם פעיר-פרעשער, טראכט די טייטש פון די ווערטער, טראכט די געהויבנקייט פון די מצב, און דיינע אלע תנועות זאלן נאר זיין עכט, ארגינעל און נאטורליך, נישט ווייל יענער, נאר ווייל איך זע די ערנסטקייט פון די מצב, און איך פארשטיי אז מ'דארף זיין ערנסט.
די עצה בשעתן לאכן: 1. שמייכל א לייכטן שמייכל ביז עס בארואיגט זיך, ווי צו געבן דעם מעסעדזש פאר זיך אליין, און פאר אלעמען ארום: "איך בין יעצט נישט אין קיין ערנסטן מצב, און איך פרוביר נישט צו עקטן אנדערש וואס איך בין", און ממילא גייט זיך עס בארואיגן ווייל מ'איז אויפגעלאזט און מ'דרוקט זיך נישט צו זיין ערנסט. 2. דערנאך, לאז אפ אלעס ארום, און גיי אריין אין די אמת'ע סיבה פון זיין ערנסט, פארטיף דיך אין די טייטש פון די ווערטער, אין די געהויבנקייט פון די זמן, די טיפקייט פון די עבודת הקידוש וכו' (פעלט נישט אויס צו נוצן אזעלכע שרעקעדיגע ווי ICU וכדו').
די סיבה דערפון: ווי עמיצער האט שוין ערווענט איז די סיבה 'סאציאלע אקזייעטי', מ'איז זייער אנגעוויזן אויף די ארומיגע וואס וועלן זיי זאגן, און מ'טוט אלעס אויף דער וועלט צו זיין נארמאל ביי אנדערע מענטשן, און אלעס וואס מ'טוט איז צוליב אנדערע, יעצט זאגט די סיסטעם אזוי, בקיצור, נישט עכט און נאטורליך. ממילא ווען ס'קומט א צייט וואס א נארמאלע מענטש דארף זיין ערנסט, ציט ער אויך ארויף אויף זיך אן ערנסטקייט וואס קומט אינגאנצן נישט צוליב די ארגינעלע סיבה פארוואס נארמאלע מענטשן זענען יעצט ערנסט, ווי צ.ב.ש. פסח ביינאכט, נאר זיין קאפ פאוקעסט יעצט "איך וויל זיין א נארמאלער מענטש צווישן מענטשן ממילא מוז איך עקטן ערנסט", דעמאלטס קומט די אויסברוך.
די עצה צו פראווענטן: 1. ארבעט אויף דיך עס זאל דיר באמת נישט אנגיין וואס אנדערע מענטשן טראכטן איבער דיר, צו דו ביסט אן ערנסטן מענטש אדער נישט. אזוי אז דאס אז די ארומיגע מענטשן ערווארטן פון דיר צו זיין ערנסט זאל נאכנישט זיין קיין שום סיבה פארן זיך מאכן יעצט ערנסט, אדרבה אלס צו זיין א חלק פון די סיסטעם בין איך גרייט צו לאכן הויעך אויפן קול, וואס איז? איך דארף איינעם דא געפעלן? איך דארף שפילן א געים, א פלעי, עקטן פאלש? זיין וואס איך בין נישט? אז איך בין נישט ערנסט איז נישט, פארפאלן, איך בין וואס איך בין.
2. טויש עכט וואס דו ביסט. ארבעט אויף די עכטע ארגינעלע סיבה פון זיין ערנסט, אן האב אריינגעמישט אין דעם פעיר-פרעשער, טראכט די טייטש פון די ווערטער, טראכט די געהויבנקייט פון די מצב, און דיינע אלע תנועות זאלן נאר זיין עכט, ארגינעל און נאטורליך, נישט ווייל יענער, נאר ווייל איך זע די ערנסטקייט פון די מצב, און איך פארשטיי אז מ'דארף זיין ערנסט.
די עצה בשעתן לאכן: 1. שמייכל א לייכטן שמייכל ביז עס בארואיגט זיך, ווי צו געבן דעם מעסעדזש פאר זיך אליין, און פאר אלעמען ארום: "איך בין יעצט נישט אין קיין ערנסטן מצב, און איך פרוביר נישט צו עקטן אנדערש וואס איך בין", און ממילא גייט זיך עס בארואיגן ווייל מ'איז אויפגעלאזט און מ'דרוקט זיך נישט צו זיין ערנסט. 2. דערנאך, לאז אפ אלעס ארום, און גיי אריין אין די אמת'ע סיבה פון זיין ערנסט, פארטיף דיך אין די טייטש פון די ווערטער, אין די געהויבנקייט פון די זמן, די טיפקייט פון די עבודת הקידוש וכו' (פעלט נישט אויס צו נוצן אזעלכע שרעקעדיגע ווי ICU וכדו').
נישט ביי מיין טאטען און נישט ביי מיין שווער האב איך געזעהן די מאדנע מנהג פון לאכען ביים סדר, ס'הערשט א ערענסקייט און העכערקייט, ס'קומט בכלל נישט צו לאכען
איך בין זיכער אז די דאקטוירים האבען מעדיצינען פאר דעם
כ'האף אז דיינע קינדער האבן הנאה צו זיצן ביי דיין סדר און ווארטן נישׁט אויפן מינוט וואס מ'זאגט חחדד גגגדדדיייאאא מיט אזא אטעם
נישט ביי מיין טאטען און נישט ביי מיין שווער האב איך געזעהן די מאדנע מנהג פון לאכען ביים סדר, ס'הערשט א ערענסקייט און העכערקייט, ס'קומט בכלל נישט צו לאכען
איך בין זיכער אז די דאקטוירים האבען מעדיצינען פאר דעם
כ'האף אז דיינע קינדער האבן הנאה צו זיצן ביי דיין סדר און ווארטן נישׁט אויפן מינוט וואס מ'זאגט חחדד גגגדדדיייאאא מיט אזא אטעם
מען דארף טוישן דעם קעפל, ווייל ס'האט גארנישט מיט'ן סדר.
ס'זענען דא מענטשן וואס ס'קומט זיי צו לאכן אין יעדע ערנסטע און פורמאלע מצב, דער סדר איז נאר איינס פון די צייטן.
סהאט פיין מיטן סדר דעי מענטשן וואס לאכן ביים סדר לאכן נישט סתם אזוי אין ערענסטע מיניטן עפעס איז דא ספציעל ביים סדר וואס קימט צו לאכן . אלטס בחור פלעגט זיין אין מיין משפחה אנשים נשים וטף זיך געהארגעט פאר געלעכטער און מיין טאטע בראש
זעה איך יעצט אז ס'איז שוין א איר אלטע פראבלעם פון עטליכע 100 יאר צוריק. נאדיר א שטיקל פונעם חיי אדם אין כלל קל סי ז
זעהר אינטערסאנט, אבער כ'האף די פארשטייסט אז די מתביישת און די שחוק איז אלעס צוליב די זעלבע סיבה, ער רעדט נישט פון לאכן סתם אזוי.
נאכמער ער זאגט טאקע דעריבער זאל נאר די ראש המשפחה מגביה זיין די קערה לאפוקי ווי טייל אחרונים דא אינעם אשכול וואס האלטן אז מ'זאל לאכן ווי מער, אויף די כוסות זאָל מען נישט מוסיף זיין אבער אויף די לאכן יא.
און איך וועל דאס נוצן אלץ א ראיה צו וואס כ'האב געשריבן אויבן, אויב דאס מאכן קידוש בענעזאם אדער סיי וואס איז גורם לאכן, זאל מען זיך דורכרעדן מיט מורה הוראה און אים אנווייזן דעם חיי אדם ווי מ'האט משנה געווען א מנהג אינעם סדר אלץ כדי צו פארמיידן דאס לאכן.
זעה איך יעצט אז ס'איז שוין א איר אלטע פראבלעם פון עטליכע 100 יאר צוריק. נאדיר א שטיקל פונעם חיי אדם אין כלל קל סי ז
זעהר אינטערסאנט, אבער כ'האף די פארשטייסט אז די מתביישת און די שחוק איז אלעס צוליב די זעלבע סיבה, ער רעדט נישט פון לאכן סתם אזוי.
נאכמער ער זאגט טאקע דעריבער זאל נאר די ראש המשפחה מגביה זיין די קערה לאפוקי ווי טייל אחרונים דא אינעם אשכול וואס האלטן אז מ'זאל לאכן ווי מער, אויף די כוסות זאָל מען נישט מוסיף זיין אבער אויף די לאכן יא.
און איך וועל דאס נוצן אלץ א ראיה צו וואס כ'האב געשריבן אויבן, אויב דאס מאכן קידוש בענעזאם אדער סיי וואס איז גורם לאכן, זאל מען זיך דורכרעדן מיט מורה הוראה און אים אנווייזן דעם חיי אדם ווי מ'האט משנה געווען א מנהג אינעם סדר אלץ כדי צו פארמיידן דאס לאכן.
לענ"ד האט ער א חשש שחוק סתם אזוי,
ולא מפני שאינו יכולה עכשיו,
זיכסט א ספר, רבי, חברותה, מראה מקום, אין לימוד הקבלה? איך קען אייך אפשר העלפן! אין אישי!
זעה איך יעצט אז ס'איז שוין א איר אלטע פראבלעם פון עטליכע 100 יאר צוריק. נאדיר א שטיקל פונעם חיי אדם אין כלל קל סי ז
זעהר אינטערסאנט, אבער כ'האף די פארשטייסט אז די מתביישת און די שחוק איז אלעס צוליב די זעלבע סיבה, ער רעדט נישט פון לאכן סתם אזוי.
נאכמער ער זאגט טאקע דעריבער זאל נאר די ראש המשפחה מגביה זיין די קערה לאפוקי ווי טייל אחרונים דא אינעם אשכול וואס האלטן אז מ'זאל לאכן ווי מער, אויף די כוסות זאָל מען נישט מוסיף זיין אבער אויף די לאכן יא.
און איך וועל דאס נוצן אלץ א ראיה צו וואס כ'האב געשריבן אויבן, אויב דאס מאכן קידוש בענעזאם אדער סיי וואס איז גורם לאכן, זאל מען זיך דורכרעדן מיט מורה הוראה און אים אנווייזן דעם חיי אדם ווי מ'האט משנה געווען א מנהג אינעם סדר אלץ כדי צו פארמיידן דאס לאכן.
לענ"ד האט ער א חשש שחוק סתם אזוי,
ולא מפני שאינו יכולה עכשיו,
זעה איך יעצט אז ס'איז שוין א איר אלטע פראבלעם פון עטליכע 100 יאר צוריק. נאדיר א שטיקל פונעם חיי אדם אין כלל קל סי ז
זעהר אינטערסאנט, אבער כ'האף די פארשטייסט אז די מתביישת און די שחוק איז אלעס צוליב די זעלבע סיבה, ער רעדט נישט פון לאכן סתם אזוי.
נאכמער ער זאגט טאקע דעריבער זאל נאר די ראש המשפחה מגביה זיין די קערה לאפוקי ווי טייל אחרונים דא אינעם אשכול וואס האלטן אז מ'זאל לאכן ווי מער, אויף די כוסות זאָל מען נישט מוסיף זיין אבער אויף די לאכן יא.
און איך וועל דאס נוצן אלץ א ראיה צו וואס כ'האב געשריבן אויבן, אויב דאס מאכן קידוש בענעזאם אדער סיי וואס איז גורם לאכן, זאל מען זיך דורכרעדן מיט מורה הוראה און אים אנווייזן דעם חיי אדם ווי מ'האט משנה געווען א מנהג אינעם סדר אלץ כדי צו פארמיידן דאס לאכן.
ווייסעך נישט צו דו אליין פארשטייסט דעם עמקות פון דיין ווארט, אבער כ'וועל אביסל מאריך זיין. און דערמיט וועל איך אויך מגיב זיין צו דער וואס האט געפרעגט צו ס'איז דא א טעם ע"פ סוד.
אין גמ' שטייט חייב אדם לראות את עצמו כאלו הוא יצא ממצרים.
אין ספה"ק איז מבואר אז די ווארט מצרים איז א מלשון "מצר"- באדרענגענישן.
אין ספרי חסידות איז מבואר א פירוש אויף די פסוק "כי בשמחה תצאו" אז כדי ארויס צו גיין פון א צער דארף מען זיין בשמחה, כי בשמחה- מיט שמחה, תצאו- גייט מען ארויס פון צרות און מצרים (מיט א קמץ).
נו איז נישט דאן מער ווי פאסיג אז טאקע ביים ליל הסדר ווען מען וויל ארויסגיין פון אונזערע מצרים און צרות צו געבן א שמייכעלע?
זעה איך יעצט אז ס'איז שוין א איר אלטע פראבלעם פון עטליכע 100 יאר צוריק. נאדיר א שטיקל פונעם חיי אדם אין כלל קל סי ז
זעהר אינטערסאנט, אבער כ'האף די פארשטייסט אז די מתביישת און די שחוק איז אלעס צוליב די זעלבע סיבה, ער רעדט נישט פון לאכן סתם אזוי.
נאכמער ער זאגט טאקע דעריבער זאל נאר די ראש המשפחה מגביה זיין די קערה לאפוקי ווי טייל אחרונים דא אינעם אשכול וואס האלטן אז מ'זאל לאכן ווי מער, אויף די כוסות זאָל מען נישט מוסיף זיין אבער אויף די לאכן יא.
און איך וועל דאס נוצן אלץ א ראיה צו וואס כ'האב געשריבן אויבן, אויב דאס מאכן קידוש בענעזאם אדער סיי וואס איז גורם לאכן, זאל מען זיך דורכרעדן מיט מורה הוראה און אים אנווייזן דעם חיי אדם ווי מ'האט משנה געווען א מנהג אינעם סדר אלץ כדי צו פארמיידן דאס לאכן.
