דער בליץ ברענגט דעם דונער,
אינעווייניג אויפ'ן ארעט,
אינדרויסן א שירעם איבער,
אוי אין בלאטע געטרעטן,
דער חברותא פרעגט וואו ביסטע,
איך קען נישט פארשפעטן,
אבער דאך נישט אין דער גיסטע,
אין ארבעט שטארק פארנומען,
קיין צייט צו טוישן די שוך,
אינדרויסן טוט נאך רינען,
די זאקן רעדט פאר זיך,
די בני בית טוט רופן,
פון געשעפט קויף מיר ביטע,
א ווארימע נאכטמאל וועט דיר באגריסן,
אבער געווייקט האב איך ווי א שמאטע,
דאס לעכטיגע געזיכט פון די קינדער,
דער טרוקן טוט שוין נישט בענקען,
פון די אידינע א שמייכל באזונדער,
אוי ווי גוט איז מיר געשאנקען,
דער גאנצער וועלט גייט כאדאראם,
שפאצירט אויף די הענט אנטשטאט די פוס,
די סכנה הערט זיך בקול רם,
עס בענקט א גוטע גריס,
זיצן אין גלות פארטריבן,
קיין עק דערווייל ערשינען,
דער רמב"ם האט שוין געשריבן,
אחכה לו וועט ער קומען,
אוי ווי גוט וועט זיין דאס לעבן,
איש תחת גפנו בשלום,
האבן אלעס וואס מ'טוט שטרעבן,
ס'דאך אמת, נישט א חלום