שמואלי לענעראוויטש האט געשריבן:ס'איז דא א פשט וואס קען ווען גיין, אז די צדדים/מחלוקת צו זיין פטור אדער חייב ביי אזא פאל איז תלוי אין די גאנצע יסוד פון שוגג פארוואס איז בכלל א שוגג חייב? כ'האב פארגעסן וואס וויילסטו א מענטש איז נאר א מענטש..
איז דא צוויי פשטים,
איינס ''כפרה'' טאקע ביסט א אונס אבער דאך היות די האסט פאקטיש געטון אן עבירה גיי ברענג א קרבן.
צוויי ''לייג צו קאפ'' פאר א מליאן דאלער געדעקסטו אז ס'איז שבת! הא? זיי מוחל גיי ברענג א קרבן.
איז אזוי, רבא אינעם ערשטן גירסא און רב וואס לערנען אז מ'איז פטור, האלטן ווי דעם צוויטען פשט פון שוגג ממיילא איז הערליך פארוואס מ'איז פטור ווייל ער האט נישט מעיקרא צוגעלייגט קאפ טאקע ווייל בי''ד האט מתיר חלב! ''הואיל ואילו מתידע ליה דחלב הוא לא הוה הדר ביה''.
משא''כ רבא אינעם צווייטען גירסא און ר' יוחנן וואס לערנען אז מ'איז חייב, ווייל זיי האלטן ווי דעם ערשטען פשט פון שווג אז מ'דארף א כפרה ממיילא א כפרה בלייבט א כפרה....
עס איז נישט ממש אזוי, ווייל אויף א פאל וואס ער האט געגעסן חלב וואס דעמאלס איז ער זיכער תולה בבי"ד איז ר' יוחנן אויך מודה אז ער איז פטור פון א חטאת, לויט דיין פשט איז שווער פארוואס דארף ער נישט קיין כפרה?
דא איז אבער די שאלה עפעס אנדערש, צו ער הייסט תולה בעצמו "ער האט געמאכט דער טעות", צו ער הייסט תולה בבי"ד "אז בי"ד האט געמאכט דער טעות" און ער האט זיך פארלאזט אויף זיי.
די חידוש פון רבא אינעם ערשטן גירסא איז אז אפילו אויף א פאל וואס מ'קען נישט ווייזן מיטן פינגער אויף בי"ד, ווייל ער האט דאך למעשה נישט געטון עפעס וואס זיי האבן מתיר געווען, דאך וויבאלד סוכ"ס וואלט ער זיך נישט צוריק געהאלטן פון עס עסן ווייל ער וואלט זיך סומך געווען אויף בי"ד ליגט דער טעות ביי זיי.
און אויף דעם איז שייך זיך צו קריגן.