נשמה האט געשריבן:גרשון האט געשריבן:נשמה האט געשריבן:איך קלער אז הרב שפרן מיינט צו זאגן אז סוף סוף איז דאך נישט קלאר הונדערט פראצענט אז דאס איז די תכלת, דהיינו כאילו בנבואה. עס קוקט אויס אז יא, קען זיין יא, קען זיין נישט אויך. אבער סוף סוף אויף הונדערט פראצענט כאילו בנבואה איז עס נישט קלאר. אפשר איז דא פארשטופט עפעס א חלזון פון וואס מ'ווייסט נישט. אדער אנדערע סיבות.
איך האב אויך פארשטאנען אז ער מיינט דאס.נשמה האט געשריבן:נ.ב. קען זיין אז השי"ת האט געוואלט אז געוויסע פרופעסארן זאלן עס צוריק מחדש זיין? מאכט נישט קיין סענס. להגדיל שמם של הפראפעסארן? די אנדערע תכלת ווערט א צדיק'ס נאמען גרויס, אבער דא אז השי"ת זאל אריינלייגן אין די בריאה מתחלה אן אז מענטשן וואס זענען נישט אזוי איינשטומיג מיט אים און מיט זיינע אמת'ע יודעלעך, זיי זאלן עס טרעפן, אינו מתקבל על הלב.
און אז מ'האט געדארפט צוקומען צו אשמדאי צו בויען דעם בית המקדש מאכט יא סענס?
און אז מ'האט געדארפט צוקומען צו דמא בן נתינה פאר'ן חושן שטיין שטימט?
און אז הלכות קידוש החודש וואס כלל ישראל לערנט אין רמב"ם 900 יאר קומט פון די יוונים איז מתקבל על הלב?
ס'איז טאקע דא אזא געפיל. אבער היא הנותנת צי דאס געפיל פארנארט נישט מ'זאל נישט ווילן אפקויפן אין פאל דאס איז דאס מציאות.
חכמה בגוים תאמין! יא? דא רעדט מען פון 'גוים'? אדער מ'רעדט דא פון כוחות וואס שוואכן אפ די ריינקייט פון אמונה. די ריינקייט פון די סיבה פאר'ן טראגן תכלת. די ריינקייט פון אמונה אזוי ווי די פריערדיגע צדיקים האבן אונז איבערגעבן אז דאס מיינט ריין.
דו מוזט געדענקען אז מ'איז נישט זיכער אז דאס איז די חלזון פון תכלת. יעדער (פון די וואס האלטן פון די מיורקס) זענען מודה אז ס'שטומט טאקע, אבער הלוואי וואלט עס געשטומט מער. הלוואי וואלט מען געקענט טרעפן די עכטע חלזון. און מ'זוכט נאך און נאך ראיות פון ירושלמי און פון נאך.
די ערשטע נקודה איז אז ס'איז בכלל נישט זיכער אז דאס איז די תכלת. ס'קען זיין? יא! מ'קען אריינקוועטשן מיט כח? יא! ס'איז זיכער די חלזון פון תכלת פון חז"ל? אפשר איז דא ערגעץ אנדערש א אנדערע עכטע חלזון. אפשר? און ערשט די צווייטע נקודה איז אז למעשה ווען דו זעהסט ווער ס'האט עס מחדש געווען, שוואכט עס אפ. וויל דען השי"ת אז מ'זאל זיך פון זיי דערמאנען? אדער השי"ת וויל אז מ'זאל זיך דערמאנען פון צדיקים! פון כסא הכבוד!
אנווייזן אז די מיורקס קען פארבן בלוי איז נישט מינות. ס'איז א פאקט. א פאקט פון השי"ת און נישט א פאקט וואס האט זיך געשאפן פון מינים. אבער איך קען עס נוצן אלץ א שטארקע סיבה - א צווייטע נקודה - פארוואס ס'זאל מיר אפלאזן פון די גאנצע זאך. ווער וויל גיין מיט תכלת וואס זיי האבן געטראפן?
נאכאמאל הלכה למעשה מקיים צו זיין א מצות עשה בויט מען נישט אויף הרגשים.