היימישער הייקער האט געשריבן:ער איז געווען א שטארקע עניו
(ב"מ פד., סנהדרין י"א:) אבער פון זיין זוהן, רבינו הקדוש האט ער געהאלטן עולם ומלאו. איינמאל ווען רבינו הק' האט זיך אפגערעדט אז ר' אלעזר ב"ר שמעון האלט זיך חשוב'ער פון אים, האט רשב"ג געזאגט אז ראב"ש איז גערעכט, ווייל כאטש וואס דו ביסט טאקע א לייב, ביסטו דאך די זוהן פון א פוקס, משא"כ ראב"ש איז א לייב די זוהן פון א לייב, דער גרויסער רשב"י
(ירושלמי שבת ס"ג:).
און אן אנדערע פאל האט ער געלאזט א פרוי שפייען אויף אים כדי צו מאכן שלום בית
(נדרים ס"ו:).
עס איז אינטערסאנט אנצומערקן אז רבינו הק' קריגט זיך אסאך מיט זיין טאטע, און עפ"ר ווערט רבי'ס דעה געברענגט אין די משנה איידער זיין טאטע'ס!
(שבת יט., עירובין לב., ועוד.)ער איז געווען א תלמיד מובהק פון זיין טאטע רבן גמליאל דיבנה, אבער ער האט געלערנט, און ווערט אפט געברענגט אין די משנה, צוזאמען מיט זיין טאטעס חברים, , ר' יהודה, ר' יוסי און ר' מאיר די תלמידים פון ר' עקיבא. דאס אז ער איז געווען גערעכנט ווי א חבר פאר די פיל עלטערע תנאים, ברענגט נאך מער ארויס ווי שטארק זיין עניות איז געווען.
ער איז געווען נשיא אין גאר א שווערע תקופה פאר כלל ישראל. ער האט צוגעזעהן די חורבן ביהמ"ק און די גרויזאמע הריגות אין ביתר. ער האט געזאגט אויף זיך דעם פסוק עיני עוללה לנפשי מכל בנות עירי, מיין קלאג איז נאך גרעסער פון אלע טעכטע פון מיין שטאט. פון טויזענט געלוגענע בחורים וואס זענען געווען אין זיין משפחה, איז געבליבן נאר ער מיט איין קאזין
(סוטה מ"ט:, ב"ק פג.).
צוליב זיין ייחוס, האט מען אים אויפגענומען אלץ נשיא, טראץ זיין יונגן עלטער. ר' נתן הבבלי האט מען געשטעלט אלץ אב"ד און ר' מאיר אלץ חכם. טראץ זיין גרויס עניוות, האט ער שטארק געזוכט צו אויפהייבן די כבוד פון די נשיאות נאך די גרויסע חרבנות. ביז דאן איז געווען די סדר אז די תלמידים האבן זיך אויפגעשטעלט סיי פארן נשיא און סיי פארן אב"ד און דעם חכם. האט ער געהייסן אז די תלמידים זאלן זיך נישט אויפשטעלן פאר יעדן גלייך, נאר עס זאל זיין חילוקים. ווען ר' מאיר און ר' נתן, וואס זענען געווען עלטער פון אים, האבן געזוכט צו שטערן, האט ער זיי ארויסגעווארפן פון די ישיבה. ער האט זיי שפעטער אריינגעלאזט מיטן תנאי, אז ר' מאיר וועט מען רופן 'אחרים' און ר' נתן 'יש אומרים.' ר' מאיר האט למעשה זיך אוועקגעצויגן פון תקוע קיין טברי'. רשב"ג האט טאקע מצליח געווען צוריקצוברענגן די שטאלץ צו די נשיאות. רשב"ג האט נישט געהאט קיין סך תלמידים. די ישיבות זענען שוין דעמאלס נישט געווען אין איין צענטראלער פלאץ, נאר יעדער חכם האט געהאט זיין אייגענע ישיבה.
אין הלכה, מאכט ער אסאך מאל חילוקים לויט די מציאות, למשל לא כל הביברין שוין
(שבת פי"ג מ"ה) לא כל העיירות ראויות לחומה
(ב"ב פ"א מ"ה) און נאך. אזוי אויך זאט ער הכל כמנהג המדינה
(כתובות פ"י מ"ד). די הלכה איז כמותו חוץ מערב וצידון וראיה אחרונה
(כתובות עז.)נפטר בערך בשנת ג' תע"ה, און רבינו הק' האט ממלא געווען מקומו. מיר דערמאנען זיין הייליג נאמען צוויי מאל א טאג ביי די קטורת. זי"ע.
לאטס אייך הערן
דא.