הרב_שלום האט געשריבן:ווען האט זיך אנגעהויבען די מנהג פון הארא, א חתונה קלייד פאר אלע ניסעס, געבן נאש ביי א מצוה טאנץ?
פון קינדווייז אן איז געווען דער הארא. איך גלייב אבער נישט אז אין דער אלטער היים איז דאס געווען.
אפשר קומט עס גאר פון ירושלים עיה"ק.
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
הרב_שלום האט געשריבן:ווען האט זיך אנגעהויבען די מנהג פון הארא, א חתונה קלייד פאר אלע ניסעס, געבן נאש ביי א מצוה טאנץ?
דריידל האט געשריבן:פלוני האט געשריבן:שמעתי דרשה מהרב מקאשוי זצ"ל, שאמר בשם [איני זוכר] שלא יגביהו החתן דהוא מנהג עכו"ם
מסתמה האט ער גערעדט פון אויפהייבן אויפן אקסל, ווייל אויפהייבן אויף א בענקל האט מען זיך געפירט ביי גדולי ישראל
זכרונות האט געשריבן:דריידל האט געשריבן:פלוני האט געשריבן:שמעתי דרשה מהרב מקאשוי זצ"ל, שאמר בשם [איני זוכר] שלא יגביהו החתן דהוא מנהג עכו"ם
מסתמה האט ער גערעדט פון אויפהייבן אויפן אקסל, ווייל אויפהייבן אויף א בענקל האט מען זיך געפירט ביי גדולי ישראל
און אויפהייבן אויף די אקסל האט מען זיך אויך געפירט ביי גדולי ישראל. אין ירושלים האט מען זיך זיכער אזוי געפירט. (געזעהן בילדער)
זכרונות האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
אווב וואלט איך געווען א ליטוואק וואלט איך געענטפערט אזויווי דיר.
די חילוק איז, אז ביי די מצווה טאנץ זיצט די חתן מיט די רוקן צו די פרויען, און ביי די סעודה זיצט ער מיט די פנים צו זיי.
ס'דא נאך חילוקים. מצוה טאנץ בלייבט מצוה טאנץ נישט קיין נפקא מינה ווילאנג עס דויערט און האט א דין (מנהג) בפני עצמו.
מצוה טאנץ איז שטארק פראבלאמאטיש להלכה אבער עס איז א הייליג מנהג, און ביי חסידים איז עס שטארק פארהייליגט, און דערובער איז יעדער חלק דערפון תלוי במנהג, און ספעציעל ווי דער חתן זאל זיצן איז א מנהג (און אפשר א קפידא) ממש.
משא"כ דער צורה פון דער חתונה האט זיך אלס געטוישט לטב למוטב, און האט זיך אלס געוואנדן און וויפיל די גדולי ישראל און ערליכע אידן האבן געדולדעט אינטער די אומשטענדן. אין אנדערע ווערטער עס איז זיי נישט געווען א לכתחלה נאר א בדיעבד, און היינט (ביי די נאך די מלחמה געבוירענע) איז אכשר דרא, מען טוישט גאנץ שנעל אויב מען זעט אז עס טויג נישט אדער פאסט נישט, און ביי טייל שנעלער און ביי טייל שטייטער.
איטשע האט געשריבן:זכרונות האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
אווב וואלט איך געווען א ליטוואק וואלט איך געענטפערט אזויווי דיר.
די חילוק איז, אז ביי די מצווה טאנץ זיצט די חתן מיט די רוקן צו די פרויען, און ביי די סעודה זיצט ער מיט די פנים צו זיי.
ס'דא נאך חילוקים. מצוה טאנץ בלייבט מצוה טאנץ נישט קיין נפקא מינה ווילאנג עס דויערט און האט א דין (מנהג) בפני עצמו.
מצוה טאנץ איז שטארק פראבלאמאטיש להלכה אבער עס איז א הייליג מנהג, און ביי חסידים איז עס שטארק פארהייליגט, און דערובער איז יעדער חלק דערפון תלוי במנהג, און ספעציעל ווי דער חתן זאל זיצן איז א מנהג (און אפשר א קפידא) ממש.
משא"כ דער צורה פון דער חתונה האט זיך אלס געטוישט לטב למוטב, און האט זיך אלס געוואנדן און וויפיל די גדולי ישראל און ערליכע אידן האבן געדולדעט אינטער די אומשטענדן. אין אנדערע ווערטער עס איז זיי נישט געווען א לכתחלה נאר א בדיעבד, און היינט (ביי די נאך די מלחמה געבוירענע) איז אכשר דרא, מען טוישט גאנץ שנעל אויב מען זעט אז עס טויג נישט אדער פאסט נישט, און ביי טייל שנעלער און ביי טייל שטייטער.
נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
איטשע האט געשריבן:נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
יצחק טובי' האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
אפשר זאלט איר מעיין זיין אביסל אין זייערע ספרים, בעיקר אין די טשעפטער איבער כיבוד חלמידי חכמים [יו"ד רמ"ב-ד].
loyodea האט געשריבן:צריך אדם להתרחק מהנשים מאד מאד. ואסור וכו'
איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
שמן האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
ביי אונז טוהט מען טאקע נישט אזוי, איך האלט סתם אזוי אז עס איז צער בעלי חיים צו זעצן א פרישע חתן כלה פאר א פאר שעה צוזאמען בפני קהל ועדה ווען זיי קענען זיך קוים, (מען דארף אריין רופען די צער בעלי חיים גרופעס)
איטשע האט געשריבן:יצחק טובי' האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
אפשר זאלט איר מעיין זיין אביסל אין זייערע ספרים, בעיקר אין די טשעפטער איבער כיבוד חלמידי חכמים [יו"ד רמ"ב-ד].
אנטשולדיגט, כ׳האב נישט געמיינט ח״ו חוזק מאכן פון די קדושים עליונים. נאר צומאל זענען דא מענטשן אזוי אומוואוסנד, אז זיי פארגעסן פון שולחן ערוך, אבער די היינטיגע ספרים פון ״הרב׳ס״ דאס איז ביי געזעץ. פילייכט דאס וועט צוען זייערע אינטערעסע, נאכצוקוקען וואס די הלכה זאגט לגבי די טעמע.
הרב_שלום האט געשריבן:ווען האט זיך אנגעהויבען די מנהג פון ..... געבן נאש ביי א מצוה טאנץ?
איטשע האט געשריבן:זכרונות האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
אווב וואלט איך געווען א ליטוואק וואלט איך געענטפערט אזויווי דיר.
די חילוק איז, אז ביי די מצווה טאנץ זיצט די חתן מיט די רוקן צו די פרויען, און ביי די סעודה זיצט ער מיט די פנים צו זיי.
ס'דא נאך חילוקים. מצוה טאנץ בלייבט מצוה טאנץ נישט קיין נפקא מינה ווילאנג עס דויערט און האט א דין (מנהג) בפני עצמו.
מצוה טאנץ איז שטארק פראבלאמאטיש להלכה אבער עס איז א הייליג מנהג, און ביי חסידים איז עס שטארק פארהייליגט, און דערובער איז יעדער חלק דערפון תלוי במנהג, און ספעציעל ווי דער חתן זאל זיצן איז א מנהג (און אפשר א קפידא) ממש.
משא"כ דער צורה פון דער חתונה האט זיך אלס געטוישט לטב למוטב, און האט זיך אלס געוואנדן און וויפיל די גדולי ישראל און ערליכע אידן האבן געדולדעט אינטער די אומשטענדן. אין אנדערע ווערטער עס איז זיי נישט געווען א לכתחלה נאר א בדיעבד, און היינט (ביי די נאך די מלחמה געבוירענע) איז אכשר דרא, מען טוישט גאנץ שנעל אויב מען זעט אז עס טויג נישט אדער פאסט נישט, און ביי טייל שנעלער און ביי טייל שטייטער.
נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
זכרונות האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:זכרונות האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
אווב וואלט איך געווען א ליטוואק וואלט איך געענטפערט אזויווי דיר.
די חילוק איז, אז ביי די מצווה טאנץ זיצט די חתן מיט די רוקן צו די פרויען, און ביי די סעודה זיצט ער מיט די פנים צו זיי.
ס'דא נאך חילוקים. מצוה טאנץ בלייבט מצוה טאנץ נישט קיין נפקא מינה ווילאנג עס דויערט און האט א דין (מנהג) בפני עצמו.
מצוה טאנץ איז שטארק פראבלאמאטיש להלכה אבער עס איז א הייליג מנהג, און ביי חסידים איז עס שטארק פארהייליגט, און דערובער איז יעדער חלק דערפון תלוי במנהג, און ספעציעל ווי דער חתן זאל זיצן איז א מנהג (און אפשר א קפידא) ממש.
משא"כ דער צורה פון דער חתונה האט זיך אלס געטוישט לטב למוטב, און האט זיך אלס געוואנדן און וויפיל די גדולי ישראל און ערליכע אידן האבן געדולדעט אינטער די אומשטענדן. אין אנדערע ווערטער עס איז זיי נישט געווען א לכתחלה נאר א בדיעבד, און היינט (ביי די נאך די מלחמה געבוירענע) איז אכשר דרא, מען טוישט גאנץ שנעל אויב מען זעט אז עס טויג נישט אדער פאסט נישט, און ביי טייל שנעלער און ביי טייל שטייטער.
נייע מעשה!
זעצט אייך לערנען די ספרים וואס הרב קארו אין איסרליש האבן געשריבן - עס איז נישט קיין שום פראבלעם על פי הלכה - זיכער נישט די היינטיגע מצוה טענציל.
ווילסט נישט וואוסן ווי אזוי די אמאליגע גדולי ישראל (פאר׳ן בעש״ט) האבן געטאנצן מצוה טענציל.
עס זענען געווען גרויסע גדולי ישראל וואס האבען געהאלטן אז מען טאר נישט ע"פ שלחן ערוך, דאכט זיך מיר אז דער תבואות שור שטורעמט קעגן דעם
פיישל האט געשריבן:דער אמת איז דאך אייביג אויף ביידע זייטן אז ס'איז נישט קיין סתירה, ס'איז געווען א מנהג און הייליג אבער אויף גאר אן אנדער אופן און מציאות צו וויאזוי ס'איז נשתרבב געווארן, נאר אז ס'איז כבר דש און מורגל איז עס שוין נישט אזוי פראבלעמאטיש ווי אלע אזעלכע זאכן וואס איז אריין ביי היימישע אידן און ס'ציט נישט קיין אויג און מ'לערנט זיך נישט אפ, מ'טוט עס אפ אויפן איידלסטן אופן שייך יעדער כפי אות לבבו, און ס'איז כשר וישר
במילא איז יעדער גערעכט ס'איז הייליג און נישט אויף איינמאל.
איטשע האט געשריבן:שמן האט געשריבן:איטשע האט געשריבן:לאשתמודעתא האט געשריבן:אין די ע' יארן בין איך געווען אויף א משפחה חתונה אין אוסטראליע, און דארט אין מען נאך געהעריג אין די כ' יארן.
די חתן מיט די כלה שפאצירן דורך די גאנצע פרויען זייט ביזן אויבן אהן, דארט זעצן זיי זיך ביידע אוועק, מ'וואשט זיך, מ'עסט אביסל, און דערנאך קומט ערשט די חתן אריין צו די מענער זייט.
ביטע ערקלערט, מיט וואס גענוי איז עס אנדערש, מיט׳ן זעצן די חתן פאר עטליכע שעה צווישן די פרויען ביי מצוה טענציל?
ביי אונז טוהט מען טאקע נישט אזוי, איך האלט סתם אזוי אז עס איז צער בעלי חיים צו זעצן א פרישע חתן כלה פאר א פאר שעה צוזאמען בפני קהל ועדה ווען זיי קענען זיך קוים, (מען דארף אריין רופען די צער בעלי חיים גרופעס)
אקעי לאמיר אנפאנגן פון אנהייב.
מצוה טענציל - דערמאנט דורך די ראשונים אלס ״מחול המצוה״, איז פארגעקומען פאר די חתונה. צו מוצאי שבת
פיישל האט געשריבן:דער אמת איז דאך אייביג אויף ביידע זייטן אז ס'איז נישט קיין סתירה, ס'איז געווען א מנהג און הייליג אבער אויף גאר אן אנדער אופן און מציאות צו וויאזוי ס'איז נשתרבב געווארן
הרב מגאליציען האט געשריבן:זה אינו, די "מחול של מצוה" איז פארגעקומען מוצאי שבת "נאך" די חתונה, עי' היטב במהרי"ל ובשאר ספרי מנהגים.
ס'איז פשוט קיין שום "מצוה" נישט צו טאנצן פאר'ן חתונה, איידער זיי האבן געקריגן א דין חתן וכלה.
הרב מגאליציען האט געשריבן:פיישל האט געשריבן:דער אמת איז דאך אייביג אויף ביידע זייטן אז ס'איז נישט קיין סתירה, ס'איז געווען א מנהג און הייליג אבער אויף גאר אן אנדער אופן און מציאות צו וויאזוי ס'איז נשתרבב געווארן
אמת ס'איז היינט נשתרבב געווארן אויף סאך אן איידעלע אופן ווי ס'איז אמאל געפראוועט געווארן, עי' שו"ע סי' כ''א בנו''כ ובספרי מנהגי אשכנז.
loyodea האט געשריבן:הרב מגאליציען האט געשריבן:פיישל האט געשריבן:דער אמת איז דאך אייביג אויף ביידע זייטן אז ס'איז נישט קיין סתירה, ס'איז געווען א מנהג און הייליג אבער אויף גאר אן אנדער אופן און מציאות צו וויאזוי ס'איז נשתרבב געווארן
אמת ס'איז היינט נשתרבב געווארן אויף סאך אן איידעלע אופן ווי ס'איז אמאל געפראוועט געווארן, עי' שו"ע סי' כ''א בנו''כ ובספרי מנהגי אשכנז.
ביסט נישט געווען דארט צו וויסן, אז ס'איז געווען אין גרויסע ליכטיגע זאלן בפני המון עם.
און וואס מיינט 'עם'
און אפי' דארט פירט שוין אויס דער ב"ח בעל המימרא, והיכא דלא נהוג איסורא איכא.