שאלות אין הלכה

[געמבלער]

יש"כ, געווען נוגע פאר מיין ב"ב נעכטן (פאר)נאכט. ברוך שכוונתי צו סטאווס תשובה.
יעצט פאלט מיר איין א פרישע שאלה. איינער (א מחויב במצוות הלל ונ"ח לאפוקי נשים וואס מעגן לכאורה) וואס דערמאנט זיך נאכן צינדן חנוכה ליכט אבער פארן סוף זמן הלל, צו מעג ער נאך אלץ זאגן בברכה אדער דאס וועט שוין זיין אזוי ווי א פרוי וואס וויל זאגן הלל אדער מנחה נאך הדלה"נ שבת וואס מען מוז האבן געמאכט א תנאי?
בשעתן שרייבן זעה איך אז סאיז נישט קיין שאלה ווייל נ"ח דארף נישט זיין ביינאכט. (איז פארוואס דרוקסטו שיק?? כווייס טאקע נישט...)

[סטאוו יא פיטא]

כל היום כשר לקריאת ההלל שטייט אין משנה אין מגילה ציזאמען מיט אלע אנדערע דינים וואס זענען נוהג ביום. דאס מיינט כל אחד לפי מנהגו וואס יום איז (ביי אינז פון עלות ביז צאה"כ)
דער מהרש"ם שרייבט מ'זאל אבער מקפיד זיין צי זאגן ווען ס'איז נאך געהעריג לעכטיג אלץ די פסוק ממזרח שמש עד מבואו
זאגן ביינאכט האט נישט קיין פשט ווארום ס'איז שוין עבר זמנו (כנ"ל פשוט) מ'קען סתם אזוי זאגן הלל ותשבחות אבער האט נישט מיט די מצוות היום פון זאגן הלל

ווי איז די מהרש"ם? ועלעכע זמן איז דאס?

חלק א' סימן א'

1216201151.JPG (107.25 KiB) געזען 883 מאל

א ברכה נאר ביז 58 מינוט אחר השקיעה א פשט האט ביז 96 אחר השקיעה

אזוי זיכער נישט צי מאכן א ברכה ביה"ש?
פארוואס זאל מען נישט זאגן אז ס'איז יום לקולא בדרבנן?

[great]

כל היום כשר לקריאת ההלל שטייט אין משנה אין מגילה ציזאמען מיט אלע אנדערע דינים וואס זענען נוהג ביום. דאס מיינט כל אחד לפי מנהגו וואס יום איז (ביי אינז פון עלות ביז צאה"כ)
דער מהרש"ם שרייבט מ'זאל אבער מקפיד זיין צי זאגן ווען ס'איז נאך געהעריג לעכטיג אלץ די פסוק ממזרח שמש עד מבואו
זאגן ביינאכט האט נישט קיין פשט ווארום ס'איז שוין עבר זמנו (כנ"ל פשוט) מ'קען סתם אזוי זאגן הלל ותשבחות אבער האט נישט מיט די מצוות היום פון זאגן הלל

ווי איז די מהרש"ם? ועלעכע זמן איז דאס?

חלק א' סימן א'

1216201151.JPG

א ברכה נאר ביז 58 מינוט אחר השקיעה א פשט האט ביז 96 אחר השקיעה

אזוי זיכער נישט צי מאכן א ברכה ביה"ש?
פארוואס זאל מען נישט זאגן אז ס'איז יום לקולא בדרבנן?

עיין מפורש מ"א סימן תרנ"ב והטעם ספק ברכות לחומרא דשאלה דאורייתא

[great]

יש"כ, געווען נוגע פאר מיין ב"ב נעכטן (פאר)נאכט. ברוך שכוונתי צו סטאווס תשובה.
יעצט פאלט מיר איין א פרישע שאלה. איינער (א מחויב במצוות הלל ונ"ח לאפוקי נשים וואס מעגן לכאורה) וואס דערמאנט זיך נאכן צינדן חנוכה ליכט אבער פארן סוף זמן הלל, צו מעג ער נאך אלץ זאגן בברכה אדער דאס וועט שוין זיין אזוי ווי א פרוי וואס וויל זאגן הלל אדער מנחה נאך הדלה"נ שבת וואס מען מוז האבן געמאכט א תנאי?
בשעתן שרייבן זעה איך אז סאיז נישט קיין שאלה ווייל נ"ח דארף נישט זיין ביינאכט. (איז פארוואס דרוקסטו שיק?? כווייס טאקע נישט...)

דברים אלו צריכין ביאור ועיון ומסודר

1)מנחה נאך הדלקת נירות שבת איז טאקע לכתחילה צריכין תנאי אבער בדיעבד פסקו רוב אחרונים לקולא

2)מנחה נאך נר חנוכה ערב שבת מותר לכתחילה למנהג העולם להרבה פוסקים משום שלא נראה תרתי דסתרי כיון דהמצוה הוא דייקא ערב שבת לפני קבלת שבת

3)מנחה נאך נר חנוכה כשהדליק בשעת הדחק אחר פלג המנחה בימי החול צריך לעיין לכאורה אסור דהוא תרתי דסתרי ממש אבל יש לומר דלא גרע ממעריב מוצאי שבת אחר פלג דשרי עיין בשו"ת מנחת יצחק ט. כ.

4)הלל אחר הדלקת הנירות בין שבת ובין חנוכה עיין בשו"ת התעוורת תשובה בחנוכה דמותר אפילו בברכה בתאי דביום הבא אומרים גם כן הלל עיי"ש

[געמבלער]

יש"כ, געווען נוגע פאר מיין ב"ב נעכטן (פאר)נאכט. ברוך שכוונתי צו סטאווס תשובה.
יעצט פאלט מיר איין א פרישע שאלה. איינער (א מחויב במצוות הלל ונ"ח לאפוקי נשים וואס מעגן לכאורה) וואס דערמאנט זיך נאכן צינדן חנוכה ליכט אבער פארן סוף זמן הלל, צו מעג ער נאך אלץ זאגן בברכה אדער דאס וועט שוין זיין אזוי ווי א פרוי וואס וויל זאגן הלל אדער מנחה נאך הדלה"נ שבת וואס מען מוז האבן געמאכט א תנאי?
בשעתן שרייבן זעה איך אז סאיז נישט קיין שאלה ווייל נ"ח דארף נישט זיין ביינאכט. (איז פארוואס דרוקסטו שיק?? כווייס טאקע נישט...)

דברים אלו צריכין ביאור ועיון ומסודר

1)מנחה נאך הדלקת נירות שבת איז טאקע לכתחילה צריכין תנאי אבער בדיעבד פסקו רוב אחרונים לקולא

קיינמאל געוויסט דאס, ביי די נשים איז דאס דאך פון די ג' חמורות...היא הדין ביי עסן נאכן צינדן אן א תנאי?

נומער 4 איז מיר אויך א חידוש כי לכאורה זמנה אינה בלילה א"כ למאי נפק"מ אם אמרינן למחרת הלל
(כפרעג חלילה נישט איך בין מסביר פארוואס סאיז מיר א חידוש)

[אוראייניקל]

1)מנחה נאך הדלקת נירות שבת איז טאקע לכתחילה צריכין תנאי אבער בדיעבד פסקו רוב אחרונים לקולא

רוב? אן א תנאי איז א קוידענאווער היתר.

[סטאוו יא פיטא]

א פשט האט ביז 96 אחר השקיעה

לפי זה האט א פשט צי לייגן תכלת כאטש יוצא צי זיין די שיטות וואס האלטן דערפון?..

[סאדאם חוסעין]

צו צינדן נאכן פל"ג פארן זמן איז נישט אויסגעהאלטן נאר ביי אן אונס גמור.
אזוי ווי אייביג די כלל ווען די מחבר ברענגט א שיטה און דערנאך א יש מי שפליג: כל שכן ווען די צווייטע לאזט אויך נישט סתם אזוי.
לשון המחבר: אין מדליקין נר חנוכה קודם שתשקע החמה, אלא עם סוף שקיעתה (פירש המג"א דהיינו הזמן צאת הכוכבים). ולא מקדימים. ויש מי שאומר שאם הוא טרוד, יכול להקדים מפלג המנחה ולמעלה

און זאגן הלל ביינאכט סתם אזוי איז נישט אויסגעהאלטן, חוץ ליל שישי און ליל שבת, אבער דאן אויך נישט לשם הלל נאר לשם תהלים.

[great]

א פשט האט ביז 96 אחר השקיעה

לפי זה האט א פשט צי לייגן תכלת כאטש יוצא צי זיין די שיטות וואס האלטן דערפון?..

1)איר זענט גערעכט אבער תכלת האב איך מקובל פון סאטמאר רב שלא לילך ואין מהררין אחר רבו משא"כ 96 האט ער זיך זייער אסאך מאל גערעכנט לעצמו

2)און אויך 90 דהיינו א מיל 22.5 איז נישט איין שיטה כך פסק הרבה (חתם סופר בהגהות סימן פט) גר"א סימן תנ"ט ועד עיין בלקוטים ספרים ותמצא

[great]

1)מנחה נאך הדלקת נירות שבת איז טאקע לכתחילה צריכין תנאי אבער בדיעבד פסקו רוב אחרונים לקולא

רוב? אן א תנאי איז א קוידענאווער היתר.

1) אני פוסק כרבי שו"ת מנחת יצחק חלק ט סימן כ שהיתר להתפלל בלי תנאי בדיעבד

2) וזה שכתבתי שכך הוא שיטת רוב אחרונים ימחול החבירים לעיין בספר אוצר הלכות ופסקי תשובות ותמצא נחת

[great]

יש"כ, געווען נוגע פאר מיין ב"ב נעכטן (פאר)נאכט. ברוך שכוונתי צו סטאווס תשובה.
יעצט פאלט מיר איין א פרישע שאלה. איינער (א מחויב במצוות הלל ונ"ח לאפוקי נשים וואס מעגן לכאורה) וואס דערמאנט זיך נאכן צינדן חנוכה ליכט אבער פארן סוף זמן הלל, צו מעג ער נאך אלץ זאגן בברכה אדער דאס וועט שוין זיין אזוי ווי א פרוי וואס וויל זאגן הלל אדער מנחה נאך הדלה"נ שבת וואס מען מוז האבן געמאכט א תנאי?
בשעתן שרייבן זעה איך אז סאיז נישט קיין שאלה ווייל נ"ח דארף נישט זיין ביינאכט. (איז פארוואס דרוקסטו שיק?? כווייס טאקע נישט...)

דברים אלו צריכין ביאור ועיון ומסודר

1)מנחה נאך הדלקת נירות שבת איז טאקע לכתחילה צריכין תנאי אבער בדיעבד פסקו רוב אחרונים לקולא

קיינמאל געוויסט דאס, ביי די נשים איז דאס דאך פון די ג' חמורות...היא הדין ביי עסן נאכן צינדן אן א תנאי?

נומער 4 איז מיר אויך א חידוש כי לכאורה זמנה אינה בלילה א"כ למאי נפק"מ אם אמרינן למחרת הלל
(כפרעג חלילה נישט איך בין מסביר פארוואס סאיז מיר א חידוש)

לגבי נומער 1) די מנחת יצחק איז נישט מקיל צו עסן נאר מנחה. והחוליק פשוט שבאכילה יש עצה לעשות קידוש משא"כ מנחה

לגבי נומער 4) ימחול לעיין בפנים בשו"ת התעוררת תשובה חלק ג סימן תע"ב שכתב מפורש. וכן כאך יוצא מן טו"ז בסימן ת"ר עייש ותמצא נחת והסברא בזה הוא מתוק מדבש וכך ביארו דיש חילוק בין מעריב והדלקת הנירות לגבי תרתי דסתרי דמעריב כיון שהוא דבר ששיך בלילה לכן כל הדברים ששיכן ביום הוא סתירה משא"כ נרות שבת אינו שייך לליה המצוה הוא דייקא להדליק ביום אבל כין שצריכי לקבל שבת אחריו נחשב שבת אבל לא נחשב לילה ולכן הוא סתירה לדברים ששיך אלא לחול ולכן אסור מנחה שתפילת חול הוא (עיין שו"ת תשורת ש"י לגבי הפסק טהרה שמותר לכולא עלמא אחר הדלקת נר שבת והסברא הוא כמו שכתבתי). ולכן יוצא אחריו מאיליו החילוק בהלל שכיון שנחשב כעין שבת ולכן אם אמרינן הלל לחר ביום השבת אם כן אין זה דבר ששיך לחול משא"כ זאת חנוכה הבא. ולכן שפיר מחלק הטו"ז הנל במילה בברכה ששייך בשבת (אף שלא שייך בלילה ) משא"כ בשופר עייש

ואני מוסר מודעה שראיתי איזה דיינים בזמיני שאוסרים לומר הלל בברכה אחר הדלקת הנירות לעולם אבל אני ברור כשמש שלא ראו הפוסקים שהבאתי והוא מוכרח והוא מתוק מדבש

[farshlufen]

יא יא, פרוביר נאר פאר די שטוב זאגן אז זי זאל מאכן קידוש און עסן, ביי אים עס טאקע א דבר פשוט, אבער ביי זיי קוקט עס אויס ווי גאר א שווערע זאך.

[דריידל]

א פשט האט ביז 96 אחר השקיעה

לפי זה האט א פשט צי לייגן תכלת כאטש יוצא צי זיין די שיטות וואס האלטן דערפון?..

1)איר זענט גערעכט אבער תכלת האב איך מקובל פון סאטמאר רב שלא לילך ואין מהררין אחר רבו משא"כ 96 האט ער זיך זייער אסאך מאל גערעכנט לעצמו

לקולא?

[farshlufen]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

[great]

יא יא, פרוביר נאר פאר די שטוב זאגן אז זי זאל מאכן קידוש און עסן, ביי אים עס טאקע א דבר פשוט, אבער ביי זיי קוקט עס אויס ווי גאר א שווערע זאך.

כך עשית בני ביתי הרבה פעמים בהרבה אופנים 1)כשתעב ביותר 2)כשיש שמחה שבע ברכות ואין אוכלים בבית אני מצוה לעשות קידוש כדי לצאת מצווה עשה דרבנן של הדלקת נר שבת
(ובשאר חדרים שלא יכשל לא שייך כהיום שאין חושך ואפילה)

[great]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

כדי להיות ברור בהלכה יש לבררן

1)לומר הלל בברכה וודאי אסור שהוא ספיקא איסור דאורייתא

2)לומר מקצת הלל כמו ראש חודש בלי ברכה וודאי יש להקל שאין כאן חירוף וגידוף

3)לומר כל הלל בלי ברכה יש לעיין הרבה בזה דמ"א בסימן תכ"ב סק"ה אוסר משום חירוף אבל הניח ב"אפשר" ולכן כגון דא להרבה פוסקים הוא בעוד יום וכל האיסור הוא איסור דרבנן וגם אפשר אין כאן איסור בכלל וודאי יש להקל לעניית דעתי

[סטאוו יא פיטא]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

לקולא איז עס זיכער נישט אבער לחומרא יתכן אויך נישט. לויט די באקאנטע פסק פונעם אור שמח זצ״ל אז ספיקא דאורייתא לחומרא ביי א מצוות עשה איז נאר מחייב אויב נאכן מקיים זיין מספק האט ער זיכער יוצא געווען, אבער אויב נאכן מקיים זיין איז נאך אלץ א ספק צי ער האט יוצא געווען איז נישטא קיין ענין צי מחמיר זיין (ולכן אין ענין ללך בתכלת שלנו מספק שמא הוא תכלת)

[דריידל]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

חומרא דאתי לידי קולא.
אין לקרות מקרא בלילה
הקורא הלל בכל יום הרי זה מחרף ומגדף

[farshlufen]

מחרף ומגדף איז נאר סתם א גרינע מיטוואך, מקרא בלילה האט אסאך קולות ומקילים אויף למעשה.

[farshlufen]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

לקולא איז עס זיכער נישט אבער לחומרא יתכן אויך נישט. לויט די באקאנטע פסק פונעם אור שמח זצ״ל אז ספיקא דאורייתא לחומרא ביי א מצוות עשה איז נאר מחייב אויב נאכן מקיים זיין מספק האט ער זיכער יוצא געווען, אבער אויב נאכן מקיים זיין איז נאך אלץ א ספק צי ער האט יוצא געווען איז נישטא קיין ענין צי מחמיר זיין (ולכן אין ענין ללך בתכלת שלנו מספק שמא הוא תכלת)

באקאנט?
איני יודע, מיינע מורי הוראה האבן קיינמאל עס גענוצט למעשה.

[סטאוו יא פיטא]

גיבט מיר זייט מוחל א דוגמא ווי אייערע מורי הוראה האבן גע'פסק'נט צי מחמיר זיין כאטש וואס ס'בלייבט א ספק נאכדעם. אויך אויב מעגליך א נאמען פון א מורי הוראה

[great]

גיבט מיר זייט מוחל א דוגמא ווי אייערע מורי הוראה האבן גע'פסק'נט צי מחמיר זיין כאטש וואס ס'בלייבט א ספק נאכדעם. אויך אויב מעגליך א נאמען פון א מורי הוראה

איני מבין פסק זה בכלל דבין השמשות מחיוב לעשות מצווה דאורייתא והמנהג באחרונים לעשות מצווה דרבנ ועיין עוד במ"א בסימן קצ"ד דאפילו אינו יכול לומר אלא חד ברכה של ברכת המזון צריך לומר אף שנשאר עומד בספיקתו וכן הרבה מקומות על כרחך לכאורה אין זה להלכה כלל אלא לשמחת התורה

[great]

מחרף ומגדף איז נאר סתם א גרינע מיטוואך, מקרא בלילה האט אסאך קולות ומקילים אויף למעשה.

1) מחרף ומגדף האב איך שוין פריער מברר געווען לקולא וטעמיה
2) לגבי מקרא בלילה וודאי כדי לקיים מצוה וודאי אין חשש כלל ועוד והוא העיקר דכיון שאומר דרך שירה אין זה לימוד כלל עיין מ"א סימן תכ"ב וחכמת שלמה סימן תרפ"ח

[סטיטשינער]

מחרף ומגדף איז נאר סתם א גרינע מיטוואך, מקרא בלילה האט אסאך קולות ומקילים אויף למעשה.

1) מחרף ומגדף האב איך שוין פריער מברר געווען לקולא וטעמיה
2) לגבי מקרא בלילה וודאי כדי לקיים מצוה וודאי אין חשש כלל ועוד והוא העיקר דכיון שאומר דרך שירה אין זה לימוד כלל עיין מ"א סימן תכ"ב וחכמת שלמה סימן תרפ"ח

וברור דבאופן כזו יש לסמוך על הבאטשוטשער.

[שאינו יודע]

ווער רעדט דא פון א קולא?

ס'איז דאך א חומרא, אולי ער איז ער נאך מחויב בהלל.

לקולא איז עס זיכער נישט אבער לחומרא יתכן אויך נישט. לויט די באקאנטע פסק פונעם אור שמח זצ״ל אז ספיקא דאורייתא לחומרא ביי א מצוות עשה איז נאר מחייב אויב נאכן מקיים זיין מספק האט ער זיכער יוצא געווען, אבער אויב נאכן מקיים זיין איז נאך אלץ א ספק צי ער האט יוצא געווען איז נישטא קיין ענין צי מחמיר זיין (ולכן אין ענין ללך בתכלת שלנו מספק שמא הוא תכלת)

באקאנט?
איני יודע, מיינע מורי הוראה האבן קיינמאל עס גענוצט למעשה.

שער פרי מגדים פסק׳ט אזוי - ווייסעך נישט פארוואס מען איז עס מייחס צום אור שמח