יאסל האט געשריבן:בן בוזי האט געשריבן:ר' אברהם יעקב ב"ר ישראל מסאדיגורא ב"ר אברהם יעקב אדמה"ז מסאדיגורא בהרה"ק ר' ישראל מרוזין
ער האט ל"ע נישט געהאט קיין קינדער
ער איז געווען אן איידעם ביי ר' יצחק מאיר מקאפיטשניץ חתן ר' מרדכי פייוויש מהוסיאטין בהרה"ק ר' ישראל מרוזין
זיין פאטער ר' ישראל איז געווען דער וואס האט געירש'נט דאס הויף אין סאדגורא?
אין אויב די קענסט וויאזוי איז דער יחוס פונעם היינטיגען סאדגורער רבי?
ר' יאסל
ווען דער הייליגער זיסער ר' אברהם יעקב פון סאדיגורא (בן הרה"ק מ'רוזין) איז אוועק, י"א אלול תרמ"ג, האבן ביידע פון זיינע קינדער איבערגענומען די רבי'סטעווע. דער עלטערער ברודער, דער פחד יצחק פון באיאן, צוזאמען מיט זיין אינגערע ברודער הרה"ק ר' ישראל פון סדיגורא, פירענדיג אינאיינעם אין שטאט סדיגורא.
די צוויי ברודער האבן נישט געהאט קיין שום פראבלעם מיט'ן joint רבי'סטעווע, אבער די חסידים האבן דאס נישט געגליכן און זיך נישט געקענט קיין עצה געבן מיט'ן מצב. ספעציעל די חסידים פון "פחד יצחק", און האבן שטארק געמוטשעט דעם רבי'ן זאל זיך אפטיילן. ביים ענדע האט מען געווארפן גורל וועלכע פון די ברודער זאל זיך אוועקציען, און גורל איז געפאלן אויפ'ן פחד יצחק.
איבער דריי יאר האבן די ברודער געפירט ביינאזאם, ערשט י"ח חשון תרמ"ז האט זיך דער פחד יצחק געצויגען צו א קליין שטעטל אין שכינות פון סדיגורא, וואס האט געהייסן "באיאן". דער טאג י"ח חשון איז געווארן א שטיקל יום טוב ביי די באיאנ'ער חסידים, פלעגט הרה"ק ר' מנחם נחום פון באיאן-טשערנאוויץ זאגן.
אווי ס'איז געווארן איבערגעשמוסט אינעם אשכול שוין, אבער לענ"ד, נישט מיט א קלארקייט. ווען הרה"ק ר' ישראל פון סדיגורא איז אוועק, י"ג תשרי תרס"ז האבן אלע זיינע פינף קינדער איבערגענומען די רבי'סטעווע, און געפירט טישן און עקסטערע זאלן פונעם סדיגורא'ער קלויז. נאט אייך א ליסטע;
הרה"ק ר' אהרן - דער קדושת אהרן
הרה"ק ר' שלום יוסף פון טשערנאוויץ
הרה"ק ר' אברהם יעקב - ה'אביר יעקב
הרה"ק ר' יצחק פון רימאנאוו
הרה"ק ר' שלמה חיים - ר' שלמה'ניע
אינטערסאנט איז געווען אז א גרויס חלק פון די זקני חסידים זענען געגאנגען צום טיש פונעם אינגסטען זון. מ'זאגט אז זיינע תורות זענען געווען גאר טיף. די תורות פלעגט מען דרוקען און מפיץ זיין איבער גאנץ גאליציע. איינמאל איז איינע פון די תורות אנגעקומען אין די הענט פין הייליגן זיסן רבי'ן ר' ישכר דוב פון בעלזא, און ער האט שטארק מפליא געווען ווי אזא אינגער מענטש קען אהערשטעלן אזא מייסטער ווערק, זאגענדיג דערביי אז דאס איז תורת אמת.
אנטלויפענדיג קיין וויען ביים ערשטען וועלט קריג האט ער אינגאנצען זיך אפגעזאגט פון די רבי'סטעווע, דאס איבערלאזנדיג פאר זיין ברודער, דער אביר יעקב.
נאך די פטירה פונעם הייליגן ברודער, און נאך גרויסע מוטשענישען פון די חסידים, האט ער געפראוועט רבי'סטעווע, געפירט טיש (כ'ווייס נישט אויב ער האט אויך גענומען קוויטלעך דעמאלטס), אויף ימים טובים און יארצייט טישן פין זיינע זיידעס.
געזאגט האט ער פאר איין חסיד, א מענטש קען נישט איבערטוישן זיין דרך החיים אווי מ'טוישט בגדים אדער אפילו פרנסה. א דרך החיים איז א הייליגע הימל'ישע זאך וואס בייט זיך נישט אזוי גרינג.
פאר א צווייטען חסיד האט ער געזאגט, איך האב שוין אויף זיך מקבל געווען א שליחות אויף דער וועלט, איך קען דערפון נישט צוריקציען.
פאר א דריטען חסיד האט ער אמאל געשריבן, איך האב קיינמאל נישט אנגענומען דאס רבי'סטעווע אינעם געהעריגען זון. (וואס פונקטלעך דאס באדייט, ווייסיך נישט). מיין וואונטש איז צו גיין אויף מיין אייגנארטיגן דרך וואס איך האב שוין יארן צוריק בוחר געווען, דער דרך פון תלמידי בעל שם. איך האב ב"ה שיין מצליח אויף דעם דרך ביז אהער, אין דער אויבערשטער זאל העלפן ווייטער אויך.
זיעועכ"י
