[/quote]מיללער האט געשריבן:אגב, איף קען נישט די מעשה, אבער איבער די הלכה קען מען זיך דינגען משום שצדיקים מדקדקים על עצמן אויב לפי תכונתם איז עס כדי שביעה.
איך וועל מוסיף זיין מיט א ווארט פון די חתם סופר.
חז"ל זאגן (איך געדענק נישט די לשון פונקטלעך) ישא ה' פניו אליך וכו', וכי יש נשיאת פנים אצל הקב"ה? אמר הקב"ה וכי איך לא אשא פנים להם שהם עושים עמי לפנים משירות הדין, אני אמרתי ואכלת 'ושבעת' וברכת והם מדקדקים בכזית ובכביצה.
שטעלט זיך די קשיא, וואס איז די רבותא אז די אידן בענטשען שוין ביי א כזית וכביצה? אויב עס איז נישט כדי שביעה דאן איז עס דאך א ברכה לבטלה? ענטפערט די חתם סופר אז דא רעדט מען אין ארץ ישראל ווי עס איז דא די ברכה פון אוכל קימעה ומתברך במעיו, און ממילא, מן הדין וואלט מען שוין געמעגט בענטשען נאך עסען א משהו היות מען איז שוין זאט, אבער די אידן האבן מדקדק געווען און אויף געגעסן א גאנצע כזית וכביצה. והבן.
אנטשולדיגט אז איך קום נאר יעצט אהן... ווייל איך האב זיך לעצטנ'ס איינגעשריבן...
וועגן די נושא איז אויך דא א מעשה פון הרה"ק רבי מרדכי מראחמיסטריווקא זי"ע וואס פלעגט פאסטן א גאנצע וואך, און שבת פלעגט ער אראפ ציפן א משהו פון די הארטע פון די חלה. איינמאל האט איהם איינער פון דייני ירושלים (איך געדענק נישט יעצט די נאמען) געפרעגט היתכן, האט ער איהם געזאגט אז עס דא א שיטה אז אויב מ'ווער זאט מיט ווייניגער פון א כזית מעג מען בענטשן.
לויט וואס איך געדענק ברענגט די מנחת חינוך אראפ אזא שיטה אין מצות ברכת המזון. איך דארף עס נאכקוקען.