שהחזרת בי נשמתי!

[איינס]

אומבא׳טעמ׳ט, אומאיינגענעם, ניין... סאך מער פון דעם, מיין אינערליכן געפיל זאגט ס׳איז באלד שטערבליך.

איך פלעג איהם אסאך באגעגענגען, נישט טעגליך, נישט וועכטנליך, אבער נישט נאר יערליך. איך ווייס נישט וואס ער האט מיר געכאפט, זיין כאראקטער, זיין צוגעלאזנקייט, אפשר גאר זיין שטייפקייט. כ׳מיין ס׳איז א קאמבינאציע פון אלעס אינאיינעם. נישט קיין קאלטער פאהארטעוועטער, אבער נישט איינער וואס ווערט פארוואסערט פון א בלאז. איך פלעג זיצן מיט איהם שעות, צומאל אפילו פארפירן א שמועס איבער א זאפטיגן עפל אדער א גלעזל טיי, געוואנדן אין די מוד. נע, נישט אז ער איז א ווערדזשעטיניען, ער קען פונקט אזוי איינגיין פאר א גוט שטיקל סטעיק. גראדע שוין געהערט ער זאל אזוי ש׳מיר ש׳דיר פאברענען גאנצעטע שטיקער בשר, איך גלייך איהם אבער רואיגער. נישט אויס מורא פון א אטאקע אדער איך ווייס וואס, מער א אינערליכע שטופ וואס לאזט מיר נישט, גיי פארשטיי, אביסל א מאדנער פארשוין, נו שוין.

איך בין נישט דא צו פארציילן זיינע נאבאלע מדות און גוט הארציגקייט, ווען יא וועל איך ענדערש אויסווארטן ביז נאכן טויט. מאנכע גלייכן אביסל לויב, ווערן ניטאמאל רויט, אבער איך בין נישט דער איינער זיי צו פארזעטיגן א מין פארקרימטע אפעטיט נאר ווייל זיי האט זיך דאס יעצט פארשמעקט.

אבער דאסמאל האט ער מיר געלערנט א לעסן, נישט סתם אביסל צו עסן, עפעס מער וואס איך וועל נישט פארגעסן, דאס קען איך נישט אזוי פעסן.

צעך מיר פארשמעקט א שפאנציר, צווישן ביימער און גראזן, זיך אביסל אויסבלאזן, און דעם מח צו לופטערן און דערפרישן. ווערקערעס וואס לויפן, מאסקיטאס וואס זוכן עפעס צו פארקויפן, די געזאנג פון פייגלעך איז גוט פארן געוויסן, און סתם מיטן נאטור אביסל זיך אויסשמועסן. צובראכן אפאר ביימער, אויסגעצויגן מיינע ביינער, כאמאזל דא זעהט קיינער. איך קען זיין א משתטה, שפילן תמ׳וואטע, און נאך אהיים גיין א גרויסער טאטע.

ער איז דארט שוין געווען פאר מיר, מיר אנגעקוקט מיט קרומע אויגן און געבליקט אויף מיר פון צווישן די רויזן, איך מערק אן א פייער אין די אויגן, א אויסגעשארפטן שווערד ארויסגעצויגן, עפעס איז ער מיר באפלויגן. פארוואס? גלייב מיר ער ווייסט אויך נישט. א מין משוגעת וואס ער האט, סייענטיסטן מיטשען זיך שוין יארן און זיכן וואס שטופט איהם צו פארקריכן.
עה.. עה.. איך לאך צו מיר אליין, ער איז דאך אזוי אומבהאלפן און פיצי קליין, דערמאנט מיר פון גלית מיט דוד אליין. קיינמאל געטראכט ווי אזוי ער האט געפילט ווען ער שטייט פון אויבן, ווען דער קליינער קוקט מיר ארויף מיט ריזיגע אויגן, מיר׳ט ניטאמאל געפאסט איך האב מיר נישט אראפגעבויגן.

אבער א שמועס לאמיר כאפן, נישט די ערשטע מאל וואס איך טרעף דיר, כאטש דאסמאל ביסטו געקומען בשינוי מקום ומראה, פושט צורה ולובש צָרה. נישט מיט די געשמאקע קאלירן און לעבעדיגקייט, נאר מיט א פאנצער שטייף געסטרייפט. קום נאר אהער דו קליינער, ווילסטו זיך פארמעסטן נו נו קיין פראבלעם. איך קוק מיר ארום און טראכט אביסל טיפער, קיין ריזן וואס דו עקזיסטירסט אויף די וועלט, וואס וואלטן אונז פארפעלט?, קליין מאכטלאז קוים אהער געשטעלט, חכמה איז ביי דיר פארהאנען, קענסט קוים שפאנען.

ס׳האט איהם אויפגעברויזט, זעהט אויס איך האב איבערגעטריבן, ווייזט אויס ער האט יא געפילן. אקעי נישט געמיינט אזוי ערנסט, ווענגלייך איך ווייס נישט צו איך וואלט דאס נישט נאכאמאל געטון...

ער קומט נענטער ווי כאילו ער גייט דא פארבלאזן א עוג, נו ריעלי? גיי בלאז דיר אויס, פארוואס גיין פון דיין וועג ארויס. איך וואלט זיך נישט געקימערט וועניש איך האב איהם נארוואס באליידיגט, איך וואלט קיין אויגן בליק נישט געשאנקען, אפשר א שמייכל און געגאנגען.

מיין אינסטינקט האט מיר געשטופט צו לייגן די הענט אין פארנט פון מיין פנים, ווען ער איז מיר פאריבער, נישט אנדערש ווי איך טוה ווען א פליג פליהט מיר פארביי, נישט ווייל איך מורא ער׳ט מיר ערלעידיגן אדער וואס, מער אז איך מאך איהם ביי-ביי. איך שמייכל זיך אונטער מיט א שמייכל, איך פיל מיר קעניג אין היכל, אפילו א קלאפ אויפן בייכל, זיי מיר געזונט איך גיי מיר צום טייכל.

שטילערהייט באהאלטן הינטער מיין רוקן, איך פול נישט גארנישט איך בין נישט גרייט אויף וואס זיך צו אומקוקן. מיט א פולן קראפט שליידערט ער אריין מיטן גאנצן קראפט אן טראכטן וואס דאס גייט איהם קאסטן, כאמאזל איך האב שוין געשטעלט א טריט איז איהם נאר געלונגען מיר צו כאפן אין קנעכל.

איי איי לאז איך א געשריי, איך אטעם קוים, נישט איך זעה נישט איך לעב. וואס יא? איך ווייס נישט. פייער אין די פיס פלאקער אין מח, איך פאליר מיין כח, איך אטעם קוים, כ׳פיל איך גיי שטארבן. מיט מיינע הענט פראביר איך איהם כאפן און פארשליידערן ווי די שווארצע פעפער וואקסט, ער איז אבער פלינקער פון מיר ויכה בשנית א צווייטן מאל, דאס מאל אין די האנט גאר שמאל. ביד ורגל פילט ער זיך א געווינער, ער מאכט פליטה ווי א זיגער, פאר איך זאל קענען כאפן און דערלאנגען וואס ס׳קומט איהם.

איך קוק איהם נאך, איך פול מיר א סענט מעגליך נאך ווייניגער, ביזי בזיונות וואס ער האט מיר אהער געשטעלט. אבער נאך א מינוט זעה איך ווי ער פאלט אנידער א טויטער, ער ליגט יעצט דארט מאכטלאז ער געבט זיין לעצטן גסיסה און מאכט ביי פארן שיינעם וועלט וואס ער וואלט נאך געקענט הנאה האבן וועניש זיין נארישן אקט.

יא יא , לאך איך צו מיר, קוק איהם אן נעבעך, מיין לעבן באשטייט פון דיין טויט, וואלט איך געלעגן אין קבר וואלט מיר דיין אטאקע נישט געטון רירן. דיין שניידן בבשר החי דערמאנט מיר אז איך לעב!, דיין שפיז וואס איז ביי מיר געבליבן, איז ווערד איך זאל דיר באליבן.

בא׳טעמ׳ט, איינגענעם, ניין... סאך מער פון דעם, מיין אינערליכן געפיל זאגט ס׳איז לעבערליך!

מודה אני לפניך שהחזרת BEE נשמתי.

[אוראייניקל]

מדובשך ומעוקצך!!

[געלט גייער]

איינס.pdf

(109.71 KiB) געווארן דאונלאודעד 34 מאל

[איינס]

איינס.pdf

יישר כח!

[קאנסאלטענט]

זייער געשמאק!
א בין קען עסן א סטעיק?

[פארשיקט]

איינס א געשמאק.

[בלעכענער פנים]

מעסיוו!!

[איינס]

א בין קען עסן א סטעיק?

ער קען פונקט אזוי איינגיין פאר א גוט שטיקל סטעיק.
מ׳עסט א סטעיק מיט האניג

גראדע שוין געהערט ער זאל אזוי ש׳מיר ש׳דיר פאברענען גאנצעטע שטיקער בשר,
ווי סווערט געפסקנט אז א פליג וואס פאלט אריין אין האניג איז מותר ווייל ער ווערט פארציקט..

בענין זה דא די פלינדרום, וואס ליינט זיך אלע וועגן:

פ ר ש נ ו
ר ע ב ת נ
ש ב ד ב ש
נ ת ב ע ר
ו נ ש ר פ

[תלישא קטנה]

[קאנסאלטענט]

א בין קען עסן א סטעיק?

ער קען פונקט אזוי איינגיין פאר א גוט שטיקל סטעיק.
מ׳עסט א סטעיק מיט האניג

גראדע שוין געהערט ער זאל אזוי ש׳מיר ש׳דיר פאברענען גאנצעטע שטיקער בשר,
ווי סווערט געפסקנט אז א פליג וואס פאלט אריין אין האניג איז מותר ווייל ער ווערט פארציקט..

בענין זה דא די פלינדרום, וואס ליינט זיך אלע וועגן:

פ ר ש נ ו
ר ע ב ת נ
ש ב ד ב ש
נ ת ב ע ר
ו נ ש ר פ

...Wow!!! I wasn't thinking in that direction, didn't acknowledged how far your writings are going

[ממוצע]

הערליך שיין @איינס! באמת. איך בין פאר די ארטיקל מתחילה אן...

[שר התורה]

אחד מי יודע, אחד אני יודע!
העסטע מיינען אז איך האב נישט געזען דעם שטיקעלע זאג איך דיר, יא!
ווייל ווען מ'האמער אריין געבלאנדזעשט אין קרעטשמע אריין, און מהאמיר געזען אז עס איז דא פרישע ווארע פונעם איינסער, האבן מיר זיך געפרייט!
און יא פאר איך פארגעס, טענקס!

[מים חיים]

זייער שיין, הנאה געהאט

[נאר מיט שמחה]

הערליך שיין

זייער פאעטיש, טיף און קלאר.

ווער ס'לייגט צו קאפ צו די גראמ'עלעך אזי ש'דיר ש'מיר... זייער שטארק!!

[יעקב פריינד]

הערליך @איינס ממש א געשמאק צו ליינען!

[א שרייבערל]

געליינט אינעם שרייבער אויסגאבע אבער הערשט יעצט אנגעקומען צו קאמאנטירן, ווי זאגט חאצקל 'בעסער שפעטער ווי פריער'

א נארטיקל אויפן "טויט אין די אויגן" שניט
האב איך נישט געטראכט אז איינס קען דאס אויכעט, כ'האב מיר מחי' געוועזן מיט יעדע שורה דיינע ווי א בין אינמיטן סעודה זיינע.

[זאג א גוטס]

איינס = טאלאנט.

?Need I say more