נאך איינער האט געשריבן:C/p
Interesting story for u to decide if u wanna believe it. But I heard it from a family member:
A bucher that was on the floor next to Eliezer Hersh Joseph while he was dying, called up the parents and said that he heard him recite krias shma repeatedly and a very strong light came out of His face, he was literally shining. The father said that when he was born there was an odd thing because there was a shine of His face.
א בחור פון ארץ ישראל האט היינט אנגערופן משפחה יוזשעף און ער האט דערציילט אזוי, ער איז געווען ביי די הדלקה פון תולדות אהרן און עס האט אים אנגעכאפט א דורשט, ער האט געזען א טאוועל "וואסער" מיט אנווייזונגען צו גיין צום רעמפ ער האט אנגעויבן צו גיין צום רעמפ, און אזוי ווי אסאך מענטשן איז ער נעבעך געווארן פארכאפט אינעם שטופעניש, ביז די ענטגילטיגער טראסקע ווי מענטשן האבן אנגעהויבן פאלן און טייל זענען ליידער אומגעקומען ה"י. דערציילט ער אז דער נפטר אליעזר הערש ע"ה איז געפאלן אויפ'ן רוקן און אויף אים זענען געפאלן עטליכע רייעס מענטשן און פארשטייט זיך ער אליעזר הערש ע"ה האט גלייך פארלוירן די מעגליכקייט צו קענען אטעמען ל"ע, ער איז געפאלן ממש נעבן אים, נאר אזוי ווי ער איז געפאלן זייטיג האט ער נאך יא געקענט אביסל אטעמען, און ער דערציילט, ווי ער האט געשפירט עפעס א מין העכערקייט שלא מעלמא הדין, ער זאגט ס'איז געווען שטיל צווישן די שיכטן מענטשן, מ'האט גארנישט געהערט, מ'האט געשפירט דעם באשעפער, עפעס א סארט העכערע געפיל, און אזוי ליגנדיג פנים אל פנים, ער דערציילט אז מ'איז דארט געליגן אזוי בערך 10 מינוט, און ער האט געהערט ווי אליעזר הערש זאגט "שמע ישראל" איינמאל און נאכאמאל און נאכאמאל (ער זאגט אז די שמע ישראל געזאגאכטס האט גענומען בערך א מינוט, א מינוט און א האלב), ביז... ליידער... זיין נשמה איז שוין ארויף הויך הויך הויך... דערנאך דערציילט ער, האט אנגעהויבן צו שיינען, כאטשיג עס איז געווען דארט חושך, א געדיכטע געשטיפעניש פון אזויפיל מענטשן, אינמיטן די נאכט, אבער ער זעט ווי אליעזר הערש'ס פנים שיינט, עס איז ממש ליכטיג געווארן דארט...
ער דערציילט אז ביי א געוויסע פונקט האט ער אויך פארלוירן זיין באוויסטזיין
היינט אינדערפרי האט ער זיך שוין געקענט צאמנעמען צו ליינען די צייטונגען און זען די בילדער, און ווען ער האט געזען דעם בילד פון אליעזר הערש האט ער דערקענט אז דאס איז די ליכטיגע צורה וועם ער האט נעבעך געזען אויסגיין שטייט אים ווידער פאר די אויגן, האט ער אפירגעזוכט בני משפחה, ביז ער האט צאמגעשטעלט אז די עלטערן וואוינען אין קרית יואל, בקיצור, ער האט אנגערופן די משפחה איבערגעבן א גרוס פון די לעצטע מינוטן פון זייער טייערע לויטערע נשמה וואס איז ליידער נסתלק געווארן.
צום סוף האט ער אויסגעפירט, אז עס איז אפשר מאדנע דאס צו זאגן, אבער מיט די גאנצע העכערע ווייבס וואס האט דארט געהערשט איז ער אים מקנא אז ער האט צוריקגעגעבן זיין נשמה אויף אזא וועג אין אזעלכע אומשטענדן.