קרייסלער האט געשריבן:די סטאוערט האט מיך יעצט אנגעשריגן פארן אראפרוקן די מאסקע פון די נאניע, זיצט מיר שוין דא כמעט א וואך פארשפארט אינעם עירפארט, עד מתי?????!!!!!!
דערמאנסט מיר טאקע, אז אנקומענדיג אין פראנפורט דייטשלאנד האבן איינער פון חבירים געוואלט מקיים זיין דעם תמחה את זכר עמלק בפועל ממש. האט ער אראפ גענומען די מאסקע און געגעבן א בלאז ארויס א גאנץ פעקל קאראונא...
מיין חתימה איז ליידיג, אויב האסטו עפעס א געדאנק פאר מיין חתימה, שיק אין אישי
אלע פאסאזשירן פון פלייט 1490 ריקן זיך צוביסלעך ארויס פונעם פליגער, נאכ'ן אפזיצן דערויף אזא צוויי און האלב שעה אדער מער, אבער ווי נאר מען שטעלט אפאר טריט אינעם עירפארט ווערט מען תיכף אפגעשטעלט דורך א בלאקאדע, דערמאנונג: עס איז קאוויד צייטן און מען לאזט נישט יעדן אריין אין יעדע לאנד, מען האט יעדן איינעם געמאסטן די היץ מיט א פיבער-מעסטער וואס האט פונדערווייטנס אויפגעכאפט די היץ שטאפל פונעם האנט געלענק, און אויסערדעם האט מען געבעטן דעם עולם די צייגענישן אז מען איז ווירוס פריי און אז מען האט איינגעקויפט די ספעציעלע געזונטהייט פארזיכערונג (אינשורענס) וואס אוקריינע זעלבסט פארקויפט.
איך האב מיך געכאפט נאך זיצנדיג ביים געיט אין נוארק, אז וויי געוואלד, אט די דאזיגע קריטיש וויכטיגע פאפירן וואס מען דארף צייגן תיכף ביים לאנדן, האב איך נישט געדענקט אינעם גרויסן בהלה ארויסצושלעפן פונעם קלענערן רענצל וואס איז בליץ שנעל געטוישט געווארן פון א האנט וואלוזע צו א געווענליכע אונטער-פליגער רענצל... וואס טו איך דא?
קיין קלוגע טעלעפאן אדער טאבלעט פארמאג איך נישט, מיין לעפטאפ האב איך געלאזט אינדערהיים (איך בין געפארן כמעט ווי די אמאליגע חסידים צום בעש"ט... געלאזט הינטער מיר אלע טעכנאלאגישע כלים, אריינגערעכנט דעם כשר'ן פליפ-פאון וואס איך האב בלויז גענוצט אלס זייגער, נישט איינזעענדיג די וויכטיגקייט פון לייגן עפעס סערוויס דערויף פאר די פאר מעת לעת. הער אויס, ווילאנג מען פארט מיט א גרופע גוטע אידעלעך וואס פארמאגן על פי רוב יא עפעס קאמיוניקאציע מיטלען, און זיי בארגן גערן סיי ווען אימער, קען מען זיך אהערשטעלן ווי א שיינער איד און נאך שפארן אפאר גרייצער אויך).
דא האט זיך ארויסגעוויזן די גוטסקייט פון די מיטרייזנדע, מיט'ן אנפירער ארחיקה-נדד בראשם. מען איז אויפגעקומען מיט א פלאן וואס האט זיך ב"ה זייער פיין אויסגעארבעט. איך האב אהיימגערופן פון לופטפעלד און געבעטן מ'זאל אימעיל'ן די אינשורענס צעטלעך פון אוקריינע צו די אימעיל אדרעסע פון ר' רינדעכיג, וועלכער האט באוויליגט צו פארבארגן זיין טאבלעט פאר מיר און שמערי בערי (איינער דארף דאך קענען זיך אן עצה געבן מיט דעם כלי, איך בין א שטיקל בטלן אין דיזע ענינים) פאר יענע פאר מינוט וואס מען וועט דאס באדארפן, און ווען עס וועט זיין נוגע למעשה וועט מען געבן א מיש אויף די אימעיל פון ר' רינדעכיג און צייגן מיינע צעטעלעך.
מען גייט צו די פלאץ וואו די רענצלעך דרייען זיך, איך טרעף גאנץ שנעל מיינע 2 רענצלעך, וויבאלד איך האב מיט ווייסע פאפיר-קלעב געמאכט א גרויסן בוכשטאב (די אלפאבעט מיט וואס מיין פאמיליע נאמען הייבט זיך אן) אויף די גאנצע רוקן פונעם רענצל. דער עולם קלייבט זיך צוזאם, מען שלעפט אלע זעק און פעק, און מען שפאנט צום ארויסגאנג. הארט בעפאר דעם ארויסגאנג איז דא א געלט וועקסלעריי וואס קאסט נישט קיין געלט, מסתמא א סערוויס פונעם לאנד/לופטפעלד פאר די געטרייע באזוכער/קונדן, איך האב נישט געהאט קיין אורזאך צו וועקסלען געלט, אבער א גרויסער ציבור האט זיך יא צוגעשארט און אויפגעשטעלט אמעריקאנער דאלארן אויף אוקריינער גריוונע, און מען ווענדט זיך צום ארויסגאנג.
(מאמר המוסגר: די לעצטע שטייענדיגע אשר יצר איז געווען בעפאר תפלת שחרית אין פראנקפורט, ארום 2:30 פארטאגס אויפ'ן ניו יארקער זייגער, און יעצט איז שוין א גוטע 5 שעה שפעטער, צייט פאר א פרישע אפשטעל. און איך האב אפילו געזען דארט נאנט צום ארויסגאנג א פלאץ פון בתי כסאות, אבער מיין נערוועזיטעט אז איך דארף היטן אויף מיינע רענצלעך, און אז איך זאל חלילה נישט פארפאסן דעם פאיאכעלע באס וואס שטייט מכלומר'שט פארנט פונעם עירפארט און איז גרייט אונז אפצונעמען און אפפארן פון ארט, ובעיקר מיין איינרעדעניש אז די פאיאכעלע איז אויסגעשטעלט מיט א לייטישע בית הכבוד, כאטש ענליך צו דאס פונעם מאנסי באס וואס איך האב שוין צומאל גענוצט מיט צופרידנהייט, האט מיר געמאכט פרעה'ן נאך אפאר שעה, ווי עס וועט ווערן אויסגעשמועסט אינעם המשך...)
דער עולם קומט ארויס פונעם עירפארט, און נאך איידער מען קען זאגן "שלום עליך מורי ורבי" זענען שוין אלע מאסקעס לאנג אראפגעצויגן פון די פנימ'ער... נאך ארום 15 שעה וואס מען איז געווען צוגעשמידט דערצו און מ'האט געקענט באקומען א פעטע פארציע מוסר פאר'ן טראכטן דאס אוועקצורירן, האט זיך גאר אנדערש געאטעמט... דער עולם האט טיף אריינגעאטעמט די פארפעסטעטע אוקריינער לופט, ווען בשעת מעשה האבן די רויכערער זיך צוגעכאפט צום שאכטל ווי מוצאי יום הקדוש. אבער דער פאיאכעלע איז נישט דא...
מ'האט זיך תיכף פארשטענדיגט מיט "אלעקסיי", און עס איז געמאלדן געווארן אז היות מיר האבן א שפעטיגונג, איז דער באס אוועקגעפארן אויף אביסל, און ער קומט אט צוריק. די אנדערע גרופע וואס איז געקומען מיט'ן זעלבן פליגער, האט זיך שנעלער ארויפגעזעצט אויף זייער אויטאבאס, ויסעו קיין ווייסעך-וואו (אויף שבת זענען זיי געווען אין בארדיטשוב, איך בין נישט באקאנט מיט זייער פולע סדר הנסיעה).
די ערפארענע פעדלער/גנבים האבן דא געטראפן א מאסן ציבור מיט וועמען צו טון געשעפטן... און זיי האבן זיך א לאז געטון אויף אונז געשטראנדעטע ווי די בינען. אויסער אוקרייניש האבן זיי אויך גערעדט פארשידענע ווערטער אין ענגליש, אבער הויפטזעכליך האבן זיי פרובירט צו פירן מיט אונז א דיאלאג אויף העברעאיש! שטעלט זיך ארויס אז וויבאלד הונדערטער טויזנטער ישראלים דרייען זיך דורך אוקריינע במשך דעם יאר, בפרט אין די טעג ארום ראש השנה, האבן זיך מערערע אוקריינער צוגעלערנט דעם שפראך און פירן דערמיט האנדל-וואנדל.
אה, ענדליך, דער פאיאכעלע איז דא! דער עולם שטופט זיך צו פלאצירן די געפעק אין די אינטערעסאנטע אונטער-באס אפטיילונג (עס מאכט זיך אויף א דעקל, אבער אנשטאט עס זאל זיך אויפהייבן אויף ארויף ווי די באסעס דאהי, בלייבט עס שטיין אין די ברייט, אויסגעשטרעקט צו די מאסן... שפעטער אין בארדיטשוב האב איך מיך מער ווי איין מאל גוט צוזעצט דערפון, און געדאנקט דעם אויבערשטן אז איך טראג א הוט אויפ'ן קאפ וואס האט געדינט אלס שטיקל פאנצער איינצוזאפן די זעצעס). די רויכערער האבן נאך אסאך צייט, אבער איך מיט נאך אנדערע זענען שנעל ארויף אויפ'ן באס צו "כאפן א זיץ"... איך האב אריינגעשטעלט דעם טלית ותפילין בייטל אינעם קליינעם רענצל, און ארויסגענומען פון דארט צוויי שיין צוזאמגעפאקטע טעצלעך מיט פרוכט וואס מ'האט מיר איינגעפאקט אין שטוב לכבוד חמשה עשר בשבט, און דאס ארויפגענומען צום באס פאר צידה לדרך.
ארויפקומענדיג זע איך אז מאנכע האבן זיך שוין רעזערווירט א פיינעם זיץ... דער פון פארנט, דער פון הינטן (וואו עס איז געווען באקוועמע לאנגע זיצן זיך אויסצולייגן און דרימלען - ווי שוין מעגליך געשריבן). איך האב געכאפט א זיץ ביי איינס פון די צוויי טישן אויפ'ן באס, וואס איטליכע פון זיי האט געהאט צוויי בענקלעך צו יעדע זייט, דאס מיינט אז אכט אידן האבן געקענט פארברענגען ארום די צוויי טישלעך, וואס זענען געשטאנען איינס נעבן די אנדערע מער צו די פארנט פונעם באס. איך האב געדארפט דעם טישל כדי צו קענען אראפשטעלן די טעצלעך פרוכט, און אויך צו קענען געהעריג שמועסן און פארברענגען ארום א טיש...
לכאורה האט געשריבן:דא האט זיך ארויסגעוויזן די גוטסקייט פון די מיטרייזנדע, מיט'ן אנפירער ארחיקה-נדד בראשם. מען איז אויפגעקומען מיט א פלאן וואס האט זיך ב"ה זייער פיין אויסגעארבעט. איך האב אהיימגערופן פון לופטפעלד און געבעטן מ'זאל אימעיל'ן די אינשורענס צעטלעך פון אוקריינע צו די אימעיל אדרעסע פון ר' רינדעכיג, וועלכער האט באוויליגט צו פארבארגן זיין טאבלעט פאר מיר און שמערי בערי (איינער דארף דאך קענען זיך אן עצה געבן מיט דעם כלי, איך בין א שטיקל בטלן אין דיזע ענינים) פאר יענע פאר מינוט וואס מען וועט דאס באדארפן, און ווען עס וועט זיין נוגע למעשה וועט מען געבן א מיש אויף די אימעיל פון ר' רינדעכיג און צייגן מיינע צעטעלעך.
מ'האט מיר דערמאנט אז למעשה האב איך נישט גענוצט רינדעכיג'ס טאבלעט (כ'געדענק נישט די סיבה דערצו, אפשר האט ער זיך געיאגט צו כאפן א סמאוק.. אבער מער מסתבר אז זיין טאבלעט האט זיך נישט געקענט פארבינדן מיט די סערוויס דארט אין לופטפעלד), נאר איך האב מיך אריינגעסיינט צו מיין אימעיל דורך א קלוגע טעלעפאן פון א צווייטער מיטרייזנדער (כ'ווייס נישט אויב ער ערלויבט צו ארויסגעבן אז זיין ניק נאמען איז מיטגעפארן, און אפילו אויב יא, אפשר וויל ער נישט מ'זאל וויסן אז ער פארמאגט א קלוגע טעלעפאן...). תשואת חן חן לו!