זאכן וואס מאכן מיך וויינען

[גרויסע עם הארץ]

viewtopic.php?p=2424689#p2424689

[פעיק ניוז]

http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?p=2424689#p2424689

ריטוויט. ווי אויך דער דערמאנטער ניגון.

[לכאורה]

צ/ק
ווען מ'שטייט מיט א פוס אריין אין אנהייב זמן, און פיינע בחורים זענען נאכנישט מסודר אין ישיבות, צומאל צוליב לעכערליכע באשולדיגונגען און אומבאגרונדעטע פארדאכטן

איך דאנק דעם אויבערשטן אז איך האב נישט אריינגעטרעטן אינעם פעלד פון חינוך, יעדע ריר דארט איז א שפיל מיט נשמות פון דורי דורות

[א צווייטער]

צ/ק
די בשורה וואס כ'האב היינט געהערט, אוי דארף מען בעטן ביי "ולבשורות טובות"!.

[באטעמטקייטן]

צ/ק
ווען מ'שטייט מיט א פוס אריין אין אנהייב זמן, און פיינע בחורים זענען נאכנישט מסודר אין ישיבות, צומאל צוליב לעכערליכע באשולדיגונגען און אומבאגרונדעטע פארדאכטן

איך דאנק דעם אויבערשטן אז איך האב נישט אריינגעטרעטן אינעם פעלד פון חינוך, יעדע ריר דארט איז א שפיל מיט נשמות פון דורי דורות

אויש זאגסטו גוט

[שטומפיג]

http://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?p=2424689#p2424689

ריטוויט. ווי אויך דער דערמאנטער ניגון.

איך מיין אז איך האב נאך קיינמאל נישט "געוויינט" פון א ניגון, הגם אז ס'זענען פארהאן ניגונים וואס זענען מיך זייער מרגש. א שטייגער ווי "אין א ליטוויש דערפל", "דער בריוו טרעגער" פון ר' יאנטעל, "איי וואס מעיד וועי בעק" פון עיבי ראטענבערג און נאך.

[כאניש וואס צו טון]

דער בריוו טרעגער פון ר' יו"ט, אויך די נעסט פון ר' יונתן, אויך א נשמה פון ר' משה צבי, האבן מיך כמה פעמים געברענגט טרערן

[צו געזונט]

דער בריוו טרעגער טראגט מיט זיך א עקסטערע דאזע פון טרויער, פיין, אויפגעבן אויף אלעם. דאס לעצטע בריוול וואס האט אוועקגענומען אלע האפענונגען

[צו געזונט]

די ניגון פון עיבי ראטענבערג הייסט די פלעיס Wהיר איי בילאנג. איבער דאס קינד וואס מען האט געברענגט אונעם קאסטן און ער האט געזאגט אז נישט דאס איז דאס ריכטיגע אידישקייט

[שטומפיג]

די ניגון פון עיבי ראטענבערג הייסט די פלעיס Wהיר איי בילאנג. איבער דאס קינד וואס מען האט געברענגט אונעם קאסטן און ער האט געזאגט אז נישט דאס איז דאס ריכטיגע אידישקייט

קינד?!?! ספר תורה!

[צו געזונט]

יאפס
and they sing and dance and hold me high

[שטומפיג]

יאפס
and they sing and dance and hold me high

איך ווייס נישט וואס די "יאפס" האט געמיינט, אבער אויב מיינסטו צו זאגן אז ער רעדט טאקע פון א קינד האסטו מסתם פשוט פארגעסן דעם ניגון.
איך האלט נישט אז ס'איז פאסיג צו ברענגען די גאנצע ענגלישע טעקסט, אבער ווער סקען דעם ניגון.....

[צו געזונט]

יא, אז ס'מיינט א ספר תורה

[?אפשרטאקע]

צ/ק
איבערבעטן/אנוואונטשן די ב"ב בכניסת יום הקדוש

[אייוועלט שרייבער]

א נאנטע קרוב'ס לויה

[גרויסע עם הארץ]

יאפס
and they sing and dance and hold me high

איך ווייס נישט וואס די "יאפס" האט געמיינט, אבער אויב מיינסטו צו זאגן אז ער רעדט טאקע פון א קינד האסטו מסתם פשוט פארגעסן דעם ניגון.
איך האלט נישט אז ס'איז פאסיג צו ברענגען די גאנצע ענגלישע טעקסט, אבער ווער סקען דעם ניגון.....

I was made way back in 1842,
By a humble man, a real G-d fearing Jew.
Who did his work with honesty, feeling and with pride,
He was known in Kiev as Yankele the Scribe.

With loving care, his hand so sure and still,
He formed me with some parchment, ink and quill.
Each day he’d slowly add to me just a few more lines,
With words to last until the end of time.

And on the day that I was finally complete,
The whole town came and filled the narrow street.
And they sang and danced and held me high and carried me away,
To the little wooden Shul where I would stay.

And as the Rabbi held me close against his chest,
He spoke out loud and clear to all the rest.
He said, “No matter if you’re very young, or even if you’re old,
Live by the words you’ll find inside this scroll.”

Three days a week they read from me out loud,
It filled my soul with joy, it made me proud.
They followed each and every verse with fire in their eyes,
The words that told them how to live their lives.

I watched the generations come and go,
I saw the old men die, the children grow.
But never in a century, did I miss my turn once,
For the fathers, they had left me with their sons.

But the hatred from the west came to Kiev,
And they rounded up the Jews who had not fled,
But Moishele the Shammos, he was brave and he was bold,
He hid me in his cellar, dark and cold.

And for years and years I waited all alone,
For the people of my town to take me home,
And they’d sing and dance and hold me high when they carried me away,
To my little wooden shul where I would stay.

But it was someone else who found my hiding place,
And to America he sent me in a crate.
And the men who took me off the boat, they said I was a prize.
But they were Jews I did not recognize.

And in a case of glass they put me on display,
Where visitors would look at me and say,
“How very nice, how beautiful, a stunning work of art,”
But they knew not what was inside my heart.

And across the room I saw upon the shelf,
Some old friends of mine who lived back in Kiev.
A silver pair of candlesticks, a menorah made of brass,
We’d all become mere echoes of the past.

So if you hear my voice, why don’t you come along,
And take me to the place where I belong,
And maybe even sing and dance when you carry me away,
To some little wooden shul where I could stay.

And as the Rabbi holds me close against his chest,
He’ll speak out loud and clear to all the rest.
He’ll say, “No matter if you’re very young, or even if you’re old,
Live by the words you’ll find inside this scroll.”
Live by the words you’ll find inside my soul.

[שאשא]

צ/ק
ווען מ'שטייט מיט א פוס אריין אין אנהייב זמן, און פיינע בחורים זענען נאכנישט מסודר אין ישיבות, צומאל צוליב לעכערליכע באשולדיגונגען און אומבאגרונדעטע פארדאכטן

איך דאנק דעם אויבערשטן אז איך האב נישט אריינגעטרעטן אינעם פעלד פון חינוך, יעדע ריר דארט איז א שפיל מיט נשמות פון דורי דורות

די וויינסט שוין אזוי לאנג ?

[פעטער משה]

צ/ק
די חוה"מ קליפ פון ליפא אין מרדכי

[סטיטשינער]

צ/ק
די חוה"מ קליפ פון ליפא אין מרדכי

איך ווייס נישט וועגען מיך, אבער מרדכי האט עס זיכער געמאכט וויינען.... איך האב אים נאך קיינמאל נישט געזען אזוי עמאושענעל. פאסט נישט פאר א פוילישע....

[יש בו]

צ/ק
די חוה"מ קליפ פון ליפא אין מרדכי

גם אני מצטרף,
נישט ממש וויינען, אבער שטארקע vibes

[פעטער משה]

צ/ק
די חוה"מ קליפ פון ליפא אין מרדכי

גם אני מצטרף,
נישט ממש וויינען, אבער שטארקע vibes

דאס האביך געמיינט

[לכאורה]

צ/ק
ווען מ'שטייט מיט א פוס אריין אין אנהייב זמן, און פיינע בחורים זענען נאכנישט מסודר אין ישיבות, צומאל צוליב לעכערליכע באשולדיגונגען און אומבאגרונדעטע פארדאכטן

איך דאנק דעם אויבערשטן אז איך האב נישט אריינגעטרעטן אינעם פעלד פון חינוך, יעדע ריר דארט איז א שפיל מיט נשמות פון דורי דורות

די וויינסט שוין אזוי לאנג ?

דער זמן האט זיך דאך קוים אנגעהויבן, ווי לאנג מיינסטו?

[געשמאק און זאפטיג]

צ"ק
א פיצי ציפ אונטערן ארעם, אבער א שטארקע...

[באטעמטקייטן]

צ"ק
א פיצי ציפ אונטערן ארעם, אבער א שטארקע...

ממש וויינען?
מיט טרערן?
אויפן קול?
אן קיין בושה?

[א צווייטער]

ממש וויינען?

ניין

מיט טרערן?

אויך נישט

אויפן קול?

א קול דממה דקה

אן קיין בושה?

ער שעמט זיך יא, נו וואס זאל ער טון?