עומד מן הצד האט געשריבן:ריעל עסטעיט האט געשריבן:עומד מן הצד האט געשריבן:ריעל עסטעיט האט געשריבן:עומד ווען קום איך?
ריעלי..... בעליוו איט אר נאט, די ביסט נעקסט,
יעצט לאמיר גיין צום פארפעסינאלע נוסח:
נעקסט אן דע ליין איז ''ריעל עסטעיט''
מיר פאנטאזירן.........
עומד מיין בויך דריייט זיך שוין איבער פון ערווארטונג א גאנצע נאכט בינעך שוין נישט געשלאפן איך פיל
ווי פאר מיין באשוי
אדער ווי נאך מיין באשוי ווען מיין טאטע האט געדיילט די נומער צום שדכן
אדער ווי ווען איך בין געשטאנען און געווארט ביים מנה'לס אפיס נישט וואוסנדיג פארוואס ער האט מיר גערופן
ווי קען מען לאזן ידידנו הרב ריעלי צוגיין צום שבת אין אזעלכע אומשטענדן........ וועלמיר שוין צוגיין צום פאנטאזיע בעז''ה
ריעל עסטעיט:
איי ריעלי, ריעלי, ווי הייבט מען אן?, מ'האמיר דאך אזויפיל צו שרייבן איבער דיר....
דער קליינער זיסע ריעלי איז נעבעך אויפגעוואקסן אין א צובראכענע משפחה, האט גאר אסאך מיטגעמאכט, ער איז געווען פון די קינדער וואס זענען געקומען אייביג שפעט אין חדר, אבער די מלמד האט גארנישט געקענט טוען, וואוסענדיג אונטער וועלכע אומשטענדן ריעלי געפינט זיך אונדערהיים, און ס'איז באמת נישט דעם קינד'ס שולד, און ריעלי וואוסענדיג זיין מצב, האט גענומען גרויס עטווענטידזש דערפון, און טאקע זיכער געמאכט אריינצושטורמען אין כתה יעדן טאג, -ארומגענומען מיט'ן גרויסן אויפגעבלאזענעם ווינטער מאנטל-, אין די שפעטע צופרי שעות,
טאקע געהאקט א לעבן אין חדר
פון מאל צו מאל האט אבער די מלמד יא געשפירט אז ער דארף איהם יא זאגן א ווארט, כדי די אנדערע קינדער זאלן זיך נישט אפלערנען פון איהם, און נאכטוען, און ס'איז צוגעגאנגען בערך אזוי:
מלמד: ''שעפעלע, פארוואס ביסטו געקומען שפעט?
ריעלי: (פארסאפעט מיט א שווער אטעם אויסגעמישט מיט א פארקילטן שליים) ''מיין מאמע האט מעך נישט אויפגעוועקט''(צו זיין שלעכט מזל, איז פונקט דערנאך געקומען א מאכטפולער האפטשו, וואס האט פארשליימט און נאס געמאכט גרויסע חלקים פונעם מלמד'ס טישל)
מלמד: (נעמט ארויס אן אויסגעבלאזן טישא פונעם ביזעם, און איז ממשיך בדיבור, ווען זיינע אויגן זענען געוואנדן צו באהאנדלען דעם אומ'פאראויס'געזעהנע צונאמי וואס ריעלי האט אקאורשט אנגעזייעט דא) ''מארגן וועסטו קומען פריער, יא?''(האט ער געזאגט מיט א פיל ווייעכערע טאן, בשעת ווען זיין הארץ גייט אויס פאר'ן אומבאהאלפן קינד וואס שטייט פונקט אקעגן איהם מיט גרויסע פארקלאצטע אויגן פון די מינוט וואס ער האט אריינגעפארקט נעבן מלמד'ס טישל, מיט די גרויסע ידים אנגעלאנט דערנעבן)
ריעלי: (קוקט אריין די מלמד אין פנים מיט א בייזע פארווייטאגטע בליק) ''זאג פאר מיין מאמע זאל מיך אויפוועקן, וואס ווילסטע פון מיר'' ניין א מחוצף בינעך קינמאל נישט געווען(דא האט שוין ריעלי געכאפט א פאר'גנב'עטע בליק אויף די אנדערע קינדער אין כתה, וואס איז נאכגעפאלגט געווארן מיט א מאדנע פאקס אויף פנים)
מלמד: (האט שוין לאנג חרטה באקומען פאר'ן אנהייבן די שמועס מיט'ן צובראכן נפש'ל) ''פיין, זעץ זיך אוועק'' (נאך עטליכע סעקונדע'ס בלייבן פארטראכט, האט ריעלי צושטייטליך אנגעהויבן רירן דעם שווערן גוף, וואס האט ענדערש אויסגעזעהן ווי א סמארט קאר, און זיך שווערליך אריינגעלאזט אין זיין קביעות'דיג מקום, נישט בעפאר ער האט געמאכט א סצענע, ביים דארפן איבערקריכן דעם באנק, כדי זיך צו דערזעהן על מקומוו בשלום)
אזעלכע און ענדליכע סצענע'ס האט ריעלי מיטגעמאכט טעגליך, אבער ער האט אייביג געהאט וואס צו ענטפערן, ווייל ווי געשריבן האט ער גענומען עטווענטידזש פון זיין מצב, ווען דער שמש אין ביהמ''ד האט פארשיקט די קינדער וואס האבן זיך געשפילט מיט די לעכט, שרייענדיג, ''קינדער, גייט'ס צו ענקערע טאטע'ס'', האט ריעלי צוריקגעשריגן, ''מיין טאטע איניש דא, סאו איך מעג בלייבן דא'', דער גאנצער עולם איז שטיל געווארן, און דער שמש האט זיך געטראפן שטיין אקעגן דעם הויעך-געוויקסיגער בוים, וואס האט זיך נישט געהאלטן ביים רירן פון ארט, און ריעלי האט שנעל אויסגעניצט די פארלוירענע מינוט'ן, און צירוק איינגעשפאנט אלע קינדער, מ'זאל ווייטער ממשיך זיין מיט די דליקות,
שפעטער אלץ בחור, האט ער זיך אסאך געטוישט, ער איז געווארן אן ערנסטער בחור,
וואס דאס האט גורם געווען ער זאל ווערן שטארק פארמאכט, ווייל ער האט געוואלט אנטלויפן פון זיך, און פארגסן פונעם שווערן עבר, ער האט זיך געלעבט אין זיין ווינקל, זיך אייביג צוגעשטעלט צו סדרי הישיבה, שטארק מצליח געווען בתורה ועבודה, אבער אלעס מיט א פארמאכטקייט, דאס שרייבן אויף אייוועלט יעצט מיט אזא זעלטענע פרישקייט, איז א תוצאה פון די אלע בחוריש'ע יארן וואס ער איז געווען פארקלאפט מיט זיך, און נישט אויסגעניצט זיין הומאר און לעבעדיגקייט וואס ער טראגט מיט זיך, נאר אגאנצן טאג פארבראכט בין תנור לכירים, ער מיט'ן רבוש''ע,
ער האט א געוואלדיגע תמימות אין זיך, ער זיכט צו זיין שטארק אויסגעהאלטן ע''פ הלכה, און איז אייביג גרייט צו הערן הערות פון די ארומיגע איבער זיין התנהגות, און ער וועט שנעל ווערן נכנע אונטער יענעם, און גראד אנקוקן ווי א ת''ח הבקי בש''ס ופוסקים, ווען באמת האט איהם יענער מעורר געווען א פשוט'ע אפענע הלכה אין שו''ע או''ח,
ער האט נישט קיין ספעציעלע נושא אין וואס ער ליגט, אבער ער האט ליעב צו קענען אלעס אויפן שפיץ גאפל, ער זאל קענען קומען אין ביהמ''ד פרעגן אזעלכע שאלות ווי, ''וואס גייט פאר מיט דעם שאווין?'', אדער, ''דער טראמפ זעהט אויס גיבט נישט אויף,וואס?, מ'קען זיך לערנען פונעם,''
ער האט געלדענע מידות במלוא מובן המילה, און האט באמת א אינערליכע הנאה, ווען ער קען מחי' זיין א צווייטע איד מיט סיי וואס, ווען ער וועט זיך גיין מאכן א קאווע ביי די ארבעט, וועט ער אלץ צוגיין פרעגן ביז אפאר דעסק'ס נאך איהם, ''קיינער דארף נישט יעצט קיין קאווע פארצופאל?'', די ארבעטער וועלן זיך כסדר לאזן באדינען מיט איהם, וואוסענדיג אז ער טוט עס מיט'ן גאנץן הארץ, און מ'טוט איהם נאך באלד א גרעסערע טובה, ווי די טובה וואס ער טוט זיי, ער וועט אלץ צועסן עפעס צו די קאפי, לכתחלה וועט עס זיין א פלעקי דעניש, ובדיעבד, וועט א דריי פיר קאצקע צוקער אויך זיין גוט,
ער האט א שיעור קבוע, וואס ער האלט אן מיט א געוואלדיגע ערנסקייט, און קיינמאל נישט ארומפאנפענען, אבער ווען זיין חברותא וועט ארויסגיין פאר אפאר מינוט, וועט ער שנעל געבן אן עפן אייוועלט, און קוקן זיינע נאטאפיקאציע'ס, און וועט נאך אפי' צומאל אניאגן צו געבן א שיס א שנעלע תגובה אויכעט, ובפרט אויב ס'איז א סמיילי אדער א גרינע,
למלש יעצט...
אויסזעהן:
נארמאלע הייעך, גאנץ פעשליך,
זייער אבער שוין נישט אזוי גראב ווי אלץ קינד,
הלוואי ער טראגט א גרויסע טאהש'ער קאפל, נייו גראדע נישט וואס פאלט אריין כמעט ביז די אויגן, און זעהט אויס ענדערש ווי א העלמעט, האט העלף פרעים מתיבתא גלעזער, מער א קלענער בארד, ער האט א שטיקל הויקער, וואס דאס מאכט איהם אויסקוקן עטוואס גרעבער ווי ער איז באמת.
ריעלי כ'האב נאך באמת גאר אסאך צו שרייבן, אבער דער עולם ווארט, און כ'וויל נישט אויפהאלטן, אפשר א צווייט מאל וועט מען ממשיך זיין. מ'ווארט מיר מיט שפאנונג
גארנישט פערזענליך, ס'בלויז הוילע פאנטאזיע'ס.