חבורת "הוראה"- הערות והארות פון די בני החבורה

דיונים ועיונים בדבר ה' זו הלכה

די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד

היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

היימישער אינגערמאן האט געשריבן:יעצט וועגן לא תבשל, זע איך כמה וכמה מדריגות.
1. קאכן א שטיקל פלייש אין מילך ע"ג האש.
2. קאכן אדער זיך אנרירען אין א כלי ראשון אדער גאר א כלי שני.
3. כבוש ומליח.
ביז אהער האט נאך אלס א שייכות מיט בישול עכ"פ מדרבנן.
אבער פון דא און ווייטער האט שוין בכלל נישט קיין שייכות מיט בישול אבער איז נאך אלס אסור מדרבנן.
4. עסן צוזאמען א סענדוויטש פון א שטיקל קאלטע פלייש צוזאמען מיט פוטער.
5. עסן פלייש און א רגע דערנאך עסן מילך אן קינוח והדחה וכולי.
6. עסן פלייש און עסן מילך נאכדעם מיט קינוח והדחה אבער אן די הפסק וואס פעלט אויס (שש שעות).

די זאכן וואס זענען נישט קיין געהעריגער בישול מדאורייתא, נאר די חכמים האבן געאסרט, קען מען אנהייבען דן צו זיין צו די חכמים האבן עס געאסרט אפילו ביי בשר עוף. לכאורה קען מען זאגן אז עס קען שוין אריינגיין אינעם ענין פון גזירה לגזירה. ביי וואסערע מדריגה שוואכער ווערט די שאלה מער בולט.

איז אזוי, באמת די גמרא אליינס רעדט שוין וועגן דעם נקודה פון גזירה לגזירה גלייך אנפאנג כל הבשר, און אביי זאגט אז די חכמים האבן געמאכט גזירות אפילו ביי בשר עוף מדרבנן..

צוריק צום לא תבשל. מיר ווייסען שוין אז אלע בהמות טהורות זענען אסור מדאורייתא ווייל זיי זענען נכלל בכלל גדי כמבואר בגמרא חולין קי"ג. יעצט אין די תורה שטייט לא תבשל, סא פשטות מיינט עס מען טאר נישט קאכן, אבער עסן מאן דכר שמיה?
אויף דעם איז דא דער באקאנטער דרש נאמר ג פעמים, א' לאיסור בישול, א' לאיסור אכילה, א' לאיסור הנאה. די תורה האט עס אבער געזאגט בלשון בישול אז אפילו די
איסור אכילה און איסור הנאה איז נאר אויב עס איז שוין געקאכט. אבער נישט געקאכט נאר סתם עסן צוזאמען איז מותר לכתחילה מדאורייתא, און די גמרא דריקט זיך טאקע אויס אז בב"ח חידוש היא דאי תרו ליה כולי יומא בחלבא שרי בשיל ליה בשולי אסור.

יעצט וואס טועט זיך מיט נאמבער 2 איינער קאכט אויף א טאפ מילך, און ער נעמט עס אראפ פון פייער און ער לייגט צו צו דעם א שטיקל פלייש אינעם כלי ראשון ווערט מבואר קלאר אין די גמרא חולין ק"ד אז דאס הייסט געהעריג לא תבשל און איז אסור מדאורייתא. ווידער אויב איז עס א "כלי שני" איז עס מותר מדאורייתא צו עסן.

וז"ל הגמרא (על הקושיא למא גזרו להעלות בשר עוף בחלב על שלחן אחד)
הכא אי שרית ליה לאסוקי עוף וגבינה אתי לאסוקי בשר וגבינה, ומיכל בשר בחלב דאורייתא, מתקיף לה רב ששת סוף סוף צונן בצונן הוא, אמר אביי גזירה שמא יעלה באילפס רותח, סוף סוף כלי שני הוא וכלי שני אינו מבשל, אלא גזירה שמא יעלה באילפס ראשון.

איז אזוי, דער חילוק פון כלי ראשון און כלי שני איז לאו דוקא ווייל א כלי ראשון איז בולע און כלי שני נישט (הגם להלכה נעמט מען דאכטזעך אזוי אן, אויב איך האב נישט קיין טעות האלט דער פר"ח אז כלי שני איז אויך "בולע") ווייל בליעה אליינס אסרט נאך נישט מדאורייתא (למשל ע"י כבוש אדער מליח) נאר דוקא "בישול" און בישול הייסט נאר א כלי ראשון כמבואר בהלכות שבת.

(פאלט מיר יעצט איין א שאלה, ביי הלכות שבת ווייס מיר דאך אז אין בישול אחר בישול, איז דא אזוי מין זאך לגבי לא תבשל אויך? אז א איד נעמט א געקאכט שטיקל פלייש און געקאכטע מילך און ער קאכס עס נאכאמאל איז ער עובר אויף לא תבשל?

וואס טועט זיך אויב ער קאכט רויע פלייש כמאכל בן דרוסאי?

און וואס דארף ווערן געקאכט דער פלייש, אדער עס איז גענוג אז די מילך ווערט געקאכט. די לשון הפסוק איז דאך לא תבשל גדי, און נישט לא תבשל חלב. מן הסתם ווערען די זאכן מבואר ערגעץ, הגם להלכה איז אפשר נישט קיין גרויסע נ"מ וויבאלד מדרבנן איז דאך אסור אפילו שלא ע"י בישול און נאר מיט א בליעה וכולי)

ווייס מיר שוין לכאורה א) אז כלי ראשון איז אסור מדאו' ב) כלי שני מותר מדאורייתא וכ"ש צונן בצונן, וכ"ש בשר וחלב בלי הפסק קינוח והדחה וק"ו ב"ב של ק"ו בלי הפסק שעה און ו' שעות הכל אסור רק מדרבנן. ג)כבוש ומליח אויך מותר מדאורייתא ואסור מדרבנן (איך ווייס נאך נישט צו די חכמים האבן געאסרט צו מאכן כבוש ומליח אן עסן, ברויך מען נאך לערנען).

וואס טועט זיך איינער טינקט איין פלייש אין מילך און ער גייט עס בראטן דאס איז דאך צלי נישט בישול נאר צלי, איז ער עובר מדאורייתא?

האף מיר אי"ה ממשיך זיין איבער דעם נושא.
(מבואר בגמרא סנהדרין ד' דא"ל לומר בחלב אמו בצירי דדרך בישול אסרה תורה ולא דרך טיגון ולכאורה ה"ה לצלי)
אוועטאר
מיללער
שר עשרים אלף
תגובות: 27044
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 14, 2007 9:48 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מיללער »

אן אמאליגע אשכול איבער הלכות בשר בחלב


viewtopic.php?f=5&t=10230
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

אין סעיף ג' האט רבי @האנטעך געברענגט פון א פמ"ג אז ביי סעודות גדולות זאל מען מחמיר זיין אויף מראית העין אפילו מילך גלייך נאך פלייש און נישט בענעזאם און עס איז נ"מ ביי קאפי ווייטנערס ביי חתונות.

האב איך נאך נישט געזען דעם פרמ"ג אינעווייניג. האב איך אבער א שאלה צו ביי בשר עוף איז אויך דא די חומרא פון פרמ"ג.
די צד ספק איז צוויי זאכן.

ביי בשר עוף "און זה אחר זה" איז עס שוין א דרבנן ע"ג דרבנן און זייער ווייט פון אן איסור דאורייתא.

והשנית והוא העיקר, אז מעיקר הדין איז דער גאנצער איסור פון נישט טרונקען מילך נאך בשר עוף נישט אזוי פשוט, און הגם מען איז מחמיר למעשה, אבער צו גיין חושש זיין אלס "מראית העין" אפשר דארף מען שוין נישט (בבחינת אינהו מיכל אכלי, אנן מיסתם לא סתים).

און וואס טועט זיך לאחר קינוח והדחה ביי בשר עוף? און וואס טועט זיך נאך א תבשיל של בשר (כמדומה ביי א תבשיל וואלט מען זיכער נישט געדארפן חושש זיין אלס מראית העין).
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

היימישער אינגערמאן האט געשריבן:ווייס מיר שוין לכאורה א) אז כלי ראשון איז אסור מדאו' ב) כלי שני מותר מדאורייתא וכ"ש צונן בצונן, וכ"ש בשר וחלב בלי הפסק קינוח והדחה וק"ו ב"ב של ק"ו בלי הפסק שעה און ו' שעות הכל אסור רק מדרבנן. ג)כבוש ומליח אויך מותר מדאורייתא ואסור מדרבנן (איך ווייס נאך נישט צו די חכמים האבן געאסרט צו מאכן כבוש ומליח אן עסן, ברויך מען נאך לערנען)

האמיר שוין אויסגעשמועסט דעם דאורייתא פון "לא תבשל" אז דוקא דרך בישול איז אסור, און אויך אז גדי מיינט דוקא יעדע בהמה טהורה.

נאך איין נקודה דארף מען צולייגן פאר מען ענדיגט מיטן דין דאורייתא. נישט יעדע חלק פון די בהמה איז אסור בחלב מדאורייתא, די עצמות, קרנים, דם און נאך זאכן זענען נישט בכלל לא תבשל גדי, און נישט יעדע חלב איז בכלל חלב אמו מדאורייתא, למשל חלב זכר, חלל מתה וכדומה. די גמרא האט אויף דעם אלעס לימודים.

יעצט זעמיר שוין דורכגעגאנגען דין דאורייתא בקיצור. לאמיר זען אביסל וואס די רבנן האבן גוזר גווען. ווי גערעדט אויבן האבן די חכמים גוזר גווען אפילו בשר עוף און אפילו בב"ח שלא ע"י בישול.

איז אזוי, בעצם מסברא וואלט מען געקענט זאגן אז בשר בהמה בחלב שלא ע"י בישול קען מען צוקומען צום איסור דאורייתא פון בשר בהמה בחלב ע"י בישול, און דאס זעלבער בשר עוף בחלב ע"י בישול. אבער בשר עוף בחלב שלא ע"י בישול איז דאך שוין לכאורה א גזירה לגזירה?

איז אזוי, רב יוסף אנפאנג כל הבשר פרעגט שוין די קושיא פון גזירה לגזירה, אבער נישט ממש אויף בשר עוף שלא ע"י בישול נאר אויף אן אנדערע גזירה ביי בשר עוף, און דאס איז די איסור העלאה על השלחן בשר בחלב ביחד (אפילו מען עסט עס נישט צוזאמען) וואס די חכמים האבן געאסרט און עס איז משמע אין די משנה אז עס איז אסור אפילו בשר עוף אויך בהעלאה, שרייט רבי יוסף אז דאס איז דאך א ריכטיגע גזירה לגזירה, אביי ענטפערט אבער אז אויב מען וועט מתיר זיין העלאה בעוף האב איך מורא אז ער וועט מעלה זיין בשר בהמה בחלב אין א כלי ראשון וואס איז אסור מדאורייתא. און אזוי איז נפסק להלכה. (אין די צווייטע משנה אין כל הבשר זעט מען אז ב"ש האט יא מתיר געווען העלאה בשר עוף לכאורה מהאי טעמא פון גזירה לגזירה).

וואס טועט זיך "קאכן" פליישן וואס זענען נישט אסור מדאורייתא? בישול בב"ח איז דאך פונקט אזוי איסור ווי אכילת בב"ח, האבן די חכמים גוזר גווען אויף דעם אויך?

איז אזוי, די משנה דף קי"ג זאגט אז בשר טמאה בחלב מותר לבשל ומותר בהנאה זע מיר קלאר אז ביי בישול בשר טמא האבן די חכמים "נישט" גוזר גווען.(באכילה איז עס ממילא אסור מדאורייתא וועגן בשר טמא) אבער ביי בשר חיה ועוף להסוברים אז עס איז נישט אסור מדאורייתא ווערט נישט מבואר בגמרא צו עס איז מותר בישול, אבער דער רמב"ם זאגט יא קלאר אז בישול איז מותר לכתחלה ביי בשר חיה ועוף, און לכאורה איז טאקע דער מקור פון די משנה וואס איז מתיר לבשל בשר טמא.

לאמיר זיך אפשטעלן א מינוט, הא גופא טעמא בעי, פארוואס האבן די חכמים גוזר גווען נאר אויף אכילה (אפילו דברים מעין גל"ג) און נישט אויף בישול וואס איז פונקט אזא איסור מה"ת?

בין איך זיכער אז עס ווערט ארומגערעדט וועגן דעם הסברים.
(חשבתי בזה ג' מהלכים שאפשר לומר
א. דבמידי דאכילה החמירו טפי, וגם שבעת אכילה גזרינן טפי שיהיה רעב ותאב לאכילה ויבוא לאכול גם בשר בהמה בחלב.
ב. קודם הבישול ניכר הרבה החילוק בין בשר עוף לבהמה ולא חייש שיחליף, משא"כ בשעת אכילה שלאו בכל גווני ניכר, ובפרט אם חתכו או עירבו בדברים אחרים קודם הבישול.
ג. הא דיבשל אדם בשר טמיאה בחלב הוו "מילתא דלא שכיחא" כיון שממילא אסור לאכלו מדאו' ומש"ה לא גזרו רבנן. ויש לדון בזה בבשר עוף דבעצם מותר מדאורייתא באכילה, כשגזרו רבנן האם גזרו גם על בישול?).

האמיר שוין גערעדט אביסל פון די איסור דרבנן פון אכילה און דער היתר אויף בישול, אבער מיר האבן נאך נישט גערעדט וועגן איסור מראית העין וואס מפשטות לשון המשנה בשר טמא מותר לבשל איז משמע אפילו לכתחלה גמור און עס ווערט נישט דערמאנט איסור מראית העין. האף מיר אי"ה ממשיך צו זיין.
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

היימישער אינגערמאן האט געשריבן:
האמיר שוין גערעדט אביסל פון די איסור דרבנן פון אכילה און דער היתר אויף בישול, אבער מיר האבן נאך נישט גערעדט וועגן איסור מראית העין וואס מפשטות לשון המשנה בשר טמא מותר לבשל איז משמע אפילו לכתחלה גמור און עס ווערט נישט דערמאנט איסור מראית העין. האף מיר אי"ה ממשיך צו זיין.

יעצט וועל מיר אנרירען אביסל א פרישע סוגיא, דער ענין פון מראית העין. אנדערש ווי די זאכן גערעדט אויבן וואס די תורה האט געאסרט, און וואס די חכמים האבן געאסרט צו עסן און צו קאכן וואס ווערט ברייט ארומגערעדט במשנה ובגמרא אין פרק כל הבשר, ווערט אבער דער איסור פון מראית העין בכלל נישט דערמאנט לגבי בשר ובחלב אין די גמרא. נאכמער ווי שוין געשריבן אויבן איז די לשון המשנה לגבי בשר טמא "מותר לבשלו בחלב" משמע אז עס איז מותר לגמרי בלי שום חשש, ווייל געווענליך ווען עס איז יא דא א פראבלעם פון מראית העין זאגט עס די משנה ארויס. (לדוגמא, סולם של עלייה במס' ביצה דף י' דאסור משום הרואה אומר להטיח גגו, במס שבת נ"ג לא יצא הבהמה בזוג שלו, וגם דף קמ"ו ע"ב שוטחן בחמה אבל לא כנגד העם). נישט נאר דאס, נאר אפילו אין די פוסקים, דער רמב"ם, רי"ף, רא"ש, און דערנאך דער טור ווען זיי ברענגען אראפ די הלכה פון בשר וחלב טמא דמותר לבשלו צייכענען זיי בכלל נישט צו אז עס איז דא בכלל א פראבלעם וועגן מראית העין.

וואס יא? אין מס' כריתות דף כ' ווערט מבואר אין די משנה אז דם דגים וחגבים אין חייבין עליהן. איז דא דארט א מימרא פון רב, אז דם דגים שכנסו בכלי אסור, משום מראית העין, און רש"י איז מסביר דמיחלף בדם בהמה והרואה אומר מותר לאכול דם (יש לדון דלפעמים מצינו דגזרו חכמים שאנשים "יחשדוהו" שעובר על איסור כמו נר חנוכה כשיש לו פתחים וכולי, אבל הכא מרש"י משמע דהחשש היא שיבואו להתיר דם. ואכמ"ל). און די גמרא איז דארט מסביר אז די איסור איז טאקע נאר ווען עס איז נישטא קיין קשקשים. דער רא"ש און תוס' זאגן דארט אויפן פלאץ אז לפי"ז איז מדויק לשון המשנה אז אין חייבין אבל איסורא מיהא איכא.

האב איך געטראכט בשעתן לערנען, אויב דם דגים אז מותר, פארוואס זאל דער רואה תולה זיין אז דער מענטש טרינקט דם אסור, ווען עס קען פונקט אזוי זיין ז ער טרונקט דם דגים וואס איז מותר?

האב איך געטראכט 2 מהלכים. א. וויבאלד אלע דמים פון בהמה חיה ועוף זענען אסור וועט דער רואה נישט טראכטען אז ער טרינקט דם פון דגים וואס איז א מיעוט אנטקעגן די רוב פון די אנדערע בלוטען. והשנית והיא העיקר, אז געווענטליך ביי א פיש ווען מען הרגט אים נעמט זיך נישט גיסן קיין בלוט אזוי ווי ביי בהמות און עופות וואס מען איז עס מקבל אין א כלי פונעם צאוור הבהמה והעוף, סך הכל רינט ארויס אביסל ציר ודם פונעם גאנצען פיש און מען קען דאס "צוזאמנעמן" און אריינלייגן אין כלי וכלשון רב דם דגים "שכנסו", ממילא איז מובן אז ווען א רואה זעט דם אין א כלי טראכט ער מסתמא אז עס פון א בהמה ועוף און עס איז דא מראית העין.

האף מיר אי"ה ממשיך זיין בענין וואס ווילן די פוסקים ארויסלערנען פון די מימרא פון רב אין כריתות לגבי בשר וחלב.
צולייגער
שר שלשת אלפים
תגובות: 3772
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך אוגוסט 04, 2010 11:08 am
לאקאציע: איבערגעלייגט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך צולייגער »

מיין מושכל ראשון ביים לערנען איז געווען, אז דער רואה ווייסט באמת נישט אז עס איז פארהאן א חילוק, נאר ער וועט אליינס צוזאמשטעלן אז נעה, בלוט טאר מען נישט, נאר פיש בלוט איז זיכער אנדערש. דהיינו נישט אז ער ווייסט פוןמפראנאויס אז דגים איז מותר און די קשקשים איז אים מגלה אז דאס איז דגים, נאר ער ווייסט גארנישט, און די קשקשים מאכן אים טראטטן אז מען קען נישט פון דעם סומך זיין אז אנדערע דם איז מותר.

אולי אני טועה, אבער אזוי איז מיר עס אריין אין קאפ. און דיין הערה פון דעם פראקטישן חילוק פון דם דגים צו דם עופות ובהמות, איז זייער א בעל-בתי׳שער חילוק, אבער קען זיין אז עס איז אמת.

יישר כח פאר דיינע געשמאקע שיעורים, מיר קוקן ארויס דערויף.
געשטימט פאר ראשעק הול
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

וואף, @צולייגער לייענט מיינע שיעורים.... וועל מיר זיך מוזן מער צוגרייטען. דער אמת איז אז איך שרייב בשעת איך לערן אביסל די גמרא און טור ב"י, נאך פאר אפילו געהעריג דורכלערנען די נושאי כלים פון שו"ע, ואחרונים, איך פראביר קודם צו פארשטיין ווי אזוי קוקט עס די זאך פונעם מקור הדברים. ממילא איז מסתם דא זאכן וואס איך שרייב וואס ווערן ארומגערעדט אין די אחרונים.

יעצט צו דיין תגובה, ווילסטו זאגן אז דער חשש איז אז דער רואה איז אן ע"ה ווייסט נישט אז עס איז א דם המותר בכלל, און די קשקשים וועלן אים מאכן טראכטען אז עס איז דא א חילוק. לפי"ז אויב וואלט דער היתר פון דגים למשל גווען מפורש בקרא וואלט לשיטתך נישט גווען קיין חשש. האב איך ריכטיג פארשטאנען?
צולייגער
שר שלשת אלפים
תגובות: 3772
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך אוגוסט 04, 2010 11:08 am
לאקאציע: איבערגעלייגט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך צולייגער »

אהעעם.. יא אזוי האב איך פארשטאנען בדעתי העני׳.

קאן זיין איך בין נישט גערעכט, און באמת כאפ איך יעצט אז דאס קען נאר שטימען לויט די ערשטע סברה פון מראית העין, אז דאס איז פאר די וועלכע ווייסן נישט, און לויט די וועלכע האלטן אז דאס איז מפני החשד, וועט דאס טאקע נישט שטימען.

למעשה האב איך נאכגעקוקט נאכן שרייבן די תגובה, און אויף דערווייל נישט געטראפן ווער עס זאל רעדן דערפון קלאר.
געשטימט פאר ראשעק הול
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

[quote="היימישער אינגערמאן"]
האף מיר אי"ה ממשיך זיין בענין וואס ווילן די פוסקים ארויסלערנען פון די מימרא פון רב אין כריתות לגבי בשר וחלב.[/quote]
די ערשטע פוסקים וואס ווילען אריבערברענגען דעם איסור פון מראית העין פון דם צו בשר בחלב זענען, די רשב"א לגבי חלב אשה און דער מהרש"ל לגבי חלב שקדים.

א. אין סימן ס"ו ברענגט דער דרכי משה אראפ דעם מהרש"ל אז מען דארף אויך חושש זיין נישט צו עסן פלייש אפילו בשר עוף מיט מילך פון מאנדלען, ווייל דער רואה וועט מיינען אז עס איז עכטע מילך, חוץ אויב איז דא שאלאכטץ פון מאנדלען אין אדער לעבן די מילך. במושכל ראשון האב איך עס גוט פארשטאנען וויבאלד יעדע סארט פלייש מילך איז אסור עכ"פ מדרבנן, און סתם אזוי ווען א רואה זעט וועט. ער טראכטען אז עס איז געהעריגע מילך און נישט תולה זיין אז עס איז חלב שקדים איז דאך ס"ה א נאכגעמאכטע מילך. דער ד"מ טענהט אבער אויף דעם אז מען קען נישט מדמה זיין דם וואס איז א איסור כרת צו בשר עוף בחלב וואס איז מדרבנן (באמת המהרש"ל סובר דבשר עוף הוי מדאורייתא, אבל אפשר דאינו תלוי זו בזו).
וואס טועט זיך ביי בשר בהמה בחלב? עס איז אן איסור דאורייתא אבער נישט קיין איסור כרת? איז דער דרכי משה יא מודה זיין צום מהרש"ל (הגם שמקשה דלא ילפינן מדם דהיא איסור "כרת" לבשר עוף, לכאורה היא רק לחזק הקושיא, אבל עיקר החילוק היא בין דאורייתא לרבנן).
וואס טועט זיך עסן בשר בהמה שלא ע"י בישול לויטן רמ"א שטייט נישט קלאר, פון איין זייט קען מען זאגן אז עס איז נאר א דרבנן דארף עס זיין מותר. מצד שני קען מען זאגן אז דער רואה וועט דאך נישט וויסען, און ער וועט טראכטען אפשר איז עס יא געקאכט (ואינו דומה לבשר עוף דבכל אופן היא רק מדרבנן).

ב. דער ב"י ברענגט אראפ ביי אונזער סימן דעם תשובת הרשב"א אז מען טאר נישט קאכן בשר אין חלב אישה משום מראית העין. דער מקור איז ווייטער די גמרא פון דם.

דער ב"י ברענגט טאקע די הלכה נאר ספעציפיש לבי חלב אשה, אבער באמת האט עס השלכות אויף יעדע סארט בישול בב"ח המותרת, אנגעהויבן פון בשר טמא און חלב טמא וואס ווער דערמאנט אין די משנה, און חיה ועוף וואס ווערט דערמאנט אין די פוסקים. דער ד"מ איז טאקע מעיר אויפן ב"י אז אויב אזוי פארוואס ביי בשר טמא זאל מען נישט זאגן די זעלבע זאך, און ער בלייבט ביי א צ"ע.

איז אזוי, בעצם וואלט מען געקענט פראבירן מאכן חילוקים צווישען חלב אשה און בשר וחלב טמא, די מעשה איז נאר אז ווען מען קוקט אריין אינעם תשובת הרשב"א זאגט ער זייער קלאר אז דער איסור פון מראית העין גייט אן ביי בשר וחלב טמא. דער רשב"א שטעלט זיך טאקע אז אין די משנה שטייט דאך "מותר לבשלו בחלב"? זאגט דער רשב"א אז דאס איז נאר מטעם איסור בב"ח אבער נישט מטעם מראית העין וואס איז א גרינגערע איסור למשל טאמער א איסור מרא"ע מישט זיך עס אויס מיט עפעס אנדערש איז עס מותר.

אווי דערמאנט אויבן איז עס נישט אזוי פשוט, ווייל אויב איז טאקע אסור משום מרא"ע פארוואס דערמאנט עס נישט די משנה וואס דערמאנט מערערע מאל יא דעם איסור פון מרא"ע? און בעיקר איז שווער, די משנה אנדערש ווי ביי דם דגים ווי עס שטייט אין חייבין טאקע וועגן דעם ווייל עס איז אסור מדרבנן משום מרא"ע כמבואר לעיל בשם תוס' ורא"ש, כאפט אבער דא די משנה אן דעם לשון מותר וואס איז משמע מותר לגמרי. און די קושיא ווערט נאך מער שווער אז לא אישמיט אחד מהפוסקים וואס ברענגען אראפ די היתר פון טמא אדער חיה ועוף וואס זאל צוצייכענען אז עס איז דא אן ענין פון מראית העין. (באמת כל זה נכלל בקושית הש"ך על הרמ"א).

אני בעניי, האב אבער נישט אנגעהויבן צו פארשטיין ווי קומט אריין מרא"ע ביי בישול בב"ח. איינמאל עס איז דא קלארע אופנים המותרים בבישול אזוי ווי בשר טמא, אדער בשר חיה ועוף, פארוואס זאל דעם רואה איינפאלן אז דער מענטש טועט אן איסור ווען עס קען פונקט אזוי זיין אז ער טועט א היתר, נאך מער אין רוב אופנים איז בישול מותר (חיה, עוף, בשר טמא, חלב טמא)???? ממש עס איז מיר נישט אריינגעגאנגען אין קאפ אריין. איך מיין היעלה על הדעת אז איד עסט בשר מיט שומן זאל ער נישט טארן עסן בפרהסיא וויבאלד דער רואה וועט עם דן זיין לכף חוב און דוקא טראכטען אז עס חלב?

איז אזוי, אינעם רשב"א וואלט מען אפשר געקענט זאגן אז ער האלט נישט ווי דער רמב"ם און בשר חיה ועוף איז אסור בבישול (בדרך אפשר, איני יודע אם זו אמת), ממילא קומט אויס אז עס איז נישטא קיין נארמאלער אופן וואס איזז מותר לבשל, די איינציגסטע וועג איז נאר בשר אדער חלב טמא (אדער חלב אשה וואס איז דאך אויך בכלל נישט דער סדר צו עסן), נו ווען מען זעט א איד קאכן פלייש וועט דאך אבער קיינער נישט טראכטען אז עס איז בשר טמא, איך מיין ווי קומט א איד צו קאכן בשר טמא, עס איז דאך נישט דער סדר בכלל ממילא קען מען פארשטיין אביסל דעם רשב"א'ס חשש. אבער לדידן אויב נעמט מען אן אז בשר חיה ועוף איז יא מותר איז מיר גווען זייער שווער צו פארשטיין. נאכמער ווען אין איך האב אריינגעקוקט אין ש"ך-ט"ז וואס ארבעטען שטארק ארום מיט דעם מרא"ע, האב איך נישט געזען זיי זאלן אנרירען דעם נקודה (מש"ך משמע דבעיא "היכר" שהיא בשר או חלב טמא).

האב איך נעכטען מעיין גווען אביסל אין פרי תואר פונעם הייליגען אוה"ח , ומצאתי את שאהבה נפשי. דער פרי תואר נעמט טאקע אן אז ביי בישול איז נישטא קיין מראית העין ווייל מען קען דאך תולה זיין בדבר המותר משא"כ ביי אכילה. און אזוי נעמט ער טאקע אן הלכה למעשה. ותהלה לקל שכוונתי לדעתו הגדולה. דערנאך האב איך שוין געזען אז דער פלתי זאגט אויך קרוב מאד לזה.

האף מיר אי"ה ווייטער ממשיך זיין.

ווייס איך נישט צו מעוועמיר אנקומען צו דעם אבער איך האב געטראכט בשעתן לערנען,
וואס טועט זיך עסן סינטעטישע "ברויט" פסח וועגן מרא"ע?
און וואס איז מיט קרעקערס? און וואס איז מיט בראוני קעק? איך מיין, איינמאל מען הייבט אן ארויסלערנען מרא"ע גזירות פון דגים אויף בשר בחלב וכולי, דאן פארוואס נישט אויף פסח. (באמת הפר"ח אומר דאין ללמוד גזרת חכמים זו מזו ודוקא במקום שגזרו חכמים בפירוש גזרו, ומתיר אכילת בשר עם שקדים מהאי טעמא עכ"פ בבשר עוף, אבל לדידן דמחמירים אפילו באיסור דרבנן משום דמיון לדם צריך לידע אם גם בפסח נחשוש. ואולי איסור התלוי בזמן שאני. וצ"ע בדבר).

(במאמר המוסגר, האט איר אן הערה? האט איר הנאה? זייט מגיב... אז נישט האב איך נישט קיין אנונג צו איינער לייענט עס בכלל... ייש"כ)
לעצט פארראכטן דורך היימישער אינגערמאן אום זונטאג יולי 03, 2016 1:29 am, פארראכטן געווארן 2 מאל.
היימישער אינגערמאן
שר חמשת אלפים
תגובות: 5559
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יולי 06, 2015 6:18 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך היימישער אינגערמאן »

צולייגער האט געשריבן:מיין מושכל ראשון ביים לערנען איז געווען, אז דער רואה ווייסט באמת נישט אז עס איז פארהאן א חילוק, נאר ער וועט אליינס צוזאמשטעלן אז נעה, בלוט טאר מען נישט, נאר פיש בלוט איז זיכער אנדערש. דהיינו נישט אז ער ווייסט פוןמפראנאויס אז דגים איז מותר און די קשקשים איז אים מגלה אז דאס איז דגים, נאר ער ווייסט גארנישט, און די קשקשים מאכן אים טראטטן אז מען קען נישט פון דעם סומך זיין אז אנדערע דם איז מותר.

אולי אני טועה, אבער אזוי איז מיר עס אריין אין קאפ. און דיין הערה פון דעם פראקטישן חילוק פון דם דגים צו דם עופות ובהמות, איז זייער א בעל-בתי׳שער חילוק, אבער קען זיין אז עס איז אמת.

האב איך געזען היינט אז דער פלתי איז מסביר אז דם דגים אין דרך לכנסו בכלי. וברוך שכוונתי. (אויך האב איך געזען אינעם זעלבען ס"ק אין פלתי אז בשר טמא בחלב האבן די חכמים נישט געאסרט צו קאכן משום מרא"ע ווייל "מילתא דלא שכיחא לא גזרו ביה רבנן" וואס איז גווען סברא ג' אויבן פארוואס האבן די חכמים נישט געאסרט בישול המותר אזוי ווי זיי האבן געאסרט חלב המותר).
רצון טוב
שר האלפיים
תגובות: 2288
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 02, 2016 3:12 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך רצון טוב »

א דאנק דיר האנטעך

גיי אן

ביטע מאך א צייט בערך ווען די לייגסט געווענליך ארויף די שיעור.
אוועטאר
האנטעך
שר חמישים ומאתים
תגובות: 338
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך פעברואר 04, 2015 12:12 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך האנטעך »

רצון טוב האט געשריבן:א דאנק דיר האנטעך
גיי אן
ביטע מאך א צייט בערך ווען די לייגסט געווענליך ארויף די שיעור.


יישר כח פאר די תגובה.
איך וויל בל"נ ארויפלייגן יעדן טאג צוויי א שיעור, נאר אסאך מאל בין איך ביזי. אויב איינער בעט עס גיבט עס א שטופ, איך זאל מיך מאכן צייט.
רצון טוב
שר האלפיים
תגובות: 2288
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 02, 2016 3:12 pm

Re:

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך רצון טוב »

האנטעך האט געשריבן:
רצון טוב האט געשריבן:א דאנק דיר האנטעך
גיי אן
ביטע מאך א צייט בערך ווען די לייגסט געווענליך ארויף די שיעור.


יישר כח פאר די תגובה.
איך וויל בל"נ ארויפלייגן יעדן טאג צוויי א שיעור, נאר אסאך מאל בין איך ביזי. אויב איינער בעט עס גיבט עס א שטופ, איך זאל מיך מאכן צייט.



א דאנק אזוי וועל איך זיכער מאכן צו באזיכן דא א 2-3 מאל א וואך נישט צו פארפאסען דיינע גילדענע שיעורי הלכה.
אוועטאר
האנטעך
שר חמישים ומאתים
תגובות: 338
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך פעברואר 04, 2015 12:12 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך האנטעך »

געלייגט נאך א שיעור בעז"ה
שרייב תגובה

צוריק צו “הלכה למעשה”