דעריבער, צינדט קינדער, די חנוכה-ליכטעלעך אן, זאגט על הניסים, און דאנקען פאר די ניסים, און לאמיר אלע טאנצען אין ראד. [זאגט על הניסים, און דאנקען פאר די ניסים, און לאמיר אלע טאנצען אין ראד.] ~~~~ יהודה האט פארטריבן דעם רשע דעם רוצח, און האט אין בית המקדש געזינגען למנצח, די שטאט ירושלים האט ווידער אויפגעלעבט, און צו א נייע לעבן, האט יעדער איד געשטרעבט.
[דעריבער, צינדט קינדער, די חנוכה-ליכטעלעך אן, זאגט על הניסים, און דאנקען פאר די ניסים, און לאמיר אלע טאנצען אין ראד. {זאגט על הניסים, און דאנקען פאר די ניסים, און לאמיר אלע טאנצען אין ראד.}] ------ (שיר ילדים ידוע לחנוכה)
ניגון עליז בשפת האידיש, שעל פי מה שמסרו זקני הדור הקודם גם הוא היה מושר באירופה טרם השואה.
ב. די סגולה האבן מיר שוין פון יארן, איבער געגעבן אונז פון דור צו דור. היט עס ביי דיר שטענדיג אין זכרון, די פאר ווערטער געדענקען דארפסטו נאר. ווען דו ביסט חלילה אין א צרה, א מטבע אין די האנט נעם, און דער הייליגער רבי מאיר פון די גמרא, ארויס נעמען וועט דיך פון דיין קלעם.
פזמון: און זאג: אלקא דמאיר ענני, יעדער איינער קען נאר די אדרעס, אלקא דמאיר ענני, אין זכות פון רבי מאיר בעל הנס. (2X)
ג. ווען דאס הארץ בענקט נאך אביסל פרייד, די ערשטע זאך וואס קומט אויפן געדאנק, אפילו דער קאפ איז דיר פארדרייט, דו ווילסט שוין הערן א פרייליכן געזאנג. אין די געהויבענע מינוטן, דעם באשעפער קיינמאל פארגעס. געבן וועט ער דיר פון אלעם גוטן, אין זכות פון רבי מאיר בעל הנס.
ד. די סגולה האבן מיר שוין פון יארן, איבער געגעבן אונז פון דור צו דור. היט עס ביי דיר שטענדיג אין זכרון, די פאר ווערטער געדענקען דארפסטו נאר. ווען דו דאווענסט, און בעטסט פאר הצלחה, פאר דיר, דיין ברודער אדער פאר דיין פריינט, אפילו ביי א שמחה אין די משפחה, האב גרייט א מטבע אין דיין האנט.
פזמון: און זאג: אלקא דמאיר ענני, יעדער איינער קען נאר די אדרעס, אלקא דמאיר ענני, אין זכות פון רבי מאיר בעל הנס. (2X)
זיסע זכרונות האסטו מיר ערוועקט, דאס איז א חידוש פון משה גאלדמאן די גאנצע תנועה, ווען מ'וואלט נישט געוואוסט אז ער האט עס געמאכט וואלט איך מיך געשוואוירן אז ס'איז פון פינקי.
להגיד כי ישר, דאס איז קראנט און כשר, אז אלעס וועט מקוים ווערן אזוי, וה' השוכן בציון, וועט אונז נישט קיין עוולה טוהן, ווייל צורי ולא עולתה בו.
פזמון: ווען וועלן מיר שוין זוכה זיין ליום שכולו שבת, שבת! לאמיר זינגען שיר ליום השבת, שבת! שבת איז איז דאך הייליג, ווי וואויל איז אונזער חלק, מזמור שיר ליום השבת.
מזמור שיר ליום השבת, שבת! לאמיר זינגען שיר ליום השבת, שבת! שבת איז דאך הויעך, מ'דארף צו האלטן מח, יום שבתון אין לשכוח.
זאג נישט לא איש דברים אנוכי!
ווייל יעדע מענטש האט זיך זיין טאלאנט, וואס קען מאכן די וועלט מער אינטערעסאנט, זיך עס נאר אויף, ברענג עס ארויף, ווייל דאס קען פארשענערן די וועלט.
(קרעדיט: מאטי אילאוויטש - מחשבות)
דער דאקטער איז בודק זיין מח און הארץ, ער זאגט אים דיין מצב איז פינסטער און שווארץ. ס'איז ליידער ליידער נישטא וואס צו טוהן, אויף דיין מחלה איז ליידער נישטא קיין שום מעדעצין.
דער אינגערמאן גייט פון דאקטער ארויס, פון צער און טרויער גייט ער ממש אויס. ער שטייט און טראכט מיט גרויס וואונדער, וויאזוי פארצייל איך מיין ווייב און קינדער.
ער שטייט אינדרויסן פון דאקטער'ס אפיס, ער פילט אט אט זיין סוף איז. אקעגן דעם אפיס זעט ער א שול, אפשר קען איך אריינגיין אין איר, ער בעט רשות פונעם שומר ביים טיר.
ער זוכט א תהילים אזוי פאר'צער'ט, די שאפעס זענען אלע פארשפארט. דער בימה, דער עמוד גיבט ער א עפן, נישט מעגליך קיין סידור קיין תהילים צו טרעפן. די שטענדערס אלע אינגאנצן ליידיג, ער דרייט זיך אין בית מדרש אזוי ווייעדיג. פליצלונג אויפן טיש זעט ער א צעטל, ער לויפט גלייך מו יענעם ארט, ער קוקט אריין וואס שטייט דארט.
אויפן קאווער שרייבט יונתן אזוי: אומגעפער א יאר צוריק האט מיר אנגעקלינגען א אינגערמאן און פארציילט די מעשה, און מיר געבעטן איך זאל דערפון מאכן א ניגון. איך האב אים כסדר אפגעשטופט ביז איין טאג איז ער אריינגעקומען צוזאמען מיט זיין משפחה צו מיר אין ביזנעס און מיטגעברענגט דאקומענטן פון דאקטוירים, און זיך געבעטן איך זאל מאכן א ניגון איבער דעם נושא.
כאטש איך האב נישט ליב צו זיין א מוסר-זאגער, אבער נאך וואס איך האב זיך אריינגעטאן אין דעם, און געפארשט דעם ענין און אנערקענט דעם געוואלדיגן תועלת וזיכוי הרבים וואס קען דערפון ארויסקומען, האב איך באשלאסן צו שרייבן דעם ניגון לזכות הרבים.
לוח ביסט מיר ליב, איך האלט דיר אין מיין שטוב, דו דערמאנסט מיך קלאר, וועלכער חודש וועלכע יאר, לוח פון פאפיר, וויבאלד איך עפן דיר, דערמאנסטו מיר מיין פלאן, און איך טוה עס דאן.
ווען איך קוק צוריק, אויפ'ן קעסטל נאר א בליק, קען איך תיכף זען, יענער טאג וואס איז געשען, עס צייגט זיך דערויף, צי איך האב ערפילט מיין חוב, צו דו מיין לוח ביסט פאר מיר א גוטער זכות.
א חודש און א וואך, דאס לעבן גייט אדורך, יארן לויפן שנעלער ווי מ'כאפט אליין, א בלאט און נאך א בלאט, דו לוח ווערסט נישט זאט, הלואי זאלסטו מיר נעמען אין דיין געיעג אריין.
און כאטש איך וועל נישט שרייבן, וועט אין דיר פארבלייבן, איינגעקריצט אויף לאנג, יעדער טאט און אויך געדאנק, אוי, זאל מיר נאר נישט קלעמען, ווען מ'וועט דיר נעמען, זען ווי איך האב פארבראכט, פון באגינען ביז ביינאכט.
פזמון: מיינע גוטע פריינט, ברענגט אייך נישט צו שאנד, ווי אזוי רעכטן מיר אפ דעם נעכטן און דעם היינט, פרעגט אייך נאכאנאנד, וואס ליגט ביי מיר אין האנט, דער בעסטער מוסר ספר איז דער לוח אויף דער וואנט.
לוח ביסט געשעצט, דו ווייזט מיר וואס איז יעצט, אויסגערעכנט דער זמן די שקיעה ווען וועט זיין, ווען דער שבת פייפט, בלייב איך נישט פארגאפט, איך ווייס שוין פון פאראויס די זון ווען קומט ארויס.
דער מולד שוין באשטימט, ראש חודש ווען עס קומט, פלג המנחה אויך געוויס ווען א חתונה א ברית, דער לוח פאר דעם איד, ווי א שומר וואס ער היט, צו טוהן נאר וואס מ'מעג, אלע נעכט און טעג.
ווען איך בארעכן זיך און קלער, פאלט קיין זמן פאר מיר שווער, ווייל דאן בין איך באגארטעלט מיט הכנות - ווי עס פאסט, אויב באראט איך זיך פון פריער, לוח'ל מיט דיר, איז א יעדער זמן ווי אן אנגעלייגטער גאסט.
ווי נעם איך נאר די זכיה מיט די ריכטיגע יגיעה, אנגענומען פול מיט חן זאלן אלע זמנים זיין, מיט דעם אינערליכן פייער האלטן זאל איך טייער יעדער מנהג יעדער דין מיט יעדע איינצלהייט דערפון.
פזמון: מיינע גוטע פריינט, ברענגט אייך נישט צו שאנד, ווי אזוי רעכטן מיר אפ דעם נעכטן און דעם היינט, פרעגט אייך נאכאנאנד, וואס ליגט ביי מיר אין האנט, דער בעסטער מוסר ספר איז דער לוח אויף דער וואנט.
לוח האסט א סוד באהאלטן אין פארראט אין דיין הארץ פארשפארט ווי עס גלוסט און עס גארט ווען ווערט שוין אנטפלעקט דיינע בלעטער אויפגעדעקט שטיל אין אויער זאג מיר דעם אויסגעבענקטער טאג.
דו ווייסט ביסט מיר געשעצט, דערצייל'זשע מיר דעם קץ, טאג נאך טאג פארביי דער גלות טוט נאך וויי, דו ווייסט דו ביסט מיר ליב, איך זיץ דא מיד און טריב, איך ווייס נישט טייערער לוח ווען עס קומט משיח.
דאס ווארטן איז נישט גרינג, דאך דארף איך נישט קיין ווינק, איך ווייס און איך גלייב אז קומען וועט עס וואר, פלוצלינג אומגערישט, כאטש ווען ווייס איך נישט, אני מאמין איבערצייגט אודאי נאך דאס יאר.
און דאן וועל איך אויסמעקן, ערגעץ וואו פארשטעקן, אלע שווערע טעג פון פיין און פון געיעג, און דיינע קעסטלעך אריינגעבן נייע לידער א נייער לעבן, וועסטו לוח מיין מיט מיר אין טענצל גיין.
פזמון: מיינע גוטע פריינט, ברענגט אייך נישט צו שאנד, ווי אזוי רעכטן מיר אפ דעם נעכטן און דעם היינט, פרעגט אייך נאכאנאנד, וואס ליגט ביי מיר אין האנט, דער בעסטער מוסר ספר איז דער לוח אויף דער וואנט.
1 איך בין - דאך אויך דעם אייבירשטענס א קינד, כ'האב אויך נישט ליב קיין רעגן כ'האב אויך נישט ליב קיין ווינט. כ'האב אויך ליב צו דאווענען כ'האב אויך ליב צו זינגען, כ'האב אויך ליב צו פראווענען כ'האב אויך ליב צו שפרינגען, איך האב אויך ליב א לעבן א גרינגען.
1 איך ציטער אויך ווען ס'דינערט און ס'בליצט, איך שוויץ אויכעט ווען יעדער איינער שוויצט. איך קען אויכעט וויינען איך האב אויך ליב צו לאכן, קיינער זאל נישט מיינען איך פארשטיי נישט צו די זאכען, אפילו איך קען נישט מיין מויל אויף מאכן
2 און נישט נאר איך לייד פון דעם, איך האב אויך חברים מיט דעם זעלבן פראבלעם, מ'פילט אזוי פארלוירען צו וועם ווענד מען זיך צו וועם.
2 איך בין געווען צו שאנד און צו שפאט, אבער מיין טאטע דער גרויסער ג-ט, א מלאך מושיע מיר געשיקט ער האט.
3 א משפחה געקומען, און אריין גענומען, א שמחת החיים האב איך יענעם טאג באקומען. ארויס געקראכן פון גרוב, אריין און א ווארעמע שטוב, א משפחה געטריי וואס האט מיך אזוי ליב.
3 וואס קען איך זאגן פאר זיי, זיי זענען אזוי געטריי, ווען איך רעד א ווארט - פארשטייט מען נישט סיי ווי סיי. אבער טיף און הארץ איך שפיר, הכרת הטוב אן א שיעור, ענקער גליק האט עטץ געגעבן פאר מיר.
1 ממש ווי אן אייגן קינד איך שפיר, ביי זיי אינדערהיים לאכט קיינער נישט פון מיר. מיינע געפילן זיי שעצן - ס'טוט זיי וויי ווען צובראכן איך דריי מיך, זיי פרייען זיך מיט ווען איך פריי מיך.
1 זיי פארשטייען מיין תמימות מיין כישרונות, זיי זעהן נישט און מיר קיין שום חסרונות. זיי פארשטייען וואס איך וויל אויפן ווינק, זיי זאגען ארויס וואס ליגט מיר אויפן צינג, איך ווייס אז ס'קומט נישט אן גרינג.
2 אויף טייכן טרערן איך טו מיך דערשטיקן, ווען מיין דאנק איך וויל אויס דריקן, אבער איך קען נישט וויל מיין שפראך איז טרוקען.
2 אפילו איך קען עס נישט זאגן נישט שרייבן, ביי מיר און הארץ וועט עס אייביג בלייבן, ווייל הכרת הטוב קען מען נישט פארטרייבען.
3 א משפחה געקומען, און אריין גענומען, א שמחת החיים האב איך יענעם טאג באקומען. ארויס געקראכן פון גרוב, אריין און א ווארעמע שטוב, א משפחה געטריי וואס האט מיך אזוי ליב.
3 וואס קען איך זאגן פאר זיי, זיי זענען אזוי געטריי, ווען איך רעד א ווארט - פארשטייט מען נישט סיי ווי סיי. אבער טיף און הארץ איך שפיר, הכרת הטוב אן א שיעור. ענקער גליק האט עט'ס געגעבן פאר מיר!!!
אט אזוי האט די אויבערשטער געזאגט קוקט'ס וואס פאר א פאלק איך האב פון אייביג אן פארמאגט
נאך יענע צייט וועל איך בענקן און איך וועל דיר דאס אייביג געדענקן דאס וועט מיר בלייבן אין זכרון דיין חסד פון דיינע יונגע יארן
דיין אהבה נאך פון אנפאנג אן דיין חסד וואס דו האסט מיט מיר געטאהן מיט דעם וואס דו ביסט דעמאלטס נאך מיר נאכגעגאנגען פון זיך אליין אן קיין צוואנגען
און אין א לאנד וואס עס איז נאך גארנישט אנגעבויעט אריין אין מדבר האסטו דיך געטרויעט און מיט גרויס אהבה מיט ליעבשאפט אן א שיעור ביסטו דעמאלטס נאכגעקומען נאך מיר און אין מדבר דארטן ביסטו אפגעזעצן איך וועל דיר דאס קיינמאל נישט פארגעסן
פאר איך בין געוועזן באקאנט, פארדעם וואס איך בין געקומען און דעם לאנד. פאדעם וואס איך האב געהאט מיין פאלאץ דעם שיינעם, בין איך אליין געגאנגען, א שווערע וועג א לאנגען. און מיט מיר מיטגעקומען איז נאר איינער.