איך זיך די מעשה

תולדות וסיפורי צדיקים וחסידים

די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד

דגל יהודה
שר מאה
תגובות: 218
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 24, 2014 12:42 am

איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך דגל יהודה »

שוין. געניג איז געניג.

מיין טאכטער איז אהיים געקימען מיט "איר" היים ארבעט פין א מעשה חזל אין מיר האבן באשלאסן אז די מעשה פין רבי עקיבא וואס איז געגאנגען לערנען תורה ביי די 40 יאר פאר 24 יאר אין איז אהיים געקימען מיט 24 טויזענט תלמידים פאסט די בעסטע.

ני סאיז איר היים ארבעט אבער יעצט דארף איך עס אראפ שרייבען.
איך זיך שוין 3 טעג. פראבירט צי נישטערען אויף די וועלטעל אין איך קען גארנישט טרעפן,
בעט איך זייער שטארק ווער סקען טרעפן ערגעץ אויפן כדרי האינטערנעט די מעשה אדער אויב איינער האט עס ערגעץ אויפגעטייפט ביטע טי מיר צילוב אין שיק מיר עס אריין

תודה למפרע
איש יהודי
סייג לחכמה שתיקה- אין חכמה אליין איז ווען מרעדט אין מווייסט וואס מרעדט
דגל יהודה
שר מאה
תגובות: 218
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 24, 2014 12:42 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך דגל יהודה »

שוין. פארגעסען צי שרייבען. איך זיך עס אין מאמע לשון אידיש
סייג לחכמה שתיקה- אין חכמה אליין איז ווען מרעדט אין מווייסט וואס מרעדט
אוועטאר
איינס
שר עשרת אלפים
תגובות: 18792
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג סעפטעמבער 26, 2017 9:16 am
פארבינד זיך:

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך איינס »

אופן פעלד דארט, מיט די שאף אינטערן שטאט,
שטייט עקיבא דער שיינער פאסטוך און א תפילה זאגט צו גאט,
ער איז ארעם אפגעריסן און ער וויסט נישט קיין איין אות,
און פון ווייטענס גייט די טאכטער פון זיין רייכער בעל הבית,


.....
אחד היה אברהם - שעבד את ה' רק על ידי שהיה אחד, שחשב בדעתו שהוא רק יחידי בעולם ולא הסתכל כלל על בני העולם!
וללמוד אני צריך
שר חמישים ומאתים
תגובות: 301
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 21, 2018 12:28 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך וללמוד אני צריך »

.
לעצט פארראכטן דורך וללמוד אני צריך אום מיטוואך מארטש 06, 2019 9:36 am, פארראכטן געווארן 1 מאל.
דגל יהודה
שר מאה
תגובות: 218
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 24, 2014 12:42 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך דגל יהודה »

ני ני. גאר גוט אנגעהויבן. ענדיג צי ביטע
סייג לחכמה שתיקה- אין חכמה אליין איז ווען מרעדט אין מווייסט וואס מרעדט
אוועטאר
בעריש'ל
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4027
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג פעברואר 19, 2017 3:36 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך בעריש'ל »

מסכת אבות דרבי נתן
אֲנִי מַאֲמִין בֶּאֱמוּנָה שְׁלֵמָה. שֶׁהַבּוֹרֵא יִתְ' יוֹדֵעַ כָּל מַעֲשֵׂה בְנֵי אָדָם וְכָל מַחְשְׁבוֹתָם
דגל יהודה
שר מאה
תגובות: 218
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 24, 2014 12:42 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך דגל יהודה »

א גרויסע ישר כח פאר אלע ענטפערס.
איינער ווייסט ווי איך קען עס געפינען אין אידוש?
סייג לחכמה שתיקה- אין חכמה אליין איז ווען מרעדט אין מווייסט וואס מרעדט
אוועטאר
הענדימען
שר עשרת אלפים
תגובות: 15034
זיך איינגעשריבן אום: פרייטאג אקטאבער 27, 2017 11:14 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך הענדימען »

איינס האט געשריבן:אופן פעלד דארט, מיט די שאף אינטערן שטאט,
שטייט עקיבא דער שיינער פאסטוך און א תפילה זאגט צו גאט,
ער איז ארעם אפגעריסן און ער וויסט נישט קיין איין אות,
און פון ווייטענס גייט די טאכטער פון זיין רייכער בעל הבית,


.....
דגל יהודה האט געשריבן:ני ני. גאר גוט אנגעהויבן. ענדיג צי ביטע

זוך אויף ר' יום טוב עהרליך ניגונים אשכול

בעריש'ל האט געשריבן:מסכת אבות דרבי נתן

ער זוכט עס אין אידיש
כאניש אזוי קיין געהעריגע אקסן (קרעדיט כאניש)

מ'קעמיך קאנטאקטירן אויף handymanivelt ביי דזשימעיל
אוועטאר
fiena nieas
שר חמשת אלפים
תגובות: 5493
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יאנואר 23, 2011 8:56 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך fiena nieas »

זיך אין מתבונןס אשכול שיעורים בהבנת תורת הנפש
דגל יהודה
שר מאה
תגובות: 218
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג אוגוסט 24, 2014 12:42 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך דגל יהודה »

fiena nieas האט געשריבן:זיך אין מתבונןס אשכול שיעורים בהבנת תורת הנפש


איך בין נישט אזוי באקאנט דא.
עפעס א וועג די קענסט עס ביטע אהער ברענגען אדער אריין שיקען אין אישי?
סייג לחכמה שתיקה- אין חכמה אליין איז ווען מרעדט אין מווייסט וואס מרעדט
Haklal
שר שלשת אלפים
תגובות: 3975
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 02, 2016 11:24 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך Haklal »

fiena nieas האט געשריבן:זיך אין מתבונןס אשכול שיעורים בהבנת תורת הנפש


זי וועט אנקומען אין סקול א א גאנצע מלומדת
להודיע
שר שלשת אלפים
תגובות: 3079
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 27, 2014 11:09 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להודיע »

https://www.ivelt.com/forum/viewtopic.p ... 8#p1015668

טראפ נאך טראפ... – דער אלטער בחור דער עם הארץ

דאס זעלבע האט פאסירט מיט דעם אלטן בחור דער עם הארץ.

מיט יארן צירוק, האט זיך געדרייט אן אלטע בחור אין א קליין דערפעל אין ארץ ישראל. קיין גרויסע יודע ספר איז דער בחור'ל נישט געווען, און קיין סאך לערנען האט ער נישט געקענט, אבער אן ערליכער, ווי אויך גאר איידעל איז ער יא געווען. נאך פון אלטס קינד, האט דער בחור געוויסט אז לערנען תורה איז נישט פאר איהם. פארשטייט זיך אז ער האט נישט אזוי אויפגעגעבן פון איין מינוט אויפן צווייטן, ער האט פראבירט און פראבירט, אבער אן ערפאלג. ביז דער טאג איז געקומען און זיין ענדגילטיגע החלטה אויף זיין לעבן איז געווען – 'מיין קאפ איז פארשטאפט און געמאכט פון שטיין, און ס'שוין צייט משלים צו זיין מיטן מצב און א שאד נאכאמל צו פראבירן – אוודאי קען איך נישט לערנען, ווי קען עפעס אריינקומען אין מיר ווען איך בין אינגאנצן פארשטאפט. איינמאל פאר אלעמאל זאל איך אנהויבן לעבן אין ריאלעטעיט!'

מיט דעם ענדגילטיגן החלטה, האט ער פארמאכט די גמרא און פארלאזט די פיר ווענט פון זיין ישיבה. זיינע עלטערן, חברים און ידידים פון די ישיבה, האבן זיך ווארעם געזעגענט מיט איהם, בשעת ער איז ארויס צו די פרייע גאס זיכער עפעס וואס צו טון. היות אז קיין סאך לערנען האט ער טאקע נישט געקענט, און דא האט ער זיך שוין געדרייט אין די פרייע גאס, איז ער פארשטייצעך געוואקסען אן 'עלטערע בחור', און קיין שידוך איז איהם בשום אין אופן נישט געגאנגען. נאך א שטיק צייט פון שווערע הארעוואניע צו טרעפן א שידוך, וואס האט זיך אויסגעלאזט מיט גארנישט, האבן די שדכנים אויפגעגעבן האפענונג אויף איהם.

אין יענעם דערפעל ווי ער האט געוואוינט, האבן אסאך מענטשן – א שטייגער ווי אין די קיבוצים – געהאדעוועט שאף און רינדער, און זיי האבן געדינגען פאסטעכער וואס זאלען פאשענען די שאף במשך דעם טאג. היות דער בחור האט נישט געהאט וואס צו טון מיטן טאג, האט ער זיך אנגעטראגען ביי איינע פון די רייכערע מענטשן אינעם דערפעל צו פאשענען זיינע בהמות, זאל ער כאטש מאכן אפאר גרייצער אין די זייט. דער בעל הבית איז געווען זייער צופרידן פונעם בחור'ס ארבעט, אין מיט די צייט איהם אפילו געגעבן א שטיקעל 'רעיז' אין זיין מאגערע געהאלט.

אזוי איז דארך יארן לאנג. פון אויפבויען א יודישע שטוב האט ער שוין כמעט אויפגעגעבן, אבער ער האט זיך געטרייסט מיט 'זיינע' שעפעלעך, און שטארק אכטונג געגעבן אויף זיי. בשעת ער איז געזעצן מיט די שעפעלעך, האט ער מיט זיין תמימות, און וויפל ער האט נאר געקענט, פראבירט צו זאגען עפעס ווערטער פון תהלים, האפענדיג אז פון ערגעץ ווי וועט ארויסשפראצען זיין ישועה, און זיין באשערטע זאל קומען צו גיין.

די צייט איז געקומען, און דער באשעפער האט אויסגעהערט זיינע תפילות.

מזל טוב! – מ'שליסט דעם שידוך

זיין בעל הבית האט געהאט זייער א געראטענע איידעלע טאכטער. ווי אינטרעסאנט עס זאל נאר נישט אויסזעהן, האט דער פשוטער בחור שטארק מוצא חן געווען אין די אויגען פון דעם מיידל. זי איז מורא'דיג נתפעל געווארען פון זיין חן און איידעלקייט, און עס האט איר שארק געצויגען חתונה צו האבן צו איהם. זי האט אבער געוויסט אז דאס קומעט נישט אין באטראכט. איר טאטע וועט קיינמאל נישט מסכים זיין צו נעמען א בחור אן עם הארץ וואס קען נישט קיין צורת האות. איר טאטע האט זיכער פלענער פאר איר, צו נעמען א בחור א תלמוד חכם וואס זאל זיצן אויף קעסט ביי איהם אינדערהיים און אויסוואקסען צו זיין פון די גדולי הדור. 'ווי גליקלעך וואלט איך געווען ווען דער בחור זאל נאר קענען לערנען', פלעגט זי אלטס טראכטן צו זיך.

זי האט אבער נישט געקענט אויפהערן טראכטן פון איהם.

איין טאג, איז איר איינגעפאלען א געוואגטע גראנדיעזע פלאן.

איין טאג בשעת דער בחור איז געקומען אפנעמען די שעפעלעך, איז זי צוגעגאנגען צו איהם אין די זייט בשעת קיינער האט נישט באמערקט און זי האט איהם פארגעלייגט איר פלאן. 'הער נאר אויס בחור לעבן', האט זי אנגעהויבן אירע ווערטער שטילערהייט, 'אויב איך וועל חתונה האבען מיט דיר, וועסטו גיין לערנען תורה?'

אירע ווערטער האבן אראפגעלאנדעט אויף איהם ווי דינער אינמיטען העלן טאג. 'איך לערנען?' טראכט דער בחור צו זיך, 'וואס האט לערנען מיט מיר? לערנען איז שוין א לאנגע פארגאנגעהייט! וויל זי דא סתם אויפמאכען מיינע אלטע וואונדען? אבער... אבער... הממ... ווי קען איך ארויסלאזען אזא זעלטענע געלעגענהייט? וואס טו איך דא?'

דער בחור הייבט אויף זיין קאפ און זאגט איר אין א פארשעמטע שטומע, 'איך וועל עס איבערטראכטן', און גייט זיך ווייטער זיין וועג מיט די שעפעלעך.

אין אמת'ן אריין האט ער געוויסט אז ער האט נישט וואס צו טראכטן, אבער עפעס האט איהם פארט געשטיפט עס נישט אפצוזאגען גלייך.

דער מיידעל בלייבט נאך שטיין דארט, בשעת זי זעהט ווי דער איידעלע בחור פירט אזוי שיינערהייט די שאף צו זייער קומענדיגע דעסטינאציע. 'אוי ווי הערליך דאס קוקט אויס', טראכט זי צו זיך, 'מיט אזא איבערגעגעבענקייט גיבט ער זיך איבער צו די שעפעלעך, וואס נאך דארף איך פון א מאן? פון וועמען וועל איך דאס באקומען אויב נישט פון איהם? לאמיך האפען אז ער וועט מסכים זיין צו מיין אפמאך'. מיט די מחשבות דרייט זי זיך אויס און גייט זיך איר וועג מיט איר טאגטעגליכע ארבעט.

אין אווענט צייט קומעט דער בחור צירוק מיט די סטאדע שעפעלעך, לאזט זיי איבער אין שטאל, און גייט זיך אהיים. ווער ער טרעט איבער דעם שוועל פונעם טיר, שלאגט איהם די עלענדגייט פון זיין קליינעם דירה אין פנים אריין, טרייבענדיג זיינע מחשבות איבערצוקייען די פארשלאג פון זיין בעל הבית'עס טאכטער. יענע נאכט האט ער נישט געקענט געהעריג שלאפן ביינאכט, האלטענדיג אין איין זיך דרייען אהער אין אהין. פון איין זייט האט ער א געלעגענהייט חתונה צו האבן מיט זיין בעל הבית'ס טאכטער, אבער פון די אנדערע זייט קען ער ניטאמאל חלומ'ען פון עפענען א ספר. אבער פון די אנדער זייט טראכט ער צו זיך, 'אפשר זאל איך אריינטאנצען אין דעם מיט די קאפ אין וואנט, און זיך זארגען וואס גייט זיין מיט'ן לערנען נאך די חתונה? וואס איז זיכער איז זיכער, צו לעבן אזוי עלענד אליין איז בעסער?'.

מיט די מחשבות איז ער איינגעשלאפען אין א טיפע שלאף.

צומארגענס געט ער זיך א וועק אויף ווי פון א טיפע חלום. ריאלעטעיט שלאגט איהם נאכאמאהל אין פנים אריין.

'וואס זאג איך פארן מיידל...?'

די חשק צו באקומען נאך א שותף אין זיין לעבן, האט אנגעהויבן זיך שלאגען מיט ריאלעטעיט. 'איך מיין אז איך בין מסכים אויפן געשעפט! איי וואס וועט זיין מיט מיין שטיינערענע קאפ, איך וועל מיך שוין מוזען אן עצה געבן מיט דעם נאך די חתונה. אזא גאלדענעם געלעגענהייט, קען איך נישט ארויסלאזען פון אונטער די הענט. אבער... בין איך נארמאל? ווייס איך דען נישט אין וואס איך לאז מיך דא אריין? בין איך פון זינען אראפ? נעע, איך קען דאס נישט טון. סתם אויסנערן א מענטש ווייל איך וויל חתונה האבן? אבער... אפשר דאך...? איך מיין... אז... דאס איז עס... איך גיי... ווייטער... זאל זיין וואס וועט זיין...'

ער וואלט אזוי געקענט שטיין ווייטער אין איבערקייען זיינע ספיקות, אבער ער האט שוין נישט געוואלט טראכטן נאכאמאל נאך זיין לעצטע החלטה.

זיינע פיס האבן זיך גענומען גיין שנעלער צו זיין בעל הבית'ס הויז, ווען מיט יעדע פאר טריט קלאפט זיין הארץ נאך שטערקער. 'מיטן אויבערשטענס הילף וועל איך איבערקומען מיין שטיינערנע קאפ', קלערט ער צו זיך, 'ס'וועט מוזן געלאנגען'.

זיי טרעפען זיך ביים באשטומטען פלאץ וואס איז געווען אפגעשמועסט פון נעכטן, און ווי נישט פון זיין אייגען מויל ארויס – נאך פאר ער קען אפילו איבערטראכטן וואס ער גייט יעצט דא טון, גיט ער א שיס ארויס די ווערטער:

– 'מסכים'!

די מיידל האט נישט געגלייבט וואס זי הערט. איר הארץ איז געווארן אנגעפילט מיט פרייד. אט האט זי פאר זיך איר געווינטשענע חתן.

זיי האבן געבראכען טעלער צווישען זיך אן מודיע זיין פאר קיינעם, זיך געווינטשען מזל טוב, און ביידע זענען זיך געגאנגען זייער וועג פרייליכערהייט. נאך א שטיק צייט האבן זיי חתונה געהאט למזל טוב און זייער פרייד האט נישט געוויסט קיין עק.

איך קען נאך אלץ נישט לערנען

מיט די צייט האט איר טאטע געכאפט וואס דא איז געשען אינטער זיין נאז. ער האט זיך זייער געבייזערט אויף זיין טאכטער. ער האט נישט געקענט פארשטיין פון ווי זיין טאכטער האט גענומען די חוצפה צו נעמען דעם נודריגען פשוטן עם הארץ פאר א מאן? וויפיל זיין טאכטער האט נאר פראבירט מסביר צו זיין פאר איר טאטע, אז איר מאן גייט זיך אט אט זעצן לערנען, איז אירע ווערטער געפאלען אויף טויבע אויערען. פון גרויס כעס האט ער זיי ביידע ארויסגעווארפען פון שטוב. אבער מאן און פרוי האבען זיך נישט פארלוירען און זענען געגאנגען זייער וועג. זיי האבן ווייטער געלעבט פאר זיך אין גרויס ארימקייט, ווען פון די אנדערע זייט האט די פרוי גאנץ גוט געוויסט, אז נאך אביסל, און איר מאן גייט ערפילען זיין צוזאג זיך צו זעצן לערנען.

צייט האט זיך געריקט, און די מאן האט אנגעהויבען טראכטן צו זיך, 'וואס טו איך דא? איך דארף גיין אין ביהמ"ד לערנען, אבער... איך בין דאך א שטיין? תכלית, וואס גייט דא זיין? וואס זאל איך זאגען פאר מיין ווייב? מען האט דאך אפגעמאכט. נו, בלית ברירה וועל איך נאכאמאהל פראבירן. ווער ווייסט?'

ער גייט אין ביהמ"ד און פראבירט צו עפענען א ספר.

ער פראבירט צו ליינען.

און גארנישט.

פארשטאפט איז נישט דאס ווארט.

ער קומט אהיים, און מיט פארוויינטע אויגען רעד ער זיך אויס צו זיין ווייב, 'טייערע ווייב, איך ווייס אז איך האב מיר פארגענומען צו לערנען, אבער איך קען נישט! עס גייט נישט! איך קען גארנישט טון!' זיין ווייב קוקט איהם אן מיט ליבליכע אויגען אן ארויסזאגען א ווארט. זי הערט איהם אויס מיט א אפענע הארץ אן איהם קריטיקירן אז ער האלט נישט איין זיין צוזאג. זי איז געווען זיכער ביי זיך, אז דער טאג גייט קומען און ער וועט יא קענען לערנען. 'איך וועל מוזן האבן אביסל געדולד', האט זי געטראכט צו זיך.

ווער האט געלעכערט דעם שטיין?

דער טאג איז אנגעקומען.

איינמאל אזוי שפאצירענדיג אין גאס איינגעטינקען אין זיינע געדאנקען, האט דער שוין היינטיגער יונגערמאן, פלוצלונג באמערקט עפעס גאר אינטרעסאנט. שוין יארן לאנג וואס ער גייט שוין אריבער דעם גאס, נאך פון אלטס בחור ווען ער האט נאך געארבעט ביי זיין בעה"ב, אבער האט קיינמאל נישט באמערקט דאס וואס ער האט יעצט געזען. אזוי ערגעץ ווי אינמיטען גאס פלעגט זיין גאר א גרויסן שטיין ווען פון אויבן פלעגט פליסן טראפענס וואסער, טראפ נאך טראפ, ווי די דורכגייער פלעגן זיך אפשטעלן כאפן א טרינק. אזוי אויך פלעגט זיין א אפטע ערשיינונג ווי פאסטוכער, אזוי ווי ער אליין פאר די חתונה, פלעגן זיך אפשטעלן דארט און לאזן די שעפעלעך נאס מאכן זייער צינגען.

היינט האט זיך אבער, צו זיין איבערראשונג, דערזעהן עפעס גאר אנדערש וואס האט שטארק געצויגען זיין נייגער. דער שטיין איז געווארען געלעכערט! פאר אינטרעסאנקטייט האט ער זיך אנגעהויבן נאכפרעגן ביי די דורכגייער, 'וואסידאס? זייט ווען האט דער שטיין אזא לאך?'

דו ארומיגע האבן איהם אנגעקוקט מיט א ווינדער, 'דו ווייסט נישט אז ווען וואסער פאלט א לאנגע צייט אויף א שטיין, קען די וואסער לעכערן דעם שטיין? דו געדענקסט נישט ווי די וואסער פלעגט כסדר רינען אויפן שטיין?'

דער יונגערמאן איז געבליבן שטיין פארגאפט.

'הממ... עס טראפט און טראפט, און... עס קראכט?'

א בליץ איז דורכגעלאפען זיין מוח.

'איך זעה גוט?! א הארטע זאך קען עווענטואל ווערן געלעכערט? און נאך פון פשוטע וואסער? טראפ נאך טראפ? און ווער זאגט אז די ווערטער פון די תורה וואס איז פליסיג ווי וואסער, וועט נישט קענען לעכערן מיין הארטן שטיינערנעם קאפ? איך גלייב ממש נישט וואס איך זעה! איך בין טאקע א שטיין, אבער ווער זאגט אז מען קען דאס נישט לעכערן?'

געזאגט און געטון.

ער לויפט אהיים און פארציילט פאר זיין ווייב וואס ער האט נארוואס געכאפט און דערהערט. 'שוין מארגען לאז איך מיך ארויס אין ישיבה', האט ער פארציילט פאר זיין ווייב זייער ענטוזיאסטיש.

א טרער לאזט זיך ארויס פון זיין ווייבס רעכטע אויג. אט אט, און איר טיפע ווינטש ווערט ערפילט.

אבער עס איז נאך אלטס נישט געווען באשערט צו זעהן איר טיפע ווינטש זאל ווערן אויסגעפירט אזוי שנעל.

איך שעם מיך זייער שטארק

צומארגענס זענען זיי ביידע אויפגעשטאנען גאר פרי מיט גאר געהויבענע געמיטער. די ווייב האט אנגעהויבען פאקען די פעק פאר איר מאן פאר זיין לאנגע נסיעה, בשעת זי האט באמערקט ווי פלוצלונג האט זיך געגעבן א דראסטישע טויש אין איר מאנס גוסטע. זי קוקט איהם אן, נישט קענען כאפען פונקליך וואס גייט פאר מיט איהם. זי לייגט אראפ וואס זי האט געהאלטן אין האנט, און גייט צו צו איהם און זי פרעגט איהם אין א געמיטליכע שטימע, 'וואס האט פאסירט? פארצייל מיר.'

ער האט נישט געקענט ארויסזאגען א ווארט.

ענדליך נאך אפאר לאנגע שטילע מינוטן, האט ער אנגעהויבען צו זאגען וואס איז איהם פלוצלונג באפאלען.

'גלייב מיר', האט ער אנגעהויבן זיינע ווערטער, 'אז עכט ווייס איך אז איך קען גיין לערנען, אבער... אבער... איך שעם זיך זייער שטארק...' דא האט ער שוין אויסעבראכען אין א יאמערליכע געוויין.

נאך אפאר מינוט איז ער געקומען צו זיך, און האט ממשיך געווען מיט זיינע ווערטער.

'דו ווייסט דאך טייערע ווייב, לאמיר זיך נישט נערן – איך בין שוין 40 יאר אלט. איך בין נישט יונג. איך זאג דיר דעם אמת, איך שעם זיך זייער שטארק זיך יעצט צו נעמען לערנען אויף דער עלטער. וויאזוי גייט מען מיך אנקוקען ווען א עלעטערע מענטש ווי מיר גייט זיך נעמען לערנען וואס קליינע קינדער לערנען. און וויאזוי גייט מען מיך בכלל אנהויבען אנצוקוקען אז איך האב מיך גענומען לערנען. יעדער קען מיך דאך אלטס דער פוסטער עם הארץ. איך לאז מיך דא אריין אין א נייע פאזע אין לעבן וואס קען מיר אנדרייען בושות און חרפות!'

זיין ווייב, אן אמת'ע אשת חיל, האט איהם אויסגעהערט מיטן פולען ריספעקט און זייער גוט פארשטאנען. אנשטאסט איהם צו קריטיקירן און איהם באוואשען אז ער האלט ווייטער נישט איין זיין צוזאג, און אז ער מאכט זיך ווייטער צו טון פון זיינע נארישקייטן, האט זי געוואלט אז איר מאן זאל זיך פילן אינגאנצען רוהיג ווען ער זעצט זיך לערנען.

עס איז איר איינגעפאלען א מורא'דיגע פלאן.

די גייענדיגע גארטן

'הער מיר אויס מיין מאן טייערע', האט זי אנגעהויבן מיט אירע ווערטער, 'גיי אין מארק, און קויף מיר אן אייזעל וואס האט א אויסגעריבענע ריקען (דאס געשעהט אסאך מאל צו אן אייזעל וואס טראגט שווערע פעקלעך, דאס מאכט אז עס זאל ווערן לעכער צווישען די ביינער פונעם שדרה). אזא אייזל קאסט זייער ביליג, און ברעג עס אהיים'.

די מאן קוקט איר אן מיט פארווינדערטע אויגען, 'וואס גייט מיר אזא אייזל העלפען?' ווינדערט ער זיך. אבער ער פרעגט נישט קיין קושיות, אויב זיין ווייב וויל דאס, זאל זיין אזוי. און יענע צייטן אין ארץ ישראל, בפרט אין די קלענערע דערפלעך, איז אן אייזעל געווען א נארמאלע ערשיינונג, און עס זענען געווען גענוג אייזלען צו קויפען אויפן מארק.

נאך אפאר שעה קומט איר מאן צירוק מיט אזא סארט אייזל וואס האט לעכער אויפן ריקען. מיט א שמייכעל אויפן פנים, האט די פרוי גענומען די אייזעל און אנגעפילט די לעכער מיט ערד, און איינגעפלאנצט אין דעם קערעלעך. נאך אפאר טעג האט אנגעהויבען ארויסצווואקסען בלומען. עס האט אויסגעזעהן זייער אינטרעסאנט, בלומען וואקסען ארויס פון די ריקן פון אן אייזל! זי האט גענומען דעם אייזל, און עס איבערגעגעבן פאר איר מאן זאגענדיג, 'נעם דעם אייזל, און דריי דיך ארום אין די גאס מיט דעם'.

נישט וויסענדיג וואס צו ערווארטן דא, האט אבער דער מאן געפאלגט זיין ווייב אן קיין קושיות, און איז ארויס מיטן אייזל אויפן גאס.

עס דויערט נישט לאנג, און צוביסלעך האבען מענטשן אנגעהויבן זיך אפצושטעלן פאר א מינוט צו באטראכטן דעם אינטרעסאנטן אייזל. ס'איז געווען ממש א גלעכטער, און מ'האט זיך ממש געהאלטן ביי די זייטען. דען נישט? ווער האט שוין אמאל געזעהן א גאנצע גארטן וואקסען אויף די ריקען פון אן אייזל?

אזוי איז דורך דער ערשטער טאג.

די נעקסטע טאג האט איהם זיין ווייב נאכאמאהל ארויסגעשיקט אויפן גאס מיט דעם אינטרעסאנטן אייזל, און אזוי ווי נעכטען, האבן מענטשן זיך געריסען פאר געלעכטער ווען זיי האבן נאכאמאל געזעהן דעם גייענדיגען גארטן.

די דריטע טאג האט איהם זיין ווייב נאכאמאהל ארויסגעשיקט, אבער צו זיין ווינדער, האבן מענטשן שוין נישט צוגעלייגט צופיל אינטערעסע אין דעם אייזל. עס איז שוין נישט געווען אזוי אינטרעסאנט, און די שטאטס לייט האבן זיך שוין צוגעוואוינט צו דעם ערשיינונג.

אנקומענדיג אהיים האט דער מאן געזאגט פאר זיין ווייב אז מענטשן קוקען שוין עפעס נישט אזוי ווי די לעצטע צוויי טעג. 'זעסטו מאן טייערע', האט זיין פרוי אויסגעפירט, 'די ערשטע צוויי טעג האט עס טאקע אויסגעזעהן אינטרעסאנט און מעטנשן האבן געלאכט, אבער נאכדעם האט מען זיך צוגעוואוינט. דאס זעלבע וועט זיין מיט דיר. אנפאנג ווען דו וועסט אנהויבען לערנען וועלן דיר מענטשען אנקוקען אביסל אינטרעסאנט, אבער נאכדעם וועט מען זיך צוגעוואוינען'. דער מאן האט גיט דערהערט די ווערטער, און א שמייכעל האט זיך דערזעהן אויף זיין פנים.

איך גיי לערנען!

'פרוי טייערע', גיט ער זיך געגעבען א דריי אויס צו איר, 'איך בין פאלקאם גרייט צו גיין אין ישיבה!'

מאן און ווייב האבען זיך ווארעם געזעגענט זיך צו ווידערזעהן אין 12 יאר ארום. די פרוי איז געבליבען שטיין ביים טיר ווען הייסע זידיגע טרערן רינען פון אירע אויגען. זי איז אזוי געבליבן שטיין דארט, ביז איר מאן איז פארשווינדען געווארן פונעם האריזאנט. זיי האבען נאכנישט געוויסט אז זיי געזעגענען זיך דא באמת פאר 24 יאר.

דער נאמען פון דעם בחור דער עם הארץ איז געווען עקיבא, און זיין ווייב'ס נאמען איז געווען רחל. 24 יאר שפעטער איז ער צירוקגעקומען באקאנט אלטס דער הייליגער תנא 'רבי עקיבא' מיט 24 טויזענט נאכפאלגער.

(דער מקור פון די מעשה פונעם שטיין, איז אין אבות דר' נתן פ"ו, און אין מדרש הגדול (שמות ד', י"ג) ווערט אויך אראפגעברענגט די מעשה פונעם שטיין, און דארט לייגט דער מדרש צו די מעשה מיטן אייזל. און ווי עס זעהט דארט אויס קלאר, איז ר' עקיבא נישט געגאנגען לערנען גלייך נאך די חתונה ווי עס איז געווען אפגשמועסט, ווייל ער האט נאך אלטס געזעהן אז ער קען ניטש לערנען אזוי ווי ער האט געגלייבט אין זיך במשך די יארן. אויך אין די גמרא נדרים (נ.) זעהט אויך אויס אז ר"ע איז נישט געגאנגען לערנען גלייך נאך די חתונה.)
אוועטאר
לעכטל
שר שלשת אלפים
תגובות: 3982
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 27, 2019 6:03 pm
לאקאציע: ביד השי"ת

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך לעכטל »

איך זיך די מעשה וואס די שווער פון די בארדישטבער רב האט אים מכבד געווען אתה הראת...
די בעסטע וועג אויסצורעכענען דיין צוקונפט, איז דורכ'ן עס מאכן... (פרעזידענט לינקאלן)
להודות
שר האלפיים
תגובות: 2356
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מארטש 27, 2016 5:02 pm

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להודות »

אין חדר האט מען אונז דערציילט א מעשה אויף איינער פון די פריערדיגע הייליגע אידן אז ער איז געווען ביים מלך און מ'האט געשאסן אין א שפיגל א.א.וו.
פון וואו קומט עס?
מענדי
שר חמישים ומאתים
תגובות: 360
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 15, 2017 12:56 pm

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מענדי »

לעכטל האט געשריבן: זונטאג דעצעמבער 24, 2023 10:57 am
איך זיך די מעשה וואס די שווער פון די בארדישטבער רב האט אים מכבד געווען אתה הראת...
https://books.google.com/books?id=bW83c ... 9D&f=false
עמוד ה
מענדי
שר חמישים ומאתים
תגובות: 360
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 15, 2017 12:56 pm

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מענדי »

להודות האט געשריבן: זונטאג דעצעמבער 24, 2023 11:48 am
אין חדר האט מען אונז דערציילט א מעשה אויף איינער פון די פריערדיגע הייליגע אידן אז ער איז געווען ביים מלך און מ'האט געשאסן אין א שפיגל א.א.וו.
פון וואו קומט עס?
די מעשה שטייט אין אוצר אגדות החסידים חלק שישי פון ר' מנחם גוטמאן
אינעם ספר שטייט אז עס האט פאסירט מיטן אור החיים הקדוש
להודות
שר האלפיים
תגובות: 2356
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מארטש 27, 2016 5:02 pm

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך להודות »

@מענדי
הייסט עס די ערשטע מאל ס'געדרוקט געווארן איז עטליכע יאר צוריק? פון וואו קומט די מעשה?
איך מיין אז מ'פארציילט אזא זאך פאר קינדער וואלט עס געמעגט האבן עפעס א מקור.
מענדי
שר חמישים ומאתים
תגובות: 360
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יוני 15, 2017 12:56 pm

Re: איך זיך די מעשה

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מענדי »

להודות האט געשריבן: זונטאג דעצעמבער 24, 2023 2:06 pm
@מענדי
הייסט עס די ערשטע מאל ס'געדרוקט געווארן איז עטליכע יאר צוריק? פון וואו קומט די מעשה?
איך מיין אז מ'פארציילט אזא זאך פאר קינדער וואלט עס געמעגט האבן עפעס א מקור.
זעה אויך אין
https://tablet.otzar.org/#/b/10358/p/1/ ... /0/end/0/c
ספר חוטים המשולשים פון ר' אברהם שטערן מונטריאל קנדה כסלו – תשי“ד. עמוד מו
מובא בשם הגה“ק רבי צדוק הכהן מלובלין זצוק“ל ששמע סיפור זה מזקן בן תשעים ששמעו מהחיד“א זי"ע

דא קען מען עס ליינען אומזיסט
https://archive.org/details/nybc202891/ ... ew=theater
שרייב תגובה

צוריק צו “צדיקים וחסידים”