ירושליימער ייד האט געשריבן:מאטריאל צו טראכטן-
לאמיר נעמען דווקא דעם ביישפיל וואס איהר האט גיבריינגט, די שערוריה איבער די פלייש אין מאנסי.
יעצט שטעל זיך פאר אז אפאר חדשים פריער האט א רב זיך דארוואסט לויט געויסע סימנים אז סי איז מסתבר וי באלד לויט די באריכטן פון די קומפעניס קומט אן מער טרייפינע פלייש קיין יעניגע געגענט, ויפל גויים סי איז דא דארט, מוז זיין אז א חלק פלייש טרעפט זיך זיין וועג צו די כשר'ע בוטשערס, וואס וואלט גידארפט אן ערליכער ייד טאהן, גיין צו זיין מו"צ וואס ער פרעגט איהם אויף מראות און פרעגן די שאלה [און מסתמא וואלט יענער גיענטפערט, איך ווייס נישט היינט איז דא אסאך מענטשן וואס האבן ליב צו מאכן א טומל, סי איז דא א חשובע רב המכשיר און סי איז גינוג], אדער, [אויב די קענסט אביסל מברר זיין], מברר זיין צו יענער רב איז טאקע א פארלעסליכער וכו' אדער נישט, און אויב איז ער א פארלעסליכער אנטלויפן פון די פלייש.
שטעל זיך פאר וואס א נחמא פורתא וואלסטו גיהאט אפאר חדשים שפעטער וען די מעשה האט זיך דארוואסט ברבים, און להיפך.
איר פרעגט גוט!
די תי' איז אבער אביסל אנדערש ווי איר וואלט געטראכט.
עמיצער וואס וויל באמת נאר טון וואס דער שו"ע פאדערט, וואלט אין יענעם פאל געדארפט טאקע פרעגן זיין רב און אויב דער רב זאגט אז ס'איז נישטא קיין רגליים לדבר און מ'איז נישט מחויב חושש צו זיין, וואלט ער טאקע נישט געדארפט חושש זיין! פארפאלן דאס איז די תוה"ק.
תשע חניות און עיר שרובו נכרים וכו' איז א סוגיא שלימה און ש"ס ושו"ע ופוסקים, א איד דארף זיך נישט ארומדרייען מיט קיין או.סי.די. אויף יעדע איינפאל פין עפעס אן אנדרייער וואס וויל מאכן א טומל, מ'פרעגט דעת תורה און מ'טוט וואס ס'איז ריכטיג און פארטיג!
נאר וואזשע דען? ס'קען זיין אז אן ערליכער רב וואלט אים קיינמאל נישט געלאזט עסן פין אזא פלאץ (ווי סיי דער בעה"ב און סיי דער רב המכשיר האבן געהאט א שוואכער'ן כשרות סטאנ דארט ביי זיך אינדערהיים ווי רוב רובם היימישע עולם, און) וואס האט אזעלכע סארט לופהאול'ס ווי ס'האט זיך שפעטער ארויסגעשטעלט. אדער וואלט ער לכתחילה געזוכט צו קויפן פין א פריוואטע שחיטה וכדו' אזוי ווי אסאך היימישע אידן טוען טאקע ב"ה ביי אזא האקעלע זאך ווי פלייש, און אזוי ארום וואלט ער געווארן אפגעהיטן.
אלנפאלס, א איד דארף טון וואס ער איז מחויב ע"פ דין 'ולא יאונה לצדיק כל עון', און אז ס'געשעט יא ח"ו, דארף מען מפשפש במעשים זיין דאן, און זען וואס, מ'וואלט ע"פ דין (אדער אפי' לפנים משורת הדין ע"פ הוראת חכם) געדארפט טון אנדערש, וזהו! יא, און די תורה עקזיסטירט אזא מושג ווי בי"ד שהורו ומביאין קרבן וכו', אבער דער יחיד האט ריכטיג געטון בשעת מעשה מיט'ן פרעגן און טון אן אריינטראכטן.
אליינס זיין א פרומער (עגעין, מ'רעדט נישט פין עמיצער וואס אמאל וויל פאר זיך צוריקהאלטן עפעס אן אריינמישען קיינעם, אדער פין אידן וואס זענען באמת מורם מעם בכל צעדי חייהם), אדער אפגערעדט ארומגיין מיט או.סי.די. שלא ע"פ הוראת רב ומו"ץ, איז נישט געווען און וועט נישט זיין דער תורה'דיגער וועג, ואין הקב"ה בא בטרוניא עם בריותיו. קוק ארום און אלע פריערדיגע תשובה ספרים, וועט איר טרעפן דעם שביל הזהב וויאזוי די פוסקים זענען געגאנגען אויף א דינעם קו אבער מיט א פעסטקייט, און נישט מורא געהאט צו זאגן א קלארע יא אדער א ניין געבויט אויף זייער ידיעות און סוגיות חמורות און ש"ס ופוסקים און קלארע דעת תורה.
די מעשה פין רבן גמליאל און ר' יושע ווען ס'פאלט יוה"ק, ווי ר' יושע האט געדארפט קומען מיט'ן בייטל געלט, איז אויך דעבויט אויף דעם, ווייל די תורה הק' האט כללים, און לויט די כללים ווערט אראפגעשטעלט וואס די הלכה איז, און דאס איז דער אמת'ער אמת עט דעט פוינט.
ווארט א מינוט, לאמיך נאכקוקן...