כשהאדם יפתח פיו ולא יניע גוף הלשון אלא סוף שורשה סמוך לחלל הגוף אז יוציא א' שהוא מוצא האל"ף, ואם יניע שורש הלשון באחת מטבעות הגרגרת למטה מן השפוי כובע וסמוך לו אז יוציא ה' שהוא מוצא הה"א... ומצד זה יראה טעות החביב שחשב שמוצא הה"א יותר קל ממוצא האל"ף והדבר בהפך.
כשהאדם יפתח פיו ולא יניע גוף הלשון אלא סוף שורשה סמוך לחלל הגוף אז יוציא א' שהוא מוצא האל"ף, ואם יניע שורש הלשון באחת מטבעות הגרגרת למטה מן השפוי כובע וסמוך לו אז יוציא ה' שהוא מוצא הה"א... ומצד זה יראה טעות החביב שחשב שמוצא הה"א יותר קל ממוצא האל"ף והדבר בהפך.
ווער איז מודה אז די אר"י אידן האבן א טעות אפשר איז ביינונז פארוואנדלט געווארן דעם טעות און מיר זענען וואס רעדן די 'לשון עילגים'?
לכאורה, וואס די ספר מקנה אברהם מיינט צו זאגן איז, א 'א' און א 'ה' קומען פון די זעלבע לאקאציע פונעם מויל, ד. ה. פון די האלז, אנדערש ווי, למשל, א נון וואס קומט פון פארנט פון מויל, ובלשונם 'פראנטל פאלעט', א 'א' און א 'ה' קומט פון דארט ווי חית אדער 'ק' קומט.
ווס. א 'ה' געברויך מען אביסל א מאנועוורן די שורש פון צינג, ובלשונם 'בעק אוו די טאנג' כדי צו מאכן ספעיס, פרובירט אליין, זאגט: 'א האלבע' און שפירט די חילוק אין די צינג.
דרך אגב אין גמרא שבת ביי די י"ח דבר איז דא דאכט זיך א רש''י וועגן שמעיה ואבטליון וואס רעדט פון דעם.