נודה לך האט געשריבן:יעצט וואס זאגט איר איבער דעם אז א זאך וואס די משנה ברורה שרייבט אז סאיז א איסור גמור און איינער אויף אייוועלט האט געטראפן אז די באטשוטשע רב אין אשל אברהם איז מצדד להקל מיט נאך צירופים, מיינט עס אז וויבאלד די משנה ברורה ברענגט עס נישט צו איז עס שוין נישט קיין איסור ח"ו?
במחילת כבודו הרמה זעה איך דא זייער אן ארימע ידיעה בכללי הוראה והפסק.
קודם כל איז א כלל גדול אז ווען ס'קומט צו הוראה און צו מסורת ההלכה קומט נישט אריין קיין געפיל, ואפרש שיחתי, אוודאי ווען מרעדט פון גאונים קדושים וטהורים און מברענגט זייערע ווערטער רעדט מען פון דעם מיט א געפיהל כראוי וכנכון, אבער אויף די למעשה'דיגע פסק ווי אזוי מען זאל אנ'נעמען אויף דעם איז דא כללים ברורים ובהירים פון ש"ס און פון די גדולי הפוסקים הראשונים והקדמונים. ס'קען זיין איינער וואס כגובה ארזים גבהו און להלכה וועט מען נישט אייביג פסק'נן כדבריו. [ואין כל חדש תחת השמש, כידוע ממחלוקת ר' אליעזר והחכמים, אשר מבואר בכמה מקומות בחז"ל גודל הפגלת גדולתו של התנא האלקי ר' אליעזר בן הורקנוס, גדול על כל בני דורו, ולהלכה לא חשו לדבריו, כידוע מש"ס ב"מ דף נ"ט עיי"ש].
צו זיין זייער קלאר : אויב דער פוסק אדיר הרה"ק בעל אשל אברהם-דעת קדושים מבאטשוטש זי"ע האט א דעה להקל, האט עס גארנישט מיט וואס איינער אויף אייועלט האט געטראפן, סה"כ האט ער געוויסט ווי אפירצוזוכן דעם בוטשטשער רב, איך ווייס נישט אויף וואס איהר באציהט אייערע ווערטער, און וואס דארט איז געוועזן די נידון, און יעדע שאלה איז א נושא בפני עצמו, אבער בכל אופן שיהי' איז דא א מחלוקת הפוסקים ומה כל הרעש. [אגב א הלכה וואס ס'נישטא אין דעם קיין הכרעה ברורה, גייט אריין אין כלל פון א 'פלוגתא דרבוותא', און איז א סוגי' בפנ"ע].
-
און אז מען רעדט וועגן די ענין פון ברענגען די פריערדיגע, [דהיינו אז אויב א שפעטערדיגע פוסק פסקנ'ט אסור און ער ברענגט נישט דעם דעת המתיר, און מטרעפט א פריערדיגע פוסק וואס פסק'נט אסור, און די זעלבע זאך פארקערט] וויל איך מקדים זיין אז ס'וואלט אפשר געווען כדאי צו אנטוהן אנדערע אויגן גלעזער, און פרובירן אנקוקן די זאך אביסל אנדערש. די ספר 'משנה ברורה' האט דער הייליגער חפץ חיים געשריבן עפ"י די פוסקים פון מדינת ליטא, און נאך מעהר ווי דעם, ער גייט ברוב הפעמים אינגאנצן בעקבות הגר"א, וואס דער גר"א איז פיהל מאהל נוטה פונעם דעת השו"ע, אקעגן אלע אנדערע פוסקים, (פארשטייט זיך אז נישט בכל מקום האט דער משנ"ב געפסקנ'ט ווי דער גר"א קעגן שו"ע, אבער ער באציהט זיך לדעתו הגדולה בכל מקום כידוע).
לגבי דער בוטשאטשער רב בעל אשל אברהם - דעת קדושים, ושא"ס. איז די מציאות אז דער משנ"ב ברענגט אים נישט און קיין שום פלאץ (לויט ווי איך געדענק), און ס'איז טאקע בכלל נישט קלאר על מה ולמה האט זיך דער משנ"ב אינגאנצן מתעלם געווען מדברי הגה"ק מבוטשאטש, אבער דאס איז קלאר אז אין מדינת גאליציא איז דער אשל אברהם געווען דער פוסק מובהק ב'הא' הידיעה, ס'איז גענוג צו כאפן א קליינע בליק ווי אזוי אזעלכע פוסקים ווי דער בית אפרים, ר' שלמה קלוגער, מהרש"ם מברעזאן, ר"מ אריק, און פיהל פיהל אנדערע, באציען זיך צו זיינע ווערטער כחד מתקיפי קמאי.
איז א מילתא דפשיטא אז די וואס זיי זענען הולך בעקבות פון די אלע פוסקים, און בפרט פאר די וואס זענען מיוצאי מדינת גאליצע, און זיי האבן במסורה געוויסע זאכן אנצונעמען אזוי צו אזוי, לקולא אדער לחומרא, איז עס א אויסגעהאלטענע זאך לכל הדעות, והדברים פשוטים עד מאד.
-
סתם אזוי איז א דבר בעתו אויס צו שמועסן לגבי דעם ענין, אז דאס אז אויב איינער זאגט א ווארט אנדערש ווי די משנה ברורה איז אחת דתו, דאס איז א נייע חידוש, און איז נולד געווארן אין אמעריקע ווי אלעס איז געווארן איין גרויסע טשולענט טאפ, אדרבה ילמדנו, ווער פון די צדיקים וגדולים נאכן קריג האט זיך גערעכנט אויף יעדן ווארט וואס שטייט אין משנה ברורה, ווען ס'איז געקומען צו א פסק איבער אן ענין וואס זיי האבן געהאט אן אנדערע מנהג אדער מסורה ווי אזוי אומצוגיין אין יענע פאל.
אדרבה צא ובדוק בספרי הרה"ק מסאטמאר, הרה"ק מקלויזענבורג, אדער הגר"ש וואזנער בעל שבט הלוי, וכו' וכו', און פרעג זיך נאך אין די חסידישע קהלות צו זיי זענען יוצאים ביד המשנ"ב, דאס איז א נייע זאך וואס איז איינגעפירט געווארן, און טראץ וואס ס'איז א גרויסע זכי' אז דער משנ"ב האט זוכה געווען צו באשיינען דעם עולם התורה וההלכה, מיינט אבער נישט אז ס'איז הלכה כמותו בכל מקום.
אין מסורת ההלכה האט אייביג פארנומען א פלאץ ווי אזוי די טאטע און די זיידע האט זיך געפירט, און דא אין אמעריקע ווי די יוצאי המדינה האבן זיך צאמגענומען יעדער איינער תחת דגל אחד יעדער אינטער זייער קהלה, ווערט נמשך די מסורה אין יענע קהלה אזוי ווי אינדערהיים, און ס'איז חל אויף זיי א דין פון אל תטוש. אוודאי ווען ס'קומט אונטער א שאלה אין ביהמ"ד גייט מען צום שאפע מען קוקט נאך און מ'פסקנט כדבריו, והוא עמוד חזק כברזל לסמוך עליו בכל מקום, אבער ווען איינער האט א מסורה אנדערש ווערט ער פאר דעם נישט קיין שייגעץ. ודי בזה.
