מיין באבע'ס פוס בענקעלע

[הארציגער דענקער]

א דומם, א קלאץ
וואס רעדט מער פון טויזנט ווערטער
שרייט מיט א שטורם
וואס קען נישט איינגעשטילט ווערן

דאס שטומע געשריי פון מיליאנען
וואס ווערן פארברענט
בלוט גיסן טאנען
פון גרויזאמע הענט

די טרערען רינען
זיי ברענען
אויף דעם דומע'ן קלאץ
און ער ווערט נישט צושפרינגען

די פוס... געגאנגען טויזנטער קילאמעטער
געזען ווי עס פאלן שטיקער פון סאמע הארץ
טאטע. מאמע, ברודער, שוועסטער, מומע און פעטער
די זון פינסטער, קוילן שווארץ

שטומע תפילות, בענקעניש און צער
נחת, פרייד און האפענונג
ביים תהילימ'ל
אנגעשפארט אויפ'ן פוס בענקעלע

[הארציגער דענקער]

אני הקטן וויל אויך צוגעבן אביסעלע. ליינט און האט הנאה.
(זייט מוחל אז עס איז נישט אזוי אדר'דיג, אבער... ווי זאגט דער וועלט שרייבן קען מען נאר ווען עס עפנט זיך דאס הארץ און עס גיסט ארויס).

[קנאפער ידען]

WOW, כי כשמך כן תהלתך, אזוי הארציג און איבערנעמענד!
יישר כח, און וועלקאם צו אונזער וועלטל.

[צווייפעל]

בין שוין מבושם'דיג, נישט עכט אין די גיסטע אויף האר אויפשטעלנדע פאעזיע, אבער ההערלעך לא יגרינע ולא ישובח?

דאנציגער הענקער!

נאט אייך גרינע, מיט קאמפלעמענטארן, ווירקליך, די דאזיגע האנט טישלאך, פיסנס בענקלעך, פארציילן אסאך.