אין די סעריע ביי מיר פאסירט עס אויך: מען גייט כאפן פיש
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
אין די סעריע ביי מיר פאסירט עס אויך: מען גייט כאפן פיש
אין זיין לעבן האט ער נאכנישט מצליח געווען צו כאפן סיי וועלכע לעבעדיגע זאך אויף די יבשה, ווער רעדט נאך פון עפעס פון וואסער. אבער יעדעס מאל איידער ער הייבט אן די קייט פון אומפארמיידבארע אנטוישונג, איז זיין ערשטע שריט צוצולויפן צום טייך שיכור מיט ענטוזיאזם, אנצופילן א ריזיגן אמפער מיט וואסער ביזן זוים. מיט ביידע הענט שלעפט ער דערנאך דעם קליינעם וואנע, ביזן געפינען א זיכערע ארט נעבן בארטן דאס ארונטער צושטעלן, פולשטענדיג גרייט אויפצונעמען די מאסן פישלעך וואס ער גייט דאסמאל זיכער כאפן.
פון א שווארצע לענגלעכיגע זעקל נעמט ער ארויס א קליינע 'העלאו קיטי' פישינג ראד וועלכע ליגט צוזאמגעלייגט בערך אין די גרויס פון א פענסיל סוף לערע יאר. ער שלעפט פונעם שפיץ און עס ווערט אויסגעצויגן לענגער און לענגער. דא דרייט ער זיך ארום צו די משפחה און שענקט זיי שפאסיגע בליקן אפצוענטפערן זייער סקעפטיציזם, און אזוי זעצט ער פאר ווייטער ארויסצושלעפן, אזוי האלב ארומגעדרייט.
"דער געשעפט אייגנטימער - אן אראבער גראדע - האט מיך פרובירט איינרעדן צו קויפן א גרויסע ראד" זאגט ער מיט אפענע ציניזם "הערסט? כ'זאג אים, וואס א חילוק איינס פון צווייטן? אלע זענען א שטעקן מיט א האק אויפ'ן עק!".
נאך א קורצע איבעררייס זעצט ער פאר "ניין, איך פארשטיי גראדע יענעם, יענער איז דא פארן דאלער איך בין אבער נישט שולדיג, זיי נישט ברוגז". דא האט ער שוין געענדיגט פולשטענדיג אויסציען דעם ראד, ער איז גראדע אליינס איבערראשט ווי פיצל, און בעיקור ווי דין, דאס איז, אזש עס דרייט זיך מיט'ן רוח מציאה ווי א ווינט-מיל, אבער ער באהאלט זיין אנטוישונג נישט געבן לעגיטימיטעט פאר די נעבעכדיגע בליקן וועלכע באהאגלען זיין ליכטיג פינקע פיש כאפער.
פארשטייט זיך אז די ערשטע פרואוו אריינצואווארפן דעם שטריק אין וואסער מיט איבערמטויגע רציחה איז נישט געלונגען. די האק וועלכע איז געפלויגן אויפ'ן פארקערטן ריכטונג איז יעצט טיף אריינגעכאפט אין מוישי'ס פאות.
"כ'האב דיך געבעטן צו שטיין דארט! פארוואס מוזטו אייביג קומען אזוי נאענט? קוק, דאס געשעט!" ווארפט ער דעם שולד ווי א טאבע. נאך עטליכע מינוט איז אים געלונגען צו באפרייען דעם שארפן האק פון די הארטע דזשעל פאות (ארבעט פון די מאמע, גרייט פאר די פאטאגראפיע סעסיע; אויב די צייט וועט ערלויבן) בשעת ווען דאס קינד שטייט דארט געפרוירן אויפ'ן ארט, בלאס ווי אן איי.
עטליכע אומסוקסעספולע פרואוון האבן נאכגעפאלגט, ביז די שטריק האט ענדליך געלאנדעט אין וואסער, הגם בלויז עטליכע פיס.
"די קונץ פון כאפן פיש איז צו האבן געדולד" - זאגט ער מיט א קענטליך נערוועזע שטימע, בשעת ווען ער לייגט אנידער דעם פישינג ראד אויף דער ערד אזוי ארעי'דיג, כאילו עס איז בלויז א פראגע פון צייט איידער ער וועט עס דארפן אויפהייבן מיט א זיכערע פאנג.
מען ווארט… מען ווארט...
די ווייב פרובירט צו נידערן די ערווארטונגען אבער דער לאזט זיך נישט. די קינדער הייבן אן ווערן אומגעדולדיג און רייסן זיך ביי די קעפ, אבער ער איז יעצט לעיזער קאנצענטרירט אויף זיין מיסיע. ווילאנג זיין אמפער איז פארזיכערט זאל די גאנצע וועלט אויפגיין אין פלאמען.
צו אלע צרות האט ער מיטגענומען צוויי פון זיינע יונגע שוואגערס, בחורים, וועם ער פרובירט שוין צו באאיינדרוקן א שטיק צייט אלץ די פאָן שוואגער. אבער זיי שפילן שוין לאנג א העפטיגע 'קעטש' אביסל ארויפציר, און קימערן זיך נישט מיט זיינע פרוכטלאזע צוזאגעכצער: אז אט אט ווערט די טאג געקרוינט אלץ היסטארישע סוקסעס אין די פנקס המשפחה.
די זייגער ווייזערלעך קרייזן לאנגזאם ארום, עס איז שוין איבער שעה וואס דער קליינע רויטע טאבע שווימט אין וואסער ווי א קליינע ליכט טורעם צו זיין דורכפאל. נאכן זעהן אז עס נישט קיין תכלית הייבט ער זיך אויף, אנגעטון מיט א פראפעסיאנאל מינע - נישט צו אלארמירן די לאנגווייליגע אשת חיל וועלכע איז שוין אויך לאנג אויפ'ן טעלעפאן אין א העפטיגע דיסקוסיע איבער וואקסינען ("ציפי, איך זאג גארנישט, דזשאסט איך פרעג פארוואס דו קענסט נישט גיין צו א סעקאנד עפעניען, דעטס אלל").
ער הייבט אויף דעם ראד, שאקלט עס אביסל אהער און אהין, און דרייט עס צוריק צו כאפן א בליק אויפ'ן האק. "אסאך מאל עסן זיי אויף דעם ווארעם, די געריבענע חברה, און גייען זיך ווייטער" - ווידערהוילט ער זיין סטאטוס אלץ מובחר שבבריאות מיט ביטול קעגן אלע פיש בכלליות. אזוי ציענדיג שפירט ער אבער פלוצלינג אז עפעס איז שווער! עס שלעפט זיך נישט אזוי גרינג. די אנדרענעלין הייבט אים אן לויפן אין קאפ און ווילדע באפעלן הייבן זיך אן גיסן אין ריכטונג פון די גאנצע פאמיליע - וועלכע שטייט שוין לאנג נישט ארום.
"ריק דיך אין די זייט איך האב דא עפעס! ריק דיך!" "סארי איך מיין נישט צו שרייען אבער מען הערט נישט אנדערש! פשוט מען הערט נישט"
דער איז איבערמוטיג און זיינע ווערטער קומען ארויס ווי א כינעזער טוריסט וואס בעט פאר דירעקציעס. ער ראנגלט זיך מיט'ן כאפער ווי מיט'ן טייוול און הייבט זיך אן אונטערזינגען א פרייליך לידל. יודי לה' יא יא עפעס קומט חסדו, יודי דעפיניטלי לה' חסדו. דאן זעצט ער פאר שטילערהייט מיטן פרייליכן תנועה אבער יעצט אן די ווערטער טאטאראטאטאטאם.
בשעת דאס אלעס מאכט ער אבער אויך זיכער נישט ארויסצואווייזן זיין גאנצע שמחה. נאך אלעם דארף ער שפילן כאילו ער איז נישט עקסטער איבערראשט מיט זיין סוקסעס "אזוי גייט עס" זאגט ער פאר די פארגאפטע קינדער - וועלכע זענען שנעל געקומען צו לויפן זעהן וואס אזאנס האט פאסירט מיטן טאטן - מיט א פארעווע טאן "אז מען ווייסט וואס מען טוט איז כאפן פיש פון די גרינגסטע זאכן!".
פארשטייט זיך ווען ער ברענגט דעם העקעלע נענטער אנטפלעקט זיך פאר יעדן אז די האק איז פשוט פארכאפט אין א קלאמקע פון ווילדע וואסער גראז, און קיין זכר פון פיש איז נישט פארהאן. אבער דער איז אין פולשטענדיגע דינייעל, און שלעפט ווייטער א פארסאפעטער מיט אן אנגעשטרענגטן גרימאס - גאמבע עטוואס אויף ארויף, צונג עטוואס ארויסגעשטעקט, אבער די מויל הערמעטיש פארמאכט.
אין די ענדע האט ער געווינען! פון איין סעקונדע צום צווייטן איז אים דראסטיש גרינגער געווארן די ארבעט. די שטריק דרייט זיך שיין איין. אין זיין קאפ איז ער שוין צוריק אין די קאנטרי מיט א געזוכט וואס שיינט אין די טונקל פאכענדיג זיין פישל פאר אלע פעשע הויזן-טראגער יונגעלייט וואס טרונקען נאר בורבען ברוינפן אן א הכשר.
בלויז ווען ער קומט אן צום סוף אנדעקט ער אז די העקעלע האט שוין געהאט גענוג פון זיין נייע מאדנע בעל הבית און האט ליבערשט באשלאסן צו בלייבן צווישן די כאפטע גראז וועלכע שווימען אצינד געשמאק אין וואסער.
ברענג א צווייג! נעע, א לאנגע צווייג! דינערט זיין זידיטשובער לבנה'דיגע געזוכט. ער שטייט דארט ביים עק טייך, שוך אין וואסער, און פרובירט מיט אלע כוחות גרייכן דעם העקעלע מיט'ן אלטן ראסטיגן בעזעם וואס ער האט געטראפן ליגן אין טייך, אבער אן ערפאלג.
ווי אויף להכעיס בלאזט א געשמאקע ווינטל און די גראז שווימט ווייטער און ווייטער און ווייטער.
"וואטש וואס דו טוסט" בעט זיך דער אשת חיל ווען דער יונגערמאן איז שוין אין וואסער ביז די בארד, אבער אירע ווערטער רעגיסטרירן זיך ניטאמאל אין זיין פארטייבטן באוואוסטזיין.
אט איז עס שוין די גרעזל צו ווייט פאר סיי וועלכע האפענונג, בלויז זיינע טונקעלע בליקן קענען עס יעצט דערגרייכן. פונקט דאן באווייזט זיך א גרויסן פישל, בייסט אריין אין די האק און שלעפט עס אראפ אונטערן וואסער מיט אימפעט. די ערשטע מאל אין זיין לעבן וואס א פיש איז בכלל געקומען נאענט צו זיין ראד, און ער האלט דאס אלעס מיט געפלעפט פון דערווייטנס, א נאסער און באזיגטער.
"יעדער צוריק אין קאר! אבער יעצט!" שרייט ער מיט א הייזעריגע שטימע.
אזוי איינגעבויגן אין דרייען דערנענטערט ער זיך צו זיין באליבטן אמפער וואסער און דרייט דאס איבער מיט א געזונטן שטויס, בשעתן זיך אונטערמורמלען העצע פראזן. די מיטגעמאכטע קינדער גייען אלע אין א גלייכע שורה צוריק צום קאר, און די טאטע גייט אונטער זיי האלב געלעמט פון דעפרעסיע, מיט קליינע טייכלעך וועלכע פארמען זיך אונטער זיינע דורכגעווייקטע שוך.
אויב זענען די צרות נאכנישט געווען גענוג גייען זיי דארט פארביי א גוי, וואס שטייט ביים זעלבן טייך, און כאפט פיש איינס נאכן צווייטן, מיט א געשמאק.
"אפשר קען מען קויפן איין פיש פון די גוי?" גיסט חיים שטיין-זאלץ אויף די וואונדן "קוק ווי באנטש ער האט!"
"אונז זעמער עפעס געקומען כאפן פיש?!" - פרעגט די טאטע צוריק מיט שטוינונג, בשעתן ווילדערהייט ארויסטראסקען די בעיבי קערידזש פון טראנק צו מאכן פלאץ פאר זיין לערן אמפער.
"מיר זענען געקומען שעפן אביסל פרישע לופט. נו, א פיש וואלט געווען הכל רווח".
פון א שווארצע לענגלעכיגע זעקל נעמט ער ארויס א קליינע 'העלאו קיטי' פישינג ראד וועלכע ליגט צוזאמגעלייגט בערך אין די גרויס פון א פענסיל סוף לערע יאר. ער שלעפט פונעם שפיץ און עס ווערט אויסגעצויגן לענגער און לענגער. דא דרייט ער זיך ארום צו די משפחה און שענקט זיי שפאסיגע בליקן אפצוענטפערן זייער סקעפטיציזם, און אזוי זעצט ער פאר ווייטער ארויסצושלעפן, אזוי האלב ארומגעדרייט.
"דער געשעפט אייגנטימער - אן אראבער גראדע - האט מיך פרובירט איינרעדן צו קויפן א גרויסע ראד" זאגט ער מיט אפענע ציניזם "הערסט? כ'זאג אים, וואס א חילוק איינס פון צווייטן? אלע זענען א שטעקן מיט א האק אויפ'ן עק!".
נאך א קורצע איבעררייס זעצט ער פאר "ניין, איך פארשטיי גראדע יענעם, יענער איז דא פארן דאלער איך בין אבער נישט שולדיג, זיי נישט ברוגז". דא האט ער שוין געענדיגט פולשטענדיג אויסציען דעם ראד, ער איז גראדע אליינס איבערראשט ווי פיצל, און בעיקור ווי דין, דאס איז, אזש עס דרייט זיך מיט'ן רוח מציאה ווי א ווינט-מיל, אבער ער באהאלט זיין אנטוישונג נישט געבן לעגיטימיטעט פאר די נעבעכדיגע בליקן וועלכע באהאגלען זיין ליכטיג פינקע פיש כאפער.
פארשטייט זיך אז די ערשטע פרואוו אריינצואווארפן דעם שטריק אין וואסער מיט איבערמטויגע רציחה איז נישט געלונגען. די האק וועלכע איז געפלויגן אויפ'ן פארקערטן ריכטונג איז יעצט טיף אריינגעכאפט אין מוישי'ס פאות.
"כ'האב דיך געבעטן צו שטיין דארט! פארוואס מוזטו אייביג קומען אזוי נאענט? קוק, דאס געשעט!" ווארפט ער דעם שולד ווי א טאבע. נאך עטליכע מינוט איז אים געלונגען צו באפרייען דעם שארפן האק פון די הארטע דזשעל פאות (ארבעט פון די מאמע, גרייט פאר די פאטאגראפיע סעסיע; אויב די צייט וועט ערלויבן) בשעת ווען דאס קינד שטייט דארט געפרוירן אויפ'ן ארט, בלאס ווי אן איי.
עטליכע אומסוקסעספולע פרואוון האבן נאכגעפאלגט, ביז די שטריק האט ענדליך געלאנדעט אין וואסער, הגם בלויז עטליכע פיס.
"די קונץ פון כאפן פיש איז צו האבן געדולד" - זאגט ער מיט א קענטליך נערוועזע שטימע, בשעת ווען ער לייגט אנידער דעם פישינג ראד אויף דער ערד אזוי ארעי'דיג, כאילו עס איז בלויז א פראגע פון צייט איידער ער וועט עס דארפן אויפהייבן מיט א זיכערע פאנג.
מען ווארט… מען ווארט...
די ווייב פרובירט צו נידערן די ערווארטונגען אבער דער לאזט זיך נישט. די קינדער הייבן אן ווערן אומגעדולדיג און רייסן זיך ביי די קעפ, אבער ער איז יעצט לעיזער קאנצענטרירט אויף זיין מיסיע. ווילאנג זיין אמפער איז פארזיכערט זאל די גאנצע וועלט אויפגיין אין פלאמען.
צו אלע צרות האט ער מיטגענומען צוויי פון זיינע יונגע שוואגערס, בחורים, וועם ער פרובירט שוין צו באאיינדרוקן א שטיק צייט אלץ די פאָן שוואגער. אבער זיי שפילן שוין לאנג א העפטיגע 'קעטש' אביסל ארויפציר, און קימערן זיך נישט מיט זיינע פרוכטלאזע צוזאגעכצער: אז אט אט ווערט די טאג געקרוינט אלץ היסטארישע סוקסעס אין די פנקס המשפחה.
די זייגער ווייזערלעך קרייזן לאנגזאם ארום, עס איז שוין איבער שעה וואס דער קליינע רויטע טאבע שווימט אין וואסער ווי א קליינע ליכט טורעם צו זיין דורכפאל. נאכן זעהן אז עס נישט קיין תכלית הייבט ער זיך אויף, אנגעטון מיט א פראפעסיאנאל מינע - נישט צו אלארמירן די לאנגווייליגע אשת חיל וועלכע איז שוין אויך לאנג אויפ'ן טעלעפאן אין א העפטיגע דיסקוסיע איבער וואקסינען ("ציפי, איך זאג גארנישט, דזשאסט איך פרעג פארוואס דו קענסט נישט גיין צו א סעקאנד עפעניען, דעטס אלל").
ער הייבט אויף דעם ראד, שאקלט עס אביסל אהער און אהין, און דרייט עס צוריק צו כאפן א בליק אויפ'ן האק. "אסאך מאל עסן זיי אויף דעם ווארעם, די געריבענע חברה, און גייען זיך ווייטער" - ווידערהוילט ער זיין סטאטוס אלץ מובחר שבבריאות מיט ביטול קעגן אלע פיש בכלליות. אזוי ציענדיג שפירט ער אבער פלוצלינג אז עפעס איז שווער! עס שלעפט זיך נישט אזוי גרינג. די אנדרענעלין הייבט אים אן לויפן אין קאפ און ווילדע באפעלן הייבן זיך אן גיסן אין ריכטונג פון די גאנצע פאמיליע - וועלכע שטייט שוין לאנג נישט ארום.
"ריק דיך אין די זייט איך האב דא עפעס! ריק דיך!" "סארי איך מיין נישט צו שרייען אבער מען הערט נישט אנדערש! פשוט מען הערט נישט"
דער איז איבערמוטיג און זיינע ווערטער קומען ארויס ווי א כינעזער טוריסט וואס בעט פאר דירעקציעס. ער ראנגלט זיך מיט'ן כאפער ווי מיט'ן טייוול און הייבט זיך אן אונטערזינגען א פרייליך לידל. יודי לה' יא יא עפעס קומט חסדו, יודי דעפיניטלי לה' חסדו. דאן זעצט ער פאר שטילערהייט מיטן פרייליכן תנועה אבער יעצט אן די ווערטער טאטאראטאטאטאם.
בשעת דאס אלעס מאכט ער אבער אויך זיכער נישט ארויסצואווייזן זיין גאנצע שמחה. נאך אלעם דארף ער שפילן כאילו ער איז נישט עקסטער איבערראשט מיט זיין סוקסעס "אזוי גייט עס" זאגט ער פאר די פארגאפטע קינדער - וועלכע זענען שנעל געקומען צו לויפן זעהן וואס אזאנס האט פאסירט מיטן טאטן - מיט א פארעווע טאן "אז מען ווייסט וואס מען טוט איז כאפן פיש פון די גרינגסטע זאכן!".
פארשטייט זיך ווען ער ברענגט דעם העקעלע נענטער אנטפלעקט זיך פאר יעדן אז די האק איז פשוט פארכאפט אין א קלאמקע פון ווילדע וואסער גראז, און קיין זכר פון פיש איז נישט פארהאן. אבער דער איז אין פולשטענדיגע דינייעל, און שלעפט ווייטער א פארסאפעטער מיט אן אנגעשטרענגטן גרימאס - גאמבע עטוואס אויף ארויף, צונג עטוואס ארויסגעשטעקט, אבער די מויל הערמעטיש פארמאכט.
אין די ענדע האט ער געווינען! פון איין סעקונדע צום צווייטן איז אים דראסטיש גרינגער געווארן די ארבעט. די שטריק דרייט זיך שיין איין. אין זיין קאפ איז ער שוין צוריק אין די קאנטרי מיט א געזוכט וואס שיינט אין די טונקל פאכענדיג זיין פישל פאר אלע פעשע הויזן-טראגער יונגעלייט וואס טרונקען נאר בורבען ברוינפן אן א הכשר.
בלויז ווען ער קומט אן צום סוף אנדעקט ער אז די העקעלע האט שוין געהאט גענוג פון זיין נייע מאדנע בעל הבית און האט ליבערשט באשלאסן צו בלייבן צווישן די כאפטע גראז וועלכע שווימען אצינד געשמאק אין וואסער.
ברענג א צווייג! נעע, א לאנגע צווייג! דינערט זיין זידיטשובער לבנה'דיגע געזוכט. ער שטייט דארט ביים עק טייך, שוך אין וואסער, און פרובירט מיט אלע כוחות גרייכן דעם העקעלע מיט'ן אלטן ראסטיגן בעזעם וואס ער האט געטראפן ליגן אין טייך, אבער אן ערפאלג.
ווי אויף להכעיס בלאזט א געשמאקע ווינטל און די גראז שווימט ווייטער און ווייטער און ווייטער.
"וואטש וואס דו טוסט" בעט זיך דער אשת חיל ווען דער יונגערמאן איז שוין אין וואסער ביז די בארד, אבער אירע ווערטער רעגיסטרירן זיך ניטאמאל אין זיין פארטייבטן באוואוסטזיין.
אט איז עס שוין די גרעזל צו ווייט פאר סיי וועלכע האפענונג, בלויז זיינע טונקעלע בליקן קענען עס יעצט דערגרייכן. פונקט דאן באווייזט זיך א גרויסן פישל, בייסט אריין אין די האק און שלעפט עס אראפ אונטערן וואסער מיט אימפעט. די ערשטע מאל אין זיין לעבן וואס א פיש איז בכלל געקומען נאענט צו זיין ראד, און ער האלט דאס אלעס מיט געפלעפט פון דערווייטנס, א נאסער און באזיגטער.
"יעדער צוריק אין קאר! אבער יעצט!" שרייט ער מיט א הייזעריגע שטימע.
אזוי איינגעבויגן אין דרייען דערנענטערט ער זיך צו זיין באליבטן אמפער וואסער און דרייט דאס איבער מיט א געזונטן שטויס, בשעתן זיך אונטערמורמלען העצע פראזן. די מיטגעמאכטע קינדער גייען אלע אין א גלייכע שורה צוריק צום קאר, און די טאטע גייט אונטער זיי האלב געלעמט פון דעפרעסיע, מיט קליינע טייכלעך וועלכע פארמען זיך אונטער זיינע דורכגעווייקטע שוך.
אויב זענען די צרות נאכנישט געווען גענוג גייען זיי דארט פארביי א גוי, וואס שטייט ביים זעלבן טייך, און כאפט פיש איינס נאכן צווייטן, מיט א געשמאק.
"אפשר קען מען קויפן איין פיש פון די גוי?" גיסט חיים שטיין-זאלץ אויף די וואונדן "קוק ווי באנטש ער האט!"
"אונז זעמער עפעס געקומען כאפן פיש?!" - פרעגט די טאטע צוריק מיט שטוינונג, בשעתן ווילדערהייט ארויסטראסקען די בעיבי קערידזש פון טראנק צו מאכן פלאץ פאר זיין לערן אמפער.
"מיר זענען געקומען שעפן אביסל פרישע לופט. נו, א פיש וואלט געווען הכל רווח".
- לעגאו מענטשעלע
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3639
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מאי 09, 2019 3:44 pm
- לאקאציע: פאר מער דרוקט נומער 7
- בראנפן גלעזל
- שר מאה
- תגובות: 140
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יוני 19, 2019 1:13 pm
- לאקאציע: אין שענק
- ענדע צדיק!
- שר שמונת אלפים
- תגובות: 8096
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך יולי 17, 2013 4:44 pm
- פארבינד זיך:
האסט מיר געמאכט ליינען דאס גאנצע אין (אן) אן אטעם!
וויפל פיש האסטו שוין אזוי היינט געכאפט?
וויפל פיש האסטו שוין אזוי היינט געכאפט?
צ' כפופה וץ' פשוטה... היינו נאמן כפוף נאמן פשוט. וברש"י: נאמן כפוף - אדם כשר צריך להיות כפוף ועניו וסופו להיות פשוט וזקוף לעולם הבא: (שבת קד.)
בלאג - מיינע ארכיוון
בלאג - מיינע ארכיוון
- פלטיאל
- שר האלפיים
- תגובות: 2465
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 13, 2015 10:19 pm
- לאקאציע: בערך פופצן מינוט אוועק...
שיגענער...
די מילצן טוען מיר וויי...
איי, ווי נעמט מען דעם אויסגעגאסענע קאנפידענס מינע אויפן פארשוויצטן פנים און התחדשותדיג'ן רוקן, ווען דער שטייט מיטן רבינו-תם ארבל ארויפגעשארצט און שלייכט אריין דעם יאו-יאו שטריק שוין צום-ווייסעך-וויפילטן מאל, זייענדיג פולשטענדינג זיכער, אז דאס מאל וועט עס אים יא געלונגען...
די מילצן טוען מיר וויי...
איי, ווי נעמט מען דעם אויסגעגאסענע קאנפידענס מינע אויפן פארשוויצטן פנים און התחדשותדיג'ן רוקן, ווען דער שטייט מיטן רבינו-תם ארבל ארויפגעשארצט און שלייכט אריין דעם יאו-יאו שטריק שוין צום-ווייסעך-וויפילטן מאל, זייענדיג פולשטענדינג זיכער, אז דאס מאל וועט עס אים יא געלונגען...
מיין מיינונג קען זיך אפשר טוישן אבער נישט דער פאקט אז איך בין גערעכט!
- אונגארישער
- שר האלף
- תגובות: 1611
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג דעצעמבער 01, 2008 12:00 pm
- לאקאציע: אין שאראש פאטאק
- קנאפער ידען
- שר החסד
- תגובות: 30493
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יאנואר 06, 2013 10:06 pm
- לאקאציע: וואו ג-ט ב"ה וויל
יא יא, אין דער סעריע ביי מיר פאסירט עס אויך, האצעך מיר צעפאנטשעוועט אלע מילצן פון אלע פאנטש-ליניעס וואס דער יעזיגער האט געכאפט
קיפיראפ ישי!
קיפיראפ ישי!
"אייער צופרידנהייט, מיין הנאה." -מיך אליינס...
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל [email protected]
נישט אייביג קום איך אן צו אלעס, אויב איינער האלט איך קען בייהילפיג זיין פאר עפעס דא קען מען מיר צושיקן א לינק דערצו אין אימעיל [email protected]
-
- שר חמישים ומאתים
- תגובות: 329
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג פעברואר 11, 2019 12:15 am
-
- שר חמישים
- תגובות: 53
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך נאוועמבער 30, 2011 6:58 pm
- נו גוט נו שוין
- שר עשרת אלפים
- תגובות: 12231
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג אוגוסט 07, 2018 12:33 pm
א דאנק אייך אלע דאנקער!
-----
כמיין, פארוואס דען נישט
-----
פלטיאל האט געשריבן:שיגענער...
די מילצן טוען מיר וויי...
איי, ווי נעמט מען דעם אויסגעגאסענע קאנפידענס מינע אויפן פארשוויצטן פנים און התחדשותדיג'ן רוקן, ווען דער שטייט מיטן רבינו-תם ארבל ארויפגעשארצט און שלייכט אריין דעם יאו-יאו שטריק שוין צום-ווייסעך-וויפילטן מאל, זייענדיג פולשטענדינג זיכער, אז דאס מאל וועט עס אים יא געלונגען...
כמיין, פארוואס דען נישט
- בערל קראקאווער
- שר האלף
- תגובות: 1558
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מאי 17, 2016 1:18 pm
- לאקאציע: בעקבתא דמשיחא
געוויינט און געלאכט נאנ-סטאפ!
ראש הקהל
הויפט געווינער - שרייבעריי פארמעסט תשע''ז
הויפט געווינער - שרייבעריי פארמעסט תשע''ז
בקראקא אין אומרים ׳תתננו׳ ובאונגארן אין אומרים ׳הבינינו׳
- בשעה שיש
- שר האלף
- תגובות: 1201
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יוני 26, 2018 5:35 pm
- לאקאציע: עולם החלומות
בראנפן גלעזל האט געשריבן:דו ביזט שולדיג אין מיין בויך וויי! יויש דעיס איז געפערליך!
אגב: איך האב נישט געוואוסט אז מיט אזא שטרענגע צורה קען מען זיין אזוי הומאריסטיש! קום אפטער מיט אזעלכע ארטיקלען, שכח!
יש ברירה:-איז דען נישט דא קיין ברירה?(אזוינע ארטיקלען!)
יאפ אין פולען זון פון ווארט!!
ניהנתי ולאכטי! שכ"ח
לעולם חשבתי יותר משדברתי
ודברתי יותר ממה שכתבתי!
ודברתי יותר ממה שכתבתי!