געשריבן: מיטוואך סעפטעמבער 28, 2016 8:39 pm
חביבי האט געשריבן:זייער טיפע געדאנקען זאגסטו און מיט א קלארקייט, געוואלטיג.
ש'כח. חזק. דיין פייער'ל טליעט, און זי זאל טליען בעזהשי"ת אין ריעל לייף עד עולם נצח נצח נצח סלה סלה סלה ועד ועד ועד.
בנוגע וועלכע מהלך איז בעסער ווענדט זיך וועלכע מענטש, יעדע מענטש וועט העלפן עפעס אנדערש, די גוטע נייעס איז אז ווען מען טרעפט א מהלך וואס וואס העלפט ביי א קליענט וועט ער דאס קענען ווייטער נוצן זיין גאנץ לעבן סיי ווען עס קומט ארויף יסורי נפש ל"ע,
ביי ק"ט, צו ביי מעמארי ריקאנסאלידעשאן, ליגט מיך אין קאפ, אז זיי געבן נישט קיין מהלך, חוץ אפשר I'm in memory practice, (ס'איז פון די בוך "מעמארי ריקאנסאלידעשאן") מ'איז מסביר פארן קלייענט, אז די מח פון א מענטש פראדשעקט אלטע מעמאריס אויף א יעצטיגע סיטועשאן, (דאס קומט נאכדעם וואס דער קלייענט ווערט באוויסטזיניג פון וועלכע אלטע געשעענישן ס'קומט)
למשל א קלייענט וואס פילט פחד פון א מענטש וואס שטעלט פאר איינעם פון וועם ער האט געכאפט פעטש אדער אנדערע שטראפן, (אדער סיי וועלכע תנועה פון סיי וועלכע מענטש אדער זאך, די מח ערווארט אז נאכדעם גייט געשען עפעס נעגעטיוו, ווייל ס'פלעגט אמאל טאקע געשען עפעס נעגעטיוו באלד נאך אזא ערשיינונג. למשל איינער וואס האט מורא פון א שטרענגע בליק, אדער מורא פון א מענטש וואס איז אנגעצויגען, ווייל די מח ערווארטעט אז ס'קומט נאכדעם אומבא'טעמ'טס, ווייל ס'פלעגט טאקע קומען (נעבעך)) און דער קלייענט ווייסט אין די אדאלט מיינד אז ס'איז נישט דער יעצטיגער ערשיינונג וואס דארף גורם זיין פחד, ער ווייסט קלאר פון וואו ס'קומט און ער ווייסט אז נאר דעמאלסט פלעגט עס געשען,
די עמאושענאל מח זיינעם, ערווארט אבער יא אז ס'קען געשען נאכאמאל די זעלבע זאך, ס'מישט צאם די הוה מיטן עבר, ס'נוצט די עבר צו מאכן סענס וואס ס'איז צום ערווארטן אינעם הוה. (אזוי ווי דער מח טוט אייביג)
די טערעפיסט זאגט:
לייג דיין הענט אויף דיין הארץ, אזוי ווי ווען דו וואלסט ווען בארואיגט א קינד וואס איז דערשראקן, און זאג ווייעך אבער הויעך "דער יעצטיגער מצב דערמאנט מיך וואס איך האב געליטן שוין לאנג צוריק פון..., אז ס'האט געקענט קומען צו פליען פעטש אן א ווארענוג און אפילו איך האב גארנישט געטון אדער אנדערע אומבא'טעמ'טע מצבים וואס פלעגן געשען נאך אזא ערשיינונג"... "דער רויער פחד וואס איך פיל יעצט, איז וואס איך האב געפילט און געליטן דעמאלסט" גלעט דיין הארץ איידעלערהייט "ס'איז געווען אזוי שרעקעדיג, ס'איז געווען אזוי שווער פאר מיך" זאג עס אפאר מאל.
ס'ארבעט, ווייל קודם כל קומט ארויס די טראומאטישער מעמארי פון אימפליסיט צו עקספליסיט און ס'ווערט געפראסעסד, און נאכדעם ווערט א דשאקסטעפאזישאן "ס'איז נישט יעצט, דאס וואס איך פיל, ס'איז פלעגט אמאל געשען נאכדעם וואס ס'פלעגט זיין די און די ערשיינוג, אבער ס'איז נישט יעצט"
די נישט גוטע זאך וואס ס'געשעט מיט א קלייענט וואס ליידט אז ס'פראדשעקט זיך ביי אים אלטע געשעענישן אויפן יעצטיגן הוה איז, אז אפילו ער ווייסט ערגעץ וואו אין זיין מיינד, אז די פחדים זענען פון זאכן וואס פלעגן געשען אמאל, איז ער אבער נישט מיינדפול אז די זאכן פלעגן אמאל געשען, ער לעבט אז יעצט איז עפעס נישט גוט דא. מה שאינו כן, ווען ער איז מיינדפול אז "דאס וואס איך פיל יעצט דערשראקן פלעגט אמאל טאקע געשען, אבער נישט יעצט". "ס'איז מעמארי עקספעקטעשאן פון אמאל". און דער קלייענט באמערקט אז "קוק יעצט געשעט גארנישט". און די קלייענט באמערקט "ס'איז זייער פארשטענדליך פארוואס איך פיל אזוי פארפאניקט און ס'איז נישט עפעס ראנג מיט מיך" און אויך "איך מוז נישט אוועקלויפן פון מיר אליין, פון מיינע געפילן, און לעבן אין קאפ".
אבער מסביר זיין פאר א קלייענט "קוק אהער, דאס וואס דו פילסט פאניק איז נאר אלטע מעמאריס" וועט נישט צופיל העלפן.
If, without that prior work, the therapist instead merely explains reassuringly to the client that his or her ordeals are safely in the past and are not happening or possible now in the present, this cognitive-insight form of the past/ present distinction typically proves to have little therapeutic potency or holding power.
נאר דער קלייענט דארף אליין איינזען מיט א לוסיד קלארקייט אז אמאל פלעגט עס געשען, און נאר נאכדעם קען ארבעטן די I'm in memory practice
.און לגבי א טעראפיסט; דארף ער זעהן אויפצופאסן און באמערקן וועלכע מעטאד מאכט די קליענט פיהלן בעסער און זעהן אויסצולערנען די מעטאד פארן קליענט ער זאל עס קענען נוצן אין לעבן סיי ווען עס זאל נישט אויספעהלן
איך ציטיר דא פון Dr David Burns ווי ער ברענגט ארויס אז מען ברויך האבן א אויסוואל פון אפאר מהלכים אויפן טיש
When you are treating anxiety, there are four powerful treatment models you can use:
1. The Motivational Model
2. The Cognitive Model
3. The Exposure Model
4. The Hidden Emotion Model
I use all four models with every anxious patient I treat because this gives me the greatest chance for a complete elimination of symptoms. If you use just one model, like Exposure, or just one school of therapy, such as CBT, or ACT, as so many therapists do, your success will be limited
לאמיר נעמען זיין קעיס עקזעמפל וואס איך האב געטראפן אויף עפעס א פי די עף.
A physician with a new baby came for treatment because he constantly obsessed that he would throw his new baby daughter over the railing at the apartment where he and his wife lived. He constantly fought these obsessions and tried to control them, thinking he was a horrible person for having them. Of course, his desperate attempts to control the horrible fantasies seemed to make them worse. He was in no danger of doing something violent—simply a patient with OCD and relentless worrying and obsessing, in his case violent obsessions. It turned out he was overwhelmed with his life, constantly giving, giving, giving to his patients who were poor, working for a very modest income at a clinic in a dangerous neighborhood, and overwhelmed at home as well. He was perfectionistic, and thought he had to do everything super well, so he got almost no rest or recreation, working 80 hours a week. And now he was annoyed with having the burden of the new baby, but felt he was not supposed to feel that way. Once he expressed these feelings, he experienced immediate relief. But it was hard for him to do this at first, because he thought his feelings were so incorrect and wrong
איך גלייב אז א ק"ט וואלט אויך צוגעקומען צום עכטן שורש פארוואס די מחשבות געשעט. אין א געוויסן זין קען מען זאגן אז דער סימפטאם דא איז "ס'טוט מיך וויי טאמער ס'קומט מיך ארויף א שלעכטע געדאנק, איך דארף פייטן כדי צו אלעמאל האבן גוטע געדאנקען" וואס דאס אליין איז צוגעבינדן צום פרא-סימפטאם מאדל "איך טאר נישט קוקן אויף מיינע עכטע געפילן און עס האבן און דילן דערמיט" אזוי ווי דו זאגט אז מענטשן פראבירן צו זיין נייס.
אמת טאקע אז א ק"ט קען זיך באנוצן מיט עצות ווי למשל די פיר מאדעלן, אבער עס צו טראנספארמירן וועט ער נוצן מעמארי ריקאנסאלידעשאן, וואס דאס טוט עס אינגאנצן אויסמעקן.
די מעשה איז אז דערווייל קוקט מיר אויס איז קאוהירענס טעראפי היבש אומבאקאנט אין די עולם המענטל העלטה, איך האף דר ברוס וועט נישט זיין דיסעפוינטעד אז זיין חלום וועט נישט פארווירקליכט ווערן.... :
ער זאגט נישט אז ק"ט גייט ווערן די טערעפי וואס מ'נוצט, ער זאגט אז מעמארי ריקאנסאלידעשאן גייט ווערן די טערעפי וואס ס'וועט נישט זיין קיין טערעפי וואס וועט קאמפיטן. און מעמארי ריקאנסאלידעשאן איז אסאך טערעפיס.
AEDP
coherence therapy
EFT
EMDR
Focusing
Gestalt therapy
Internal family systems
INPB
NLP
TIR
די אלע טערעפיס האבן אין זיך די מעמארי ריקאנסאלידעשאן סטעפס, די קאוהירענס טערעפי פרעמווארק. מ'קען נוצן סי בי טי אין ק"ט אויך, די זאך איז נאר וויאזוי מ'מעקט דעם שורש.
חזק ואמץ, איך דערמאן מיך יעצט נאכאמאל וואסערע טיפע שמועס אונז האב מיר געהאט בנוגע טערעפי, און בנוגע וויאזוי א מענטש דארף לעבן העכער, אזוי ווי דו זאגסט
דו ווייסט זייער אסאך און גוט טיף ב"ה. דער אייבערשטער זאל דיך ווייטער העלפן, זאלסט קענען העלפן יודישע קינדער בטוב ובנעימים.אז די מענטש מוז דעוועלאופן א סענס פון ׳איך׳ וואס האט נישט קיין שייכות מיט געבורט/טויט... די לעבן פון הרגשים, הנאות, מצבים וכדו׳ זענען איין שטיק טויט, יעדע סקונדע שטארבט א הרגש וואס איז געווען א רגע צוריק און עס ווערט געבוירן א נייע, אפילו די סעלס פון די גוף ווערן געטוישט, און א מענטש קען נישט פיהלן קיין עקזיסטענס פון א זאך וואס ווערט געבוירן און שטארבט יעדע סקונדע
א מענטש דארף לעבן מיט זיין העכערע מציאות און מיט התבטלות, אפילו די טוועלף סטעפ פראגרעם הייבט זיך אן מיט התבטלות און powerlessness, די איגאו פון די מענטש פארשטייצעך לאזט עס נישט צו אבער ווען א מענטש טרעפט די אמתע ׳איך׳ מיטן ווערן בטל צום שורש רוהט ער איין