די טיפע וועג פון טויש. קאוהירענס טערעפי

פסיכאלאגיע און מעדיצינען

די אחראים: זייער נייגעריג,אחראי,thefact

אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

איך וויל דא שרייבן וואס דארף איך יעצט טוהן נאכן סעשאן

וואס איז געווען פארן סעשאן, און וואס האט זיך געטוישט.

יעדע מאל אדער כמעט יעדע מאל ווען איך האב געטראפן דעם יוד נירו יאיר, דאס הייסט אז פאר איך האב אים געטראפן האב איך געפיהלט מיט חיות, איך בין גוט! און יעדער איז גוט! אלעס איז גוט! און ווען איך האב אים באגעגענט האב איך געפיהלט א זויערע טעם אין מויל פון אזאך וואס איז שוין לאנג געווען. "ער ווייסט אז איך בין נישט OK" איך האב מיך נאך געפיהלט אונטערן שטעקען. דאס איז געווען ביזן סעשאן.

פאר איך האב געמאכט דעם סעשאן האב איך געוויסט נאר פון איין זאך, "פארוואס פיהל איך down!י פארוואס פיהל איך פארשעמט! פארוואס פיהל איך מיך נאך אלץ אזוי פארקוועטשט אונטערן שטעקען! פארוואס מוז איך מיך נאך אלץ דעפיינען אלץ דער וואס דארף כאפן פעטש! ס'איז דאך שוין געווען פאר איבער צוויי דעקעיטס אגאו" (נישט אז איך האב געפיהלט פארשעמט און DOWN איז געווען די anti symptom position. אמנם כ'האב אזוי געפיהלט, אבער נישט דאס איז ASP. נאר די ASP איז געווען "ס'איז פאני צו פיהלן אזא זאך וואס איז שוין לאנג צוריק געווען און איך וויל פטור ווערן דערפון" דאס איז געווען מיין פאזישאן צום סימפטאם. דאס איז געווען די בליק וויאזוי איך האב אנגעקוקט דעם סימפאטם.

אבער יעצט נאכן סעשאן. טאר איך מער קיינמאל נישט אנקוקען די געפיהל (אויב מ'וויל ס'זאל ארבעטן די קאוהירענס טערעפי ב"ה. אז איך זאל מער נישט אנהאלטן צו דעם געפיהל, און עס לאזן גיין. אז איך זאל קענען דאווענען מיט כוונה אפילו איך האב אים געטראפן.) אלץ אזאך פון וואס איך וויל פטור ווערן. נאר אלץ אזאך וואס איך מוז זיך צוהאלטן דערצו צוליב א טיפערע סיבה!. (אוודאי וויל דער באוויסטזיין פטור ווערן דערפון) און דאס איז די פרא-סימפטאם פאזישאן. איך מוז פיהלן די פעטש! ווייל אויב איך וויל זיין וואויל, (און ווער וויל נישט זיין וואויל) מוז איך האבן באקומען פעטש און פיהלן די הכנעה דערפון! איך קען נישט זיין וואויל אן פעטש! איך בין נישט וואויל אן פעטש! והא ראי' איך האב עס געמוזט כאפן כדי צו ווערן אין קאנטראל. איז וויבאלד איך האלט און ווייס (a personal construct) אז נאר אזוי קען איך זיין וואויל, און גוט, מוז איך מיך האלטן צו דעם געפיהל און איך קען עס נישט לאזן גיין!

און דאס איז די פרא-סימפטאם פאזישאן, דאס איז די emotional learning וואס איז געווארן איינגעברענט אין מיר מיט שטארקע עמאושענס. די עמושענאל לערנונג איז "נאר פעטש און זיין אונטערן איינדרוק פון פעטש מאכט מיך וואויל און האלט מיך אין די וואוילע מצב" אן דעם קען איך ווערן צוריק א שלעכטע יונגעל ח"ו, און קיינער וויל נישט זיין שלעכט. קיינער! "איך וויל זיין וואויל"

איז, אנשטאטס זיך מתייחס צו זיין צום געפיהל אלץ "ס'איז פאני צו פיהלן אזא זאך וואס איז שוין לאנג צוריק געווען און איך וויל פטור ווערן דערפון" דארף איך relaten צו עס מיט די PSP. איך וויל זיין וואויל דערפאר מוז איך ווייטער פיהלן די איינדרוק פון די פעטש. אויב יאיך לאז עס גיין, קען איך ווערן א שלעכטע יונגעל ח"ו.

יעצט, דאס איז obviously א טעות. ווייל צו זיין וואויל מוז מען נישט פיהלן פעטש. אבער ווען איינער זאל מיך קומען זאגען פארן סעשאן, פאר איך בין געווארן באוויסטזיניג צו מיין PSP, "צו זיין וואויל מוז מען נישט פיהלן פעטש" וואלט עס דען געהאלפן? אפי' אויב דאס וואלט געווען די unconsciousס סיבה פארוואס איך פיהל די ווייטאג, וואלט עס נישט געהאלפן אויסמעקען בשרשו דעם געפיהל!!! ווייל צו אויסמעקען א געפיהל מוז מען עס עקספיריענסן. כדי אויסצומעקען אן emotional learning מוז עס ארויסקומען פון די implicit memory צו די explicit awareness.

די טיפע knowledge וואס איך האב מיך בשעת די פעטש אויסגעלערנט, אז נאר אויב איך בין אונטער די הכנעה פון די פעטש בין איך וואויל, סאו איך מוז בלייבן באאיינדרוקט. דאס איז נישט געווען באוויסטזיניג פאר מיין conscious mind. דאס איז געווען פאר איך האב ארויפגעברענגט דעם סימפטאם, implicit! ס'איז געווען אזוי ווי א שטיק פון מיין איך. איך האב עס נישט אפגעטיילט פון מיר צו וויסן אז דאס און דאס ווייס איך. סאו איך קען מיך נישט טוישן דערפון.

איך מוז קודם לעבן מיט דעם אנטדעקטן שיטה, מיט דעם אנטדעקטן emotional truth of the symptom. און עקספיריענסן ווי וויכטיג ס'איז פאר מיין רצון צו זיין וואויל, צו פיהלן דעם אפעקט פון די הכנעה פון די פעטש. און נאר נאכדעם לויט קאוהירענס טערעפיס שיטה קען איך מיך טוישן צום נייעם פאקט. אז צו זיין וואויל מוז מען נישט פיהלן די פעטש.

אבער דארפאר מוז איך קודם לעבן מיט די צעטיל וואס מתבונן זאל זיין געזונט און שטארק האט מיך געגעבן. והשם הטוב יעזור ויתן בנו דעת טוב.
לעצט פארראכטן דורך נשמה אום מיטוואך יוני 29, 2016 2:45 pm, פארראכטן געווארן 2 מאל.
אוועטאר
מה פתאום???
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4402
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יולי 09, 2015 5:16 pm
לאקאציע: עיה״ק צפת

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מה פתאום??? »

נשמה האט געשריבן:א מורא'דיגע זאך וואס איז מיר יעצט בייגעפאלן און איך שפיהר אז איך מוז עס מיטטיילן מיטן ציבור. ס'איז אזוי גוט דעס אז איך שמייכל ווי גוט דאס איז. איז אזוי.


און איך שמייכל פון דיין זיסע צויבערהאפטיגע עקספרעשאן! ס'איז אזוי גוט דעיס אז איך שמייכל ווי גוט ס'איז! אזוי פשוט, אזוי אמת'דיג, אהן קיין איבער געשאצטע ווערטער ארויס געברענגט א געפיל אווי נאר נשמה קען! ס'איז אזוי גוט דעס אז איך שמייכל ווי גוט דאס איז...

נשמה האט געשריבן:דאס מיינט. שמע בני מוסר: הער מיין קינד די מוסר. אז אביך איך בין דיין טאטע און דאס איז נאר אן אופן פון קאנעקשאן. דאס איז נישט קריטיק און דארפסט דיך נישט עכט פארענטפערן. ס'איז די קאנעקשאן.


הערליך אריינגעטייטשט!
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

מה פתאום??? האט געשריבן:
נשמה האט געשריבן:א מורא'דיגע זאך וואס איז מיר יעצט בייגעפאלן און איך שפיהר אז איך מוז עס מיטטיילן מיטן ציבור. ס'איז אזוי גוט דעס אז איך שמייכל ווי גוט דאס איז. איז אזוי.


און איך שמייכל פון דיין זיסע צויבערהאפטיגע עקספרעשאן! ס'איז אזוי גוט דעיס אז איך שמייכל ווי גוט ס'איז! אזוי פשוט, אזוי אמת'דיג, אהן קיין איבער געשאצטע ווערטער ארויס געברענגט א געפיל אווי נאר נשמה קען! ס'איז אזוי גוט דעס אז איך שמייכל ווי גוט דאס איז...

נשמה האט געשריבן:דאס מיינט. שמע בני מוסר: הער מיין קינד די מוסר. אז אביך איך בין דיין טאטע און דאס איז נאר אן אופן פון קאנעקשאן. דאס איז נישט קריטיק און דארפסט דיך נישט עכט פארענטפערן. ס'איז די קאנעקשאן.


הערליך אריינגעטייטשט!

:smile:
אוועטאר
ספיידער
שר חמישים ומאתים
תגובות: 284
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג סעפטעמבער 08, 2014 11:52 pm
לאקאציע: אויף דיין הוט, פליק עס אראפ. אט אזוי...שוין מער נישט דארט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ספיידער »

אלעס באשערט האט געשריבן:נשמה רעדט צו מיין נשמה..


איך פארשטיי וואס די מיינסט... ביי מיר רעדן אויך אסאך זאכן צו מיין נשמה... אבער מיין גוף מאכט זיך גארנישט וויסנדיג... בעוה"ר... מיין גוף גייט אין רעסטוראנט און עסט זיך אן א טעלער טשולנט אדער פיצא מיט דאבל טשיז...
וויאזוי קען מען בעסער פארשטיין א יוד וואס האט ל״ע פאביעס? די מענטש וואס האט נאכנישט טועם געווען טעם פאביע ווייסטעך בכלל נישט וויאזוי ס׳פילט..
די אמת איז עס איז דא איין פאביע וואס יעדער האט און דאס איז ספיידער פאביע
אוועטאר
עקבי הצאן
שר האלפיים
תגובות: 2760
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג מארטש 14, 2013 11:44 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך עקבי הצאן »

שטארק זיך האט געשריבן:נשמה די סעשאן דיינע איז גאר ספעציעל. הנאה געהאט פונעם באשרייבונג, זיך מצער געווען מיט דיין צער
אם לא תדעי לך היפה בנשים צאי לך בעקבי הצאן: התבונני בדרכי אבותיך הראשונים שקבלו תורתי ושמרו משמרתי ומצותי ולכי בדרכיהם, (רש"י שיר השירים).
אוועטאר
מה פתאום???
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4402
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יולי 09, 2015 5:16 pm
לאקאציע: עיה״ק צפת

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מה פתאום??? »

ספיידער האט געשריבן:
אלעס באשערט האט געשריבן:נשמה רעדט צו מיין נשמה..


איך פארשטיי וואס די מיינסט... ביי מיר רעדן אויך אסאך זאכן צו מיין נשמה... אבער מיין גוף מאכט זיך גארנישט וויסנדיג... בעוה"ר... מיין גוף גייט אין רעסטוראנט און עסט זיך אן א טעלער טשולנט אדער פיצא מיט דאבל טשיז...

:oops:
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

ספיידער האט געשריבן:
אלעס באשערט האט געשריבן:נשמה רעדט צו מיין נשמה..


איך פארשטיי וואס די מיינסט... ביי מיר רעדן אויך אסאך זאכן צו מיין נשמה... אבער מיין גוף מאכט זיך גארנישט וויסנדיג... בעוה"ר... מיין גוף גייט אין רעסטוראנט און עסט זיך אן א טעלער טשולנט אדער פיצא מיט דאבל טשיז...


איך טראכט שוין לאנג אז ס'דארף נישט פעהלן הנאה פון א מענטש ביי דיפאלט אנעם עסן. נאר ס'איז זיכער דא א סיבה פארוואס. א סיבה וואס אויב איך וואלט נישט געגעסן יעצט וואלט איך געפיהלט די ווייטאג, אדער אפילו בארד איז אויך א ווייטאג וואס דארף נישט זיין. חוץ אויב נאר אביסל. איך טראכט אז low self esteem וואס אסאך אירע מיינען אז איך? איך האב זייער א גוטע self esteem! אבער ווען מ'הייבט אן אריינצוקריכן, קען מען געוואר אז מ'האלט קלאר אז מ'איז ווייניגער פון יענעם. מ'איז נישט אזוי פעהיג ווי יענעם. וכו'.

אנצוהייבן מיט קאוהירענס טערעפי ביי די טעלער עסן קען געדויערן לענגער. ווייל א מענטש וויל נישט עכט פטור ווערן פון די טעלער עסן. ווילאנג ער באקומט עפעס אנדערש מיט וואס אנצופילן זיין הנאה. און איך פרעג אייך, וואס איז די הנאה פון א מענטש אן עסן? פיהלן גוט מיט זיך. סאו, דערפאר טראכט איך אז מ'דארף אנהייבן גראד צו ארבעטן אויף low self esteem. וכן באדיקשאן. מ'דארף גיין מיט קאוהירענס טערעפי גראד צום סעלף עסטים. קאוהירענס טערעפי איז אייזן פאר ווייניג זעלבסט ווערד. הכל מודים.

איך האף צום אייבערשטען אז איך וועל זוכה זיין צו שרייבן וויאזוי מ'מאכט א קאוהירענס טערעפי סעשאן פאר ווייניג זעלבסט ווערד.
אוועטאר
ספיידער
שר חמישים ומאתים
תגובות: 284
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג סעפטעמבער 08, 2014 11:52 pm
לאקאציע: אויף דיין הוט, פליק עס אראפ. אט אזוי...שוין מער נישט דארט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ספיידער »

נשמה האט געשריבן:
ספיידער האט געשריבן:
אלעס באשערט האט געשריבן:נשמה רעדט צו מיין נשמה..


איך פארשטיי וואס די מיינסט... ביי מיר רעדן אויך אסאך זאכן צו מיין נשמה... אבער מיין גוף מאכט זיך גארנישט וויסנדיג... בעוה"ר... מיין גוף גייט אין רעסטוראנט און עסט זיך אן א טעלער טשולנט אדער פיצא מיט דאבל טשיז...


איך טראכט שוין לאנג אז ס'דארף נישט פעהלן הנאה פון א מענטש ביי דיפאלט אנעם עסן. נאר ס'איז זיכער דא א סיבה פארוואס. א סיבה וואס אויב איך וואלט נישט געגעסן יעצט וואלט איך געפיהלט די ווייטאג, אדער אפילו בארד איז אויך א ווייטאג וואס דארף נישט זיין. חוץ אויב נאר אביסל. איך טראכט אז low self esteem וואס אסאך אירע מיינען אז איך? איך האב זייער א גוטע self esteem! אבער ווען מ'הייבט אן אריינצוקריכן, קען מען געוואר אז מ'האלט קלאר אז מ'איז ווייניגער פון יענעם. מ'איז נישט אזוי פעהיג ווי יענעם. וכו'.

אנצוהייבן מיט קאוהירענס טערעפי ביי די טעלער עסן קען געדויערן לענגער. ווייל א מענטש וויל נישט עכט פטור ווערן פון די טעלער עסן. ווילאנג ער באקומט עפעס אנדערש מיט וואס אנצופילן זיין הנאה. און איך פרעג אייך, וואס איז די הנאה פון א מענטש אן עסן? פיהלן גוט מיט זיך. סאו, דערפאר טראכט איך אז מ'דארף אנהייבן גראד צו ארבעטן אויף low self esteem. וכן באדיקשאן. מ'דארף גיין מיט קאוהירענס טערעפי גראד צום סעלף עסטים. קאוהירענס טערעפי איז אייזן פאר ווייניג זעלבסט ווערד. הכל מודים.



זייער גוטע געדאנק, איך מיין אז לאו דוקא קאוהירענס טערעפי וועט נישט ארבייטן ווען די מענטש זיצט ביים טעלער נאר סיי ווער עס וויל ארבייטן אויף זיך ווילאנג ער וועט שטילן זיין הונגער מיט נישט עכטע זאטקייט וועט ער קיינמאל נישט זיך קענען עפענען צו זיין עכטע לעבן און צו עכטע שמחת החיים
וויאזוי קען מען בעסער פארשטיין א יוד וואס האט ל״ע פאביעס? די מענטש וואס האט נאכנישט טועם געווען טעם פאביע ווייסטעך בכלל נישט וויאזוי ס׳פילט..
די אמת איז עס איז דא איין פאביע וואס יעדער האט און דאס איז ספיידער פאביע
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

אין קאוהירענס טערעפי נוצט מען אלעמאל די ווארט עקספיריענס.

ווייל אלעס איז עקספיריענס.

ס'איז די עקספיריענס וויאזוי א קלייענט עקספיריענסט א response צו א געוויסער situation. וואס דער סיטועשאן, דער מצב, איז גורם דעם ריספאנס!

א סימפטאם איז א ריספאנס פונעם אינטערנבאוויסטזיין. (פאר מ'ווערט באוויסטזיניג אויפן פרא-סימפטאם פאזישאן). נישט מער ווי דעם. א סימפטאם איז א ריספאנס פון די אינטערנבאוויסטזיין צו א געוויסער סיטועשאן. צו א געוויסער ספעציפישער מציאות וואס דער מציאות האט א באדייט אינעם אינטערנבאוויסטזיין פונעם קלייענט. און צו דעם מציאות (וועגען דעם באדייט וואס דער קלייענט האט צו דעם מציאות), ריספאנד דער קלייענט אויף דעם אופן. און דאס איז א סימפטאם אין קאוהירענס טערעפי.

איז וויבאלד די ערשטע סטעפ אין קאוהירענס טערעפי איז צו קלאר מאכן מיטן קלייענט וויאזוי, פונקטליך וויאזוי ס'ווערט עקספיריענסט ביי איהם דער סימפטאם. וואסערע מחשבות קומט איהם ארויף. וואסערע געפיהלן ער האט דאן. וואס ער טוט דאן אלץ ריספאנס. וויאזוי זיין קערפער פיהלט זיך אלץ ריספאנס. א סך מאל ווערט די קלייענט מער אויפמערקזאם אויף די עכטע עכטע אינערליכע פראסעס. וואס ס'קומט פאר מיט אים דעמאלטס אלץ די ריספאנס צום מציאות. דאס אליין נאך סך פאר די טערעפיסט הייבט אן צו פיהרן זיין אטענשאן טיפער אריין צום פרא-סימפטאם. דאס אליין מאכט קלארער פארן קלייענט וואס די מציאות איז. אבער מ'דארף געדענקען אז דאס איז בכלל נישט די פרא-סימפטאם פאזישאן. אפילו ס'איז טאקע מער טיפער, מער אריין, אבער נישט די פרא-סימפטאם פאזישאן. נישט די פאזישאן וואס איז פרא דעם סימפטאם

די פרא-סימפטאם פאזישאן איז אלעמאל - ווי איך דערמאן שטענדיג - אינטערנבאוויסטזיין אבער מ'דארף נאר ציהלן דעם סימפטאם, דעם ריספאנס צום סיטועשאן, צום מציאות וואו ס'טריגערט דעם ריספאנס

איז אריינצולייגען דעם קלייענט אינעם מצב וואו ס'געשעהט דער סימפטאם, די ריספאנס. איז די אנהייב ארבעט ביי יעדע סימפטאם. א מענטש קען שמועסן וועגען א סימפטאם אבער ס'איז גאר אנדערש ווען ער רעדט פונעם הארץ! וואס עקספירענסט דעם סימפטאם כאילו ס'געשעהט יעצט. און דאס איז נאך סך פאר מ'איז אפילו צוגעטרעטן צום פרא-סימפטאם פאזישאן.

וויאזוי ווייסטו אז ס'איז א פראבלעם בכלל? דאס איז די פראגע וואס מ'פרעגט דעם קלייענט. אלעס איז ארום knowings. אלעס איז ארום פערזענליכער קאנסטראקטס. personal constructs.

אלעס איז ארום וואס די אינטערנבאוויסטזיין ווייסט וואס די מציאות איז. און אזוי ארום מוז ער פראדעצירן דעם סימפטאם, דעם ריספאנס.

נאר ווען די טערעפיסט -און איך האב עס שוין דערמאנט, אבער מ'דארף עס נאכאמאל דערמאנען- נאר ווען די טערעפיסט האט א קלארער פיקטשער פון די ריספאנס צום מציאות, פון אלע ריספאנסעס. קען מען אנהייבן גיין ווייטער. און מ'דארף דאס האלטן אין קאפ אגאנצן צייט. אויב איך פארגעס און איך האלט נישט קלאר קאפ וואס דער סימפטאם איז, וויאזוי קען איך אויפכאפן דעם פרא-סימפטאם פאזישאן ווען ס'ווערט אנדעקט. די פרא-סימפטאם פאזישאן ווערט אנדעקט אסאך מאל זייער קוים. ס'געט א קום ארויס פונעם אינטערנבאוויסטזיין מיט עפעס א ווארט, און די קלייענט פארגעסט אפילו וואס ער האט נאר וואס געזאגט. אבער דער טערעפיסט דארף עס געדענקען. "אה, וועגען דעם איז וויכטיג פאר איהם צו האבן דעם ריספאנס"

צו אנטדעקען די פרא-סימפטאם פאזישאן דארף מען האבן אין געדאנק א פראגע וואס מ'וויל ס'זאל זיך פארענטפערן: וואסערע באדייט אויף די מציאות, (געדענק איך האב פריער געשריבן דעם פרינציפ, אז נישט די מציאות איז אונז נוגע, נאר די באדייט אויף די מציאות וואס ליגט אינעם זכרון, אינעם אינטערנבאוויסטזיין, וואס דאס ווערט עקספיריענסט ביי דעם קלייענט אלץ די ריאליטי) ליגט אינעם אינטערנבאוויסטזיין פונעם קלייענט. אז אזוי ארום מוז דער אינטערנבאוויסטזיין פונעם קלייענט פראדעצירן דעם ריספאנס.

אזוי ווי איך האב שוין פריער געשריבן אז די סימפטאם מוז ווערן פראדעצירט פונעם אינטערנבאוויסטזיין אלץ א וועג זיך ארויסדרייען פון ווייטאג. דאס הייסט אז ס'איז וויכטיגער צו האבן ווי נישט צו האבן

וויכטיגער צו האבן ווי נישט צו האבן. איז א זאץ וואס לויפט איבעראל אין קאוהירענס טערעפי.

קאוהירענס טערעפיס פארשטאנד אויף די סיבה פון א סימפטאם איז אז פאר די אינטערנבאוויסטזיין פון די קלייענט, איז וויכטיג ס'זאל יא עקזיסטירן. אז די ריספאנס זאל יא עקזיסטירן. אפילו דער קלייענט וויל אזוי שטארק באוויסטזיניג פטור ווערן דערפון.

סאו, נאכאמאל, די טערעפיסט דארף האלטן דעם פאלגענדען פראגע אין מיינד כדי אויפצוכאפן פארוואס די סימפטאם איז וויכטיג צו האבן. דאס הייסט דער טערעפיסט דארף האלטן דעם סימפטאם אין געדאנק אגאנצן צייט כדי אויפצוכאפן סיי וועכע זאך דער קלייענט דרוקט זיך אויס בשעת מ'מאכט די discovery method כדי ס'זאל זיך פארענטפערן פארוואס איז וויכטיג צו האבן דעם סימפטאם. פארוואס ס'איז וויכטיג צו פראדעצירן דעם ריספאנס.
אוועטאר
fiena nieas
שר חמשת אלפים
תגובות: 5469
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יאנואר 23, 2011 8:56 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך fiena nieas »

נשמה טייערער דו שרייבסט הערליך שכוח.

וויזוי ווייסט דער טערעפיסט אז ס'צייט שוין צו גיין צום PSP? דאס הייסט ווען ווייסט ער אז ער האט שוין גיט ארויס דעם סימפטאם און מען קען שוין גיין צום נעקסט סטעפ, צו אנטדעקן דעם psp ס'קען דאך אנגיין פארעווער ארויסצוהאבן דעם 'סימפטאם', ניין?
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

fiena nieas האט געשריבן:נשמה טייערער דו שרייבסט הערליך שכוח.

וויזוי ווייסט דער טערעפיסט אז ס'צייט שוין צו גיין צום PSP? דאס הייסט ווען ווייסט ער אז ער האט שוין גיט ארויס דעם סימפטאם און מען קען שוין גיין צום נעקסט סטעפ, צו אנטדעקן דעם psp ס'קען דאך אנגיין פארעווער ארויסצוהאבן דעם 'סימפטאם', ניין?

למשל אויב א קלייענט קומט און זאגט אז ער רייכערט און ער וויל פטור ווערן דערפון. איז וואס איז דער סימפטאם? אז ער וויל רייכערן? נישט ממש. דער טערעפיסט דארף געוואר ווערן צו וועכע סיטועשאן צינד זיך אים אן די ריספאנס צום ציגערעטל. ווייל די סיטועשאן וואו די ריספאנס הייבט אן צו געשעהן איז די סימפטאם וואס מ'דארף באהאנדלען.
סאו ער פרעגט דעם קלייענט זאל ארויפברענגען אין זיין געדאנק א לעצטיגע מעשה וואו די ריספאנס צום ציגערעטל איז געשעהן. און מ'גייט אזוי ווי אדורך דעם גאנצן געשעעניש. די סעקונד פאר ס'צינד זיך אן די ריספאנס צום ציגערעטל צום רייכערן איז די סימפטאם. און נישט די פרא-סימפטאם. ווייל יענע סעקונד איז ארויפגעקומען פון די אינטערנבאוויסטזיין א ריספאנס. און איך דארף וויסן פארוואס און צו וועכע מצב איז געווען וויכטיג דער ריספאנס. דאס הייסט לאמיר זאגען דער קלייענט זאגט אז ער פיהלט בארד און נישט ערפיהלט און דערפאר נעמט ער דעם ציגערעטל. איז די סימפטאם "בארדנעס" לאנגווייליגקייט. אדער טיפער. דאס איז די סימפטאם נישט די פרא-סימפטאם. און פון דארט גיי איך ווייטער צום פרא-סימפטאם פאזישאן.

דאס הייסט אז פון יעצט, פונעם לאנגווייליגקייט דארף איך פארשטיין פארוואס דער קלייענט קען נישט טוהן עפעס אנדערש צו אנפיהלן דעם לאנגווייליגקייט. דאס הייסט אז קאוהירענס טערעפי זאגט אז דער לאנגווייליגקייט. דער boredness איז וויכטיג צו האבן פארן אינטערנבאוויסטזיין! ווייל דער קלייענט ווייסט זייער גוט אז ער איז board און דאס באדערט איהם באוויסטזיניג. אבער קוהירענס טערעפי טענה'ט אז אפילו אין הכי טאקע ס'באדערט פארן קלייענט דער boredness איז איהם אבער וויכטיג (אינטערנבאוויסטזיין) אז ס'זאל יא זיין און בלייבן און נישט אוועקגיין. אז ס'זאל בלייבן און נישט אוועקגיין. און דער טערעפיסט דארף דילן מיטן boardness און נישט מיטן ציגערעטל בכלל.

דהיינו דער טערעפיסט דארף דערגיין, פארוואס אין די realities וואס ליגט אינעם אינטערנבאוויסטזיין פונעם קלייענט איז וויכטיג צו זיין board. און עס נישט אויפגעבן.
לעצט פארראכטן דורך נשמה אום דאנערשטאג יוני 30, 2016 5:06 pm, פארראכטן געווארן 1 מאל.
אוועטאר
האנטעך
שר חמישים ומאתים
תגובות: 338
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך פעברואר 04, 2015 12:12 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך האנטעך »

כ'האב יעצט גענדיגט ליינען דיין סעשאן מיט מתבונן. נשמה ביסט אייזען! וויאזוי געדענקסטו אזוי גוט אלע פרטים, האסט געהאט א טעיפ?

נאך א שאלה: מתבונן האלט אויך אזוי ווי דיר אז ווען ס'נישט דא קיין צייט איז CBT בעסער?
אנפאנג האסטו געשריבן אז דו גייסט פרעגן מתבונן, שפעטער נעמסטו אזוי אן מיט א פשטות.
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

האנטעך האט געשריבן:כ'האב יעצט גענדיגט ליינען דיין סעשאן מיט מתבונן. נשמה ביסט אייזען! וויאזוי געדענקסטו אזוי גוט אלע פרטים, האסט געהאט א טעיפ?

נאך א שאלה: מתבונן האלט אויך אזוי ווי דיר אז ווען ס'נישט דא קיין צייט איז CBT בעסער?
אנפאנג האסטו געשריבן אז דו גייסט פרעגן מתבונן, שפעטער נעמסטו אזוי אן מיט א פשטות.


טעיפ.
ווען איך זעה אז א שאנק פאלט צאם. קודם האלט איך עס אונטער טעמפארערי. קודם זאלן די ספרים נישט ארויסטראסקענען. נאכדעם פאררעכט איך עס מיטן שורש. אבער מ'דארף געדענקען, אז א קאוהירענס טערעפיסט, כדי ס'זאל זיין אפעקטיוו, טאר מען נישט געבן קיין שוום מאוטיוועשאן און עצות וואס זאל קאונטערעקטן דעם פראבלעם. דער קלייענט אליין מוז טרעפן און איינזעהן דעם וועג. אבער מ'מעג יא - מ'מעג, מיין איך לויט די שיטה פון קאוהירענס טערעפי- צואווייזן א זאך וואס דער קלייענט אליין קען כאפן אז ס'איז פארקערט ווי וואס ער ווייסט. אמנם ס'דא אין דעם פארשידענע שיטות. וויאזוי דער juxtaposition דארף צוגיין. ס'דא ואס האלטן טאקע אז דער קלייענט אליין מוז טרעפן דעם juxtaposition. ווייל אויב ער טרעפט עס נישט, איז א סימן אז זיין אינטערנבאוויסטזיין וויל עס נישט טרעפן. על כל פנים.

איך האב געזאגט אויף עפעס אנדערש אז איך דארף פרעגען מתבונן.
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

דאס זאגט ער וועגען CBT פארוואס CBT איז נישט אזוי גוט.


Indelibility implied also that the only possible psychotherapeutic strategy for preventing symptoms based in emotional memory was the use of counteractive methods— the class of methods (including extinction training prototypically) that compete against an unwanted learning by building up a preferred learning and response intended to override and suppress the unwanted response. The unwanted response remains relatively free to recur, so an ongoing counteractive effort is typically required indefinitely.

Counteracting is the nature of any communication or procedure that is understood as intended to prevent the symptom by arranging for a more desired state to occur instead— such as teaching a relaxation technique to counteract anxiety, building up resources and positive thoughts to counteract depression, or use of oxytocin to enhance feelings of emotional connection and empathy. The strategy of counteracting predominates in the psychotherapy field and is carried out by a wide range of methods, such as the various forms of cognitive-behavioral therapy (CBT), solution-focused therapy, and the positive therapies. Counteractive methods do not necessarily appear overtly suppressive of unwanted responses and learnings, as when desired resources and responses are being fostered in an expansive, fully positive spirit; certainly the attitude or intention of the therapist is not necessarily suppressive in using such methods, yet that tends to be the effect on underlying emotional learnings. (See Toomey & Ecker, 2009, for a discussion of counteractive vs. transformational change.)

Ecker, Bruce; Ticic, Robin; Hulley, Laurel (2012-10-12). Unlocking the Emotional Brain: Eliminating Symptoms at Their Roots Using Memory Reconsolidation (pp. 16-17). Taylor and Francis. Kindle Edition.







על כל פנים. פון וואס זיי האבן אזוי מורא די טערעפיסטן אין קאוהירענס טערעפי איז די ongoing counteractive effort וואס פעהלט זיך אויס, אדער אז דער קלייענט וועט דארפן אנהאלטן צו גיין צו טערעפי וועגען דעם סימפטאם. אדער אז דער קלייענט וועט דארפן האבן א שטענדיגע מלחמה מיט די emotional memory. וואס איז נישט געווארן אויסגעמעקט בשרשו.
אוועטאר
מה פתאום???
שר ארבעת האלפים
תגובות: 4402
זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יולי 09, 2015 5:16 pm
לאקאציע: עיה״ק צפת

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך מה פתאום??? »

איך ליין מיט דורשט
אוועטאר
ספיידער
שר חמישים ומאתים
תגובות: 284
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג סעפטעמבער 08, 2014 11:52 pm
לאקאציע: אויף דיין הוט, פליק עס אראפ. אט אזוי...שוין מער נישט דארט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך ספיידער »

האנטעך האט געשריבן:כ'האב יעצט גענדיגט ליינען דיין סעשאן מיט מתבונן. נשמה ביסט אייזען! וויאזוי געדענקסטו אזוי גוט אלע פרטים, האסט געהאט א טעיפ?

נאך א שאלה: מתבונן האלט אויך אזוי ווי דיר אז ווען ס'נישט דא קיין צייט איז CBT בעסער?
אנפאנג האסטו געשריבן אז דו גייסט פרעגן מתבונן, שפעטער נעמסטו אזוי אן מיט א פשטות.


וועגן CBT און וועגן מתבונן'ס שיטה לגבי CBT האב איך געשריבן דא
לעצט פארראכטן דורך ספיידער אום דאנערשטאג יוני 30, 2016 10:52 pm, פארראכטן געווארן 1 מאל.
וויאזוי קען מען בעסער פארשטיין א יוד וואס האט ל״ע פאביעס? די מענטש וואס האט נאכנישט טועם געווען טעם פאביע ווייסטעך בכלל נישט וויאזוי ס׳פילט..
די אמת איז עס איז דא איין פאביע וואס יעדער האט און דאס איז ספיידער פאביע
אוועטאר
האנטעך
שר חמישים ומאתים
תגובות: 338
זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך פעברואר 04, 2015 12:12 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך האנטעך »

ספיידער האט געשריבן:
האנטעך האט געשריבן:כ'האב יעצט גענדיגט ליינען דיין סעשאן מיט מתבונן. נשמה ביסט אייזען! וויאזוי געדענקסטו אזוי גוט אלע פרטים, האסט געהאט א טעיפ?

נאך א שאלה: מתבונן האלט אויך אזוי ווי דיר אז ווען ס'נישט דא קיין צייט איז CBT בעסער?
אנפאנג האסטו געשריבן אז דו גייסט פרעגן מתבונן, שפעטער נעמסטו אזוי אן מיט א פשטות.


וועגן CBT און וועגן מתבונן'ס מהלך האב איך געשריבן דא

יישר כח, בוקמארקד
over night kugel
שר מאה
תגובות: 153
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג מארטש 31, 2009 3:33 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך over night kugel »

חוץ פון אויסהונגערען דעם סימפטאם איז דא נאך וועגן צו אנטדעקן דעם PSP?
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

איך וויל דא נאכאמאל זאגען וועגען מיין סעשאן מיט מתבונן. אז אויב למשל איך טרעף דעם מלמד נאכאמאל, און איך וועל פיהלן, לאמיר זאגען פחד, זאל איך נישט טראכטן בשום אין אופן, יו פארוואס פיהל איך עס, פארוואס האב איך עס, איך בין אומבאקוועם דערמיט, וויאזוי קען איך דערפון פטור ווערן, ס'גייט מיך אויף די נערווען. די אלע זאכן זענען פון מיין אנטי סימפטאם פאזישאן, די פאזישאן וואס קוקט אראפ אויפן סימפטאם, די פאזישאן וואס שעהמט זיך צו האבן בכלל אזא סימפטאם. און אויב איך וועל צוגיין דערצו פון דעם פאזישאן. no change will ever happen ס'וועט נישט געשעהן. ווייל א מענטש קען זיך נישט טוישן פון א פאזישאן וואס ער איז נישט דארט.

אזוי ווי איך קען נאר אוועקגיין פון דערהיים אויב איך בין דארט. אויב איך בין נישט דארט, קען איך פון דארט נישט אוועקגיין. אזוי אויך מיט די ענין פון פאזישאנס! איך מוז ארומנעמען די פרא-סימפטאם פאזישאן, איך מוז לעבן דערמיט, זיין דערמיט. עס פיהלן אינגאנצן.

איך דארף דערצו צוגיין פון מיין פרא-סימפטאם פאזישאן, די פאזישאן וואס וויל אזוי שטארק נישט לאזן גיין דעם געפיהל. די פאזישאן אין מיר וואס וויל זיין וואויל און האלט אז נאר אזוי איז מען וואויל און אויב נישט כאפט מען פעטש. די פאזישאן וואס האלט אז אויב איך פארגעס קען איך מאכן dangerous mistakes. די פאזישאן וואס ווייסט אז איך קען מאכן dangerous mistakes אויב איך פארגעס פון דע פעטש. אויב איך געטרוי מיך צו פארגעסן פון יענע הכנעה און עס לאזן גיין. די פאזישאן וואס ווייסט אז איך וועל נאכאמאל כאפן פעטש. אז איך בין אין חדר און איך וועל נאכאמאל כאפן פעטש. די פאזישאן וואס ווייסט אז איך האב נישט קיין שום אנדערע וועג וואס קען קער נעמען פון מיר צו זיין אין קאנטראל. די פאזישאן וואס האט מורא פון מיין אייגענעם ענערדזשי. אז ס'איז dangerous צו זיין מיט מיין אייגענע פשוט'ע energy. די פאזישאן וואס האט מורא אז מ'גייט מיך נאכאמאל אראפקלאפן, די פאזישאן וואס ווייסט אז איך מוז האבן א ליעש. די פאזישאן וואס ווייסט אז איך מוז האבן א דערמאנונג.

איך מוז עס האבן דארף איך טראכטן צו מיר איך טאר עס נישט פארגעסן אז נישט קען איך זיין ח"ו נישט וואויל. איך מוז פיהלן דעי הכנעה. איך מוז נישט? וויאזוי קען איך בלייבן אין קאנטראל אן דעם? וויאזוי? איך קען?

על כל פנים. ס'איז מיך ווערד צו שרייבן מיין סעשאן. אלעס צו האבן אן עקזעמפל וויאזוי ס'ארבעט די עמקות פון קאוהירענס טערעפי. און אז מ'דארף צוגיין מיטן פרא-סימפטאם פאזישאן.

אויב איך גיי מיך לאזן זיין לויז אזוי ווי איך בין געווען פאר מ'האט מיך געשלאגן, וועל איך ווייטער מאכן שרעקליכע דעינזשרעס מיסטעיקס,
און איך גיי באקומען שרעקליכע פעטש, בזינות, מיך אראפקלאפן, און וואס נישט.
ווייל ענק זענען גערעכט, איך האב נישט א נאטירליכע סענסער אויפצוכאפן אז איך מאך א מיסטעיק.
און איך גיי בלייבן מיט מיין ענערזשי ארויס פון קאנטראל.
איך מוז האבן עפעס א ליעש וואס זאל מיך אנכאפן און דערמאנען אויף אייביג נישט צו מאכן קיין מיסטעיקס.
סוי איך דארף ווייטער מיך לאזן פילן די הכנעה און די ווייטאג, און די פעטש, און מיך אראפקלאפן מיין ענערזשי,
ווייל דעיס איז די איינציגסטע וועג וויאזוי איך וועל זיין וואויל און בלייבן אין קאנטראל.


איך דערמאן מיך יעצט. אין קאוהירענס טערעפי איז דא דריי סטעפס

discovery
integration
transformation

יעצט אינטעגרעשאן מיינט אז די ASP מיט די PSP ווערן צאמגענייט. ס'ווערט צוזאמען אוועקגעשטעלט אינעם צוגאנג צום סימפטאם
סאו געווענליך לייגט מתבונן צו די ווערטער

אפילו איך ווער אראפגעקלאפט מיין ענערגיע פון דעם, און איך האב ווייטאג פון דעם. אבער פון דעסטוועגען וויאזוי גיי איך געדענקען צו זיין וואויל? וויאזוי גיי איך געדענקען צו זיין אין קאנטראל?
לעצט פארראכטן דורך נשמה אום דאנערשטאג יוני 30, 2016 8:43 pm, פארראכטן געווארן 5 מאל.
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

over night kugel האט געשריבן:חוץ פון אויסהונגערען דעם סימפטאם איז דא נאך וועגן צו אנטדעקן דעם PSP?

איך האב שוין געשריבן דריי
engagement condition
overt statement
און symptom deprivation
ס'דא נאך פינף, און פון דעם איז דא איינס וואס איך וועל אי"ה רעדן נעקסט דאס איז sentence completion
דאס דארף מען עכט וויסן וויאזוי מ'מאכט עס.
אוועטאר
בוחר בשירי זמרה
שר האלפיים
תגובות: 2627
זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יאנואר 26, 2016 10:49 pm

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך בוחר בשירי זמרה »

אין איין ווארט
wow
איז מעגליך צו pdf'ן די אלע ארטיקלען צוזאמען?
איר האט הנאה -יעצט בשעת מעשה- פונעם סייט?
קומט אריין דא אצינד, און טראסקעט אריין עפעס
j718
שר חמש מאות
תגובות: 888
זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג אפריל 18, 2016 3:14 pm
לאקאציע: אין בוידעם

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך j718 »

בוחר בשירי זמרה האט געשריבן:אין איין ווארט
wow
איז מעגליך צו pdf'ן די אלע ארטיקלען צוזאמען?

גם אני מצרף!
איש יהודי בשושן האט געשריבן: מאנטאג מאי 09, 2022 5:36 pm


שרגי געשטעטנער האט געזאגט קוק אריין און מיינע אויגן…
די אויגן האבן שוין נישט געזעהן קיין איין ראיה אסורה פאר איבער פינעף יאר!!



ל"נ שרגא אליהו בן חיים אליעזר דוד
אוועטאר
fiena nieas
שר חמשת אלפים
תגובות: 5469
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יאנואר 23, 2011 8:56 am

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך fiena nieas »

אויב איין ליין איז אקעי קען איך עס מאכן אז עטס ווילטס
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

סענטענס קאמפלישאן
די טייטש פון סענסטענס קאמפלישאן איז אזוי

קודם, מ'דארף געדענקען, אז די אינטערנבאוויטזיין ווייסט פארשידענע realities וואס פאר דער "באוויסטזיין" פונעם קלייענט, איז עס נישט באוויסט. ס'איז ביי איהם אזא מין גראדער פשטות, אז ער ווייסט ניטאמאל אז ס'דא עפעס אנדערש.

ווען קען איך זאגען די ווארט "השגה"? השגה איז נאר ווען ארום און ארום איז שווארץ און איך בין משיג די ווייס דערפון! אויב אלעס איז שווארץ, בין איך גארנישט משיג. אזאך ווערט מושג פון דבר והיפכו!

די זעלבע איז מיט די פארשטאנד און מיט די באדייט אויפן מציאות וואס דער מענטש איז נישט באוויסטזיניג דערויף אז ער ווייסט עס.
ער ווייסט גארנישט, ער איז גארנישט משיג אז ער ווייסט עפעס דא. א מענטש ווייסט אז ער ווייסט נאר ווען ער ווייסט עפעס אנדערש פון דעם וואס ער האט ביז יעצט געוויסט! יא, ער ווייסט עס. אבער ער ווייסט נישט אז ער ווייסט עס.

איך האב געזעהן א גוטע משל. דער וואס קוקט דורך א פורפל לענס און ער ווייסט נישט אז די לענס איז פורפל, וואס ווייסט ער יא? ער ווייסט אז די וועלט איז פורפליך. אבער ווען ער טוט אויס די לענס און ער קוקט דערויף, און ער איז משיג די קאלער דערפון, ווערט ער באוויסטזיניג אז ער איז דער וואס האט אזוי אנגעקוקט די וועלט. אבער די וועלט איז נישט דעס בכלל

יעצט. ווען א מענטש רעדט פון הארץ, באקומט ער די כח ארויסצוברענגען וואס ס'ליגט אים אויפן הארץ. ווען ס'ליגט אויפן הארץ ווייסט דער מענטש אז עפעס דרוקט אים. ער ווייסט נישט פונקטליך וואס. אבער ווען ער פראבירט עס ארויסצורעדן מיט ווערטער, ווערט די אטענשאן פונעם מענטש מער צוגעבינדען צום הארץ און די געפיהלן קומען ארויס מן ההעלם אל הגילו, דאס הייסט ס'איז געווען אומבאוויסט פארן מענטש וואס די געפיהל איז, און ווען ער רעדט אויס די הארץ ווערט עס באוויסטזיניג פארן מענטש וואס דער געפיהל איז.

א מענטש וויל אסאך מאל ארויסברענגען וואס זיין אינטערנבאוויסטזיין ווייסט, אבער ער קען נישט!

די קלייענט זאגט "איך שפיהר עפעס אבער איך ווייס נישט וואס דעס איז" "איך שפיר אז עפעס unwelcome גייט געשעהן אויב איך גיי אוועקלייגען מיין ציגערעטל אבער איך ווייס נישט וואס דאס איז" (איך געב אזא משל וואס מאכט טראכטן)

סאו, די שטאם פון אזא סענטענס איז טאמער איך גיי אוועקלייגען מיין וואטעווער גיי איך, אדער גייט זיין, גייט געשעהן, און ווען מ'וויל עס ענטפערן און ענדיגען, קוקט מען אויף די געפיהלן, מ'קוקט וואס פון טיף אינסייד אין מיר וויל ענדיגען דעם סענטענס. וואס טיף אינסייד אין מיר ווייסט וואס די תירוץ איז?

סאו, די אנהייב פונעם סענטענס דא איז טאמער איך גיי אוועקלייגען די ... גייט געשעהן... (אדער גייט זיין... אדער כ'האב מורא אז ס'גייט זיין... אדער איך שטעל מיך פאר אז ס'גייט זיין) ביז אהער איז די אנהייב. די שטאם פונעם סענטענס

און פון דא און ווייטער דארף די אינטערנבאוויסטזיין ענדיגען דעם סענטענס. די אינטערנבאוויסטזיין ווייסט די תירוץ (אויב ס'דא פארשטייט זיך). קוק נישט אויף די תירוץ וואס דו ווייסט שוין לאנג. ס'דארף זיין א תירוץ וואס דו האסט נישט געהעריג אויב בכלל געוויסט אז דו ווייסט עס.

סאו, ס'גייט, אויב איך גיי אוועקלייגען די ... גייט... און מ'ענדיגט עס.

די ערשטע פאר מאל איז די ענדע פונעם סענטענס זאכן וואס מ'איז נאך גאנץ באוויסטזיניג, אבער מיטן זאגען נאכאמאל און נאכאמאל ווערט דע אטענשאן פונעם קלייענט געפיהרט טיפער אריין אין זיין אינטערנבאוויסטזיין און ער ווערט באוויסטזיניג.

אדער (איך מאך אויף עפעס, דזשאסט פאר א משל, איך וועל אפשר טרעפן א קומענדיגע מאל א בעסערס מיט מער הסבר ב"ה) לאמיר זאגען אז די סיבה וואס ס'איז געווארן אנטדעקט פארוואס דער קלייענט רייכערט איז ווייל ער פילט בארד, לאנגווייליג. און ס'איז נישט אזוי שווער צו וויסן, אז די סיבה פארוואס מ'שפירט בארד איז ווייל מ'איז נישט אינטערעסירט אין די סביבה. (גארנישט דא וואס צו טוהן)

איז, אויב דער טערעפיסט וועט פרעגען דעם קלייענט, פארוואס האסטו נישט קיין חשק צום סביבה וועט דער קלייענט אנהייבן טראכטן "פארוואס האבעך נישט קיין חשק צו די סביבה? פארוואס?" און ער וועט זוכן עפעס א תירוץ. ער וועט אפשר ענטפערן, "איך ווייס נישט פונקטליך, ס'איז עפעס נישט" עפעס נישט איז נישט אריינגעקראכן אינעם אינטערנבאוויסטזיין. און ארויסגעקומען פון דארט מיט א קלארקייט.

אבער אויב איך וועל געבן פארן קלייענט א שטאם פון א סענטענס, וואס כדי דאס צו פארענדיגען און ענטפערן וועט דער קלייענט מוזן פירן זיין אטענשאן טיפער אריין אין זיין אינטערנבאוויסטזיין, און כדי דאס צו פארענדיגען וועט ער מוזן ווערן באוויסטזיניג אויף זאכן וואס ער האט ביז היינט נישט געוויסט אז ער ווייסט. און פון דארט פארענדיגען דעם סענטענס. דאס הייסט אז דער אנהייב פונעם סענטענס וועט מוזן געבן די געלעגנהייט פאר זיין אינטערנבאוויסטזיין צו ענטפערן דעם תירוץ. (איך האב שוין פריער דערמאנט אז די אינטערנבאוויסטזיין איז גרייט צו רעדן, מ'דארף אים אבער געבן א שטארקע געלעגענהייט.) ער וועט עס מוזן ענטפערן פון זיין אינטערנבאוויסטזיין ארויס.

די שטאם, די אנהייב פונעם סענטענס דארף ציען א ריספאנס וואס דער קלייענט ווייסט אין זיין אינטענבאוויסטזיין.


סאו די שטאם וועט זיין, איך קען נישט אויסהאלטן אז מיין סביבה האט נאר... און הלוואי וואלט עס אויך געהאט... דאס ברענגט ארויס וואס דעם קלייענטס אינטערנבאוויסטזיין ווייסט אז ס'פעלט אין זיין סביבה. און נאכדעם גייט מען פארוואס ער איז נישט אינטערעסירט אין זאכן וואס ער האט יא. איך וועל נאך שרייבן נאך פון דעם בעזרת השי"ת כיד ה' הטובה עלי.

סענטענס קאמפלישאן קען דינען אזוי ווי די קריכערס וואס קריכן ארויף דעם בארג ווען זיי ווארפן די שטריק מיטן נאגעל ביים שפיץ אז ס'זאל זיך אריינכאפן אינעם שטיין, און זיי ציען זיך ארויף, הענט נאך הענט, ביז זיי קומען אן צום אנהייב וואו די שטריק איז באפעסטיגט צום בארג, און פון דארט ווארפן זיין נאכאמאל דעם שטריק, אזוי העכער און העכער. די זעלבע יעדע זאך וואס קומט ארויף פונעם אינטערנבאוויסטזיין קען מען מאכן דערפון א שטאם פאר א סענטענס קאמפלישאן, און דער קלייענט ענדיגט עס
אוועטאר
נשמה
שר שבעת אלפים
תגובות: 7114
זיך איינגעשריבן אום: זונטאג מאי 03, 2009 8:12 pm
לאקאציע: אינעם קערפער ביז די הונדערט און צוואנציג געזונטערהייט

  • ציטיר
  • צו לייגן א דאנק דארפט איר זיין אריינגעלאגט

תגובה דורך נשמה »

fiena nieas האט געשריבן:נשמה טייערער דו שרייבסט הערליך שכוח.

וויזוי ווייסט דער טערעפיסט אז ס'צייט שוין צו גיין צום PSP? דאס הייסט ווען ווייסט ער אז ער האט שוין גיט ארויס דעם סימפטאם און מען קען שוין גיין צום נעקסט סטעפ, צו אנטדעקן דעם psp ס'קען דאך אנגיין פארעווער ארויסצוהאבן דעם 'סימפטאם', ניין?

איך האב דיך נישט געהעריג געענטפערט.
דער טערעפיסט הערט דעם סימפטאם פונעם קלייענט. און דער קלייענט איז מודה דערצו אינגאנצן. און ביידע באשלוסן אז דאס איז דער סימפטאם. ווען דער קלייענט איז מסכים אז דאס עקספיריענד ער, און דאס שפירט ער, איז דאס דער סימפטאם. און מ'גייט ווייטער! נאר צומאל געשעהט אז די עקספיריענס וויאזוי דער קלייענט עקספיריענסט דעם סימפטאם ווערט געטוישט ביזן קומענדיגן סעשאן. און דאס קומט ווייל די ערשטע עקספיריענס, (וויאזוי דער קלייענט האט צום ערשטן מאל עקספיריענסד דעם סימפטאם,) איז געווארן געטוישט מער ווייניגער, ווייל דער PSP איז מער ווייניגער געווארן געטוישט. ווייל די רגע א פאזישאן ווערט נתגלה פארן באוויסטזיין, איז דא די געלעגנהייט ס'זאל ווערט געטוישט.

פאקטיש ווערט אפדעיטעד יעדע אינטערבאוויסטזיניגער וויסן וואס ווערט באוויסטזיניג, מיט יעדע נייע עקספיריענס וואס א מענטש טוט בייוואוינען, אויב ס'איז אנדערש ווי מ'האט ערווארטעט.
שרייב תגובה

צוריק צו “תורת הנפש”