גרויסע-גדולה האט געשריבן:די ווערטער שמעקן פון מלעיג. בעיקר די ווערטער ''בני תבל''.
אויב איינער פרעגט אן אויב עס איז פארהאן אזא קפידא, ווייל ער האט קיינמאל געהערט אזאנס; איז אקעי. ווען איינער פרעגט אז כן נהוג אצל כמה בני ישראל, כולל גדולים וטובים ; איז אקעי. אבער ווען איינער פרעגט ''כן נהוג אצל כל בני תבל '' זעט דאס אויס ער שטעלט מנהגי יושבי תבל אלץ א מקור פאר זיינע מנהגים
פיינער שמעקער דאס
עס איז מיר בעסער צו זיין אן אנעדיוקעטעד חכם ווי איידער אן עדיוקעטעד טיפש
דע מה שתשיב האט געשריבן:איך בין סתם נייגעריג, מ'האט גערעדט דא וועגן א קא-אינצידענט, אז ביידע פייערן האבן עפעס א שייכות, און איך זע אז ס'איז אראפגענומען געווארן. איז דא א אשכול וואו מען קען אנפרעגן ביי די הנהלה א סיבה פארוואס למשל דאס האט געדארפט אויסגעמעקט ווערן? תורה היא וללמוד אני צריך.
גראדע הרב ששון שליט"א רעדט נעכטן נאכט אויף ק"מ וועגן די ביידע ר"ח'ס און וועגן די זעלבע קריאה...
דע מה שתשיב האט געשריבן:איך בין סתם נייגעריג, מ'האט גערעדט דא וועגן א קא-אינצידענט, אז ביידע פייערן האבן עפעס א שייכות, און איך זע אז ס'איז אראפגענומען געווארן. איז דא א אשכול וואו מען קען אנפרעגן ביי די הנהלה א סיבה פארוואס למשל דאס האט געדארפט אויסגעמעקט ווערן? תורה היא וללמוד אני צריך.
גראדע הרב ששון שליט"א רעדט נעכטן נאכט אויף ק"מ וועגן די ביידע ר"ח'ס און וועגן די זעלבע קריאה...
סיז אינטערעסאנט צו באמערקן אז אין ספר אלף כתב פונעם ווערבויער רב ז"ל ברענגט ער דארט אז סיז מקובל פונעם הייליגן חת"ס זי"ע אז ער האט געזאגט אז א יאר וואס יוה"ק געפאלן אום שבת איז דא גאר אסאך שריפות מער אווי א געווענטליכע יאר
און ער ענדיגט צו דארט "וממש בדוק ומנוסה הוא" והוא פלא
מחנך האט געשריבן:בראשית חכמה (חופת אליהו רבה) כתב: ג' דברים העושה אותן דמו בראשו, ואלו הן וכו' והמכבה נר בפיו, מפני שנכפה (ה' ישמרנו ויצילנו)
געווענליך מיש איך זיך נישט אריין ווען די תלמודי חכמים רעדן דא, אבער עס איז מיר פונקט אויסגעקומען צו זעהן פון דער בעל כף החיים (יו"ד סימן קטז', אות קטו') בשם הזבחי צדק, שבערב שבת נוהגות לכבות את הנרות בפיהם ושומר מצווה לא ידע דבר רע.
בן ישראל האט געשריבן:וועלעכע סכנה? שוין יארן ב"ה וואס מען לעשט מיט די מויל און מיר זענען נישט געקומען קורב לחשש סכנה, וכן נהוג אצל כל בני תבל.
די ווערטער שמעקן פון מלעיג. בעיקר די ווערטער ''בני תבל''.
אויב איינער פרעגט אן אויב עס איז פארהאן אזא קפידא, ווייל ער האט קיינמאל געהערט אזאנס; איז אקעי. ווען איינער פרעגט אז כן נהוג אצל כמה בני ישראל, כולל גדולים וטובים ; איז אקעי. אבער ווען איינער פרעגט ''כן נהוג אצל כל בני תבל '' זעט דאס אויס ער שטעלט מנהגי יושבי תבל אלץ א מקור פאר זיינע מנהגים
גענוג! מען דארף נישט אזוי מדייק זיין אין די לשונות וואס מענטשן שרייבן דא פון הארבל ארויס!
(איך עכ"פ שרייב דא נאר פון הארבל ארויס, עס איז דא איינער וואס שרייבט דא נאך שוקל זיין בכובד ראש יעדע אות ותג וואס ווערט געקלאפט אויפן קיבארד??? אתמהה)
נו וואדע האט געשריבן:סיז אינטערעסאנט צו באמערקן אז אין ספר אלף כתב פונעם ווערבויער רב ז"ל ברענגט ער דארט אז סיז מקובל פונעם הייליגן חת"ס זי"ע אז ער האט געזאגט אז א יאר וואס יוה"ק געפאלן אום שבת איז דא גאר אסאך שריפות מער אווי א געווענטליכע יאר
און ער ענדיגט צו דארט "וממש בדוק ומנוסה הוא" והוא פלא
מיר געכאפט א שוידער ווי איינער שרייבט אזוי גלייכגילטיג איבער אן ענין וואס איז שטארק אנגענומען ביי כלל ישראל, איך האב נישט געוואלט אריינגיין אין א פאלעמיק מיט אים,
דער מנהג איז צו זאגן 'פורים פסח פורים פסח' העכער די ליכט ווען מ'זאגט דעם פ"ה בדגוש לעשט זיך די ליכט, ליתר שאת לייג איך צו צי דעם לחש אויך 'פאפא'. בדוק ומנוסה.
שואלכענין האט געשריבן:ענדערש מאך קורצערע קנויטן, וואס זאלן נישט ליגן אזוי טיף אינעם אויל, אז עס זאל זיך אויסלעשן פריער. עיין בכל הפוסקים ובכל הספרים, ואם תמצא אף אחד שאומר שיש ענין בזה שידלק המנורה שעות ארוכות, אכיר לך טובה.
מובא בכמה פוסקי זמנינו שיש ענין בזה כיום שהולכין בשוק עד שעות מאוחרות, וכן למדליק בתוך הבית במקום שאין נראה לבני רה''ר עדיין הב''ב ערים כמה שעות (איה''נ ביז צופרי איז לכאורה נישט קיין ענין). וכן ראיתי בכמה מקומות (איני זוכר איפה) שהרה''ק מסאטמאר רצה שידלק לזמן רב, ושינה הכוסיות שעל המנורה לגדולים ביותר מהאי טעמא. (וכמדומה נהג כן הרה''ק נבריסק זי''ע)
שואלכענין האט געשריבן:ענדערש מאך קורצערע קנויטן, וואס זאלן נישט ליגן אזוי טיף אינעם אויל, אז עס זאל זיך אויסלעשן פריער. עיין בכל הפוסקים ובכל הספרים, ואם תמצא אף אחד שאומר שיש ענין בזה שידלק המנורה שעות ארוכות, אכיר לך טובה.
מובא בכמה פוסקי זמנינו שיש ענין בזה כיום שהולכין בשוק עד שעות מאוחרות, וכן למדליק בתוך הבית במקום שאין נראה לבני רה''ר עדיין הב''ב ערים כמה שעות (איה''נ ביז צופרי איז לכאורה נישט קיין ענין). וכן ראיתי בכמה מקומות (איני זוכר איפה) שהרה''ק מסאטמאר רצה שידלק לזמן רב, ושינה הכוסיות שעל המנורה לגדולים ביותר מהאי טעמא. (וכמדומה נהג כן הרה''ק נבריסק זי''ע)
נישט ריכטיג אז ער האט געוואלט ס'זאל ברענען לאנג. לא הקפיד על זה.
איך געדענק נישט דעם רבי'ן סאו איך קען נישט זאגן זיכער, אבער כ'מיין אז אין זכר צדיק לברכה טענה'ט ער אז דער רבי האט זיך אפגערעדט אויף די קליינע גלעזלעך פון די מנורה אין אמעריקע און האט ספעציעל געהייסן ארויפשמעלצן גרעסערע.
די קליינע גלעזלעך, האט דער רבי מורא געהאט, אז שבת חנוכה ברענען זיי נישט גענוג לאנג.
לגבי לייגן ווייניגער שמן (אנשטאט קורצע קנויטן), איז עס נישט אזוי לכתחילה'דיג, ווייל עס מאכט די פייער ברענען קלענער, משא"כ ווען די שמן איז גלייך אונטער די שלהבת, ברענט עס גרעסער און שענער.
לגבי לייגן וואסער פון אונטן, דארף מען וויסן וויאזוי עס צו מאכן, ווייל די וואסער באבלס אין די שמן מאכט די ליכט צאנקען אדער זיך אפילו פארלעשן.
דעריבער, איז לכאורה די בעסטע וועג, (ווי אני הקטן טו), אז איך פול אן די גאנצע מיט שמן, און איך מאך קורצע קנויטן, און עס ברענט בערך א שעה אדער צוויי לכל היותר, חוץ שבת חנוכה מאך איך לענגערע קנויטן.
לויט דעם בלייבט איבער אלץ שמן אין די מנורה. דעריבער איז גוט זיך מתנה צו זיין בפירוש אז מען איז זיך נישט מקצה פון די שמן (עס פעלט אפילו נישט אויס מעיקר הלכה מתנה צו זיין אויף די איבריגע שמן, נאר אויב א ליכט לעשט זיך אויס בתוך החצי שעה), און נאך חנוכה ציט מען ארויס די שמן פון די מנורה מיט א סיירינזש, און מען לייגט עס אין א כלי, און מען נוצט עס א היבשע פאר וואכן אינעם אויל לייכטער פאר הדלקת הנרות לכבוד שב"ק.
מחנך האט געשריבן:בראשית חכמה (חופת אליהו רבה) כתב: ג' דברים העושה אותן דמו בראשו, ואלו הן וכו' והמכבה נר בפיו, מפני שנכפה (ה' ישמרנו ויצילנו)
געווענליך מיש איך זיך נישט אריין ווען די תלמודי חכמים רעדן דא, אבער עס איז מיר פונקט אויסגעקומען צו זעהן פון דער בעל כף החיים (יו"ד סימן קטז', אות קטו') בשם הזבחי צדק, שבערב שבת נוהגות לכבות את הנרות בפיהם ושומר מצווה לא ידע דבר רע.
דער כף החיים רעדט דייקא וועגן ערב שבת, וועגן הלכה פראבלעמען, ווי ער לייגט צו אז שומר מצוה לא ידע דבר רע.