גניבות ספרותית: מחברים המתלבשים בטליתם של אחרים

[farshlufen]

בימינו איז באוואוסט, אבל לא ניתן ליכתב.

[הסרפד]

א זעליכע "זכרון גנבות" (כמאמר העולם: דער זכרון איז א גנב) איז דא לרוב, לויט וואס איך געדענק, אין דער בעלזער סעריע מהר"ש-מהר"י-וכו', בפרט תורות פון'ם הפלאה.

[אוהב חכמה]

א זעליכע "זכרון גנבות" (כמאמר העולם: דער זכרון איז א גנב) איז דא לרוב, לויט וואס איך געדענק, אין דער בעלזער סעריע מהר"ש-מהר"י-וכו', בפרט תורות פון'ם הפלאה.

והנכלל בזה וואס איינער האט זיך מעתיק געווען והבאים אחריו האבן געמיינט אז ס'איז אייגנס, למשל מהרי"ק שורש ע"ד וואס דער ש"ך חו"מ סי' מ"ו ס"ק ט' שרייבט שוין אז ס'איז פון א פריערדיגן, און שפעטער איז נתגלה געווארן אז ס'איז פון אור זרוע הל' גטין סי' תשמ"ה. אין שו"ת ריב"ם שנייטוך איז דא 9 תשובות וואס זענען פשוט העתקות פון תרוה"ד סימנים א-י (אויסגעלאזט סי' ח'), וכבר העיר ע"ז באילה שלוחה שווארטץ עמ' קלב. חוט המשולש סי' כג מתלמידו בעל משכנות יעקב באו"ח סי' קכז. ועי' אוהב ישראל פ' וירא עה"פ המכסה אני מאברהם, טיב גיטין ערך באלי ס"ק ט'. וידוע מה שמספרים בבעלזא איך שנכנסו תורות מהר"ש בחת"ס.

ולעצם הענין, דער יד מלאכי (ח"ב, כללי שאר המחברים והמפרשים אות מג) שרייבט גאר שארף אויפ'ן בנימין זאב בענין זה (בכלליות קעגן בנימין זאב זענען געווען כמה וואס האבן געשריבן, ס'פארלאנגט אפשר א באזונדער אשכול אויב ס'איז נאכנישט דא). און בנוגע "בארגן" פון גאנצע ספרים איז געווען איינער מרדכי נתן הכהן שווארטץ וואס האט פשוט געטוישט די שער בלעטער פון (כאטש) דריי געלונגענע ספרים, אמרי בינה, ברוך מרדכי, און חמדת צבי (ווייזט אויס אז אזויפיל האט ער געקענט לערנען אויף צו וואוסן וואס צו גנב'ענען...).

כל הנ"ל איז מסתמא ידוע אצל הביבליאגראפער, כ'בין נאר נייגעריג צו איינער האט שוין געטראפן די פאלגנדע גניבה: אבני זכרון ברימאנן איז גענומען אות באות פון מחזה אברהם (געדרוקט סו"ס מאמר אברהם וואלערשטיין), חוץ פון ערך נאמנות נכרי (אין אבני זכרון) וואס איז מלוקט (פון מחזה אברהם במקומות נפזרות).

[הסרפד]

מיינס א פריינט האט א מאל חשק געהאט איבערצודרוקן א געוויסען אומבאקאנטן ספר'ל - מעט הכמות ורב האיכות - פון א באקאנטען פריערדיגען אחרון (א שיינע פאר דורות פאר ת"ח ות"ט), מיט הערות והארות וכו'. רוב פון דעם ספר איז א ליקוט, אבער א גרויסער טייל שרייבט דער מחבר מדנפשיה. ער האט אבער אויפגעהערט זיין פראיעקט ווען ער האט אנדעקט אז היפש פון דער מחבר'ס "אייגענע" שטיקליך זענען גאר פון גענומן פון די ספרים פון א געוויסער ראשון, וואס אין די צייטן פון דער אחרון זענען נאך נישט געווען געדרוקט. עס איז גראדע אראפגעבראכט (לגבי גאנץ איין אנדערע ענין) אין גאר קראנטע מקורות אז כתבי ידות פון דעם ראשון'ס ספרים זענען געלעגן ביי דער אחרון. עס איז זייער שווער מלמד זכות צו זיין. מען קען נישט זאגען אז מען האט האט געטראפן דער כתב יד פון'ם ספר'ל ביי דעם אחרון נאך וואס ער איז אוועק, אין בטעות געמיינט אז ער האט עס אליינס געשריבן, ווייל ער האט אליינס געדרוקט דער ספר'ל בחיים חיותו. מען קען נישט זאגן אז דער ראשון'ס ספרים זענען אין אמת'ן פון דער אחרון, ווייל איין ספר פון דער ראשון איז זייער באקאנט, אין פון דארט קען מען זעהן זיין שניט - זייער א קלארע שניט.
א) וואס טוהט מען אויף אזא פאל?
ב) וואו וואלט איך געקענט טרעפן צו איינער האט דאס שוין אמאל אנדעקט?

[אוהב חכמה]

דאס איז אויסטערליש.

מ'קען זיכער יא טרעפן עפעס א לימוד זכות. איז דער מחבר \ מלקט אליין געפארן צום דרוקעריי? אפשר האט דער דרוקער (הבחור הצוזעצטער) פארביטן די יוצרות? אפשר האט ער זיך דאס מעתיק געווען כשהגיעו הכתבים לידו און צענדליגע יארן שפעטער בשעת'ן ארויסגעבן דעם ספר האט ער שוין נישט געדענקט פון וואו ס'קומט (כעין מאמר העולם דער זכרון איז א גנב). וכהנה וכהנה וואס מ'קען אלס זאגן.

א) כגון דא צריכא רבה (ואם לא מצא בעל הכרעה לכאו' שוא"ת עדיף).
ב) דאס קען איך נישט וואוסן אומוואוסנדיג פון וועמען איר רעדט (הראשון והאחרון).

[הסרפד]

דאס איז אויסטערליש.

מ'קען זיכער יא טרעפן עפעס א לימוד זכות. איז דער מחבר \ מלקט אליין געפארן צום דרוקעריי? אפשר האט דער דרוקער (הבחור הצוזעצטער) פארביטן די יוצרות?

ביידע זענען נישט מעגליך לויט דער אויסזעהן פון'ם ספר.

אפשר האט ער זיך דאס מעתיק געווען כשהגיעו הכתבים לידו און צענדליגע יארן שפעטער בשעת'ן ארויסגעבן דעם ספר האט ער שוין נישט געדענקט פון וואו ס'קומט (כעין מאמר העולם דער זכרון איז א גנב).

דער מחבר'ס אייניקל האט געוויסט וועליכער ראשון'ס כתבים ליגן ביי זיין זיידע - און ער אליינס נישט? (בפרט וואס דער אייניקל האט קיין מאל נישט געזעהן דעם זיידע'ן)

[יהיה כן]

איך ווייס פון איינעם וועלכער האט זיך געיאוועט צו דרוקן דעם צווייטן חלק פון מדרש תלפיות לבעל שבט מוסר, וועלכער פעלט פון אות מ׳ מיינעך ביזן סוף, ער האט ׳אנדעקט׳ א כתב ידאין אוקספארד מוזעאם, וועלכער איז געווען באצייכנט אלס דער חלק החסר פון דעם בארימטן מדרש תלפיות, ותהי שמחה וששון ליהודים
למעשה, ווען ער האט זיך גענומען ארבעטן דערויף, האט עם איינער ׳געראטעוועט׳ און געכאפט באצייינטס מיט א געפערליכע טעות
דער כתב יד איז בכלל נישט פון מדרש תלפיות, נאר גאר אות באות פון ספר כד הקמח להרבינו בחיי!!

נאך א מזל דער יעניגער האט אים אויפמערקזאם געמאכט דערויף, ווייל דער ספר כד הקמח איז דאך נישט אזא באקאנט ספר מען זאל דאס אזוי שנעל כאפן

און אגב, איך אלס אייניקל - האב אמאל זיך גענומען ארבעטן אויפן ספר צמח ה׳ לצבי (נאך לאנג בעפאר מען האט עס פון דאסניי איבער געדרוקט לעצטנס, דורך א נאנטער קרוב מיינער), איך האב זיך זייער געמוטשעט מיט א פאר שטיקלעך אין פרשת בראשית, למעשה האט דער מסבב כל הסיבות געפירט איך האב זיך אנגעשטויסן אין דעם ספה״ק עשרה מאמרות להרמ״ע מפאנו האב איך באמערקט אז גאנצע שטיקער פון צמח ה׳ לצבי דארט, זענען גאר פון רמ״ע (אויס געמישט מיטן פירוש יד יהודה)
דאס איז נאך געווען אין די תקופה ווען די אלע ספרים זענען נאך נישט געווען אין קיין קאמפיוטער פראגרעמס

זעהט זיך אויס אז אמאל האט מען מעתיק געווען שטיקלעך פון ספרים וועלכע זענען נישט געווען אזוי בהישג יד פאר יעדן, אזוי אז סיז גאנץ מעגליך נאכדעם ווען די קינדער אדער באי כוחו האבן געדרוקט עפעס האבן זיי עס געדרוקט על שמו פון דעם בעל הכתבים, נישט וויסענדיג אז דאס איז נישט זיינס נאר א העתקה, והוא הדין לספר הקדמון הנ״ל

[אוהב חכמה]

אפשר האט ער זיך דאס מעתיק געווען כשהגיעו הכתבים לידו און צענדליגע יארן שפעטער בשעת'ן ארויסגעבן דעם ספר האט ער שוין נישט געדענקט פון וואו ס'קומט (כעין מאמר העולם דער זכרון איז א גנב).

דער מחבר'ס אייניקל האט געוויסט וועליכער ראשון'ס כתבים ליגן ביי זיין זיידע - און ער אליינס נישט? (בפרט וואס דער אייניקל האט קיין מאל נישט געזעהן דעם זיידע'ן)

כמדומה שלא הבנת (או לא הבנתי). כוונתי אז ער האט נישט געדענקט אז די און די שטיקל קומט פון די כתבים וואס ער האט אונטערן באזיץ.

ויש לי עשרות מקומות כעין אותן של הרב יהי' כן, אפילו פון ראשונים וואס גאנצע שטיקער זענען מועתק אות באות פון פריערדיגע ראשונים, ונמנעתי להעלותן מחשש שמא יעלה בלב מישהו מחשבה זרה כחבירו של הסרפד.

[אוהב חכמה]

איין אזא מעשה ווי הרב יהי' כן ברענגט (להדפיס בטעות ספרו של א' על שם משנהו) איז ידוע, די חילוקים זענען נאר אז דארט איז עס למעשה געשען, און נישט מיט א האלבע ספר נאר מיט א גאנצע.

כוונתי לספר מנחם ציון שהודפס ע"ש הרה"ק רר"מ מוויטעבסק זצ"ל, ובאמת הוא לרמ"מ משקלאוו תלמיד הגר"א...

[gamyuchad]

אינעם סעריע פון זיופי מדפיסים, האב איך באמערקט היינט א גאר מאדנע מעשה, וואס האט מיר עטוואס א צאפל געגעבן. איך ווייס נישט אויב איינער רעדט שוין דערוועגן, ביי מיר עכ"פ איז עס א חידוש, וועל איך עס מיטטיילן.

יש תחת ידי ספר "מדרש אגדת בראשית", וואס דער ווילנער גאונ'ס זון ר' אברהם ז"ל האט ארויסגעגעבן, ער האט דארט מחבר געווען א לאנגע גאונ'ישע הקדמה מיט א שטארקע בקיאות בעניני המדרשים ואגדות, אינמיטן די הקדמה דערמאנט ער עפעס וואס ער האט געהערט פון זיין גרויסן טאטן, אזוי אויך האט ר' אברהם געשריבן הגהות והערות אינעם ספר גופא מבאר צו זיין די ענינים סתומים. ר' אברהם האט געדרוקט דעם ספר אין ווילנא אין יאר תקס"ב.

גייט אריבער קארגע צוויי יאר, און אין יאר תקס"ד דרוקט עמיצער איבער דעם זעלבן ספר אין זאלקווא.
און רבותי, גיבט א קוק וואס דער האט דא אפגעטאן, דער מדפיס האט אויסגעריסן זכרו של הגאון ר' אברהם בן הגר"א לחלוטין. נישט איבערלאזנדיג קיין שם ושארית פאר דעם גרויסן גאון.

ער האט איבערגעדרוקט זיין גאנצע הקדמה, מיט זיינע הגהות וביאורים אינעם ספר, מיט זיין לשון אויפ'ן שער בלאט. אבער וואו נאר ר' אברהם האט איבערגעלאזט פיסטריט, האט דער מדפיס עס אוועקגערוימט.

און דערנאך, ווען דער גאון ר' חנוך זונדל פון ביאלאסטאק, דער מחבר פון עץ יוסף, ענף יוסף יד יוסף אויף מדרש, האט געדרוקט זיין ספר יארן שפעטער, האט ער בתמימות איבערגעדרוקט ווי דער זאלקווער דרוק, נישט וואוסנדיג וואס דא האט זיך אפגעטאן.

כאפט א בליק וואס דער זאלקאווער האט געטון.

א) אויפ'ן שער הספר, וואס ר' אברהם האט מחבר געווען, שטייט אזוי.

מדרש אגדת בראשית, עיניך תהי' פקוחות על נועם מאמריו חצב עמודיו על שרשי התורה והאמונה אשר עליהם חיו נחיה רבת שבעה לה נפש בעל העיון הרואה דרשותיו בעין יפה בשכל בהיר נהיר וצהיר כי קרוב שהתנא רב חבירו של שמואל ירחינאה חברו, יתנו עידיהם ויצדקו בראיות ברורות אשר הוכחתי בהקדמה, והוצאתי למרחב בסמנים מובהקים וראיות חזקים,

דער זאלקווער מדפיס האט עס פאדרייט, כזה.

יתנו עידיהם ויצדקו, בראיות ברורות אשר בהקדמה בסימנים מובהקים, וראיות חזקים, כראי מוצקים,

ב) ר' אברהם שרייבט אויפ'ן שער בלאט.

ובמקומות הסתומים עשיתי קצת ביאור. וכו'.

דער זאלקווער מדפיס שרייבט.

עם קצת ביאור במקומות הסתומים

ג) ר' אברהם שרייבט אין הקדמה.

אפס קציהו הראית לדעת בהקדמה הזאת וכלו לא תראה כאן, כי במקום אחר הארכתי במסילותיהם ומסלוליהם, הלכתי אחר כף רגליהם לידע ולהבין דרך מעגליהם, ראיתי כי גבוה מעל גבוה שומר, וגבוהים עליהם הרביתי כמו עשרים ניירות גבולה, ששים גבורים סביב לה, ופה לא עשיתי מאומה וכו'

דער זאלקווער מדפיס שרייבט אזוי.

אפס קציהו הראית לדעת בהקדמה הזאת, וכלו לא תראה כאן, .... ופה לא עשיתי מאומה.

ער האט געגעבן א לאז אויס די גאנצע מעשה...

ד) ר' אברהם שרייבט אין הקדמה.

ושמעתי ממר אבא הגאון זצללה"ה שממנין שבע מסכתות קטנות וכו'.

דער זאלקווער מדפיס.

ושמעתי ... שממנין שבע מסכתות קטנות וכו'.

ער גיבט א לאז אויס דער מקור פון גר"א.

ה) בסוף הקדמה שרייבט ר' אברהם.

ואם תרצה לידע שמות המדרשים כלם ובאיזה ספרים הובא קצת מאמרים מהם, לשכנו תדרשו, במקום שהארכתי אולי ה' אותי, להדפיס פסיקתא רבתי לא אכחיד תחת לשוני להודיע שמותיהן ומי חברן כולן.

דער זאלקווער מדפיס פארדרייט דעם "במקום שהארכתי" אויף "במקום אחר", אבער דא גיבט ער א ווארף אריין, אז ער זעלבסט האט טאקע בדעה צו דרוקן דעם פסיקתא רבתי אינגיכן, ער האט עס שוין מגיה געווען, און האט עס גאר געגעבן ר' אפרים זלמנ'ן מבראד, מבאר צו זיין מקומות הסתומים. [פון ר' אפרים זלמן איז טאקע דא א פירוש אויפ'ן פסיקתא רבתי, וואס ער האט אליין מחבר געווען אין יאר תקפ"ח, און דאס א נאמען געגעבן "זרע אפרים" אבער דער זאלקווער מדפיס האט דאס קיינמאל נישט ארויסגעגעבן, און לכאורה נישט געהאט שייכות דערמיט, ווייל ר' אפרים זלמן וואלט ווען דערמאנט דאס אין זיין הקדמה], וזה לשון המדפיס מזאלקווא.

ואם תרצה לידע שמות המדרשים כלם ובאיזה ספרים הובא קצת מאמרים מהם, לשכנו תדרשו, במקום אחר אולי ה' אותי להדפיס פסיקתא רבתי (ות"ל כבר הגהתי אותו כיד ה' הטובה עלי וגם נתתיו ליד הרב הגאון המפורסם מהור"ר אפרים זלמן נר"ו מרגליות מבראד לבאר בו מקומות הסתומים, אקוה לקל להדפיסו במהרה) לא אכחיד תחת לשוני להודיע שמותיהן ומי חברן כולן.

ו) בחתימת ההקדמה שרייבט זיך ר' אברהם אונטער.

אחת שאלתי מאת ה' אותה אבקש, בצל ידו יחביאני מריב לשונות, כי לא עשיתי פה מאומה רק קבצתי ברייתות איידי דזוטרא מרכסי', וחברתי לאחד בכרך הזאת, היוצר יחד לבבינו לעבדו שכם אחד, הלא אב אחד לכולנו, אל תמרו בו כי שמי בקרבו, אברהם בהגאון החסיד המפורסם מהר"א זצללה"ה מווילנא.

דער זאלקווער מדפיס ענדיגט אזוי.

אחת שאלתי מאת ה' אותה אבקש, שבתי בבית ה' כל ימי חיי ולהאיר עיני במאור תורתו כמאמר נעים זמירות ישראל גל עיני ואביטה נפלאות מתורתך אמן.

[יהיה כן]

אין אוצה״ח איז פארהאן א מהדורא אגדת בראשית שי״ל ע״י שלמה באבער בשנת תרסג,
אין זיין מבוא מאכט ער שוין א געוואלד אויף דעם יעניגן גנב ר׳ יעקב שהדפיס את המבוא של רבי אברהם בן הגר״א בגניבה אויף זיין נאמען....

איצטער זעה איך אונזער ר׳ חייםל פארמאגט עס אויך, לייען און שטוין

http://www.hebrewbooks.org/pagefeed/heb ... &view=FitH

[gamyuchad]

יהי' כן יישר כח פאר די הוספה/
אוצה"ח פארמאג איך ניט, אבער אפילו אויף היברו בוקס האב איך נישט געטראפן די מהדורה, ווארן ער שרייבט עס "מדרש בראשית" אן אגדה.
און באמת, האב איך געזוכט אויף היברו בוקס בעפאר איך האב עס באשריבן, איך האב נישט געקענט גלויבן אז אזא זיוף זאל נישט ווער באמערקן.

[gamyuchad]

ר' אברהם בן הגר"א חתמ'ט סוף הקדמה

[gamyuchad]

דא האט איר דעם זאלקאווער'ס דרוק

[gamyuchad]

דא זעט מען סוף פון הקדמה

[ישלהוסיף]

עי' שו"ת רבי יוסף שנייטוך (תלמיד רבי נתן אדלער) שיש שם כעשרים תשובות שהם ממש לשון בעל תרומת הדשן
תשובת הדרת מרדכי (רבי מרדכי מאושמנא, נדפס בחייו) בסימן ט' יש תשובה ארוכה וכלשונו הוא מתשובת רבי עקיבא איגר (סי' כ"ב)
שו"ת תומת ישרים סימן קכט התשובה אות באות משו"ת מהר"י בירב כמו שהודפסה בשו"ת הרא"ם סימן נ"א
האיגרת הידוע להגרע"א "אתה בן חורין" אינה אלא של רבי אברהם אבריל נדפס בספרו בנין שלמה (שקלאוו תקמ"ו) ח"א סימן י'

ההגהות לפירוש רבינו חננאל ורגמ"ה ורב נסים גאון געדריקט אין ווילנא ש"ס, איז באמת'ן פון רבי שלמה כהן בעל חשק שלמה, ווי ער אליינס שרייבט אין זיין פירוש חשק שלמה אויף בבא בתרא.

היעב"ץ בספרו מטפחת ספרים יצא חוצץ שספר מורה נבוכים אינו להרמב"ם אלא "שהוא מעשה ידי פילסוף אחד שרצה להחנק ולהתלות על אילן גדול". (קען מהאי טעמא האט דער ברוך טעם נישט געוואלט דער דברי חיים זאל דאס לערנען, לע"ד.) אבער אינטרעסאנט במאמר תחיית המתים דערמאנט דער רמב"ם אליינס זיין ספר מורה נבוכים. אין אזוי אויך אין זיינע איגרת (אגרות הרמב"ם לפסיא תרי"ט עמוד כ"ג). אויך רבי יהונתן מלוניל (תשובות הרמב"ם סי' כ"ד) שרייבט: "שואבי מימך להשביענו עוד בספר מורה נבוכים אשר שמענו שומעו". אויך רבי אברהם בן הרמב"ם (ספרו מלחמת השם) נעמנט זיך שטארק אן "פאר זיין טאטעס חיבור מורה נבוכים". דער מורה נבוכים דערמאנט שוין דער רמב"ן (אגרת קנאות סוף ספר מלחמת השם), אויך דער הייליגע חתם סופר (חו"מ סי' קנ"ב) בויט אויף הלכה למעשה געבויט אויף די ווערטער פונם מורה נבוכים.

ועוד חל"מ

[קרעמער]

ההגהות לפירוש רבינו חננאל ורגמ"ה ורב נסים גאון געדריקט אין ווילנא ש"ס, איז באמת'ן פון רבי שלמה כהן בעל חשק שלמה, ווי ער אליינס שרייבט אין זיין פירוש חשק שלמה אויף בבא בתרא.

איך האב דאס געוואוסט פאר א דבר פשוט. איז דא ווער עס טענה'ט אנדערש?

[אוהב חכמה]

אין ריב"ם שנייטוך ווייסט איר פון נאך 11 תשובות (חוץ פון די 9 שכבר ציינתי לעיל)?
ההגהות בש"ס ווילנא אין מי שנסתפק בדבר שהם לבעל חשק שלמה, כאשר כבר העיר הרב קרעמער.
דער יעב"ץ האט פיין געוויסט אז דער רמב"ם האט מחבר געווען מורה נבוכים, וכתב מה שכתב צוליב די זעלבע סיבה פארוואס ער שרייבט אז ספר הזהר איז נישט לרשב"י, עי' שם הגדולים מערכת ספרים ערך זהר.

ולעצם הענין יש להוסיף עוד מהרי"ק שורש קסג ומהר"י ווייל סי' קסג, ומים עמוקים להרא"ם סי' לב ומהר"י מינץ סי' יב, תשו' הרא"ש כלל יז סי' י' ותשו' הרשב"א בשם רבינו האי גאון (הובא בב"י חו"מ סי' רפג, ועיי"ש). ועוד הרבה.

[ישלהוסיף]

ההגהות לפירוש רבינו חננאל ורגמ"ה ורב נסים גאון געדריקט אין ווילנא ש"ס, איז באמת'ן פון רבי שלמה כהן בעל חשק שלמה, ווי ער אליינס שרייבט אין זיין פירוש חשק שלמה אויף בבא בתרא.

איך האב דאס געוואוסט פאר א דבר פשוט. איז דא ווער עס טענה'ט אנדערש?

דער טייטש פין "טאלאנט" איז: "דאס וואס איז גרינג פאר דיר אין שווער פאר אנדערע", דאס איז טאלאנט. לענינינו דאס וואס די ווייסט פאר א דבר פשוט, מיינט נאך נישט אז יעדער ווייסט דאס, פין וואנעט ברויך איך צו וויסען וואס הרב קעמער קען אלס א דבר פשוט? נעם איך אבער א גאנג אז כיון דאיירינן איירינן, איז ממנ"פ ווער עס האט אין באזיץ די ידיעה איז דאס א פשוטע חזרה, משא"כ לאידך האט איינער יעצט באקומען וואס ער האט נישט געהאט ביז יעצט, איז דאב בבחינת זה נהנה וזה נהנה.

האב איך זיך גענוג קלאר מסביר געוועהן?

[קרעמער]

נישט ממש. ווייל דאן באלאנגט דאס אין ידיעות אשכול וכדומה, דאס שרייבן דאהי מאכט מען זאל טראכטן אז עס איז עפעס א גניבה ספרותית (וועא"מ = וואטעווער איט מיענס בלעז)

[שנאפס]

איך בין דאס יעצט געוואר געווארן, יישר כח

[gamyuchad]

איין אזא מעשה ווי הרב יהי' כן ברענגט (להדפיס בטעות ספרו של א' על שם משנהו) איז ידוע, די חילוקים זענען נאר אז דארט איז עס למעשה געשען, און נישט מיט א האלבע ספר נאר מיט א גאנצע.

כוונתי לספר מנחם ציון שהודפס ע"ש הרה"ק רר"מ מוויטעבסק זצ"ל, ובאמת הוא לרמ"מ משקלאוו תלמיד הגר"א...

מי אמר שהוא אמת?

[ישלהוסיף]

איין אזא מעשה ווי הרב יהי' כן ברענגט (להדפיס בטעות ספרו של א' על שם משנהו) איז ידוע, די חילוקים זענען נאר אז דארט איז עס למעשה געשען, און נישט מיט א האלבע ספר נאר מיט א גאנצע.

כוונתי לספר מנחם ציון שהודפס ע"ש הרה"ק רר"מ מוויטעבסק זצ"ל, ובאמת הוא לרמ"מ משקלאוו תלמיד הגר"א...

מי אמר שהוא אמת?

אוי געוואלד, נאך אמאהל ארויס נעמען פון שאץ קאמער דעם הסכמה פון צאנז'ער רב, דאס קען גורם זיין אריין צו גיין אין נישט אזא געשמאקע נושא. לפי תקנות מעג מען בהאי ענינא רחל בתך הקטנה? אולי יבא לעלבונה של תורה

[מיללער]

פלא והפלא, יישר-כחכם הרב ליפשיץ תשוח"ח לכם (וברוך שובכם לברכה).

עס וואלט אינטערעסאנט געווען צו וויסען מער פרטים איבער דעם מתכסה בטלית שאינו שלו בשם מאיר פעקעטע מעיר חוסט, א זוכעניש סיי אויף היברו-בקוס און סיי אויף גוגעל האט מיר גארנישט געגעבן, אפשר קען איינער א זוך טאן אויף אוצר החכמה.

מחזיקי הדת קאווערט די מעשה בשנת תרמ"א

[אוהב ספרים]

איין אזא מעשה ווי הרב יהי' כן ברענגט (להדפיס בטעות ספרו של א' על שם משנהו) איז ידוע, די חילוקים זענען נאר אז דארט איז עס למעשה געשען, און נישט מיט א האלבע ספר נאר מיט א גאנצע.

כוונתי לספר מנחם ציון שהודפס ע"ש הרה"ק רר"מ מוויטעבסק זצ"ל, ובאמת הוא לרמ"מ משקלאוו תלמיד הגר"א...

מי אמר שהוא אמת?

ווער זאגט אז יעצט איז טאג

ולעניננו, ספר זה אינו גניבה ספרותית, אלא יותר טעות בזיהוי
וכבר ראיתי שיש ספרים שמביאים אותו כמנחם ציון לרבי מנחם מטבריא, בלי לציין לאיזה