ליפשיץ האט געשריבן:ר' מיללער וחביריו, איך האב נישט משיב געווען את הארי, איך האב בלויז מעיר געווען א הערה לדבר.
ר' טענצל, די מימרא איבער 'בזכות אבותי ורבותי' איז באקאנט. איך וועל אייך מגלה זיין אז די מימרא איז מיר אויך אביסל אומפארשטענדליך. וואו זעט מען ספעציעל זיין דביקות בחתם סופר? און מיין פראגע איז לאו דוקא אויף די תורות, נאר בכלליות. זעט מען ערגעץ ספעציעל דעם סאטמאר רב'ס דביקות בחת"ס? זיין דביקות בתלמידי הבעל שם, ובפרט בצאנז, האט מען געזען און געהערט צענדליגע מאל (לאו דוקא ביי די תורות) אבער בחתם סופר?
שיטת סיגוט, בפרט הגה"ק מהר"י ט"ב זי"ע, איז געווען א מיזוג פין תלמידי בעש"ט (חסידות) אין תורת חת"ס.
למשל, 1) די ענין חדש איסור מה"ת, נישט מחדש צי זיין; נישט לקולא פארשטייט זיך, אין אויך נישט לחומרא כמעט.
די זאך איז געווען א עיקר גדול ביים חת"ס (אויך אין ליטא) מער ווי ביי חסידישע הויפען.
2) נישט מאכען א גרויסע עסק פין קבלה.
3) האבען שטארקע קהילות (נישט נאר שטארקע חסידות)
4) נישט עוסק זיין צי סאך בסיפורי מופתים אן א מקור נאמן, אין אוודאי נישט מגזם זיין. (כידוע דער חת"ס שרייבט אז ער וויל נישט מאריך זיין ביי א מופת וואס ער האט געזען, "מפני פריצי עמנו").
5) ווי אויך פאשטייט זיך שיטת התבדלות (פינעם פרייען יוד מער ווי פינעם גוי), וואס איז געווען אין אונגארין מער ווי אין ליטא אין אין פולין.