דעם סוכות האב איך געקויפט פאר מיינע קינדער דעם ביכל ״סוכות אין בית המקדש מיטגעלעבט לויט די היינטיגע וועלט״, א ביכל וואס אויבנאויף האט עס מיר אויסגעקוקט ווי נאך א קאמיקס ביכל פון חוה׳לע און באדעלע, אבער ווען איך האב עס באטראכט פונדערנאנט בין איך ממש ארויס פון התפעלות, און איך האב עס געקויפט.
די ביכל איז ממש מלא תוכן וחידושים, פאר וועם עס אינטערסירט אביסל וויאזוי עס האט אויסגעזעהן אין די לעכטיגע הייליגע צייטן ווען דער בית המקדש איז געשטאנען על מכונו. עס איז טאקע אראפגעלייגט קינדעריש לויט היינטיגע מושגים, אבער איך אליינס בין געוואויר געווארן גאר אסאך חידושים. און מען הערט עס נישט אויף צו ליינען פון גרויס ביז קליין.
דער מחבר (מ. ספרא?) וואס שיינט צו זיין נישט קיין קליינע תלמוד חכם צולאזט זיך אפאר מאל אינעם ביכל, איבערהויפט צום סוף וואס ער לייגט אראפ גאר שטארק נאסטאלגיש די באדייט פון פארשידענע בילדער אינעם ביכל, ״איי! ווען וועלן מיר שוין זוכה זיין דערצו?״ פרעגט ער אפאר מאל... און נאכדעם האט ער א שיינע פאר בלעטער ״אין לשון הקודש״ ווי ער איז זיך מפלפל און ברענגט אראפ גאר שטארק מקורות בדברי חז״ל צו די אלע סצענעס. א חידוש אין א קאמיקס ביכל!
ווען איך וואלט עס נישט געזען וואלט איך עס נישט געגלייבט, א היינטיגע קינדער ביכל, מיט׳ן היינטיגן סטיל, אבער ממש אנגעשטאפט מיט תוכן!
איך האב געזוכט אן אימעיל אדרעסע אינעם ביכל אים צו שרייבן א קאמפלימענט, אבער נישט געטראפן, און איך האב זיך געכאפט פארוואס זאל איך עס נישט דא שרייבן ברבים? זאל עס דער ארויסגעבער ״קינדער שפיל״ דערהערן, און אלע מוציאי לאור, ביטע געבט ארויס נאך ״אזאלכע״ ביכלעך! כמים קרה על נפש עיפה!
)
