הָרַחֲמָן הוּא יְבָרֵךְ אוֹתִי וְאֶת אִשְׁתִּי וְאֶת זַרְעִי

[אוראייניקל]

מענין לענין, וואס איז די טייטש פון ׳הָרַחֲמָן הוּא יִמְלךְ עָלֵינוּ לְעוֹלָם וָעֶד׳?
וואס איז די כוונה, מיר בעטן אז די אייבישטער זאל זיין אונזער מלך אייביג? קען דען זיין אנדערש? איז דען דא ערגעץ אנגערש אזא מין בקשה?

אזוי זאגט מען אויך ביי מעריב, יעדע נאכט 'קל חי וקים, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד'. און אין חו"ל זאגט מען נאכאמאהל 'המלך בכבודו, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד ועל כל מעשיו'.
לכאורה איז די כוונה אויף התגלות מלכותו, אזוי ווי ס'שטייט (כמדומני) אין מדרש אז כלל ישראל האט געזאגט ה' ימלוך לעולם ועד, און נישט ה' מלך, ווייל זיי האבן געזען אז ס'גייט נאכנישט זיין התגלות כבוד ה' ביז'ן גאולה העתידה.

[שפע רב]

אין דעם מחזור ויטרי זעהט מען נאך א אינטערעסאנטע זאך, וואס איז נישט געדרוקט אין רוב סידורים, וואס שטייט אויך אין קיצור של"ה
'ואם המה בבית עכו"ם יאמר כן יברך אותנו בני ברית יחד בברכה שלמה ונאמר אמן'.
לכאורה די טעם פארוואס ס'ווערט נישט געברענגט אין די היינטיגע סידורים, איז ווייל היינט איז כמעט נישט מצוי צו עסן בבית עכו"ם, אזוי ווי אמאהל ווען מ'האט זיך אפגעשטעלט אונטערוועגנס ביי גוים וכדו'.
אבער דאס איז נאכאלץ נוגע טאקע ביי חתונות וכדו' ווי ס'דרייען זיך ארום במקום הסעודה אויך נישט-יודן, וואס ווי מזעהט אין מחזור ויטרי, דארף מען דעמאלטס ארויס זאגן 'כן יברך אותנו בני ברית'.


און העיקר שכחתי, צום עצם מאמר, הערליך און באלערנד, כה לחי!

ביינונז אין חדר, איז איינמאל געווען אז דער גוי איז אריינגעקומען אין עס זאל אינמיטן בענטשן, און דער רבי וואס האט געבענטשט אויפן מייק, האט געזאגט אז יעדער זאל גוט אויסהערן ווייל מ'גייט זאגן אביסל אנדערש ווי געוויינטלעך, און ער האט צוגעלייגט די ווערטער "אותנו בני ברית", און פארשטייט זיך אז ס'איז אריין אין די ביינער, און זייט דעמאלטס ווייס איך אז ס'איז דא אזא נוסח, אויף אזא פאל

די מג"א סימן קפ"ט סק"א ברענגט עס
כשיש עכו"ם בבית נוהגין לומר כלנו יחד בני ברית, וכתב הט"ז בי"ד שאינו נכון דכיון שאומר כולנו יחד הכל בכלל אלא יאמר אותנו בני ברית כולנו יחד, והטעם לפי שאסור לברך עכו"ם דכתי' לא תחנם (מט"מ כל בו)

נאך ברענגט די מג"א וז"ל ועיין בב"ה של מהר"ן, שיש לענות אמן אחר הרחמן, אין ספר מכלל יופי בלייבט ער מיט א צ"ע פארוואס די וועלט פירט זיך נישט אזוי.

[אלעקסיי דער דריטער]

מענין לענין, וואס איז די טייטש פון ׳הָרַחֲמָן הוּא יִמְלךְ עָלֵינוּ לְעוֹלָם וָעֶד׳?
וואס איז די כוונה, מיר בעטן אז די אייבישטער זאל זיין אונזער מלך אייביג? קען דען זיין אנדערש? איז דען דא ערגעץ אנגערש אזא מין בקשה?

אזוי זאגט מען אויך ביי מעריב, יעדע נאכט 'קל חי וקים, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד'. און אין חו"ל זאגט מען נאכאמאהל 'המלך בכבודו, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד ועל כל מעשיו'.
לכאורה איז די כוונה אויף התגלות מלכותו, אזוי ווי ס'שטייט (כמדומני) אין מדרש אז כלל ישראל האט געזאגט ה' ימלוך לעולם ועד, און נישט ה' מלך, ווייל זיי האבן געזען אז ס'גייט נאכנישט זיין התגלות כבוד ה' ביז'ן גאולה העתידה.

דאכט זיך אז ס'דא א רעדע דערוועגן - ביי מעריב - וויאזוי מ'דארף זעצן די "תמיד" אויף פריער אדער אויף אראפ.

[shalsheles]

זייער שיין.
אז מען רעדט שוין, האט פשט וואס מאנכע זאגן ווען מען בענטשט מזומן ביים שווער ברשות מורי חמי בעל הבית הזה?

[סטיטשינער]

זייער שיין.
אז מען רעדט שוין, האט פשט וואס מאנכע זאגן ווען מען בענטשט מזומן ביים שווער ברשות מורי חמי בעל הבית הזה?

ווייניגער ווי אבי מורי ביים טאטן? פארוואס זאל עס נישט האבן א פשט?

[אוראייניקל]

מענין לענין, וואס איז די טייטש פון ׳הָרַחֲמָן הוּא יִמְלךְ עָלֵינוּ לְעוֹלָם וָעֶד׳?
וואס איז די כוונה, מיר בעטן אז די אייבישטער זאל זיין אונזער מלך אייביג? קען דען זיין אנדערש? איז דען דא ערגעץ אנגערש אזא מין בקשה?

אזוי זאגט מען אויך ביי מעריב, יעדע נאכט 'קל חי וקים, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד'. און אין חו"ל זאגט מען נאכאמאהל 'המלך בכבודו, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד ועל כל מעשיו'.
לכאורה איז די כוונה אויף התגלות מלכותו, אזוי ווי ס'שטייט (כמדומני) אין מדרש אז כלל ישראל האט געזאגט ה' ימלוך לעולם ועד, און נישט ה' מלך, ווייל זיי האבן געזען אז ס'גייט נאכנישט זיין התגלות כבוד ה' ביז'ן גאולה העתידה.

דאכט זיך אז ס'דא א רעדע דערוועגן - ביי מעריב - וויאזוי מ'דארף זעצן די "תמיד" אויף פריער אדער אויף אראפ.

ס'איז א מחלוקת דער פרישה מיט'ן מג"א, דערפאר האב איך געשריבן דער פסיק פאר'ן תמיד און דערנאך.

למעשה שטייט אויך אין מג"א אז 'המלך בכבודו' איז נישט קיין תפילה, נאר א שבח

[סטיטשינער]

מענין לענין, וואס איז די טייטש פון ׳הָרַחֲמָן הוּא יִמְלךְ עָלֵינוּ לְעוֹלָם וָעֶד׳?
וואס איז די כוונה, מיר בעטן אז די אייבישטער זאל זיין אונזער מלך אייביג? קען דען זיין אנדערש? איז דען דא ערגעץ אנגערש אזא מין בקשה?

אזוי זאגט מען אויך ביי מעריב, יעדע נאכט 'קל חי וקים, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד'. און אין חו"ל זאגט מען נאכאמאהל 'המלך בכבודו, תמיד, ימלוך עלינו לעולם ועד ועל כל מעשיו'.
לכאורה איז די כוונה אויף התגלות מלכותו, אזוי ווי ס'שטייט (כמדומני) אין מדרש אז כלל ישראל האט געזאגט ה' ימלוך לעולם ועד, און נישט ה' מלך, ווייל זיי האבן געזען אז ס'גייט נאכנישט זיין התגלות כבוד ה' ביז'ן גאולה העתידה.

דאכט זיך אז ס'דא א רעדע דערוועגן - ביי מעריב - וויאזוי מ'דארף זעצן די "תמיד" אויף פריער אדער אויף אראפ.

ס'איז א מחלוקת דער פרישה מיט'ן מג"א, דערפאר האב איך געשריבן דער פסיק פאר'ן תמיד און דערנאך.

למעשה שטייט אויך אין מג"א אז 'המלך בכבודו' איז נישט קיין תפילה, נאר א שבח

ויש נוהגין כך ויש נוהגין כך, נישטא קיין אנגענומענע הכרעה.

[farshlufen]

פון צידה לדרך עפירש"י עה"ת פון בעל "באר שבע":

פון האידנא איז לשה"ק

[למדן וצדיק]

פון צידה לדרך עפירש"י עה"ת פון בעל "באר שבע":

פון האידנא איז לשה"ק

הו הא, ייש״כ!