פסוקים ומאמרי חז"ל שגורים מחוסרי מקור

[zugurnish]

זוהר חדש - תיקונים כרך ב דף עח עמוד ב

קאנסט מיר אפשר העלפן געפינען?
אדאנק
http://hebrewbooks.org/pdfpager.aspx?re ... =1&hilite=

[זענדל]

זוהר חדש - תיקונים כרך ב דף עח עמוד ב

ביטע אויב קענסטו ציטיטירן אדער שרייבן וועלכע תיקון
א דאנק

[למעלה משבעים]

דאס איז וואס בר-אילן גיבט מיר, קיין מושג ווי דא איז אינעם ספר.

זוהר חדש - תיקונים כרך ב דף עח עמוד ב
רביעאה דעאל בשנה הרביעית קדש הלולים לה' עאל בשלם ונפק בשלם ודא רזא דפרדס בתוך הגן דאיהו פ' פשט ר' ראיה דפסוק ד' דרשה כמה דאוקמוהו אין משיבין על ההגדה באלין תלת נפלו תלת עילאי עלמא ונכשלו.

כ'זע געוויסע צייכנען עס אויף דף קסו ע"א.

[פאטאקי08]

היינו דאמרי אינשי - מאמרים השגורים בפי כל ובאמת לא נמצאו כלל בחז"ל
און עס איז דא וואס עס שטייט אבער און גאר אן אנדערע צורה וואו וויאזוי די וועלט זאגט עס נאך

א) כל הרודף אחר הכבוד הכבוד בורח ממנו
איך האב אייביג געמיינט אז דאס שטייט אין פרקי אבות אבער דער אמת איז אז עס שטייט נישט אין ערגעץ נישט.
נאר עס איז דא ענליך צו דעם און מס. עירובן י"ג: א מאמר הדומה צו דעם "כל המחזיר על הגדולה גדולה בורחת ממנו"

ב) המתחיל במתוה אומרים לו גמור
דאס איז א ווארט וואס איז שגור בפי כל און עס איז נישטא בנמצא מיט דעם סגנון אינערגעץ נאר אין מדרש רבה מטות פ. כ"ב שטייט "למה שלח פנחס אמר מי שהתחיל במצוה הוא יגמור" און ירושלמי פסחים איז דא א מאמר דומה לזה "המתחיל במצוה אומרים לו מרוק"

ג) מאן דיהיב חיי יהיב מזוני

ד) די לחכימא ברמיזא

ה) כל הכועס כאילו עובד ע"ז

ו) מי שיש לו מנה רוצה מאתים

ז) שוטה אינו מרגיש

ח) צרת רבים חתי נחמה

ט) קבל את האמת ממי שאמרו

י) כבדהו וחשדהו

יא) המאבד עצמו לדעת אין לו חלק לעוה"ב

יב) דברים היוצאים מן הלב נכנסים אל הלב

יג) אזנים לכותל

יד) אין הקב"ה מונה דפים אלא שעות

ט"ו) אזהו חכם הרואה את הנולד
(ניין סשטייט נישט אין פרק...)

ט"ז) ניתי ספר ונחזי

יז) תשועת ה' כהרף עין

יח) איזהו חכם המכיר את מקומו
(אין פרק משנה ו' שטייט איינע פון די מ"ח דברים שהתורה נקנית בהם נמצא המכיר את מקומו)

יט) אם תעזבני יום יומים אעזבך

כ) אין חכם כבעל נסיון

כא) אותיות מחכימות

כב) אם קבלה היא נקבל
במסכת יבמות דף ע"ו: שטייט אם הלכה נקבל

כג) טעות לעולם חוזרת

כד) מאן מלכי רבנן
במס. נדרים כ': הלשון מאן מלאכי השרת רבנן ובגמ' גיטין ס"ב. מנא לך דרבנן איקרו מלכים דכתיב בי מלכים ימלוכו

ועוד יש כמה

[ראספשע]

פארהאן א דיק חיבור פון צוויי בענדער אויף דיע סארט מאמרים, ומקורותיהם

'אלפא ביתא לשמואל זעירא',
דער מחבר איז הרה"ג הישיש ש"ב ר' שמואל אשכנזי [דייטש] שליט"א

[איינס]

המתחיל במצוה אומרים לו גמור
איך כאפ נישט וואס מיינט ס'האט נישט קיין מקור, סהאט דאך יא
אויב די גמרא זאגט אז ווער ס'האט אנגהויבן א מצוה הייסט מען איהם ענדיגן מיט וואס רופסטו עס און האט נישט קיין שום מקור ?

[איינס]

המאבד עצמו לדעת
viewtopic.php?p=406805#p406805

[איינס]

אמר רבי שמעון בן לקיש במגילת חסידים מצאו כתיב יום תעזביני ימים אעזבך.
ירושלמי

[איינס]

ט"ו) אזהו חכם הרואה את הנולד
(ניין סשטייט נישט אין פרק...)

נישט אין פרק אבער אין מסכת תמיד לב.
אמרו ליה איזהו חכם הרואה את הנולד

א שאד אז דו האסט נישט געמאכט איין סערטש לפחות אויף יעדע סטעטימענט

[להודות]

שוין דא כמה חיבורים (ספרים און שמועסן אנליין) אויף דעם.

ס'איז אלטס ענינים ידועים. טייל פון די מאמרים געפונט מען (אראפגעברענגט אדער נתחדש געווארן) אין ראשונים.

טייל זענען יא מאמרי חז"ל נאר בשינוי לשון.

[טוב ויפה]

אין לך דבר העומד בפני הרצון
דאכצעך עס איז דא א זוהר וואס זאגט עפעס אזא סארט געדאנק

[מחשב]

אין לך דבר העומד בפני הרצון
דאכצעך עס איז דא א זוהר וואס זאגט עפעס אזא סארט געדאנק

וואס איך ווייס איז עס באקאנט פון "שבט מוסר".

[קליינע גרויסער]

די ידענים ווערן געבעטן אריינצוקומען מיט לשונות וועלעכע ווערן כסדר נאכגעזאגט אבער האבן נישט קיין מקור. הגם דאס קען צוטיילט ווערן אין צוויי חלקים
א) לשונות וואס האבן בכלל נישט קיין מקור
ב) לשונות וואס ווערן נאכגעזאגט גרייזיג .
איז אדרבא לאמיר הערן פון די צוויי סארטן.
בשם ה' נעשה ונצליח!

[קליינע גרויסער]

פתחו לי פתח כחודו של מחט ואני אפתח לכם פתח כפתחו של אולם
שטייט נישט אין ערגעץ

[קליינע גרויסער]

ברא כרעא דאבוה
ווערט נאכגעזאגט גרייזיג, פון א גמרא אין עירובין וואס דארט שטייט 'יורש' כרעא דאבוה

[קליינע גרויסער]

כל הכועס כאילו עובד ע''ז
ווערט נאכגעזאגט גרייזיג פון די גמרא כל השובר כלים בחמתו כאילו עובד ע''ז ( די משמעות ווערט אויך אפגעטייטש גרייזיג, וויבאלד די גמרא מיינט צו זאגן אז אפילו אזא קליינע עבירה'לע ווי כעס קען זיך צום סוף ענדיגן מיט ע''ז, אבער כעס לעצמו איז א קליינע עבירה'לע לויט די גמרא)

[עלינו]

כל הכועס כאילו עובד ע''ז
ווערט נאכגעזאגט גרייזיג פון די גמרא כל השובר כלים בחמתו כאילו עובד ע''ז ( די משמעות ווערט אויך אפגעטייטש גרייזיג, וויבאלד די גמרא מיינט צו זאגן אז אפילו אזא קליינע עבירה'לע ווי כעס קען זיך צום סוף ענדיגן מיט ע''ז, אבער כעס לעצמו איז א קליינע עבירה'לע לויט די גמרא)

דאס איז א רמב"ם אין דעות

[חרדי חסידי]

אין דבר העומד בפני הרצון האט נישט קייו מקור

[קליינקעפיק]

כד יתבון ישראל...

[הבן_יקיר]

אין דבר העומד בפני הרצון האט נישט קייו מקור

א מקור, טאקע פון אן אחרון אבער א מקור. שם שמואל פון סוכוטשוב

[אָנליין]

פתחו לי פתח כחודו של מחט ואני אפתח לכם פתח כפתחו של אולם
שטייט נישט אין ערגעץ

שיר השירים רבה


פתחי לי רבי יסא אמר: אמר הקב"ה לישראל: בני! פתחו לי פתח אחד של תשובה, כחודה של מחט, ואני פותח לכם פתחים שיהיו עגלות וקרניות נכנסות בו.

עיין כאן

[הבן_יקיר]

פתחו לי פתח כחודו של מחט ואני אפתח לכם פתח כפתחו של אולם
שטייט נישט אין ערגעץ

ביסט גערעכט אז אין מדרש שיר השירים שטייט: רבי יסא אמר: אמר הקב"ה לישראל, בני, פתחו לי פתח אחד שלתשובה כחודה של מחט ואני פותח לכם פתחים שיהיו עגלות וקרוניות נכנסות בו.

אבער די אויסדרוק שטאמט פון די גורי האריז"ל, אזוי שרייבט דער יעב"ץ. דער חרדים ברענגט דאס שוין נאך.

רבי ר' אלימלך ברענגט דאס שוין נאך אין פרשת בלק, דער חיד"א ועוד.

אין פסיקתא דרב כהנא שטייט גאנץ ענדליך: אמר רבי יסא: אמר הקב"ה, פתחי לי פתח כחרירה של מחט ואני פותח לכם פתח שיהו אהליות וכצוצטריות ניכנסין בו.

חרירה של מחט מיינט די שפיץ פון א נאדל. (משנה כלים: מחט שנטל חרירה או עקצה).

סאטמאר רב האט אמאל געזאגט אז דער טיר פונעם אולם איז אייביג געווען אפן, נאר די טיר פונעם היכל איז געווען אמאל אמאל פארשפארט. דעריבער זאגט מען כפתחו של אולם

[פארשידענע פארשידענס]

כד יתבון ישראל...

עס איז א ניגון
און נישט קיין מאמר חז''ל
די מחבר איז הרב הגאון האדיר ר' מאיר שפירא זצ''ל
ער האט עס זיכער געזען ערגעטץ ווי
מען האט עס געזינגען ביי די הנחת אבן הפינה אדער חנוכת הבית פארן בנין הישיבה חכמי ליבלון

[מילי]

כד יתבון ישראל...

עס איז א ניגון
און נישט קיין מאמר חז''ל
די מחבר איז הרב הגאון האדיר ר' מאיר שפירא זצ''ל
ער האט עס זיכער געזען ערגעטץ ווי
מען האט עס געזינגען ביי די הנחת אבן הפינה אדער חנוכת הבית פארן בנין הישיבה חכמי ליבלון

https://he.m.wikipedia.org/wiki/%D7%9B% ... 7%90%D7%9C

מקור הפיוט אינו ידוע בבירור. אברהם וואלט (נולד במינסק, תרל"ב) מצטט שיר דומה ששרו בילדותו בשעת ההקפות[1]:

בשעה שישראל שמחים בשמחת התורה
קודשא בריך הוא אומר לפמליא של מעלה שלו:
חזו בני חביבי, חזו בני חביבי
שהם משתכחים בצרותא דלהון
ועוסקים ועוסקים בשמחה דלי.
על שיר זה הוא כותב (ביידיש): ”מהיכן נלקחו מילים מדהימות אלו - לא ידוע לי. חיפשתי וחקרתי ולא מצאתי. שמעתי את הזמר עוד במינסק, עיר מולדתי, ועוד בגם ב"בלומקעס קלויז", קלויז ישן שעברו עמוס בזכרונות של השאגת אריה ואחיינו ר' רפאל כהן, שמעתי שיר זה עוד ממתי שזוכר אני את עצמי, כששרים אותו בחיות והתלהבות"”.

למרות שהאמרה נראית על פי סגנונה כלקוחה מספר הזוהר, היא איננה נמצאת בזוהר ובשאר הספרים מסוגו. בשם הגאון מווילנה מובא שבשמחת בית השואבה אמר אמרה זו בסגנון שונה מעט, וכנראה זהו המקור שנשתייר לנו בדורות אלו. המקור הוא בספר באר אברהם לר' אברהם בן הגר"א (וילנא תרמ"ז) שם כתוב "ראו בנים חביבים שיש לי דשבקין צערא דידהו ועסקין בדידי, מיד מתמלא רחמין על ישראל" ובנוסח קצת אחר מובא במעשה רב (מעשה רב השלם עמ' רפ"ג): "אשריכם ישראל כשאתם עוסקין בשמחת בית השואבה כונס הקב"ה לכל פמליא דיליה ואומר ראו בנים החביבין שיש לי דשבקין צערא דידהו ועסקי בדידי".

בני עדות אשכנז נוהגים לזמר פסקה זו בשמחת תורה ובשבועות משום שהיא עוסקת בעניין שמחת התורה.

לחן מפורסם על המילים, הוא של רבי מאיר שפירא מלובלין.

[פארשידענע פארשידענס]

נישט עסן די עק פונעם חלה