רבנים בני דורנו וואס גייען מיט תכלת (מורק"ס)

[גלאזער]

ס'איז נישט שלעכט.. די צווייטע איז בערך די זעלבע ווי די ערשטע, ס'איז פשוט נישט שייך צו טרעפן אזאנס ביז ביאת המשיח.

צו קענען בכלל אנהייבן צו רעדן אין ענין פון תכלת, דארף מען לענ"ד זיין א גאון נפלא בקי בכל הש"ס בבלי וירושלמי וכל הראשונים רמב"ם וכל הד' חלקי שו"ע, א שכל הישר און מדמה מילתא למילתא, און מאכן א סדר פון אלע פארשידענע שיטות און סתירות.. א בעל הוראה וירא שמים מיט סייעתא דשמי' וואס קען זוכה זיין לאסוקי שמעתתא, נישט א ת"ח וואס קען לערנען אבער וכו' וואס דאן איז ער כקל שבציבור, מ'דארף זיין א סייענטיסט און א כעמיסט וואס האט ארויס די גאנצע ענין און היסטאריע און וויסנשאפט פון דיי און קאלאר, די כעמיע פון קאכן מיט סממנים און ארויסנעמען צבעונים פון בעלי חי, דארף זיין א זאאלאגיסט וואס קען און פארשטייט און האט ארויס די אלע טויזנטער מיני בעלי חיים ושרצים ודגים ותולעות וחלזוני הים והיבשה. און פארשטייט זיך אז ס'איז נישטא אזאנס. און דאס איז נאר אריינצורעדן אין די זאך, אז נישט איז עס סתם ליצנות צו טובל'ן אין די נושא עד כדי החלטות.
נישט אז ווען איינער קען דאס אלעס איז עס שוין מחייב.

[נא_שכל]

רבינו גלאזער, האם ניתנה תורה למלאכי שרת?

כדבריך למה לא השאירו משה מצות 'תכלת בציצית' אצל המלאכים?

[אלד וויליאמסבורג]

רבינו גלאזער, האם ניתנה תורה למלאכי שרת?

כדבריך למה לא השאירו משה מצות 'תכלת בציצית' אצל המלאכים?

אפשר קענט איר בעסער מסביר זיין וואס עס שטערט אייך מיט רב גלאזער'ס ווערטער, בזמן וואס מען האט געוויסט וואס איז די חלזון האט מען געוויסט, היינט וואס מען ווייסט נישט וואס די חלזון איז, און צו מחדש זיין וואס מען ווייסט נישט דארף מען זיין א גאון וחכם דאס צו קענען צוריקשטעלן.

(דאס איז שטייצעך אויסער די ספרי וואס זאגט באמת אז די תכלת איז נגנז פאר די צדיקים לעתיד לבוא, און אויסער אלע מפרשים (אלשיך, פרי עץ חיים, חתם סופר, אור החיים) וואס זאגן אז עס שטייט לדורותם ביי ציצית נאר אויף די חוטי לבן נישט אויף די חוטי תכלת, ווייל תכלת וועט נישט זיין לדורות. סא בעצם נתנה תורת תכלת בזמן הזה פאר די מלאכים.)

[גלאזער]

כדברי הרב אלד איני מבין מה ששאל הרב נא שכל. משה קבל תורה מסיני ומסרה ליהושע דור אחר דור עד שנשכח בעוה"ר

[נחום וואהלינער]

יעצט ערשינען א DVD פון די גאנצע וויכוח וועלכע איז פארגעקומען דעם פארגאנגענעם זונטאג

[נא_שכל]

רבינו גלאזער, האם ניתנה תורה למלאכי שרת?

כדבריך למה לא השאירו משה מצות 'תכלת בציצית' אצל המלאכים?

אפשר קענט איר בעסער מסביר זיין וואס עס שטערט אייך מיט רב גלאזער'ס ווערטער, בזמן וואס מען האט געוויסט וואס איז די חלזון האט מען געוויסט, היינט וואס מען ווייסט נישט וואס די חלזון איז, און צו מחדש זיין וואס מען ווייסט נישט דארף מען זיין א גאון וחכם דאס צו קענען צוריקשטעלן.

ס'באדערט מיך, ווייל לויט אים, איז די ציווי פון עשיית תכלת לכתחלה נישט קיין מצוה וואס איז געגעבן לדורות, נאר ווילאנג ס'וועט אנהאלטן די ידיעת מציאות החלזון פון משה רבינו, אבער איינמאל ס'ווערט פארגעסען פאר א תקופה, גייט עס מער נישט אן, ווייל כמעט קיינער פון די גאוני הדורות האט נישט געהאט די אלע תנאים וואס ער שטעלט פאר אז מ'זאל קענען פסקנ'ן וואס תכלת איז, און אפילו די סנהדרין האבן לכאורה אויך נישט געהאט די אלע תנאים, די תורה האט דאך אבער באפוילן לייגן תכלת. איך וואלט ענדערש געזאגט אז אין לדיין אלא מה שעיניו רואות, ס'דא א מצוה פון תכלת, און יעדע דור דארף מען טון לויט וויאזוי ס'זעט אויס און וויאזוי די רבני הדור האלטן לפי רוחב דעתם דאז אז דאס איז תכלת.

סתם שטיקל דוגמא מענין לענין אויף ריווערס, איר האלט אז מ'זאל היינט טרעפן די תפילין וואס די ראשונים האבן געטראגן, וואלט איין דיין מכשיר געווען צו גיין דערמיט? מיט די טעכניק און די חומרא'ס היינטיגע צייטן פון די תפילין, למשל די פונקליכע ריבוע אא"וו זעט אויס יענע תפילין ווי פסולים. נו זענען זיי טאקע געגאנגן מיט פסולע תפילין? ניין, דעמאלטס איז דאס געווען די מציאות וואס מ'האט געקענט אהערשטעלן, איז דאס 'תפילין' וואס די תורה פארלאנגט, היינט קען מען בעסער, איז בעסער. די זעלבע פארקערט, דאן האט מען געוויסט וואס די תכלת איז, האבן זיי גענוצט תכלת לויט זייער פארשטאנד און טעכניק דעמאלטס, היינט דארפן מען אפשר גיין לויט וויפיל די פארשטאנד ערלויבט היינט.

(דאס איז שטייצעך אויסער די ספרי וואס זאגט באמת אז די תכלת איז נגנז פאר די צדיקים לעתיד לבוא, און אויסער אלע מפרשים (אלשיך, פרי עץ חיים, חתם סופר, אור החיים) וואס זאגן אז עס שטייט לדורותם ביי ציצית נאר אויף די חוטי לבן נישט אויף די חוטי תכלת, ווייל תכלת וועט נישט זיין לדורות. סא בעצם נתנה תורת תכלת בזמן הזה פאר די מלאכים.)

לאמיר זען וואס שטייט אין די מפרשים:

על כנפי בגדיהם, והוא חוטי הלבן. וזה יהיה לדורותם כולל כל הדורות, כי הלבן לא יחסר לעולם. אך יש דבר שאינו לכל הדורות, וזהו ונתנו על ציצית הכנף פתיל תכלת. וזהו אינו לדורותם, כי לא בכל הדורות נמצא דם חלזון.

אין אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו", און מ'דארף אנקניפן חלק הלבן והתכלת אינו מעכב.

על כנפי בגדיהם לדורתם, רמז לנו כי מצות לבן של ציצית יהיה לדורותם לא יתבטל לעולם, ושוב אח"כ על הכנף פתיל תכלת זה אינו לדרותם כי בזה"ז ליכא חלזון ותכלת.

איינער פון די אלע מפרשים זאגט אז ס'גייט נישט זיין לדורתם, קיינמאל נישט?

אפילו די לשון החת"ס וואס איז די מערסטע משמע כדבריך, זאגט ער נאר א מציאות 'כי בזה"ז ליכא חלזון ותכלת' ממילא איז עס נישט לדורתם, ווייל ס'דא צייטן וואס ס'איז דא א התבטלות פון די חלק המצוה, משא"כ מצות לבן לא יתבטל לעולם. אבער פון דארט ביז זאגן אז זיי שרייבן אז 'תכלת וועט נישט זיין לדורות' איז א שטיקל חילוק.

[זבחי צדק]

אין מדרש רבה שטייט מפורש אז דער תכלת אין נגנז, עי' מדרש רבה פ' שלח בפרשת ציצית

דער צישטעל צו תפילין במח"כ, אינו דומה כלל וכלל, תכלת אויב סי'ז נישט פון דעם ריכטיגן חלזון, איז לויט די מתנגדי התכלת מעכב, און איך ווייס נישט פון וואנעט איר נעמט די הנחה אז די ראשונים האבן געהאט א שוואכערע רבוע אין די תפילין פון דאס וואס מיר האבן

[אלד וויליאמסבורג]

ס'באדערט מיך, ווייל לויט אים, איז די ציווי פון עשיית תכלת לכתחלה נישט קיין מצוה וואס איז געגעבן לדורות, נאר ווילאנג ס'וועט אנהאלטן די ידיעת מציאות החלזון פון משה רבינו

אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו"

[אלד וויליאמסבורג]

(דאס איז שטייצעך אויסער די ספרי וואס זאגט באמת אז די תכלת איז נגנז פאר די צדיקים לעתיד לבוא, און אויסער אלע מפרשים (אלשיך, פרי עץ חיים, חתם סופר, אור החיים) וואס זאגן אז עס שטייט לדורותם ביי ציצית נאר אויף די חוטי לבן נישט אויף די חוטי תכלת, ווייל תכלת וועט נישט זיין לדורות. סא בעצם נתנה תורת תכלת בזמן הזה פאר די מלאכים.)

לאמיר זען וואס שטייט אין די מפרשים:

על כנפי בגדיהם, והוא חוטי הלבן. וזה יהיה לדורותם כולל כל הדורות, כי הלבן לא יחסר לעולם. אך יש דבר שאינו לכל הדורות, וזהו ונתנו על ציצית הכנף פתיל תכלת. וזהו אינו לדורותם, כי לא בכל הדורות נמצא דם חלזון.

אין אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו", און מ'דארף אנקניפן חלק הלבן והתכלת אינו מעכב.

על כנפי בגדיהם לדורתם, רמז לנו כי מצות לבן של ציצית יהיה לדורותם לא יתבטל לעולם, ושוב אח"כ על הכנף פתיל תכלת זה אינו לדרותם כי בזה"ז ליכא חלזון ותכלת.

איינער פון די אלע מפרשים זאגט אז ס'גייט נישט זיין לדורתם, קיינמאל נישט?

אפילו די לשון החת"ס וואס איז די מערסטע משמע כדבריך, זאגט ער נאר א מציאות 'כי בזה"ז ליכא חלזון ותכלת' ממילא איז עס נישט לדורתם, ווייל ס'דא צייטן וואס ס'איז דא א התבטלות פון די חלק המצוה, משא"כ מצות לבן לא יתבטל לעולם. אבער פון דארט ביז זאגן אז זיי שרייבן אז 'תכלת וועט נישט זיין לדורות' איז א שטיקל חילוק.

דע לשון הספרי ווילסטו נישט מעתיק זיין!

[בלעטל]

איך וואונדער מיר מורא'דיג אויף נא שכל'ס ווערטער, מיט תפלין פון ראשונים ס'איז דברים שאסור לשומען.
די גאנצע מהלך המחשבה פון טון וואס מ' וויל איז עפעס וואס איך בין נישט משיג, בכלל איז עס קיין שום פארגלייך צו תפלין.

[הצעיר באלפי]

יעצט ערשינען א DVD פון די גאנצע וויכוח וועלכע איז פארגעקומען דעם פארגאנגענעם זונטאג

http://forum.otzar.org/viewtopic.php?f=52&t=34326

[נא_שכל]

ס'באדערט מיך, ווייל לויט אים, איז די ציווי פון עשיית תכלת לכתחלה נישט קיין מצוה וואס איז געגעבן לדורות, נאר ווילאנג ס'וועט אנהאלטן די ידיעת מציאות החלזון פון משה רבינו

אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו"

נאכאמאל מסביר זיין, דער רמב"ם און חינוך און אלע ספרי המצות זאגן אז די מצוה גייט און בכל מקום ובכל זמן, איי ס'שטייט 'לדורותם"? דאס זאגט אונז, אז לבן גייט אן אפילו באיזה זמן מהזמנים האט מען במציאות נישט קיין תכלת. אבער ס'איז נאך אלס דא ציווי מפי ה' בכל זמן אז מ'זאל לייגן תכלת, און מ'זאל טון מה שבידינו לעשות.

אבער לויט די שווערע תנאים וואס מ'האט דא אראפגעלייגט איז עס פון אנהייב אן געווען נגד המציאות, און מ'האט געקענט פארבן מיט די ריכטיגע תכלת נאר אויב מ'איז מגלה מן השמים אדער א מלאך צייגט אן קלאר וואס די חלזון איז דעמאלטס איז דא די מציאות צו מקיים זיין די מצוה.

און אזא יסוד איז נגד התורה, ווייל השי"ת האט מצוה געווען די תורה פאר מענטשען (נישט דווקא זאואלגיסטט און כעמיסטן...) און נישט פאר די מלאכים.

[נא_שכל]

איך וואונדער מיר מורא'דיג אויף נא שכל'ס ווערטער, מיט תפלין פון ראשונים ס'איז דברים שאסור לשומען.
די גאנצע מהלך המחשבה פון טון וואס מ' וויל איז עפעס וואס איך בין נישט משיג, בכלל איז עס קיין שום פארגלייך צו תפלין.

אפשר ביסטוך מסביר.

האסט שוין אמאל געזען די ריבוע פון אמאליגע תפילין? אדער תפילין פון עור בהמה דקה?

און ווי זאג איך אז מ'קען "טון וואס מ'וויל"?

[SPUSMN]

איינער אויף אוצר החכמה זאגט גוט

הבא לדון על חידוש מצוות התכלת בימינו ורואה את כל דברי הראשונים שנחלקים בכמעט בכל פרט הן הלכתי והן מציאותי, עליו להחליט

1 לחכות למשיח ולסנהדרין

2 להמשיך לחפש חלזון שהוא גם חומט גם דג גם תולעת וגם עם קונכיה, ושגם יהיה טהור עם סנפיר וקשקשת וגם שיהיה טמא. כמו כן שיהיה בים ושיהיה גם ביבשה, ושהצבע יהיה גם כחול גם ירוק וגם סגול. וכן הלאה.

און וואס איז מיט מדרשים חלוקים?

אז מען וויל קען מען מאכען א גאנץ ספר פון אלע סתירות אין ש"ס וואס גייט אריין אין גדר פון מדרשים חלוקים. וועט מען דען ווארטען מיט מקיים זיין כח התורה כולה צוליב די חלוקים?

כ'ווייס אז איך נעם עס שוין צום עקסטריעם; אבער דער אין אוצר החכמה (חכמה אין כאן), טוהט אויך.

[אלד וויליאמסבורג]

ס'באדערט מיך, ווייל לויט אים, איז די ציווי פון עשיית תכלת לכתחלה נישט קיין מצוה וואס איז געגעבן לדורות, נאר ווילאנג ס'וועט אנהאלטן די ידיעת מציאות החלזון פון משה רבינו

אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו"

נאכאמאל מסביר זיין, דער רמב"ם און חינוך און אלע ספרי המצות זאגן אז די מצוה גייט און בכל מקום ובכל זמן, איי ס'שטייט 'לדורותם"? דאס זאגט אונז, אז לבן גייט אן אפילו באיזה זמן מהזמנים האט מען במציאות נישט קיין תכלת. אבער ס'איז נאך אלס דא ציווי מפי ה' בכל זמן אז מ'זאל לייגן תכלת, און מ'זאל טון מה שבידינו לעשות.

אבער לויט די שווערע תנאים וואס מ'האט דא אראפגעלייגט איז עס פון אנהייב אן געווען נגד המציאות, און מ'האט געקענט פארבן מיט די ריכטיגע תכלת נאר אויב מ'איז מגלה מן השמים אדער א מלאך צייגט אן קלאר וואס די חלזון איז דעמאלטס איז דא די מציאות צו מקיים זיין די מצוה.

און אזא יסוד איז נגד התורה, ווייל השי"ת האט מצוה געווען די תורה פאר מענטשען (נישט דווקא זאואלגיסטט און כעמיסטן...) און נישט פאר די מלאכים.

זאגסטו אז דער אור החיים הקדוש איז נגד התורה.

[SPUSMN]

ס'האט דענמאלט אנטשטאנען אין שנת תרח"ם א גרויסע מחלוקה צווישען בעלז און ראדזין, כאשר שמעתי מדור הישן. מען האט געדארפט הרה"ק רבי יהושע מבעלז ארויס ראטעווען פון איינע פון די שטעט (אין די בעלזא גלילות) ווי די ראדזינער חסידים האבען געהאט א גרויסען כח.

אין מזרח גאליציע (ווי בעלז איז געווען די גרעסטע חסידות) איז אויך געווען א סאך ראדזינער חסידים און ברעסלאווער חסידים.

אין מזרח גאליציע האבן קיין ברסלבע חסידים נישט געוואוינט

ווי ווי נעמסטו דאס? אזא סטעיטמענט שטייט אויף הינערנע פיס, ווייל מען קען נישט פראווען א נעגעטיוו. מען דארף פאר דעם אמת'דיג ארויס האבען דער סאשעל ברעיקדאון פון מזרח אייראפע.

מיין שווער זז"ג (א פוילישער פון די בעלזער גלילות) האט מיר געזאגט אז זיין טאטע איז געפארען אויף דער באן פון ליזענסק קיין פשעווארסק מיט ברעסלאווער חסידים וואס האבען געטאנצט די גאנצע וועג; און אויך מיר דערציילט אז אין זיין שטאט האבען געוואינט ברעסלאבער חסידים ווי אויך ראדזינער חסידים.

דא האביך עס שוין געשריבען
viewtopic.php?p=1299071#p1299071
viewtopic.php?p=1299766#p1299766

פראווען א נעגעטיוו ?? וואטס ראנג ווי יו.
קודם רעדסטו פון תרח"ם, וואס דאן האבן בכלל אין פולין נישט געווען קיין ברסלב.
יעצט רעדסטו פון דיין שווערס טאטע שוין ממש פאר די קריג, אבער דעמאלט האבן אויך נישט געוואוינט דארט קיין ברסלבע.
מ'דארף נישט קענען סאושעל ברעיקדאון פון מזרח אייראפע, [נישט אז איך קען נישט] מ'דארף קענען אביסל א' ב' אין ברסלב..

ברסלב ביז אביסל פאר די ערשטע קריג איז געווען א ריין רוסיש חסידות, ווי אנדערע דארט וואס איז נישט אריבער דעם גרעניץ מלכות הקירה.
דערנאך איז געווען א ר' יצחק ברייטער און א ר' אהרן ליב ציגעלמאן וואס האבן געמאכט גרויסע מהפכות אין פולין גופא, היינו קאנגרעס פולין, ווארשא לובלין ואגפי', אין עסטרייכישען גאליציע איז נישט געווען קיין ברסלבע חסידים.
געפארן צו צדיקים זענען זיי יא, און אויף באנען זענען זיי אויך געפארן..

דער מעשה פונעם נסיעה פון ליזענסק איז געווען אין תרפ"ד.

אין תרח"ם איז אין די בעלזע גלילות פון מזרח גאליציע (ווי לעמבערג איז געווען די הויפטשטאט), און אויך לובלין, פוילען; ווי לובלין איז געווען די הויפטשטאט (און פון יענע גלילות קומט מיין שווער), זענט איר גערעכט אז דענמאלט איז נאך (כמעט) קיין ברעסלאווער חסידים נישט געווען; אוןן זענען געקומען (געווארען) שפעטער.

צו קאמפליעטען דער פול סורקעל איז דער הופטשטאט פון מערב גאליציע געווען קראקא, און דארט איז באבוב געווען דער גרויסע חסידות.
--
ידידי, כ'האב הנאה אז כ'האב אייך געטשעלענדזד ווייל אזוי ארום ביניך געוואויר געווארען אייער קענטענישען און וואספארע אוצר מיר האבען דא. וויאזוי זאגט דער וועלט, בעסער מיט א חכם צו פארלירען ווי איידער מיט א נאר צו געווינען.

[SPUSMN]

רב גנוט זאגט אויך גאנץ גוט..

לכאורה, אלו שצובעים את הציציות שלהם באחת מהשערות של צבעי התכלת טוענים נכון. הם אומרים שתכלת היא מצווה מן התורה, חלק בלתי נפרד ממצוות ציצית. אם כן, מה אכפת לנו לנסות? אם לא יועיל- לא יזיק, ואולי זה גם "ספק דאורייתא לחומרא"? מה, בעצם, אכפת לנו לשים חוטי תכלת בציציות שלנו?

יש כאן שלוש תשובות יסודיות מאד, חשובות וברורות, וטובות הן להבהרת ההשקפה התורתית שלנו בהרבה עניינים:

אי אפשר לקבוע את ההלכה לפי דמיון מציאותי, כזה האומר שאם חז"ל נתנו 10 סימנים לתכלת ולחילזון, אז אם מצאנו 10 סימנים דומים בחילזון לפלוני או אלמוני, אזי הבה ונשתמש בו. כל דבר שאין לנו מסורת ברורה עליו, דור אחרי דור, במשך שנים, לא נוכל לקבוע עליו שזהו החילזון עליו דיברה התורה, כי קודם כל, נוכל להתבלבל ולבלבל, להמציא ולטעות, מאד לטעות.

נדמיין לעצמנו מדינה מסוימת בעולם, שאנשיה למדו את הפסוקים ואת הגמרות על צורתו של האתרוג. הם לא יודעים מהו אתרוג, אך הם יודעים שהוא "פרי הדר", טעם עצו ופריו שווה, הוא גדל באילן 2-3 שנים וכשחונטים את פירותיו אזי פירותיו הגדולים של שנה שעברה עדיין קיימים על העץ. כל הסימנים הללו הם סימני האתרוג, כמובא בגמרא, וכעת, תנסו להחליט על פי הסימנים האלו מהו אתרוג. אם לא תהיה לכם מסורת מאבא וסבא מהו אתרוג, אין סיבה שלא תיקחו לימון או תפוז במקום אתרוג... יש להם, ולעוד כמה מפירות ההדר, את אותם סימפטומים שהגמרא הצביעה עליהם, כמי שמאפיינים אתרוג. אז אם היינו סומכים רק על סימני חז"ל ולא על המסורת, היינו מגיעים ליום טוב ראשון של סוכות עם תפוז או קלמנטינה, במקום עם אתרוג...
(מתוך מאמר שהתפרסם לפני מספר שנים)

כ'מיין אז דער משל פון א לימאן און א אתרוג אלץ א צושטעל צו דער מיורעקס אדער עפעס ענליך (וואס זאל האבען געווען דער ריכטיגע תכלת) איז זייער שוואך.

[נא_שכל]

זאגסטו אז דער אור החיים הקדוש איז נגד התורה.

צום צענטן (צו דריטן...) מאל, ער זאגט אז ס'גייט קיינמאל נישט זיין???? אדער אז אפילו בזמן מן הזמנים וואס ס'גייט נישט זאלן מען אויך גיין מיט די חלק הלבן???

ער האט אראפגעלייגט די שווערע תנאים פון הרב גלאזער כדי צו גיין מיט תכלת???

ביטע זייט נישט מוסיף אויף מיינט ווערטער.

[נא_שכל]

דע לשון הספרי ווילסטו נישט מעתיק זיין!

דבר אחר כי שפע ימים יינקו, זה ימה של חיפה שגנוז לצדיקים לעתיד לבוא מנין אתה אומר שאין ספינה אובדת בים הגדול וצרור של כסף ושל זהב ואבנים טובות ומרגליות וכלי זכוכית וכל כלי חמדה שאין הים הגדול מקיאה לימה של חיפה שגנוז לצדיקים לעתיד לבוא תלמוד לומר כי שפע ימים ינקו: אמר רבי יוסי פעם אחת הייתי מהלך מכזיב לצור ומצאתי זקן אחד אמרתי לו פרנסתך במה אמר לי מחלזון אמרתי לו וכי מצוי הוא אמר לי השמים שיש מקום בים שמוטל בהרים וסממיות מקיפות אותו ואין לך אדם שהולך לשם שאין סממיות מכישות אותו ומת ונימק במקומו אמרתי ניכר הוא שגנוז לצדיקים לעתיד לבא וספוני טמוני חול, ספוני זו חלזון טמוני זו טרית חול זה זכוכית, לפי ששבטו של זבולון מתרעם לפני המקום ואומר לפניו רבונו של עולם לאחיי נתת ארצות ולי נתת ימים לאחיי נתת שדות וכרמים ולי נתת חלזון אמר לו לסוף שאני מצריכם לידך על ידי חלזון זה אמר לפניו רבונו של עולם מי מודיעני אמר לו סימן יהא בידך שכל מי שגונבך לא יהא בפרגמטיא שלו כלום סליק פיסקא

יעצט פרעגן דאך אלע ס'איז דאך במציאות יא געווען תכלת נאך די מעשה, בזמן התנאים שאחריו און בתחלת ימי האמוראים? נאר שערי תירוצים לא ננעלו, מ'דארף מיישב זיין דעם ספרי, און ס'דא דערויף יישובים (עי' בספרי דבי רב שם להגאון ר"ד פארדו). און די אלע יישובים קען מען אויך נוצן בזמן מן הזמנים וואס די חכמי הדור האלטן אז מ'האט שוין צוריק געטראפען דעם חלזון.

[הצעיר באלפי]

זאגסטו אז דער אור החיים הקדוש איז נגד התורה.[/quote]


כבוד הרב אלד וויליאמסבורג שליט"א
ביטע לייגטס נישט צו צי דער אור החיים הקדוש זאכען וואס ער זאגט נישט !!
דאס איז קלאר אז די מצוה תכלת איז נוהג בזמן הזה !
די שאלה איז נאר צו אינז האבען עס צו נישט !!
סך הכל די אוהחה"ק און אלע אנדערע וואס זאגען דעם פשט און פסוק, זענען אינז מגלה אז דער מציאות אז תכלת וועט נשתכח ווערען, אין עז גייט זיין היפש אסאך יארען און דורות וואס כלל ישראל וועט נישט גיין מיט תכלת, אט די מציאות איז מרומז אין די תורה ! און דאס איז אמת ויציב !
אבער שטייט נישט אין ערגעץ אין זייערע ווערטער אז מען קען נישט צוריק טרעפען די תכלת ! און אויך שטייט נישט אין זייערע ווערטער אז אויב מען טרעפט עס זאל מען נישט גיין דערמיט !

[SPUSMN]

ס'איז נישט שלעכט.. די צווייטע איז בערך די זעלבע ווי די ערשטע, ס'איז פשוט נישט שייך צו טרעפן אזאנס ביז ביאת המשיח.

צו קענען בכלל אנהייבן צו רעדן אין ענין פון תכלת, דארף מען לענ"ד זיין א גאון נפלא בקי בכל הש"ס בבלי וירושלמי וכל הראשונים רמב"ם וכל הד' חלקי שו"ע, א שכל הישר און מדמה מילתא למילתא, און מאכן א סדר פון אלע פארשידענע שיטות און סתירות.. א בעל הוראה וירא שמים מיט סייעתא דשמי' וואס קען זוכה זיין לאסוקי שמעתתא, נישט א ת"ח וואס קען לערנען אבער וכו' וואס דאן איז ער כקל שבציבור, מ'דארף זיין א סייענטיסט און א כעמיסט וואס האט ארויס די גאנצע ענין און היסטאריע און וויסנשאפט פון דיי און קאלאר, די כעמיע פון קאכן מיט סממנים און ארויסנעמען צבעונים פון בעלי חי, דארף זיין א זאאלאגיסט וואס קען און פארשטייט און האט ארויס די אלע טויזנטער מיני בעלי חיים ושרצים ודגים ותולעות וחלזוני הים והיבשה. און פארשטייט זיך אז ס'איז נישטא אזאנס. און דאס איז נאר אריינצורעדן אין די זאך, אז נישט איז עס סתם ליצנות צו טובל'ן אין די נושא עד כדי החלטות.
נישט אז ווען איינער קען דאס אלעס איז עס שוין מחייב.

ריכטיג; ליציור אז הגאון רבי פישל הערשקוויץ זצ"ל (וואס פיט דער תורהדיגען חלק פון אייער קרייטעריע וואס אלץ ער דארף קענען, זאל האבען זיך אוועק געזעצט מיט איינער וואס פיט דער צווייטער חלק (דער וויסענשאפטליכער חלק) און יענער זאל אויך זיין א בר אוריין וירא שמים; און רבי פישל נאכען עס א דורך טוהן אזוי ווי איר האט געשריבען וואלט ארויס געקומען מיט א סטעיטמענט אז כי הוא זה, מען האט עס זיכער, און עס אנגעטוהן בריש גלי אויפען טלית גדול וטלית קטן; וואלט נאך אלץ א סאך מענטשען זיך נישט געטוישט, ווייל חוץ פון הלכה קוקען מענטשען אויך אויף א אנדערע הלכה, וואס איז מי ומי ההולכים.

דאס אידישע פאלק איז א עם קשי עורף און גוט אזוי. ווען מען העט זיך געלאזט, וואלט שוין לאנג נישט איבערגעבליבען קיין שריד ופליט פון כלל ישראל.

דאס התנגדות (צו איז געווען צו חסידות, צו יעצט צום תכלת, וכו' וכו' הרבה משלים) איז א געזונטע זאך.

[SPUSMN]

רבינו גלאזער, האם ניתנה תורה למלאכי שרת?

כדבריך למה לא השאירו משה מצות 'תכלת בציצית' אצל המלאכים?

ריכטיג, און ספעציעל אז תכלת איז קיינמאל נישט "בטל" געווארען (ווי א סאך מאכען א טעות), נאר "פארגעסען" געווארען (א גרויסען חילוק) פאר א פאר הונדרעט יאר.

[אלד וויליאמסבורג]

@ הצעיר באלפי און @נא שכל

די אור החיים זאגט נישט אז עס וועט זיין צייטן וואס וועט נישט זיין תכלת, ער זאגט אז די תורה האט געשריבן לדורותם צו לערנען אז בזמן שאין תכלת "אין חיוב בו".

יא אז די מצוה תכלת וועט נישט אנגיין בזמן שאין תכלת.

[גלאזער]

ס'באדערט מיך, ווייל לויט אים, איז די ציווי פון עשיית תכלת לכתחלה נישט קיין מצוה וואס איז געגעבן לדורות, נאר ווילאנג ס'וועט אנהאלטן די ידיעת מציאות החלזון פון משה רבינו

אוהחה"ק שטייט נישט אז ס'וועט נישט זיין לדורות, נאר די פסוק קומט אונז זאגן אז: "אבל תכלת כשאין בנמצא אין חיוב בו"

נאכאמאל מסביר זיין, דער רמב"ם און חינוך און אלע ספרי המצות זאגן אז די מצוה גייט און בכל מקום ובכל זמן, איי ס'שטייט 'לדורותם"? דאס זאגט אונז, אז לבן גייט אן אפילו באיזה זמן מהזמנים האט מען במציאות נישט קיין תכלת. אבער ס'איז נאך אלס דא ציווי מפי ה' בכל זמן אז מ'זאל לייגן תכלת, און מ'זאל טון מה שבידינו לעשות.

אבער לויט די שווערע תנאים וואס מ'האט דא אראפגעלייגט איז עס פון אנהייב אן געווען נגד המציאות, און מ'האט געקענט פארבן מיט די ריכטיגע תכלת נאר אויב מ'איז מגלה מן השמים אדער א מלאך צייגט אן קלאר וואס די חלזון איז דעמאלטס איז דא די מציאות צו מקיים זיין די מצוה.

און אזא יסוד איז נגד התורה, ווייל השי"ת האט מצוה געווען די תורה פאר מענטשען (נישט דווקא זאואלגיסטט און כעמיסטן...) און נישט פאר די מלאכים.

דער רמב"ם שרייבט לפי שאינה מצויה בכל מקום ולא בכל זמן

[זבחי צדק]

איך וואונדער מיר מורא'דיג אויף נא שכל'ס ווערטער, מיט תפלין פון ראשונים ס'איז דברים שאסור לשומען.
די גאנצע מהלך המחשבה פון טון וואס מ' וויל איז עפעס וואס איך בין נישט משיג, בכלל איז עס קיין שום פארגלייך צו תפלין.

אפשר ביסטוך מסביר.

האסט שוין אמאל געזען די ריבוע פון אמאליגע תפילין? אדער תפילין פון עור בהמה דקה?

און ווי זאג איך אז מ'קען "טון וואס מ'וויל"?

דו האסט שוין דען יא געזען אמאל תפילין פון טויזנט יאר אלט [מזמן הראשונים] און זאלסט היינט קענען זעהן די רבוע, אז דו זאלסט שרייבן מיט אזא זיכערקייט אז זייער רבוע איז געווען שוואכער פון אונזערס?