סאדאם חוסעין האט געשריבן:איך בין יעצט אריינגעפאלן די ערשטע מאל און די אשכול עס קוקט אויס זייער אינטערסאנט, אבער איך וויל קודם דערמאנען א קליין ווארט פון ר' מרדכי דוד קאהן ע"ה, אז עס איז געווען מרגלא בפימיה, אז מענטשען מיינען אז דאווענען מיינט אינזינען האבן פירש המילות זאגט ער אז דעס איז טייטש א למדן, דאווענען מיינט וויסן צו וועם מען רעדט, עס איז וויכטיג צו לערנען פירש המילות ווייל עס העלפט צו צו דאווענען צום מלך,אבער ח"ו לומדותן אויף פירש המילות בשעתן דאווענען, וועגן דעם האלט איך אז איי וועלט איז די בעסטע פלאץ צו אויסשמיעסן פירש המילות ווייל עס איז נישט ביים דאווענען
איר האט דאס געהערט מפיו?
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
סאדאם חוסעין האט געשריבן:איך בין יעצט אריינגעפאלן די ערשטע מאל און די אשכול עס קוקט אויס זייער אינטערסאנט, אבער איך וויל קודם דערמאנען א קליין ווארט פון ר' מרדכי דוד קאהן ע"ה, אז עס איז געווען מרגלא בפימיה, אז מענטשען מיינען אז דאווענען מיינט אינזינען האבן פירש המילות זאגט ער אז דעס איז טייטש א למדן, דאווענען מיינט וויסן צו וועם מען רעדט, עס איז וויכטיג צו לערנען פירש המילות ווייל עס העלפט צו צו דאווענען צום מלך,אבער ח"ו לומדותן אויף פירש המילות בשעתן דאווענען, וועגן דעם האלט איך אז איי וועלט איז די בעסטע פלאץ צו אויסשמיעסן פירש המילות ווייל עס איז נישט ביים דאווענען
איר האט דאס געהערט מפיו?
למאי נפקא מינה? אויף דעם גייט די ווארט קבל את האמת "ממי" שאמרו
סאדאם חוסעין האט געשריבן:לאמיר נישט רעדן ווער עס האט עס געזאגט לאמיר גיין צו די נקודה, דו האלסט נישט אז דו תכלית פון דאווענען איז צו טועם זיין פונעם קרבת אלוקים לי טוב?
צו בעסער צוקומען צום תכלית שאדט נישט אז מ'ווייסט וואס מ'רעדט און וואס מ'בעט, אז מ'האט אינזין איז די קירבה שענער און שטערקער, סתם זאגן ברענגט א שוואכע טעימה.
סאדאם חוסעין האט געשריבן:לאמיר נישט רעדן ווער עס האט עס געזאגט לאמיר גיין צו די נקודה, דו האלסט נישט אז דו תכלית פון דאווענען איז צו טועם זיין פונעם קרבת אלוקים לי טוב?
צו בעסער צוקומען צום תכלית שאדט נישט אז מ'ווייסט וואס מ'רעדט און וואס מ'בעט, אז מ'האט אינזין איז די קירבה שענער און שטערקער, סתם זאגן ברענגט א שוואכע טעימה.
1) אל תבטחו בנדיבים וגו' תצא רוחו ישוב לאדמתו ביום ההוא אבדו עשתנתיו וגו'
רוב מפרשים טייטשן אז דאס גייט ארויף אויפן נדיב, דהיינו דער נדיב איז דאך א בן אדם און נישט קיין בעל תשועה ווייל ער גייט דאך שטארבן איין טאג.
דעם שבת האב איך געטראכט אולי גייט דאס ארויף אויפן בוטח בנדיב, דהיינו אויב דער בוטח לייגט זיין בטחון אויף א בן אדם איז דאס אומריכטיג און וועט נישט נתמלא ווערן, ווייל תצא רוחו ישוב לאדמתו, דער בוטח וועט דאך איין טאג שטארבן און דארט איז שוין נישט שייך צו האבן בטחון בנדיבים ממילא אבדו עשתנתיו אלע זיינע מחשבות איבערן נדיב וועלן צערינען. משא"כ אויב איז שברו על ה' אלקיו, דאן ווען דער בוטח וועט שטארבן וועט ער דארט געפונען דעם נבטח אליין אויף וועם ער האט זיך כסדר בוטח געווען, און אדרבה זיינע תשוקות וועלן דאן נתמלא ווערן במילואם ווייל דער באשעפער איז מקיים אמונתו, ושומר אמת לעולם.
2) ברוכים אתם לה' עשה שמים וארץ.
געטראכט דעם יו"ט סוכות. אז רש"י זאגט אין פ' דברים אויפן פסוק יוסף עליכם ככם אלף פעמים ויברך אתכם כאשר דיבר לכם, אז די אידן האבן געהט טענות צו משה 'קצבה אתה נותן לנו' דער אייבערשטער זאגט אשר לא יספר מרוב און דו זאגסט נאר ביז אלף פעמים? האט משה געענטפערט גערעכט דאס איז מיין אייגענע ברכה אבער דער אייבערשטער זאל טאקע בענטשן כאשר דיבר לכם בלי גבול ומספר.
אולי דאס זאגט דוד המלך, ברוכים אתם לה' דהיינו די ברכה זאל זיין פון השי"ת בלי קצבה, עשה שמים וארץ דהיינו לרמוז ושמתי זרעך ככוכבי השמים וכעפר הארץ אשר לא ימנה ולא יספר מרוב.
שאינו, פשוט פשט איז תצא רוחו מוסב על הנדיב, ממילא אבדו עשתנתיו של הבוטח בו. איך האב געלערנט פשט דתצא רוחו מוסב על הבוטח בנדיב, ואבדו עשתנתיו של עצמו, משא"כ הבוטח בה' אלקיו נתמלא עשתנתיו כשתצא רוחו ששם מוצא את מה שבטח בו כל ימי חייו.
גערעכט אז עס זענען דא געזונטע מענטשען און פון דעסטוועגען דאך שרייבען זיי אריין אין א קוויטעל די ראשי תיבות רפה"נ ורפה"ג; ווייל זעהט אויס אז יעדער דארף א רפואה אפילו ער מיינט ער איז געזונט.
בפשטות איז די כוונה אויף התרת הספיקות וכמאמר עממי אין שמחה כהתרת הספק.
אין אישי האט איינער צוגעצייכענט מספר שלמי חגיגה אנהייב טור א' שכתב שם:
נס שמענו שאירע לימים ראשונים בתוכני ירושלים עיהק תוב״ב בימי רבינו קלונימוס הקבור שם ז"ל שהישמעאלי' הרגו נער אחד ישמעאל ובלילה השליכוהו בחצר ב"הכ והיו רוצים לעשות כליה בשונאי ישראל ורבינו קלונימוס עשה מה שעשה והתפלל לה' והנער ההרוג פתח פיו ואמר כל המעשה ומי הרגו ומי השליכו ושמעו כל הגוים והמושלים וניצולו ישרא', וכך קןרין לו רבינו קלונימוש בעל הנס * וז״ש המשיח אלמים והמפענח נעלמים ישלח דברו לאלה כמו ילד קט מאד או הרוג לפענח "נאלמים" לגלות מסתורין להציל ישראל
הגם ער פארטייטש צום סוף לפענח "נאלמים" באל"ף כלשון נופל על לשון.