סאדאם חוסעין האט געשריבן:די תניא וואס פסקענט קלאר אזוי ווי די רמב"ן און רשב"א דהיינו די שיטות תרומת הדשן, זאגט אז אויב איינער האט מקבל שבת געווען נאכן פל"ג פונעם לבוש זאל נישט טוען קיין מלאכה, נישט ווייל ער איז חייש אויפן לבוש, נאר ער איז חייש אויפן גר"א דהיינו די גאונים, אז נאכט איז ביי די שקיעה, און די פל"ג איז על כרחך א שעה ורביע לפני השקיעה,
אבער קען זיין אז דעס איז נאר אלס ספיקה דאורייתא, [הגם קען זיין אז תוס' שבת לאו דאורייתא, און ע"פ המחבר קען מען נאר מקבל שבת זיין פון די שקיעה,]
זאגט אבער די תניא אז לכתחילה טאר מען עס נישט טוען און אויב איינער האט געצינדען לעכט [אן קיין קבלה, א נושא פאר זיך] אדער איינער האט געדאווענט מערב פאר די צווייטע שקיעה איז עס גארנישט ווערט און ער דארף איבערדאווענען מערב,
סא די שאלה איז ווי אזוי מ' פסקענט לגבי מנחה, אלס תרתי דתסרי, ווייל א גאנצע וואך זענען מיר [חסידים] נישט חייש אויפן גאונים נאר ביי דאורייתאס אזוי ווי סוף זמן קר"ש, און מען דאווענט רואיג מנחה נאכן גאונים, [די בעש"ט האט דאך געדאווענט דוקא עם דמדימי חמה, איך ווייס נישט דעם מקור כמדימי לי אז א תולדות, אבער גיי ווייס אפשר גייט מען מארגען סטאפן צו זאגן הודו פרייטאג צונאכטס ביז מען גייט טרעפן דעם מקור - א מאור ענים פרשת בשלח , קען זיין אז שבת מעג מען אויך זיך פארלאזן אויפן תרומות הדשן'ס פל"ג, אדער ניין אויפן גר"א איז מען נישט חייש אבער יא אויפן לבוש, סא דארף מען מחמיר זיין אויפן ערשטען פל"ג, לכאורה איז עס וועלכע סוף זמן תפילה מען האלט די ערשטע אדער די צווייטע
און תולדות פרשת בהעלותך (ד"ה ובזה מבואר קו' התוס') שטיטיט אז מען טאר נישט דאווענענן מנחה נאך די שקיעה (אין אויב מען איז מעיין אין די תוס' וואס דעת תולדות פארריפט זיך, זעהט מען אז ער מיינט שקיעה ראשונה !!!) ווייל דעמאלטס ווערט ספק יום וספק לילה (דהיינו דס"ל כהגאונים) אין עס איז נישט דא קיין קלארע מחשבה דעמאלטס, צוליב דעם זאגט ער אז מען דארף דאווענען נאר ווען עס איז וודאי יום !!!
דאס דאווענען שפעט מנחה, לויט די מקורות זעהט אויס אז עס איז א פוילישע און א אונגערישע זאך, נישט קיין חסידישע זאך ! (דאס גייט אויכעט בנוגע אינדעפריה דעווענען שפעט, וואס כידוע דער אשל אברהם ועוד מביאים אז דער בעשטה"ק האט געדאווענט יעדער טאג וותיקין, און י"א אפילו פריער אויכעט, אזוי ווערט געברענגט אין אמרי פנחס להרה"ק מקאריץ, שער סדר היום)
דהיינו חסידים במקורם (דור ראשון ושני) זענען נישט געווען אין פוילען אדער אונגערין נאר און אוקריינא, רוסלנד, רומניה, וכו',