מיללער האט געשריבן:הערה ג) ביים צווייטן ביהמ"ק משנתרבו המינות רח"ל האבן די חכמים חושש געווען אז דער כה"ג איז פארכאפט מיט די סעקטע וועלכע האבן זיך גערופען 'צדוקים' אנגעבליך האבן זיי נאר געהאלטן פון תורה שבכתב און נישט פון די דרשת חז"ל און תושבע"פ, ממילא האבן זיי פאלש געלערנט דעם סדר הקרבת הקטורת לפני ולפנים וואס לויט זיי האט מען שוין דעם 'ענן הקטורת' געמאכט פונדרויסן און אזוי אריינגעטראגן אין קדשי-קדשים משא"כ לויט חז"ל'ס דרש האט מען דאס געטאן אינעווייניג.
כדי צו זיין זיכער אז דער כה"ג וועט נישט משנה זיין פון דרשת חז"ל המקובל איש מפי איש עד משרע"ה מסיני, האבן די זקני בי"ד משביע געווען עיוה"כ דעם כה"ג 'במי ששכן שמו בבית הזה, שלא ישנה דבר מכל מה שאמרנו' און אזוי ארום פארזיכערט אז ער וועט טאן כהלכה.
זייער אסאך אחרונים שטעלן זיך, אויב איז דער כה"ג געווען א צדוקי און געהאלטן אז דאס איז קעגן די הלכה, נו וואס האט אויפגעטאן די שבועה, דאס איז דאך נשבע לבטל המצוה?
דער חת"ס אין א תשובה צו ר' בונם גינס, ענטפערט צווישן אנדערע תירוצים, אז חז"ל האבן געוואוסט אז די צדוקים האלטן אויך נישט פונעם דרש אויף 'להרע או להטיב' מוציא צו זיין נשבע 'לבטל את המצוה' ממילא וועט ער נישט וועלן עובר זיין אויף די שבועה, ודו"ק ודפח"ח.
מעולם חקרתי לפי"ז איז מען יוצא טשאלינט אין א קראק פאט, ווייל מאן יימר אז די צדוקים האבן געלערנט אז קראק פאט איז פייער, ודו"ק