ווען סלעשט זיך אויס די לעקטער אין ביהמ"ד אין שב"ק, און די רב איז דאס מתיר אנצוצינדן מיט א גוי אלס צרכי רבים, איז דאס נאר א היתר פארן שמש, אבער איך יחיד דארף גיין דאווענן אין אן אנדערע שול ?, - אוודאי נישט - א ענין דצורכי רבים איז מותר פאר יעדן איינעם איצט אויב ביזטו מודה אז דער שמש מעג אלס צורכי רבים - דעס יאר געהערט פון צוויי מקוה אידן אז קאלעסבורגער רב שליט"א האט דאס מתיר געווען וועגן צורכי רבים - פארוואס זאל איך נישט טארן אוודאי ווער עס וויל מחמיר זיין הרי זה משובח - כדאי בית אלקינו וכו'
כפי שכתבתי באר היטב, איז נישט שייך זיך אראפצולערנען פון יענעם אין אזעלכע זאכן וואס האט צו טאן מיט די אייגענע אנינות הדעת. אויב קאפישער רב זצ"ל איז געווען אן איסטניס, בין איך אויך? דער שאפראנער רב זצ"ל האט זיך געזייפט יעדן טאג אין די 9 טעג (חוץ ת"ב), ווייל ער איז געווען א גרויסער איסטניס. מיינט דאס אז אלע שאפראנער חסידים ותלמידים זייפן זיך?
לגבי די חלק פון צרכי רבים, און די משל פון א לעקטער און שבת. איז דער ענטפער אזוי: אין שבת איז דא א איסור פון נהנה זיין פון חילול שבת. אויב אבער איז מותר מפני צרכי רבים אמירה לעכו"ם, איז אויטאמאטיש "אויס איסור" נהנה צו זיין דערפון. ווייל עס איז געבינדן, עס איז איין איסור וואס ברענגט די אנדערע. דא לגבי די הלכות אבילות, איז עס צוויי באזונדערע הלכות. עס איז דא א איסור פון וואשן, (דער איסור איז שייך אפילו אויב מען וואשט יעצט אויף אוועקצולייגן אויף נאך די 9 טעג). און עס איז דא א באזונדערע איסור פון נוצן פרישע זאכן, (דער איסור איז שייך אפילו אויב מען האט עס געוואשן בעפאר די 9 טעג). אויב ווערט איין איסור מותר לגבי איינעם, ווערט די צווייטע איסור נאכנישט מותר, עס איז צוויי באזונדערע איסורים. למשל, א איסטניס וועלכער מעג אנטאן נייע וועש, מעג נאך אלץ נישט וואשן (אויב ער האט גענוג), ווייל די צוויי איסורים זענען נישט געבינדן. דעריבער, אויב מעג דער מקוה איד וואשן האנטוכער לצורך רבים, איז דער פשט, אז וויבאלד צווישן א רבים מאכט זיך אסאך אידן וועלכע זענען אניני הדעת, זיי עקלען זיך פון אפווישן מיט זייערע "אייגענע" גענוצטע האנטוכער, מעגן זיי דעריבער נוצן ניי געוואשענע, און ער מעג עס וואשן פאר זיי. וואס טוט זיך אבער מיט אנדערע אידן, אזעלכע וואס עקלען זיך נישט איבערצונוצן "זייער אייגענע גענוצטע האנטוך"? איז פאר זיי אויך מותר צו נוצן א נייע האנטוך? פארוואס עפעס?
שואל כענין, סיריעסלי? אזוי לערנסטו אפ דעם היתר פון צורך רבים ווייל די אידן עקלען זיך פון זייערע אייגענע האנטוכער? וויפיל פראצענט עקלען זיך פון די אייגענע האנטוכער אז מ'זאל קענען דערויף זאגן אז ס'איז א צורך רבים? אויב שוין יא, מיין איך וואלט געווען א גוטע עצה מ'זאל צושטעלן פיינע פרישע וועש יעדן צופרי לצורך הרבים ווייל ס'איז דא איסטניסים צווישן דעם רבים. ובהכרח אז האנטוכער זענען אנדערש.
איינע פון די ספרדישע פוסקים האלטן אז שיירי בשר פון שבת איז די הלכה מעיקר הדין בשר זה מותר באכילה אף לגדולים, דהואיל ואשתרי אשתרי. ובפרט אם אוכל את שיורי הבשר בסעודה רביעית, והוא רגיל לאכול בשר בסעודה רביעית. ובלבד שלא יערים לבשל יותר מדי לשבת בכונה להותיר לצורך החול.
רבותי מ׳דארף צוריק’גיין צום נושא נישט עס אינגאנצען פארקריפלען וואס האלט איר, איסטניס איז א היתר אדער אזא דין ווי אונס וואס איז פטור אבער איז מחיוב צו טוען כל מה שביכלתו זיך ארויסדרייען דערפון
לדעתי איז עס א געהעריגע היתר און מ’איז נישט מחיוב צוטוען טרחות שונות זיך ארויסצוזעהן דערפון ווי ברענגען א האנטעך פון דערהיים און טרעפן ווי צוהאלטן און זעהן אז קיינער זאל זיך נישט פארטוישן מיט דיר ווען מען לייגט עס סמוך למקום הטבילה וכדומה ועוד אין לך שעת הדחק גדול מזה,לתקן כזו
farshlufen האט געשריבן:ר' שואל, אולי זענען די פאבליק האנטוכער one time use בבחינת ווי דיזפאוזעבל טאול פעיפער וכדו', עס האט קיין חשיבות בכלל.
----
די רעכטע מהלך אין מחמיר זיין בדברים שהציבור נהגו בהם היתר איז בלויז פאר זיך אליין ובאופן וואס א צווייטער זאל דייקא נישט באמערקן.
איך האב געזעהן ווי צוויי דיינים אמפערן זיך ארום צו מען מעג טאקע ניצן טאול פעפער אין די ניין טעג איך ווייס נישט וואס עס איז געבליבן אבער עס איז טאקע נישט 100 פון די ערשטע רגע מותר