פר בן בקר האט געשריבן:איך פאר אין קאנטרי (האטעל) אויף שבת, מעג איך ניצן דארט די פרישע לינען, האנטיכער וכו'? אדער דארף איך מיט ברענגען אלעס פון דערהיים?
ראיתי בנטעי גבריאל שצריכין להביא מן הבית בלתי מכובסות
און איך פארשטיי נישט די גאנצע שאלה פונעם אשכול. אתמהה.
צ' כפופה וץ' פשוטה... היינו נאמן כפוף נאמן פשוט. וברש"י: נאמן כפוף - אדם כשר צריך להיות כפוף ועניו וסופו להיות פשוט וזקוף לעולם הבא:(שבת קד.) בלאג - מיינע ארכיוון
פר בן בקר האט געשריבן:איך פאר אין קאנטרי (האטעל) אויף שבת, מעג איך ניצן דארט די פרישע לינען, האנטיכער וכו'? אדער דארף איך מיט ברענגען אלעס פון דערהיים?
ראיתי בנטעי גבריאל שצריכין להביא מן הבית בלתי מכובסות
ער ברענגט א מקור? האסט נאכגעקוקט דעם מקור בפנים?
געהערט פון א מורה הוראה מובהק אז מ'איז נישט מחויב מיטצוברענגען אייגענס.
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
ווייל קהל געט אים א רשות עס צו ניצן יעצט איזעס כדידיה אויף די פאר מינוט
אז קהל גיט אים רשות עס צו נוצן איז עס נאך נישט 'זיינס', עד כדי גניבה, כל זמן קהל גיט מיר אויכעט רשות, פונקט ווי פאר עם, איז עס מיינס פונקט ווי זיינס,
ניין ווייל ווען קהל געט אים רשות געט מען עס פאר אים אין נישט פאר דיר איך מיין צו זאגן אז די דעת פונם ציבור איז אז אויב איינער צאלט מקוה געלט, קומט מיט, אז די קויפסט יעצט א האנטוך פאר אפאר מינוט, אין מען גייט עס נישט לאזן א צווייטן יעצט ניצן, אין הכי נמי די וואס צאלן נישט קיין מקוה געלט יז א עקסטערע שמיעס פאר זיך אז מען ווערט נישט הייליג דורך אן עבירה אבער אין כן מקום להאריך מען דארף פאר דעם עפענען א נייע אשכול
ווייל קהל געט אים א רשות עס צו ניצן יעצט איזעס כדידיה אויף די פאר מינוט
אז קהל גיט אים רשות עס צו נוצן איז עס נאך נישט 'זיינס', עד כדי גניבה, כל זמן קהל גיט מיר אויכעט רשות, פונקט ווי פאר עם, איז עס מיינס פונקט ווי זיינס,
ניין ווייל ווען קהל געט אים רשות געט מען עס פאר אים אין נישט פאר דיר איך מיין צו זאגן אז די דעת פונם ציבור איז אז אויב איינער צאלט מקוה געלט, קומט מיט, אז די קויפסט יעצט א האנטוך פאר אפאר מינוט, אין מען גייט עס נישט לאזן א צווייטן יעצט ניצן, אין הכי נמי די וואס צאלן נישט קיין מקוה געלט יז א עקסטערע שמיעס פאר זיך אז מען ווערט נישט הייליג דורך אן עבירה אבער אין כן מקום להאריך מען דארף פאר דעם עפענען א נייע אשכול
איך האב אמאל געפרעגט רז"ל פילאפף שליט"א און ער האט מיר געזאגט אז עס איז נישט קיין חשש גניבה, עס האט מיר אויסגעזעהן אז ער פארשטייט בפשטות, אז קהל פארדינגט נישט קיין האנטוכער, נאר זיי געבן רשות באופן כללי צו נוצן פאר די מקוה'גייערס יעדעם איין האנטעך.
פרעגט א מורה הוראה, בזכרוני, נאר אויב מ'האט עס געלערנט בעיון רב.
די כלל איז אויב מ'האט שמחה אז מ'האט גענדיגט די מסכתא דעמאלס איז עס א סעודת מצוה, כמדומה אז כ'האב אמאל געזעהן בשם ר"ח קנייבסקי אדער בשם דעם חזו"א אז אויף משניות קען מען מאכן א סיום ווען מ'האט גענדיגט א גאנצע סדר.
כ'האב געזעהן נאכברענגען פון מעשי איש ח"ב, אז ער ברענגט פון ר"ש גריינימאן וואס האט געפרעגט דעם חזו"א וועגן לערנען שנעל א מסכתא אויב מ'קען מאכן א סיום (יענער פארשטייט אז מ'רעדט פון סתם זאגן די ווערטער אן קין הבנה ראוי'), האט ער גענטפערט ווען מ'לערנט אזוי גאנץ ש"ס, ווייל דער חזו"א האט געהאלטען אז ס'איז א ענין צו זאגען ש"ס אין אפאר חדשים ווייל עפעס קלעבט זיך אן. (זעה קונט' קרוב אליך עמוד י"ז)
ווידער אום איז באקאנט חסידישע מעשיות פון שינעווער רב און אנדערע אז ענדיגען א מסכתא וואס איז שגור בפיו, שנעלערהיט איז אויך גענוג גוט פאר א סיום, און כידוע האט ר' צדוק הכהן פון לובלין יעדן טאג גענדיגט א מסכתא כדי צו נהנה זיין נאר פון א סעודת מצוה.
פרעגט א מורה הוראה, בזכרוני, נאר אויב מ'האט עס געלערנט בעיון רב.
די כלל איז אויב מ'האט שמחה אז מ'האט גענדיגט די מסכתא דעמאלס איז עס א סעודת מצוה, כמדומה אז כ'האב אמאל געזעהן בשם ר"ח קנייבסקי אדער בשם דעם חזו"א אז אויף משניות קען מען מאכן א סיום ווען מ'האט גענדיגט א גאנצע סדר.
כ'האב געזעהן נאכברענגען פון מעשי איש ח"ב, אז ער ברענגט פון ר"ש גריינימאן וואס האט געפרעגט דעם חזו"א וועגן לערנען שנעל א מסכתא אויב מ'קען מאכן א סיום (יענער פארשטייט אז מ'רעדט פון סתם זאגן די ווערטער אן קין הבנה ראוי'), האט ער גענטפערט ווען מ'לערנט אזוי גאנץ ש"ס, ווייל דער חזו"א האט געהאלטען אז ס'איז א ענין צו זאגען ש"ס אין אפאר חדשים ווייל עפעס קלעבט זיך אן. (זעה קונט' קרוב אליך עמוד י"ז)
ווידער אום איז באקאנט חסידישע מעשיות פון שינעווער רב און אנדערע אז ענדיגען א מסכתא וואס איז שגור בפיו, שנעלערהיט איז אויך גענוג גוט פאר א סיום, און כידוע האט ר' צדוק הכהן פון לובלין יעדן טאג גענדיגט א מסכתא כדי צו נהנה זיין נאר פון א סעודת מצוה.
באטשטשער רב ברענגט אראפ בשם ר' שלום קאמינקער אז ער האט א ראיה אז א סיום משניות הייסט אויך א סיום ווייל די גאנצע פלאץ ווי מען לערנט ארויס אז א סוים הייסט א סעודת מצוה איז פון אביי ווואס האט געזאגט תיתי לי דשלים מסכת עבידנא יומא טבא לרבנן, און אין אביי'ס צייטן איז נאך נישט געווען קיין גמרא. אבער עס איז דא וואס ענטפערן ווייל די צורבא מרבנן פון אביי צייטן האט געלענט אלע גמרות אזוי וווי אונז נאר נאך נישט מסודר אזוי ווי רב אשי האט עס מסדר געווען, אין הכי נמי אויב יינער לערנט אזוי משניות קען מען אויך מאכן א סיום, עכ"פ הכרעת כל פוסקי דורינו אז אויף איין מסכת מאכט מען נישט קיין סיום אבער אויף א גאנצע סדר מאכט מען יא.
אז מ'רעדט שוין איך האב געזעהן א חידוש אין הליכות שנה, אז ווישטוכער צו אפווישען כלים איז מותר צו נעמען פרישע, און ער איז מדייק פון מחבר וואס שרייבט מטפחת ידים, האט איינער שוין געהערט וועגן דעם צו איז עס אנגענומען? ווייל למעשה אפשר איז עס אריין גערעכנט אין די כלל פון מטפחת השלחן, א טישטוך?
פרעגט א מורה הוראה, בזכרוני, נאר אויב מ'האט עס געלערנט בעיון רב.
די כלל איז אויב מ'האט שמחה אז מ'האט גענדיגט די מסכתא דעמאלס איז עס א סעודת מצוה, כמדומה אז כ'האב אמאל געזעהן בשם ר"ח קנייבסקי אדער בשם דעם חזו"א אז אויף משניות קען מען מאכן א סיום ווען מ'האט גענדיגט א גאנצע סדר.
כ'האב געזעהן נאכברענגען פון מעשי איש ח"ב, אז ער ברענגט פון ר"ש גריינימאן וואס האט געפרעגט דעם חזו"א וועגן לערנען שנעל א מסכתא אויב מ'קען מאכן א סיום (יענער פארשטייט אז מ'רעדט פון סתם זאגן די ווערטער אן קין הבנה ראוי'), האט ער גענטפערט ווען מ'לערנט אזוי גאנץ ש"ס, ווייל דער חזו"א האט געהאלטען אז ס'איז א ענין צו זאגען ש"ס אין אפאר חדשים ווייל עפעס קלעבט זיך אן. (זעה קונט' קרוב אליך עמוד י"ז)
ווידער אום איז באקאנט חסידישע מעשיות פון שינעווער רב און אנדערע אז ענדיגען א מסכתא וואס איז שגור בפיו, שנעלערהיט איז אויך גענוג גוט פאר א סיום, און כידוע האט ר' צדוק הכהן פון לובלין יעדן טאג גענדיגט א מסכתא כדי צו נהנה זיין נאר פון א סעודת מצוה.
באטשטשער רב ברענגט אראפ בשם ר' שלום קאמינקער אז ער האט א ראיה אז א סיום משניות הייסט אויך א סיום ווייל די גאנצע פלאץ ווי מען לערנט ארויס אז א סוים הייסט א סעודת מצוה איז פון אביי ווואס האט געזאגט תיתי לי דשלים מסכת עבידנא יומא טבא לרבנן, און אין אביי'ס צייטן איז נאך נישט געווען קיין גמרא. אבער עס איז דא וואס ענטפערן ווייל די צורבא מרבנן פון אביי צייטן האט געלענט אלע גמרות אזוי וווי אונז נאר נאך נישט מסודר אזוי ווי רב אשי האט עס מסדר געווען, אין הכי נמי אויב יינער לערנט אזוי משניות קען מען אויך מאכן א סיום, עכ"פ הכרעת כל פוסקי דורינו אז אויף איין מסכת מאכט מען נישט קיין סיום אבער אויף א גאנצע סדר מאכט מען יא.
האנטעך האט געשריבן:אז מ'רעדט שוין איך האב געזעהן א חידוש אין הליכות שנה, אז ווישטוכער צו אפווישען כלים איז מותר צו נעמען פרישע, און ער איז מדייק פון מחבר וואס שרייבט מטפחת ידים, האט איינער שוין געהערט וועגן דעם צו איז עס אנגענומען? ווייל למעשה אפשר איז עס אריין גערעכנט אין די כלל פון מטפחת השלחן, א טישטוך?
סאדאם חוסעין האט געשריבן:באטשטשער רב ברענגט אראפ בשם ר' שלום קאמינקער אז ער האט א ראיה אז א סיום משניות הייסט אויך א סיום ווייל די גאנצע פלאץ ווי מען לערנט ארויס אז א סוים הייסט א סעודת מצוה איז פון אביי ווואס האט געזאגט תיתי לי דשלים מסכת עבידנא יומא טבא לרבנן, און אין אביי'ס צייטן איז נאך נישט געווען קיין גמרא. אבער עס איז דא וואס ענטפערן ווייל די צורבא מרבנן פון אביי צייטן האט געלענט אלע גמרות אזוי וווי אונז נאר נאך נישט מסודר אזוי ווי רב אשי האט עס מסדר געווען, אין הכי נמי אויב יינער לערנט אזוי משניות קען מען אויך מאכן א סיום, עכ"פ הכרעת כל פוסקי דורינו אז אויף איין מסכת מאכט מען נישט קיין סיום אבער אויף א גאנצע סדר מאכט מען יא.
אפשר צייכנסטו דעם מקור?
ס'איז טאקע אינטרעסאנט ווייל דער באטשאטשער רב איז געווען א תלמיד פון רמ"ל סאסובער (?) און ר"ש קאמינקער איז געווען דער חבר פון צאנזער רב, איז ער דאך געווען א סאך פריער, אז ער זאל ברענגען פון ר"ש קאמינקער?
סאדאם חוסעין האט געשריבן:באטשטשער רב ברענגט אראפ בשם ר' שלום קאמינקער אז ער האט א ראיה אז א סיום משניות הייסט אויך א סיום ווייל די גאנצע פלאץ ווי מען לערנט ארויס אז א סוים הייסט א סעודת מצוה איז פון אביי ווואס האט געזאגט תיתי לי דשלים מסכת עבידנא יומא טבא לרבנן, און אין אביי'ס צייטן איז נאך נישט געווען קיין גמרא. אבער עס איז דא וואס ענטפערן ווייל די צורבא מרבנן פון אביי צייטן האט געלענט אלע גמרות אזוי וווי אונז נאר נאך נישט מסודר אזוי ווי רב אשי האט עס מסדר געווען, אין הכי נמי אויב יינער לערנט אזוי משניות קען מען אויך מאכן א סיום, עכ"פ הכרעת כל פוסקי דורינו אז אויף איין מסכת מאכט מען נישט קיין סיום אבער אויף א גאנצע סדר מאכט מען יא.
אפשר צייכנסטו דעם מקור?
ס'איז טאקע אינטרעסאנט ווייל דער באטשאטשער רב איז געווען א תלמיד פון רמ"ל סאסובער (?) און ר"ש קאמינקער איז געווען דער חבר פון צאנזער רב, איז ער דאך געווען א סאך פריער, אז ער זאל ברענגען פון ר"ש קאמינקער?
ער האט אפשר געמיינט רבי שמואל קאמינקער וואס ווערט א סאך פארטוישט מיט רבי שלום פון קאמינקע.