דער אידישער קאלענדער / חודש סיון

[חלבנה]

ער"ח סיון פירן זיך א טייל צו פאסטן (אפילו ווער ס'פאסט נישט יעדן ער"ח), וויבאלד ס'איז אין די ימי הספירה און מ'דארף זיך צוגרייטן צו מעמד קבלת התורה בקדושה ובטהרה. אזוי האט זיך געפירט דער הייליגער חתם סופר זי"ע, און אזוי אויך תלמידו המהר"ם א"ש זצ"ל. [אין שער יוסף אויף חת"ס פר' במדבר עמוד י"ח ברענגט ער בשם הג"מ אברהם פאללאק ז"ל וואס האט געהערט מזקינו הג"מ זעקל ז"ל מתלמידי מרן החת"ס אז דער טעם צו די תענית ער"ח סיון איז וויבאלד ס'שטייט אין מכילתא פ' יתרו אויפן פסוק ויסעו ויחנו, מה ביאתם למדבר סיני בתשובה אף נסיעתם מרפידים בתשובה, ממילא איז ער"ח סיון א זמן תשובה עיי"ש].

ר"ח סיון געפאלט אייביג צו זיין נאר איין טאג, און א טאג דערויף ב' סיון הייסט "יום המיוחס", ווייל אין דעם טאג האט דער באשעפער געזאגט פאר די אידן והייתם לי סגולה מכל העמים.

די קומענדיגע דריי טאג ביז שבועות הייסן "שלשת ימי הגבלה", ווייל אין די דריי טעג האט דער באשעפער געזאגט אז מ'זאל זיך צוגרייטן צו קבלת התורה.

ס'דא וואס פירן זיך פורש צו זיין אין די שלשת ימי הגבלה, (עיין בליקוטי מהרי"ח).

אין די שלשת ימי הגבלה איז דא וואס זענען מקיל חתונה צו מאכן, כאטשיג ס'איז נאך אין די ימי הספירה.

ס'אויך דא וואס שערן זיך שוין אפ דעמאלס, אבער עפ"י אריז"ל שערט מען זיך נישט ביז ערב שבועות.

ערב שבועות, פירט מען זיך נישט מקיז דם צו זיין, צוליב וואס א טאג פאר מתן תורה איז ארויס א רוח רע צו הרג'נען די אידן ר"ל אויב זיי וועלן נישט מקבל זיין די תורה, האבן חז"ל מתקן געווען אז ערב שבועות איז מען נישט מקיז דם, ולא עוד זו נאר זיי האבן גוזר געווען שאר ערבי ימים טובים אטו ערב שבועות. [מ'מאכט נישט קיין בלאט טעסט ערב שבועות נאר פאר א חולה מסוכן ה"י].

ערב שבועות מעג מען זיך אפשערן די נעגל פון די הענט און די פיס אין די זעלבע טאג, כדין א' המטהרת לב'.

ס'איז וויכטיג זיך אראפצולייגן ערב שבועות כדי מ'זאל קענען אויפזיין און זאגן דעם תיקון ליל שבועות, כדבעי למהוי.

ערב שבועות באצירט מען די שוהלן און די ספרי תורה מיט שמעקעדיגע בלומען און מ'שטעלט ביימער, וידוע כמה טעמים לזה מפי ספרים וסופרים.

אויך אין די שטיבער פירט מען זיך צו לייגן בלומען און בלעטער [הגם שיש מפקפקים על מנהג זה, אמנם מנהגינו להניח].

(המשך יבא אי"ה)

[והוא פלאי]

ער"ח סיון פירן זיך א טייל צו פאסטן (אפילו ווער ס'פאסט נישט יעדן ער"ח), וויבאלד ס'איז אין די ימי הספירה און מ'דארף זיך צוגרייטן צו מעמד קבלת התורה בקדושה ובטהרה. אזוי האט זיך געפירט דער הייליגער חתם סופר זי"ע, און אזוי אויך תלמידו המהר"ם א"ש זצ"ל. [אין שער יוסף אויף חת"ס פר' במדבר עמוד י"ח ברענגט ער בשם הג"מ אברהם פאללאק ז"ל וואס האט געהערט מזקינו הג"מ זעקל ז"ל מתלמידי מרן החת"ס אז דער טעם צו די תענית ער"ח סיון איז וויבאלד ס'שטייט אין מכילתא פ' יתרו אויפן פסוק ויסעו ויחנו, מה ביאתם למדבר סיני בתשובה אף נסיעתם מרפידים בתשובה, ממילא איז ער"ח סיון א זמן תשובה עיי"ש].

וידוע אודות תפלת השל"ה שזה הזמן מסוגל לזה
גם כדאי לזכור שבעבודת ישראל כתיב שמסוגל באלו הימים ללמוד בכל יום בפסוקים מה שאירע בו ביום

ר"ח סיון געפאלט אייביג צו זיין נאר איין טאג, און א טאג דערויף ב' סיון הייסט "יום המיוחס", ווייל אין דעם טאג האט דער באשעפער געזאגט פאר די אידן והייתם לי סגולה מכל העמים.

ויש אומרים שנקרא כך משום שהוא כמיוחס, שאין לו זכות עצמו, שהוא בין ר"ח לשלשת ימי הגבלה,

די קומענדיגע דריי טאג ביז שבועות הייסן "שלשת ימי הגבלה", ווייל אין די דריי טעג האט דער באשעפער געזאגט אז מ'זאל זיך צוגרייטן צו קבלת התורה.

ס'דא וואס פירן זיך פורש צו זיין אין די שלשת ימי הגבלה, (עיין בליקוטי מהרי"ח).

אין די שלשת ימי הגבלה איז דא וואס זענען מקיל חתונה צו מאכן, כאטשיג ס'איז נאך אין די ימי הספירה.

ידוע המחלוקת בין הד"י להמנח"א עם קפידת האר"י מוסב רק על גילוח משום שהוא כאשה נדה או על כל עניני אבלות

ס'אויך דא וואס שערן זיך שוין אפ דעמאלס, אבער עפ"י אריז"ל שערט מען זיך נישט ביז ערב שבועות.

ובסקווירא נוהגים ע"פ הטור ברקת לגלח במ"ח לספירה

ערב שבועות, פירט מען זיך נישט מקיז דם צו זיין, צוליב וואס א טאג פאר מתן תורה איז ארויס א רוח רע צו הרג'נען די אידן ר"ל אויב זיי וועלן נישט מקבל זיין די תורה, האבן חז"ל מתקן געווען אז ערב שבועות איז מען נישט מקיז דם, ולא עוד זו נאר זיי האבן גוזר געווען שאר ערבי ימים טובים אטו ערב שבועות. [מ'מאכט נישט קיין בלאט טעסט ערב שבועות נאר פאר א חולה מסוכן ה"י].

אינו מנהג רק הלכה בשו"ע וחמירא סכנתא מאיסורא

ערב שבועות מעג מען זיך אפשערן די נעגל פון די הענט און די פיס אין די זעלבע טאג, כדין א' המטהרת לב'.

מקור ביטע

ס'איז וויכטיג זיך אראפצולייגן ערב שבועות כדי מ'זאל קענען אויפזיין און זאגן דעם תיקון ליל שבועות, כדבעי למהוי.

וגם משום השאלה אודת ברכת התורה, ודו"ק

]ערב שבועות באצירט מען די שוהלן און די ספרי תורה מיט שמעקעדיגע בלומען און מ'שטעלט ביימער, וידוע כמה טעמים לזה מפי ספרים וסופרים.

אויך אין די שטיבער פירט מען זיך צו לייגן בלומען און בלעטער [הגם שיש מפקפקים על מנהג זה, אמנם מנהגינו להניח].

(המשך יבא אי"ה)

עלה והצלח בעזר ה' יו"ט שני של שבועות בשונה משאר ימים טוביםף ודברי הח"ס ידועים, היום שאחרי שבועות יום טבוח וכו, עד יום י"ג בסיון או י"ב למר כדאית ליא וכו'

[imzist]

[quoteידוע המחלוקת בין הד"י להמנח"א עם קפידת האר"י מוסב רק על גילוח משום שהוא כאשה נדה או על כל עניני אבלות[/quote]

מיהו הד"י?

[חלבנה]

איך גיי אריין אין קרעטשמע, און איך זיך אויף מיין נעכטיגע אשכול, באט ס'איז נעלם געווארן ווי אין וואסער אריין...

איך האב זיך זייער געוואונדערט וואס האב איך אזוי שלעכט געשריבן אז מ'זאל עס מעקן??? אבער ביים אריינגיין דא האב איך עס ב"ה געטראפן.

ער"ח סיון פירן זיך א טייל צו פאסטן (אפילו ווער ס'פאסט נישט יעדן ער"ח), וויבאלד ס'איז אין די ימי הספירה און מ'דארף זיך צוגרייטן צו מעמד קבלת התורה בקדושה ובטהרה. אזוי האט זיך געפירט דער הייליגער חתם סופר זי"ע, און אזוי אויך תלמידו המהר"ם א"ש זצ"ל. [אין שער יוסף אויף חת"ס פר' במדבר עמוד י"ח ברענגט ער בשם הג"מ אברהם פאללאק ז"ל וואס האט געהערט מזקינו הג"מ זעקל ז"ל מתלמידי מרן החת"ס אז דער טעם צו די תענית ער"ח סיון איז וויבאלד ס'שטייט אין מכילתא פ' יתרו אויפן פסוק ויסעו ויחנו, מה ביאתם למדבר סיני בתשובה אף נסיעתם מרפידים בתשובה, ממילא איז ער"ח סיון א זמן תשובה עיי"ש].

וידוע אודות תפלת השל"ה שזה הזמן מסוגל לזה
גם כדאי לזכור שבעבודת ישראל כתיב שמסוגל באלו הימים ללמוד בכל יום בפסוקים מה שאירע בו ביום

ר"ח סיון געפאלט אייביג צו זיין נאר איין טאג, און א טאג דערויף ב' סיון הייסט "יום המיוחס", ווייל אין דעם טאג האט דער באשעפער געזאגט פאר די אידן והייתם לי סגולה מכל העמים.

ויש אומרים שנקרא כך משום שהוא כמיוחס, שאין לו זכות עצמו, שהוא בין ר"ח לשלשת ימי הגבלה,

די קומענדיגע דריי טאג ביז שבועות הייסן "שלשת ימי הגבלה", ווייל אין די דריי טעג האט דער באשעפער געזאגט אז מ'זאל זיך צוגרייטן צו קבלת התורה.

ס'דא וואס פירן זיך פורש צו זיין אין די שלשת ימי הגבלה, (עיין בליקוטי מהרי"ח).

אין די שלשת ימי הגבלה איז דא וואס זענען מקיל חתונה צו מאכן, כאטשיג ס'איז נאך אין די ימי הספירה.

ידוע המחלוקת בין הד"י להמנח"א עם קפידת האר"י מוסב רק על גילוח משום שהוא כאשה נדה או על כל עניני אבלות

ס'אויך דא וואס שערן זיך שוין אפ דעמאלס, אבער עפ"י אריז"ל שערט מען זיך נישט ביז ערב שבועות.

ובסקווירא נוהגים ע"פ הטור ברקת לגלח במ"ח לספירה

ערב שבועות, פירט מען זיך נישט מקיז דם צו זיין, צוליב וואס א טאג פאר מתן תורה איז ארויס א רוח רע צו הרג'נען די אידן ר"ל אויב זיי וועלן נישט מקבל זיין די תורה, האבן חז"ל מתקן געווען אז ערב שבועות איז מען נישט מקיז דם, ולא עוד זו נאר זיי האבן גוזר געווען שאר ערבי ימים טובים אטו ערב שבועות. [מ'מאכט נישט קיין בלאט טעסט ערב שבועות נאר פאר א חולה מסוכן ה"י].

אינו מנהג רק הלכה בשו"ע וחמירא סכנתא מאיסורא

ערב שבועות מעג מען זיך אפשערן די נעגל פון די הענט און די פיס אין די זעלבע טאג, כדין א' המטהרת לב'.

מקור ביטע

ס'איז וויכטיג זיך אראפצולייגן ערב שבועות כדי מ'זאל קענען אויפזיין און זאגן דעם תיקון ליל שבועות, כדבעי למהוי.

וגם משום השאלה אודת ברכת התורה, ודו"ק

]ערב שבועות באצירט מען די שוהלן און די ספרי תורה מיט שמעקעדיגע בלומען און מ'שטעלט ביימער, וידוע כמה טעמים לזה מפי ספרים וסופרים.

אויך אין די שטיבער פירט מען זיך צו לייגן בלומען און בלעטער [הגם שיש מפקפקים על מנהג זה, אמנם מנהגינו להניח].

(המשך יבא אי"ה)

עלה והצלח בעזר ה' יו"ט שני של שבועות בשונה משאר ימים טוביםודברי הח"ס ידועים, היום שאחרי שבועות יום טבוח וכו, עד יום י"ג בסיון או י"ב למר כדאית ליא וכו'

דיינע הגהות והערות זענען ווערד א גאלדענע מעדאל, א טייל איז ביי מיר חידושים, און א טייל האב איך פשוט פארזעהן מחמת מהירות הכתיבה (נישט אזוי שטייט סופר מהיר במלאכתו? ).

[והוא פלאי]

הדברי יואל, ולא משום שאני פוסק המחלוקת איך צריכים לקרותו, רק שהוא בספרו שו"ת דברי יואל סי' כו

[שויתי'ניק]

ר"ח סיון געפאלט אייביג צו זיין נאר איין טאג, און א טאג דערויף ב' סיון הייסט "יום המיוחס", ווייל אין דעם טאג האט דער באשעפער געזאגט פאר די אידן והייתם לי סגולה מכל העמים.

די קומענדיגע דריי טאג ביז שבועות הייסן "שלשת ימי הגבלה", ווייל אין די דריי טעג האט דער באשעפער געזאגט אז מ'זאל זיך צוגרייטן צו קבלת התורה.
(המשך יבא אי"ה)

המשך?

[נודה לך]

שיינע זאכן מעניני דיומא

[ירושליימער ייד]

ס'איז וויכטיג זיך אראפצולייגן ערב שבועות כדי מ'זאל קענען אויפזיין און זאגן דעם תיקון ליל שבועות, כדבעי למהוי.

וגם משום השאלה אודת ברכת התורה, ודו"ק

אויב מי לייגט זיך ביי טאג, איז מן הראוי צו אין זינען האבן ביי אהבת עולם פון מעריב יוצא זיין ידי ברכת התורה, און לערנען גלייך נאך מעריב עפעס, און ממילא העלפט דאס גאר נישט אויף די ברכת התורה פון אינדערפרי.

[יעדער]

איך גיי אריין אין קרעטשמע, און איך זיך אויף מיין נעכטיגע אשכול, באט ס'איז נעלם געווארן ווי אין וואסער אריין...

איך האב זיך זייער געוואונדערט וואס האב איך אזוי שלעכט געשריבן אז מ'זאל עס מעקן??? אבער ביים אריינגיין דא האב איך עס ב"ה געטראפן.

ער"ח סיון פירן זיך א טייל צו פאסטן (אפילו ווער ס'פאסט נישט יעדן ער"ח), וויבאלד ס'איז אין די ימי הספירה און מ'דארף זיך צוגרייטן צו מעמד קבלת התורה בקדושה ובטהרה. אזוי האט זיך געפירט דער הייליגער חתם סופר זי"ע, און אזוי אויך תלמידו המהר"ם א"ש זצ"ל. [אין שער יוסף אויף חת"ס פר' במדבר עמוד י"ח ברענגט ער בשם הג"מ אברהם פאללאק ז"ל וואס האט געהערט מזקינו הג"מ זעקל ז"ל מתלמידי מרן החת"ס אז דער טעם צו די תענית ער"ח סיון איז וויבאלד ס'שטייט אין מכילתא פ' יתרו אויפן פסוק ויסעו ויחנו, מה ביאתם למדבר סיני בתשובה אף נסיעתם מרפידים בתשובה, ממילא איז ער"ח סיון א זמן תשובה עיי"ש].

וידוע אודות תפלת השל"ה שזה הזמן מסוגל לזה
גם כדאי לזכור שבעבודת ישראל כתיב שמסוגל באלו הימים ללמוד בכל יום בפסוקים מה שאירע בו ביום

ר"ח סיון געפאלט אייביג צו זיין נאר איין טאג, און א טאג דערויף ב' סיון הייסט "יום המיוחס", ווייל אין דעם טאג האט דער באשעפער געזאגט פאר די אידן והייתם לי סגולה מכל העמים.

ויש אומרים שנקרא כך משום שהוא כמיוחס, שאין לו זכות עצמו, שהוא בין ר"ח לשלשת ימי הגבלה,

די קומענדיגע דריי טאג ביז שבועות הייסן "שלשת ימי הגבלה", ווייל אין די דריי טעג האט דער באשעפער געזאגט אז מ'זאל זיך צוגרייטן צו קבלת התורה.

ס'דא וואס פירן זיך פורש צו זיין אין די שלשת ימי הגבלה, (עיין בליקוטי מהרי"ח).

אין די שלשת ימי הגבלה איז דא וואס זענען מקיל חתונה צו מאכן, כאטשיג ס'איז נאך אין די ימי הספירה.

ידוע המחלוקת בין הד"י להמנח"א עם קפידת האר"י מוסב רק על גילוח משום שהוא כאשה נדה או על כל עניני אבלות

ס'אויך דא וואס שערן זיך שוין אפ דעמאלס, אבער עפ"י אריז"ל שערט מען זיך נישט ביז ערב שבועות.

ובסקווירא נוהגים ע"פ הטור ברקת לגלח במ"ח לספירה

ערב שבועות, פירט מען זיך נישט מקיז דם צו זיין, צוליב וואס א טאג פאר מתן תורה איז ארויס א רוח רע צו הרג'נען די אידן ר"ל אויב זיי וועלן נישט מקבל זיין די תורה, האבן חז"ל מתקן געווען אז ערב שבועות איז מען נישט מקיז דם, ולא עוד זו נאר זיי האבן גוזר געווען שאר ערבי ימים טובים אטו ערב שבועות. [מ'מאכט נישט קיין בלאט טעסט ערב שבועות נאר פאר א חולה מסוכן ה"י].

אינו מנהג רק הלכה בשו"ע וחמירא סכנתא מאיסורא

ערב שבועות מעג מען זיך אפשערן די נעגל פון די הענט און די פיס אין די זעלבע טאג, כדין א' המטהרת לב'.

מקור ביטע

ס'איז וויכטיג זיך אראפצולייגן ערב שבועות כדי מ'זאל קענען אויפזיין און זאגן דעם תיקון ליל שבועות, כדבעי למהוי.

וגם משום השאלה אודת ברכת התורה, ודו"ק

]ערב שבועות באצירט מען די שוהלן און די ספרי תורה מיט שמעקעדיגע בלומען און מ'שטעלט ביימער, וידוע כמה טעמים לזה מפי ספרים וסופרים.

אויך אין די שטיבער פירט מען זיך צו לייגן בלומען און בלעטער [הגם שיש מפקפקים על מנהג זה, אמנם מנהגינו להניח].

(המשך יבא אי"ה)

עלה והצלח בעזר ה' יו"ט שני של שבועות בשונה משאר ימים טוביםודברי הח"ס ידועים, היום שאחרי שבועות יום טבוח וכו, עד יום י"ג בסיון או י"ב למר כדאית ליא וכו'

דיינע הגהות והערות זענען ווערד א גאלדענע מעדאל, א טייל איז ביי מיר חידושים, און א טייל האב איך פשוט פארזעהן מחמת מהירות הכתיבה (נישט אזוי שטייט סופר מהיר במלאכתו? ).

די מקור אויף זיך שערן די נעגל פין די הענט און די פיס ערב שבועות איז די ליקוטי מהרי“ח