רבי מרדכי האגער זצ״ל מוויזניץ - תרפ״ב - כ"ט אדר תשע״ח
די אחראים: אחראי,גבאי ביהמד
-
- שר חמישים ומאתים
- תגובות: 332
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יוני 15, 2015 3:32 pm
- חושב מחשבות...
- שר האלפיים
- תגובות: 2814
- זיך איינגעשריבן אום: מיטוואך מארטש 16, 2016 9:25 pm
- לאקאציע: בין שמים לארץ
פאר צוויי יאר צוריק פאר כ"ו אב די יארצייט פון הרה"ק מסאטמאר זצ"ל איז געווען אין "דער איד" א ספעציעלע ביילאגע פון א שמועס מיט וויזניצער רבי ר' מאטעלע זצ"ל איבער זיין ישיבה יארן אין סאטמאר און זיין התקשרות צום סאטמאר רב, זייער א אינפארמאטיווע און לאנגע שמועס, מיטן רבי'ן אליין, סוואלט געווען כדאי ווער עס קען עס דא מעתיק זיין.
'ומאתים לנוטרים את פריו'
-
- שר מאה
- תגובות: 231
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 25, 2018 10:52 am
-
- שר מאה
- תגובות: 231
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 25, 2018 10:52 am
-
- שר מאה
- תגובות: 231
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 25, 2018 10:52 am
-
- שר מאה
- תגובות: 231
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 25, 2018 10:52 am
-
- שר מאה
- תגובות: 231
- זיך איינגעשריבן אום: דאנערשטאג יאנואר 25, 2018 10:52 am
צוויי בילדער קומען מיר יעצט ארויף אין קאפ
דער רבי ז"ל עסט ביים שולחן הטהור, אבער יעדער לעפל דוערט א שטיק צייט ביז עס קומט אהן לפה קדשו, ער ריקט עס ארויף און צוריק אראפ, נאכאמאל ארויף, און ווידער אראפ, אזוי כמ"פ ביז ענדליך עסט ער עס.
אריינגייענדיג מיט א קוויטל, זיצט דער רבי, מיט זיין האנט אין דער גמרא, אז ער זאל קענען באלד לערנען בין גברא לגברא, און נישט דארפן מישען.
דער רבי ז"ל עסט ביים שולחן הטהור, אבער יעדער לעפל דוערט א שטיק צייט ביז עס קומט אהן לפה קדשו, ער ריקט עס ארויף און צוריק אראפ, נאכאמאל ארויף, און ווידער אראפ, אזוי כמ"פ ביז ענדליך עסט ער עס.
אריינגייענדיג מיט א קוויטל, זיצט דער רבי, מיט זיין האנט אין דער גמרא, אז ער זאל קענען באלד לערנען בין גברא לגברא, און נישט דארפן מישען.
מאתים האט געשריבן:פאר צוויי יאר צוריק פאר כ"ו אב די יארצייט פון הרה"ק מסאטמאר זצ"ל איז געווען אין "דער איד" א ספעציעלע ביילאגע פון א שמועס מיט וויזניצער רבי ר' מאטעלע זצ"ל איבער זיין ישיבה יארן אין סאטמאר און זיין התקשרות צום סאטמאר רב, זייער א אינפארמאטיווע און לאנגע שמועס, מיטן רבי'ן אליין, סוואלט געווען כדאי ווער עס קען עס דא מעתיק זיין.
די לעצטע יארן האט ער אסאך דערציילט סיפורים ועובדות פון די צדיקים ביי וועם ער איז אויפגעוואקסן, בפרט פון זיין זיידן הה"ק הסב"ק זצ"ל, און אויך אסאך אינטרעסאנטע עובדות פון רבו הגה"ק מסאטמאר, מען האט זייער אסאך אפגעשריבן דערפון, מסתמא וועט עס באחד מן הימים נתפרסם ווערן
אפאר ווערטער וועגען דעם נפטר.
פון מיינע יארען און כתר ווילידזש
אישיותו
קודם אביסעל וועגען זיין פערזענלעכקייט
ער איז געווען א אייגנארטיגע מענטש מיט א שטארקע סעלפ קאנטראל און דיסיפלין,ער האט געארבעט מיט א פונקטליכע זייגער, געדאווענט יעדן טאג די זעלבע צייט,געלערענט אפאר שעה און צימער און בית מדרש , (מהאט געקענט הערן ווי ער לערנט פונעם צימער און ער האקט אויפען טיש)
(ער פלעגט אמאל ארויסקומען כאפען א בליק און בית מדרש וואס גייט פאר, מוסערען די שפעטע דאווענערס, וכ״ו )
א שטיק צייט פלעגט ער פארלערנען פאר די עלטערע בחורים וואס ארבעטען שוין, און די בעיסמענט פון ר מנשה האס ז״ל )
ארום 1 אזייגער איז ער ארויף אהיים אויפגענומען מענטשען פאר אביסעל, דאכציך געגעסען דערנאך, און נאכדעם האט ער געהאט נאך א סדר,
מנחה מעריב איז געווען און בית מדרש מנחה פאר די שקיעה געלערנט צווישען מנחה מעריב, נאכדעם איז געווען מעריב.
באנאכט פלעגט ער פארלערנען און בית מדרש, אויף דרום זייט שפעטער און דיע נייע בית מדרש און די דרום פארצימער.
ער האט געהאלטען א פונקטליכע חשבון אויף יעדן דאללער (נאך די נסיעה קיין א״י פון זיין ראטענבערג אייניקעל מיט טשארנאבעל, וואס איז געווען א קאסטבארור אונטערנעמונג, האט ער זיך אויסגעדרוקט אז סשטימט עם נישט די חשבונות מיט אפאר דאללער)
שפארען געלט איז געווען א גאנצע עבודה, ווער סהאט געדאווענט מיט זיין מנין געדענקט די אויסגעלאשענע לייטס, איך געדענק אליינס כמה פעמים ווי ער האט צוגעמאכט די לעקטער און די פאליש.
ער האט נישט געקענט פארנעמען קיין שלאך און אוממעסודערקייט (איך מיין אז ער האט זיך אויסגעדרוקוקט אז מסודרעקייט און ריינקייט העלפט דעם מענטש זיך האלטען בקדושה , וועל אפשר שפעטער מער מאריך זיין און דעם)
איך האב געהערט מער ווי איינמאל פון עם זיך עגבערען אויף ציצית וואס הענגען ארויס אונטערען רעקיל, און אויף לאנגע פיאות
איך געדענק איינמאל ביים טיש סוכות האט ער געוואונקען פאר איינע פון זיינע קינדער זיך אריינצושלעפן די קראגען פונעם העמד,נאך אפאר מינוט האט זיך עס ווידעראמאל ארויסגעשטעקט האט ער עם צוגוויזען ער זאל עס ארויפשלעפן פון אויבען.
נאך אזאך וואס קען אפשר צוגעשריבען ווערען צו זיין דיסיפלען,ער האט פארציילט אז אלץ קינד האט עם געפערליך באדערט אז ער קען נישט זינגען (א מיועד להיות וויזשניץ בי) איינטאג האט ער זיך באטראכט אז זהו זה, ער קען גארנישט טוהן דערצו, האט ער עס אויפגעגעבן,און זייט דעמאלס האט עם עס מער נישט געבאדערט.
איך ריר ממש אהן נאר א פינטעל אפשר לכשיורחב הזמן וועל איך שרייבען מער.
עבודתו
הגם ער האט זיך גערופען וויזשניץ רבי,האט ער אבער ( פון מיין פערספעקטיוו עכ״פ )נישט געהאט גארנישט מיט וויזשניץ , איך וואלט עם מער געזעען אלץ א טשארנאבלע רבי,
זיין עבודה האט נישט געהאט קיין שייכות מיט התלהבות און תענוג דקדושה ,זיין דרך לעלות במסילה איז געווען עבדות און עולם המעשה,און הרחקות און הנהגות בעניני קדושה (אזוי ווי מטרעפט און די ערשטע חסידישע ספרים ,ספרי המגיד, ליקו״ת לר״מ מטשארנאבעל,הנהגות מהרצ״א ועוד הרבה)
וויאזוי ער איז צודעם אנגעקומען ווייס איך נישט (חסידים פארציילען אז די זיידע די אה״י האט געזאגט פאר רעבעצין גוליא פאר ער איז געפארען קיין מארינבאד אז מזאל געבן א נאמען נאך ר מאטעלע טשארנאבעל און זי האט געזאגט הלוואי זאל דאס קינד זיין א צענטיל האט די זיידע געזאגט וואס ארט דיך דאס גאנצע (ווי אוכט פארציילען חסידים עפעס א מעשה פון ווען פאפא ישיבה איז אריבער שלום געבן הרה״ק מבעלזא און פעסט)
די מאמע איז געווען א טשארנאבלע קינד, ווי אוכט איז ער איז געווען א איידים און טשארנאבעל און סקווער.
א שמועס פאר זיך איז וויאזוי די וויזשניץ חסידים וואס זענען געווען געוואונט צו דער וויזשניץ קאך האבען זיך געספראוועט מיט זיין פשטות.
עכ״פ איך וועל אנפאנגען מיט זיין אמת ופשטות.
זיינע תפילות און זיין גאנצע הלוך ילך איז געווען פשטות, ער האט נישט געדולדעד קיין תנועות וקולות ביי דאווענען (געהייסען זיין זוהן פון גיבערס זיך אויפהערן ווארפען אויף געוויסע וועגען ) (איך האב געזעען אמאל ווי ער אבזערווירט ר׳ מענדיל ביים דאווענען ווי ער ווארפט זיך) ער האט אלץ געדאווענט מיט א מוראדיגע פשטות בקול פשוט, דאס איינציגסטע מאל וואס ער האט זיך צופייערט איז געווען ביי עלינו ראש השנה , ער פלעגט זיך ווארפען און שרייען ביי ואנחנו כורעים ,און אפשר אביסעל ביי די נענועים מיט די פארדעקטע טלית.
חוץ מזה פלעגט ער דאווענען און זינגען בקול פשוט מיט א פשיטות און א גלאטקייט און א איידעלקייט ובכובד ראש.
צומאל פלעגט ער לאזען א טרער ( איך געדענק איינמאל פורים ביים טיש ווען מהאט דערמאנט קאשויער רב ז״ל לרפו״ש האט ער געלאזט א טרער.)
און זיינע תורות פלעגט ער רעדן נאר דברים פשוטים פון תורה,ותפילה , שמירת עינים, שמירת הדיבור, אלעס נאר עניני עבודה , ער האט קיינמאל נישט גערעדט פון הרגשים און מדריגות נאר פון למעשה.
ער האט נישט פארנעמען קיין חיציוניות און עבודה, איך געדענק איינמאל איז געווען צו גאסט אויף שבת א וויזשניצע אייניקעל פון אמר״ח יענער האט אראפגעלייגט א וויזשניצע פסוקי דזמרה יענער איז געזעצען לעבן רעבין, די רבי האט זיך צוגעשטאפט די אויער, אוכט האט ער זיך אויפגעשטעלט פריער ווי אייביג. סהאט געשיינט ווי די רבי האט עס נישט געקענט דערליידען.
איך געדענק און א געוויסע תקופה האט ער געבעטען די בחורים זאלען אויפהערן זיך אויסצודרייען צו עם ביים דאווענען , און ביי בואי בשלום זאל מען זיך אויס דרייען צו מעריב און נישט צו עם, אויב געדענק איז גוט האט ער געזאגט אז ביי זיין טאטע איז געווען וואס צו זעען ביי עם איז נישט דא וואס צוזען און ער פארשטייט נישט וואס איז דא צוזעין ביי עם.
אוכט ווען סאיז געקומען צו מעשיות האט ער זייער מדייק געווען מזאל נישט שרייבען קיין איבריג ווארט, ער האט נישט געקענט פארנעמען די גזמאות ביי מעשיות, ר׳ יוסף שטיינמעטץ ז״ל האט געשריבען א תולדות אויפען אהבת ישראל ער האט געגעבען א הסכמה נישט פארען מוחק זיין און מגיה זיין גאנצע שטיקער.
איך געדענק איינמאל בין איך געווען אינעווייניג מיט א קרוב משפחה וואס איז געווען אינעם רעבינס עלטער, און ער האט פארציילט עפעס א מעשה וואס האט זיך געהערט אביסעל מוגזם, די רבי האט געמאכט כל מיני תנועות, און אויסגעפרעגט דעם בעל מספר פון ווי ער ווייסט די מעשה, סהאט נישט אויסגעזען ווי ער האלט ביים קויפען די מעשה.
ווער געדענקט נישט ווען ער האט געבעטען דעם גראמער שייע מאיר,ער זאל אויפהערען זיך באנוצען מיט דעם ווארט הייליגען (הייליגע זיידעס,הייליגע רעביס וכדו)
בנוגע אמת פלעגט ער כסדר פארציילען דע מעשה פון דער יוד וואס האט זיך מקבל געווען צו זאגען אמת און ממילא האט ער זיך שוין געשעמט צו טוהן עבירות, סהאט ארויס גערעדט פון עם די מעשה, ער איז געווען א גלאט און אמתדיג, וויפיל מאל האט ער געחאזערט די מעשה וואס ער האט געזעען ווי די זיידע חאפט זיך אהן די בארד און זאגט פאר דעם יודענע ״ מיין בארד האט קיין ליגענט נישט געזאגט״
איך געדענק אוכט ווי ער פלעגט זיך אויסדרוקען ביי מוסר און ישיבה ״מנעמט דעם היתר פון דרכי שלום און מברייטערט עס און ברייטערט עס״
און איך בין זעכיר אז די מער נאנטע וועלען האבען אסאך צו שרייבען אויף דעם נקודה.
זיין קדושה
שטארקייט און שמירת עינים איז געווען פון זיינע הויפט זאכען.
כידוע האט ער כל ימיו נישט אויפגענומען קיין פרויען אפילו זיין טאטע און זיידע (סוף ימיו ) האבען יא אויפגענומען.
מפארציילט געוואלדיגע זאכען פון זיינע יונגע יארען, דאס איינציגסטע מאל וואס פרויען זענען אריינגעקומען איז געווען פאר די חתונה
וואס איך אליינס האב געזעען ווען מיין שוועסטערס האבען חתונה געהאט די רבי האט זיך אויסגעדרייט צו די כלה מיט פארמאכטע אויגען ווי א יונגע בחור און געוואונטשען.
נישט אדורך א שבתדיגע תורה צו שמועס און ישיבה וואו ער זאל נישט רעדן פון שמירת עינים.
פאר מאיז געפארען אויף די נסיעה קיין א״י האט ער נישט אויפגעהערט צו רעדן וועגען זיך היטען די אויגען אויפען וועג ,איך געדענק ווי איינגעבאקען סאיז געווען און די ביינער.
אוי ואבוי ווי נעמט מען די ריינקייט.
ער פלעגט זאגען כמה הנהגות דקדושה פון די פריערעדיגע ספרי מוסר.
זיך וואשען נעגיל וואסער יעדעס מאל מדערוועקט זיך און אויסגיסען די וואסער גלייך נאכדעם.
כידוע האט ער כסדר מזהיר געווען מזאל נישט לייגען די הענט און טאש.
ער פלעגט אוכט כסדר מזהיר מזאל נישט נעמען אפילו קליינע קינדער צו אומאיידעלע מקומות,ווייל ווען זיי ווערען עלטער וועט עס בויערען און קאפ.
(און א זייטיגע נאטיץ איך געדענק עם נישט רעדן קיינמאל וועגען מקווה)
אויך האט ער כסדר גערעדט וועגען זיך אפהיטען מיט וועם רעדט און מזאל נישט רעדן מיט קיין מענטשען וואס רעדן אומאיידעל.
פון מיינע יארען און כתר ווילידזש
אישיותו
קודם אביסעל וועגען זיין פערזענלעכקייט
ער איז געווען א אייגנארטיגע מענטש מיט א שטארקע סעלפ קאנטראל און דיסיפלין,ער האט געארבעט מיט א פונקטליכע זייגער, געדאווענט יעדן טאג די זעלבע צייט,געלערענט אפאר שעה און צימער און בית מדרש , (מהאט געקענט הערן ווי ער לערנט פונעם צימער און ער האקט אויפען טיש)
(ער פלעגט אמאל ארויסקומען כאפען א בליק און בית מדרש וואס גייט פאר, מוסערען די שפעטע דאווענערס, וכ״ו )
א שטיק צייט פלעגט ער פארלערנען פאר די עלטערע בחורים וואס ארבעטען שוין, און די בעיסמענט פון ר מנשה האס ז״ל )
ארום 1 אזייגער איז ער ארויף אהיים אויפגענומען מענטשען פאר אביסעל, דאכציך געגעסען דערנאך, און נאכדעם האט ער געהאט נאך א סדר,
מנחה מעריב איז געווען און בית מדרש מנחה פאר די שקיעה געלערנט צווישען מנחה מעריב, נאכדעם איז געווען מעריב.
באנאכט פלעגט ער פארלערנען און בית מדרש, אויף דרום זייט שפעטער און דיע נייע בית מדרש און די דרום פארצימער.
ער האט געהאלטען א פונקטליכע חשבון אויף יעדן דאללער (נאך די נסיעה קיין א״י פון זיין ראטענבערג אייניקעל מיט טשארנאבעל, וואס איז געווען א קאסטבארור אונטערנעמונג, האט ער זיך אויסגעדרוקט אז סשטימט עם נישט די חשבונות מיט אפאר דאללער)
שפארען געלט איז געווען א גאנצע עבודה, ווער סהאט געדאווענט מיט זיין מנין געדענקט די אויסגעלאשענע לייטס, איך געדענק אליינס כמה פעמים ווי ער האט צוגעמאכט די לעקטער און די פאליש.
ער האט נישט געקענט פארנעמען קיין שלאך און אוממעסודערקייט (איך מיין אז ער האט זיך אויסגעדרוקוקט אז מסודרעקייט און ריינקייט העלפט דעם מענטש זיך האלטען בקדושה , וועל אפשר שפעטער מער מאריך זיין און דעם)
איך האב געהערט מער ווי איינמאל פון עם זיך עגבערען אויף ציצית וואס הענגען ארויס אונטערען רעקיל, און אויף לאנגע פיאות
איך געדענק איינמאל ביים טיש סוכות האט ער געוואונקען פאר איינע פון זיינע קינדער זיך אריינצושלעפן די קראגען פונעם העמד,נאך אפאר מינוט האט זיך עס ווידעראמאל ארויסגעשטעקט האט ער עם צוגוויזען ער זאל עס ארויפשלעפן פון אויבען.
נאך אזאך וואס קען אפשר צוגעשריבען ווערען צו זיין דיסיפלען,ער האט פארציילט אז אלץ קינד האט עם געפערליך באדערט אז ער קען נישט זינגען (א מיועד להיות וויזשניץ בי) איינטאג האט ער זיך באטראכט אז זהו זה, ער קען גארנישט טוהן דערצו, האט ער עס אויפגעגעבן,און זייט דעמאלס האט עם עס מער נישט געבאדערט.
איך ריר ממש אהן נאר א פינטעל אפשר לכשיורחב הזמן וועל איך שרייבען מער.
עבודתו
הגם ער האט זיך גערופען וויזשניץ רבי,האט ער אבער ( פון מיין פערספעקטיוו עכ״פ )נישט געהאט גארנישט מיט וויזשניץ , איך וואלט עם מער געזעען אלץ א טשארנאבלע רבי,
זיין עבודה האט נישט געהאט קיין שייכות מיט התלהבות און תענוג דקדושה ,זיין דרך לעלות במסילה איז געווען עבדות און עולם המעשה,און הרחקות און הנהגות בעניני קדושה (אזוי ווי מטרעפט און די ערשטע חסידישע ספרים ,ספרי המגיד, ליקו״ת לר״מ מטשארנאבעל,הנהגות מהרצ״א ועוד הרבה)
וויאזוי ער איז צודעם אנגעקומען ווייס איך נישט (חסידים פארציילען אז די זיידע די אה״י האט געזאגט פאר רעבעצין גוליא פאר ער איז געפארען קיין מארינבאד אז מזאל געבן א נאמען נאך ר מאטעלע טשארנאבעל און זי האט געזאגט הלוואי זאל דאס קינד זיין א צענטיל האט די זיידע געזאגט וואס ארט דיך דאס גאנצע (ווי אוכט פארציילען חסידים עפעס א מעשה פון ווען פאפא ישיבה איז אריבער שלום געבן הרה״ק מבעלזא און פעסט)
די מאמע איז געווען א טשארנאבלע קינד, ווי אוכט איז ער איז געווען א איידים און טשארנאבעל און סקווער.
א שמועס פאר זיך איז וויאזוי די וויזשניץ חסידים וואס זענען געווען געוואונט צו דער וויזשניץ קאך האבען זיך געספראוועט מיט זיין פשטות.
עכ״פ איך וועל אנפאנגען מיט זיין אמת ופשטות.
זיינע תפילות און זיין גאנצע הלוך ילך איז געווען פשטות, ער האט נישט געדולדעד קיין תנועות וקולות ביי דאווענען (געהייסען זיין זוהן פון גיבערס זיך אויפהערן ווארפען אויף געוויסע וועגען ) (איך האב געזעען אמאל ווי ער אבזערווירט ר׳ מענדיל ביים דאווענען ווי ער ווארפט זיך) ער האט אלץ געדאווענט מיט א מוראדיגע פשטות בקול פשוט, דאס איינציגסטע מאל וואס ער האט זיך צופייערט איז געווען ביי עלינו ראש השנה , ער פלעגט זיך ווארפען און שרייען ביי ואנחנו כורעים ,און אפשר אביסעל ביי די נענועים מיט די פארדעקטע טלית.
חוץ מזה פלעגט ער דאווענען און זינגען בקול פשוט מיט א פשיטות און א גלאטקייט און א איידעלקייט ובכובד ראש.
צומאל פלעגט ער לאזען א טרער ( איך געדענק איינמאל פורים ביים טיש ווען מהאט דערמאנט קאשויער רב ז״ל לרפו״ש האט ער געלאזט א טרער.)
און זיינע תורות פלעגט ער רעדן נאר דברים פשוטים פון תורה,ותפילה , שמירת עינים, שמירת הדיבור, אלעס נאר עניני עבודה , ער האט קיינמאל נישט גערעדט פון הרגשים און מדריגות נאר פון למעשה.
ער האט נישט פארנעמען קיין חיציוניות און עבודה, איך געדענק איינמאל איז געווען צו גאסט אויף שבת א וויזשניצע אייניקעל פון אמר״ח יענער האט אראפגעלייגט א וויזשניצע פסוקי דזמרה יענער איז געזעצען לעבן רעבין, די רבי האט זיך צוגעשטאפט די אויער, אוכט האט ער זיך אויפגעשטעלט פריער ווי אייביג. סהאט געשיינט ווי די רבי האט עס נישט געקענט דערליידען.
איך געדענק און א געוויסע תקופה האט ער געבעטען די בחורים זאלען אויפהערן זיך אויסצודרייען צו עם ביים דאווענען , און ביי בואי בשלום זאל מען זיך אויס דרייען צו מעריב און נישט צו עם, אויב געדענק איז גוט האט ער געזאגט אז ביי זיין טאטע איז געווען וואס צו זעען ביי עם איז נישט דא וואס צוזען און ער פארשטייט נישט וואס איז דא צוזעין ביי עם.
אוכט ווען סאיז געקומען צו מעשיות האט ער זייער מדייק געווען מזאל נישט שרייבען קיין איבריג ווארט, ער האט נישט געקענט פארנעמען די גזמאות ביי מעשיות, ר׳ יוסף שטיינמעטץ ז״ל האט געשריבען א תולדות אויפען אהבת ישראל ער האט געגעבען א הסכמה נישט פארען מוחק זיין און מגיה זיין גאנצע שטיקער.
איך געדענק איינמאל בין איך געווען אינעווייניג מיט א קרוב משפחה וואס איז געווען אינעם רעבינס עלטער, און ער האט פארציילט עפעס א מעשה וואס האט זיך געהערט אביסעל מוגזם, די רבי האט געמאכט כל מיני תנועות, און אויסגעפרעגט דעם בעל מספר פון ווי ער ווייסט די מעשה, סהאט נישט אויסגעזען ווי ער האלט ביים קויפען די מעשה.
ווער געדענקט נישט ווען ער האט געבעטען דעם גראמער שייע מאיר,ער זאל אויפהערען זיך באנוצען מיט דעם ווארט הייליגען (הייליגע זיידעס,הייליגע רעביס וכדו)
בנוגע אמת פלעגט ער כסדר פארציילען דע מעשה פון דער יוד וואס האט זיך מקבל געווען צו זאגען אמת און ממילא האט ער זיך שוין געשעמט צו טוהן עבירות, סהאט ארויס גערעדט פון עם די מעשה, ער איז געווען א גלאט און אמתדיג, וויפיל מאל האט ער געחאזערט די מעשה וואס ער האט געזעען ווי די זיידע חאפט זיך אהן די בארד און זאגט פאר דעם יודענע ״ מיין בארד האט קיין ליגענט נישט געזאגט״
איך געדענק אוכט ווי ער פלעגט זיך אויסדרוקען ביי מוסר און ישיבה ״מנעמט דעם היתר פון דרכי שלום און מברייטערט עס און ברייטערט עס״
און איך בין זעכיר אז די מער נאנטע וועלען האבען אסאך צו שרייבען אויף דעם נקודה.
זיין קדושה
שטארקייט און שמירת עינים איז געווען פון זיינע הויפט זאכען.
כידוע האט ער כל ימיו נישט אויפגענומען קיין פרויען אפילו זיין טאטע און זיידע (סוף ימיו ) האבען יא אויפגענומען.
מפארציילט געוואלדיגע זאכען פון זיינע יונגע יארען, דאס איינציגסטע מאל וואס פרויען זענען אריינגעקומען איז געווען פאר די חתונה
וואס איך אליינס האב געזעען ווען מיין שוועסטערס האבען חתונה געהאט די רבי האט זיך אויסגעדרייט צו די כלה מיט פארמאכטע אויגען ווי א יונגע בחור און געוואונטשען.
נישט אדורך א שבתדיגע תורה צו שמועס און ישיבה וואו ער זאל נישט רעדן פון שמירת עינים.
פאר מאיז געפארען אויף די נסיעה קיין א״י האט ער נישט אויפגעהערט צו רעדן וועגען זיך היטען די אויגען אויפען וועג ,איך געדענק ווי איינגעבאקען סאיז געווען און די ביינער.
אוי ואבוי ווי נעמט מען די ריינקייט.
ער פלעגט זאגען כמה הנהגות דקדושה פון די פריערעדיגע ספרי מוסר.
זיך וואשען נעגיל וואסער יעדעס מאל מדערוועקט זיך און אויסגיסען די וואסער גלייך נאכדעם.
כידוע האט ער כסדר מזהיר געווען מזאל נישט לייגען די הענט און טאש.
ער פלעגט אוכט כסדר מזהיר מזאל נישט נעמען אפילו קליינע קינדער צו אומאיידעלע מקומות,ווייל ווען זיי ווערען עלטער וועט עס בויערען און קאפ.
(און א זייטיגע נאטיץ איך געדענק עם נישט רעדן קיינמאל וועגען מקווה)
אויך האט ער כסדר גערעדט וועגען זיך אפהיטען מיט וועם רעדט און מזאל נישט רעדן מיט קיין מענטשען וואס רעדן אומאיידעל.
איינמאל האט דער רבי זי"ע באמערקט צוויי יודן שמועסן אינמיטן פסוקי דזמרה אינדרויסן, האט ער זיי געוויזן אז מהאלט שוין נאך ברוך שאמר און מטאר ישט רעדן, האט איינער געענטפערט אז ער האלט נאך פאר ברוך שאמר.
נאכן דאווינען האט איהם דר רבי צוגערופן און געזאגט: איך בין געווען זיכער דו רעדסט אינמיטן פסוקי דזמרה, דאס אז די זאלסט נישט דאווינען מיטן ציבור האב איך זיך אפילו נישט פארגעשטעלט...
נאכן דאווינען האט איהם דר רבי צוגערופן און געזאגט: איך בין געווען זיכער דו רעדסט אינמיטן פסוקי דזמרה, דאס אז די זאלסט נישט דאווינען מיטן ציבור האב איך זיך אפילו נישט פארגעשטעלט...
- בשבילי נברא
- שר תשעת אלפים
- תגובות: 9224
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג יאנואר 18, 2010 10:53 am
- רבניש
- שר שלשת אלפים
- תגובות: 3066
- זיך איינגעשריבן אום: דינסטאג יאנואר 31, 2012 4:24 pm
- לאקאציע: בחלקת הרבנים...אויף אפרוה!
מאתים האט געשריבן:פאר צוויי יאר צוריק פאר כ"ו אב די יארצייט פון הרה"ק מסאטמאר זצ"ל איז געווען אין "דער איד" א ספעציעלע ביילאגע פון א שמועס מיט וויזניצער רבי ר' מאטעלע זצ"ל איבער זיין ישיבה יארן אין סאטמאר און זיין התקשרות צום סאטמאר רב, זייער א אינפארמאטיווע און לאנגע שמועס, מיטן רבי'ן אליין, סוואלט געווען כדאי ווער עס קען עס דא מעתיק זיין.
עס איז שוין היינט געדריקט אין דעם ספר ״באילנא דחיי״ ח״א (דאכצעמיר אז דאס איז דער נאמען) די שמוסן אין אינטערוויאס וואס הרב שמואל ראזענבערג הי״ו שטעלט צוזאם.
אויף JDN איז דא א הערליכער גאלעריע פון בילדער מימי חייו, איך וויל עס נישט ברענגען דא, נישט צי מפיר זיין הוראות קדשו.
- fiena nieas
- שר חמשת אלפים
- תגובות: 5498
- זיך איינגעשריבן אום: זונטאג יאנואר 23, 2011 8:56 am
- חזון-איש'ניק
- שר חמישים ומאתים
- תגובות: 324
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג מאי 08, 2017 9:48 am
fiena nieas האט געשריבן:רבו?
ער איז געווען פארשטייט זיך א חסיד און תלמיד פון זיין גרויסען זיידען, הרה"ק בעל האהבת ישראל מויזניץ זי"ע, און אויך פון זיין גרויסען טאטען זי"ע.
אזוי אויך האט ער זיך געווייקט ביי הרה"ק מסאטמאר זי"ע, נאך פארן קריג איז ער שוין געווען ביי איהם, ער איז עטליכע מאל געפארן פון גראסווארדיין צי דעהם דערנעבנדיגען סאטמאר, איינער פון די נסיעות זענען געווען אויף הושענא רבה.
-
- שר מאה
- תגובות: 142
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג דעצעמבער 17, 2012 3:47 pm
-
- שר מאה
- תגובות: 142
- זיך איינגעשריבן אום: מאנטאג דעצעמבער 17, 2012 3:47 pm
חזון-איש'ניק האט געשריבן:fiena nieas האט געשריבן:רבו?
ער איז געווען פארשטייט זיך א חסיד און תלמיד פון זיין גרויסען זיידען, הרה"ק בעל האהבת ישראל מויזניץ זי"ע, און אויך פון זיין גרויסען טאטען זי"ע.
אזוי אויך האט ער זיך געווייקט ביי הרה"ק מסאטמאר זי"ע, נאך פארן קריג איז ער שוין געווען ביי איהם, ער איז עטליכע מאל געפארן פון גראסווארדיין צי דעהם דערנעבנדיגען סאטמאר, איינער פון די נסיעות זענען געווען אויף הושענא רבה.
פאר די מלחמה איז ער נאר געווען ביי אים איינמאל, ווען ער איז געפארען אים חול המועד (איינע פון די 3 מאל די רבי זי"ע איז געפארען חול המועד זיין גאנצען לעבן. די אנדערע 2 זענען ווען די טאכטער, אשת רא"מ טווערסקי איז געבוירן חול המועד, און צו א לוויה - כמעט זיכער מחותנו רבי אלעזר מאוהעל ז"ל), און שוין געבליבען דארט לערנען א גאנצער זמן.
ווען ער האט געוואוינט אין וויליאמסבורג, פלעגט ער יא גיין גאנץ אסאך קיין סאטמאר. חסידים געדענקן אז ער פלעגט רעדן מיט סאטמארער רב צומאל גאנצע שעה'ן ביינאכט. ער האט זיך אויסגעדרוקט אמאל ברבים: "נישטא קיין ענין אין אידישקייט וואס איך האב מיר נישט אדורכגערעדט מיטן סאטמארער רב."
אויב האט ער גערעדט מיט איינעם וואס איז נאנט געווען מיט אים, ווען ער האט געזאגט סתם די "רב ז"ל" האט ער געמיינט סאטמארער רב.
למרבית הפלא, האט ער אויך געהאט א זייער ענליכע הערצה צום קלויזענבורגער רב ז"ל.