כאניש וואס צו טון האט געשריבן:דו גייסט שוין אריין אין די חקירה אויב די חיוב צו זיין שיכור איז חל אגאנצן טאג מן הבוקר ועד הערב. דאס הייסט אז מ'דארף אפדאווענען ותיקין, מקיים זיין משלוח מנות און מתנות לאביונים, דאן זי נעמען טרונקען עד דלא ידע, און אויב די וויין וועפט אויס, ברויך מען ווידער טרונקען וויבאלד די חיוב איז כסדר צו זיין עד דלא ידע...
רביה"ק מ'סאטמער זי"ע האט א שיינע דרוש אויף דעם, היות די גמרא איז נישט געפינטעלט קען מען זאגן עד דלא ידע מיט א קמץ אינטער די יו"ד וואס איז א לשון עבר, דהיינו אויב מ'איז שוין צוגעקומען צום עד דלא ידע איז מען שוין מער נישט מחוייב, אדער אדער מיט א צירי עד דלא ידע א לשון להבא, דארף מען אייביג שטרעבן אנצוקומען צום עד דלא ידע, לפי זה אפילו מ'איז געווארן ניכטער דארף מען ווייטער טרינקן
מיר פרייען זיך נישט מיט די מפלות אדער נצחונות פון די ציונים
מיר ווארטן אויף ביאת משיח וואס וועט אונז אויסלייזן פון גלות פון די ציונים און אראבער ביינעזאם
כאניש וואס צו טון האט געשריבן:אדער ניין. די חיוב איז נישט זיין אין א מצב פון לא ידע, נאר צו 'טרונקען' עד דלא ידע. איז איינמאל מ'האט שוין געטרונקען דעם שיעור האט מען שוין יוצא געווען דעם חיוב...
דערמאנסט מיר, בשעת'ן טרינקען האט מיר איינער געוואלט מוכיח זיין אז ס'מיינט נישט עד דלא ידע פשוט פשט, ווייל א שיכור איז דאך פטור מכל המצוות, ממילא פארוואס שטייט נישט מיחייב איניש במשלוח מנות עד דלא ידע וכדו'.
האב מיר מיניה וביה געענטפערט, איז א ראיה אז אויך נאך דלא ידע ברויך מען אויך טרינקען.. און די עד יינט ועד בכלל.
כאניש וואס צו טון האט געשריבן:אדער ניין. די חיוב איז נישט זיין אין א מצב פון לא ידע, נאר צו 'טרונקען' עד דלא ידע. איז איינמאל מ'האט שוין געטרונקען דעם שיעור האט מען שוין יוצא געווען דעם חיוב...
דערמאנסט מיר, בשעת'ן טרינקען האט מיר איינער געוואלט מוכיח זיין אז ס'מיינט נישט עד דלא ידע פשוט פשט, ווייל א שיכור איז דאך פטור מכל המצוות, ממילא פארוואס שטייט נישט מיחייב איניש במשלוח מנות עד דלא ידע וכדו'.
האב מיר מיניה וביה געענטפערט, איז א ראיה אז אויך נאך דלא ידע ברויך מען אויך טרינקען.. און די עד יינט ועד בכלל.
איך האב זיך נאך נישט גענוג אויסגערוהט צו אפשרייבן גאנצע 3 טעג פורים אין ירושלים
אפגעזעהן די חלק פון די אלע וואס האבן שעות לאנג געקלעטערט אויף בערג און טאלן, דורך וועגן/נישט וועגן קיין ירושלים, צו זוכה זיין אריינכאפן נאך א טאג פורים אינעם הייליגן שטאט
איז אזוי, פורים אויפדערנאכט גראג נאכן מגילה ליינען אריין צום שווער זז"ג, שיינע סעודה געווען בנים ובני בנים, מ'האמיר געטאנצן דארט פאר בערך א שעה צוויי, געגאנגען שלאפן ארום 1:00,
אויפגעשטאנען 5:00 צו דאווענען ותיקין, געלערנט אביסל צווישן די שטילע שמו"ע און די הויעכע (בין מגילה למגילה)
פון 9:00 ביז 10:00 געטראגן משלוח מנות, נאכדעם איז ב"ב געגאנגען אין שול הערן די מגילה, בשעת מעשה האב איך צוגעגרייט די לעכט פון 11:00 ביז 12:30 המשך משלוח מנות, 1:00 א דרימל פאר א שעה, 2:00 זיך געוואשן ביים שווער, 3:00 אריבער צו מיר אהיים - קבלת קהל,
איך האב מיר אריינגעגאסן איין פלעשל וויין אונען וויין פלאש צו קענען האלטן חשבון אויף וויפיל איך טרינק אן זיך אויסמישן די באטלעך מיטן עולם, ווי אויך ווייס איך אז איין באטל קען איך זיכער דערהייבן, למעשה האב איך נישט געהאט קיין שטארקייט צו טרינקן נאך, איך האב געהאט פרעשור וועגן שבת,
איך האב פארגעסן צו אויסלעשן די מוזיק פאר די שקיעה, האט עס מיין אינגל אויסגעלאשן א האלבע שעה שפעטער...
נאכדעם בין איך ארויס אויפן וועג צום ביה"מ עס איז שוין געווען כמעט נאכט האט מיר א שכן אריינגעפאנגן פאר א מנחה, איך בין אים זייער דאנקבאר ווען נישט ווייס איך נישט אויב איך וואלט געדאווענט מנחה,
אזוי ווי איך האב שוין געמנחה'ט האב איך מיר אוועקגעדרייט פון צו גיין אין ביה"מ נאר ענדערש געגאנגן צו א פארברענג פון מיינע חברים, איך האב משער געווען אז זיי האלטן נאך אינמיטן, וכך הוה, ס'האט זיך געטון א פורס מפה אויף אלע באקן... ס'אלעס געווען דארט חוץ א טושטוך....
בערך א פערטל פאר אכט בין איך אריבער צום שווער, איך האב געדאווענט פארן עמוד (קאונטער) קבלת שבת, אלע פרויען האבן זיך צוגעהערט,
ביי די סעודה איז שוין געווען האלב אויסגעוועפט,
אויף צו מארגנס איז געווען א בחינה פון לא נודע כי באו, נישט געשפירט קיין זכר פון נאכווייען, צוליב איך האב נישט געטרינקן אזוי אסאך,
עס איז נאר געווען עד ולא עד בכלל,
ב"ה איך בין נישט שולדיג געבליבן, אום זינטאג שושן פורים האמיר אויסגעטרינקן צווישן צוויי און דריי פלעשער, עד כלות הנפש מ'האמיר געדרש'נט אין הויעכע ענינים....... איין קליינע חידוש בתוך די גרויסע שיכרות,
אז פורים און שושן פורים איז א בחינה פון שחרית און מוסף, ווייל פורים איז געווען דורך מרדכי וואס איז יסוד און שחרים איז אויך יסוד, אבער שושן פורים איז א זאך וואס האט מיט ירושלים/בית המקדש וואס דאס איז כללות ישראל די סוד פון מלכות די זעלבע סוד פון מוסף בחינת כתר מלכות
צוריק צום ענין, עפעס געדענק איך בין איך ארויף שפעטער צו איינעם איך האב געלערנט זוהר פאר א האלבע שעה,
נאכדעם וועק איך מיך אויף איינס אזייגער אינמיטן די נאכט, מיין מויל איז מיר שטייף פון דיהיידרעישן, איך האב געכאפט א באטל וואס ענטהאלט 1.5 ליטער, ביז 7 צופרי איז באטל שוין געווען ליידיג, ב"ה גארנישט געבראכן, און מ'האמיר געהאט אלע אורות,
דער אייבערשטער זאל העלפן ס'זאל מקיום ווערן אלעס וואס מ'האמיר געוויטשן, און ס'זאל שוין נתגלה ווערן משיח בן דוד במהרה בימינו
הנה אנכי שולח מלאך. זאגט רש"י כאן נתבשרו שעתידין לחטוא. די בשורה איז געווען אז אעפ"י שיחטאו לא תסתלק שכינה מביניהם, אזוי ווי די תרגום טייטשט כי לא אעלה בקרבך; לא אסלק שכינתי מבינך!