(מיר זענען טאקע ברודער, און אפילו פון די זעלבע טאטע, אבער נישט פון יענע טאטע וואס וואשט זיך נאך חצות...)
איז דאך דער רמ"א מתיר ביי א סעדה שזמנה ערב שבת.
(ווי זאגט נאר דער רבי (מהר"א)? מיר האבן טאקע איין פאטער, אבער מיט האבן נישט איין מותר (מוטער)...)
פאיע'ר רב שליט"א האט געזאגט ביים שיעור אז מען זאל זיך וואשן פאר חצות, אזוי די רמ"א.
אויך האט ער גאר שטארק מפקפק געווען אויף די עצה פון פורס מפה ומקדש,זאגענדיג אז אונז זענען נישט קיין גרים,אונז האבן עס נישט געזעהן ביי אונזערע עלטערן, אין אויך איז עס א ערנסטע שאלה אויף די המוציא, אין עפ"י האר"י דארף מען דאווענען מעריב פאר די סעודה, אין ס'איז א שאלה צו מען דארף זאגן על הניסים ביים בענטשען.
שפע רב האט געשריבן:פאיע'ר רב שליט"א האט געזאגט ביים שיעור אז מען זאל זיך וואשן פאר חצות, אזוי די רמ"א.
אויך האט ער גאר שטארק מפקפק געווען אויף די עצה פון פורס מפה ומקדש,זאגענדיג אז אונז זענען נישט קיין גרים,אונז האבן עס נישט געזעהן ביי אונזערע עלטערן, אין אויך איז עס א ערנסטע שאלה אויף די המוציא, אין עפ"י האר"י דארף מען דאווענען מעריב פאר די סעודה, אין ס'איז א שאלה צו מען דארף זאגן על הניסים ביים בענטשען.
א מענטש קען זיך טועה זיין. ואולי אין דברי ההלכות (הרי"ף) בזה נכונים כי אין השלימות בלתי לה' לבדו יתברך ויתעלה ויתנשא שמו יתברך. (ספר הזכות להרמב"ן יבמות כד: מדפי הריף) די סכנה פון באזוכען כפירה\ליצנות בלאגס
תנא-קמא האט געשריבן:פורים בעש"ק קד) בשנת תשי"ד חל פורים בעש"ק. רבינו [הויחי יוסף מפאפא] זצ"ל התפלל מנחה של עש"ק בשעה 2 בערך ואח"כ נכנס לסעודת פורים. וכשהגיע זמן הדלקת נרות של שבת עלה לביתו והוריק כל חפצי מוקצה מכיסו ואח"כ בא חזרה. לאחר ביהמ"ז המשיכו והאריכו בריקודין תוך ליל שבת קודש. (מפי הרה"ח ר' אליעזר דוד אויש הי"ו [ע"ה], המשב"ק אז)
קה) סיפר רבינו, פעם כשחל פורים בעש"ק א) הי' אאמו"ר [הויגד יעקב]ז צוק"ל מבושם, ונכנס לחדרו לנוח קצת "און ער איז פארשלאפען ביז קבלת שבת" (כי שום איש לא ההין לעוררו) וסיים רבינו אבל הקבלת שבת אחר כך היה לעילא ולעילא בהתלהבות גדול בלתי משוער. (הנ"ל) א) לפי הנראה בשנת תרפ"ג ב'צעהלים.
אגב: להיות עושים את שני הימים האלה קו) פעם בשושן פורים ראה רבינו אצל שלחן הטהור את אחד המשב"ק שהי' חבוש בכובע של חול על ראשו (בשנים קדמוניות לא הורגלו כ"כ בלבישת בגדי שבת בשושן פורים) רמז לו רבינו בתמיהה למה אינו חובש שטריימל ביום זה, והלך הביתה וחזר בלבישת בגדי שבת. (מפי הרה"ח ר' יוסף וועבער הי"ו)
א גאר אינטערעסאנטע שטיקל אויפן הייליגן ריבניצער פונעם ספר במחיצתי פון ר' אברהם הכהן ז''ל.
דא שרייבט ער אז די רביניצער האט געדאווענט מנחה פארן סעודה און געטון דעם פורס מפה ומקדש. אבער פארשטייט זיך אז פונעם ריבניצער קען מען זיך נישט לערנען איבער זמנים...
"פעם הייתי אצלו בחג הפורים בפלארידע ובאותו שנה חל פורים ביום שישי. זוכרני שהבאתי לרבינו בקבוק יי''ש טוב במיוחד, והגבאי לא הסכים בשום אופן שרבינו ישתה מזה... למעשה הצלחתי להעביר הבקבוק לידי רבינו והוא הטמינו מחתח לבגד עליון שלו...
היתה זו סעודה יפה מאד ומיוחדת במינה. תפלת מנחה התפלל רבינו לפני הסעודה ואח''כ נטל ידיו לסעודת פורים.
באמצע הסעודה כאשר כבר היה סמוך לשקיעה, קם רבינו ממקומו והדליק את הנרות לכבוד שבת, כעבור זמן אמר רבינו 'פורס מפה ומקדש', וקידש, והמשיך בסעודה לתוך ליל שבת קודש וברכו ברהמ''ז לפני חצות. או אז ניגש רבינו לקבלת שבת והתחיל בהתלהבות לכו נרננה בכזו התרעננות ובכוחות מחודשים".
וואס איז דער פראבלעם זיך צו וואשן מבעוד יום, גיין אין שול צו מנחה און קבלת שבת און מעריב ווי יעדע וואך, און אהיים קומען קידוש מאכן און ממשיך זיין מיט די סעודה?
אויך קען מען מאכן עירלי שבת און אנהייבן די סעודה מיט קידוש על כוס יין מלא און ממשיך זיין מיטן סעודת משתה היין די זעלבע צייט אין טאג ווי אלע יארן. (מען זאל נאר מאכן א סעודה צופרי אויך, אזוי ווי אלע יארן, אין קעיס די קבלת שבת און מעריב איז א סתירה מיטן חובת משתה ושמחה מבעוד יום)
צו לייקן אדער דיסלייקן די תגובה, מאכט א רייט קליק אויף די ווייסע קעסטל נעקסט צו די טיים סטעמפ העכער די תגובה און קאפי'ט די לינק אדרעס. אלע 5'ס (5, 15, 25, 105, 1005 א.א.וו.) זענען לייקס, 10'ס (10, 100, 1000 א.א.וו.) זענען דיסלייקס.
שאגת ארי האט געשריבן:א גאר אינטערעסאנטע שטיקל אויפן הייליגן ריבניצער פונעם ספר במחיצתי פון ר' אברהם הכהן ז''ל.
דא שרייבט ער אז די רביניצער האט געדאווענט מנחה פארן סעודה און געטון דעם פורס מפה ומקדש. אבער פארשטייט זיך אז פונעם ריבניצער קען מען זיך נישט לערנען איבער זמנים...
"פעם הייתי אצלו בחג הפורים בפלארידע ובאותו שנה חל פורים ביום שישי. זוכרני שהבאתי לרבינו בקבוק יי''ש טוב במיוחד, והגבאי לא הסכים בשום אופן שרבינו ישתה מזה... למעשה הצלחתי להעביר הבקבוק לידי רבינו והוא הטמינו מחתח לבגד עליון שלו...
היתה זו סעודה יפה מאד ומיוחדת במינה. תפלת מנחה התפלל רבינו לפני הסעודה ואח''כ נטל ידיו לסעודת פורים.
באמצע הסעודה כאשר כבר היה סמוך לשקיעה, קם רבינו ממקומו והדליק את הנרות לכבוד שבת, כעבור זמן אמר רבינו 'פורס מפה ומקדש', וקידש, והמשיך בסעודה לתוך ליל שבת קודש וברכו ברהמ''ז לפני חצות. או אז ניגש רבינו לקבלת שבת והתחיל בהתלהבות לכו נרננה בכזו התרעננות ובכוחות מחודשים".
Programming האט געשריבן:וואס איז דער פראבלעם זיך צו וואשן מבעוד יום, גיין אין שול צו מנחה און קבלת שבת און מעריב ווי יעדע וואך, און אהיים קומען קידוש מאכן און ממשיך זיין מיט די סעודה?
סאיז א הפסק ממה נפשך
אויך קען מען מאכן עירלי שבת און אנהייבן די סעודה מיט קידוש על כוס יין מלא און ממשיך זיין מיטן סעודת משתה היין די זעלבע צייט אין טאג ווי אלע יארן. (מען זאל נאר מאכן א סעודה צופרי אויך, אזוי ווי אלע יארן, אין קעיס די קבלת שבת און מעריב איז א סתירה מיטן חובת משתה ושמחה מבעוד יום)
Programming האט געשריבן:וואס איז דער פראבלעם זיך צו וואשן מבעוד יום, גיין אין שול צו מנחה און קבלת שבת און מעריב ווי יעדע וואך, און אהיים קומען קידוש מאכן און ממשיך זיין מיט די סעודה?
אויך קען מען מאכן עירלי שבת און אנהייבן די סעודה מיט קידוש על כוס יין מלא און ממשיך זיין מיטן סעודת משתה היין די זעלבע צייט אין טאג ווי אלע יארן. (מען זאל נאר מאכן א סעודה צופרי אויך, אזוי ווי אלע יארן, אין קעיס די קבלת שבת און מעריב איז א סתירה מיטן חובת משתה ושמחה מבעוד יום)
דאווענען איז א הפסק לגבי ברהמ''ז, לכתחילה זיכער נישט, מקבל זיין שבת פרי איז מבואר אז מ'איז נישט יוצא סעודת פורים (איך פארשטיי אז מ'רעדט נישט פון די איינציגסטע סעודה, דאך) איז פארבלייבט נאר פורס מפה אויב מוויל אריינציען.
ערשט צוריק צו די הלכה אין סי' תרצ"ה אויפן רמ"א "וכשחל פורים ביום ששי יעשו הסעודה בשחרית משום כבוד שבת" צייכענט צו דער "יד אפרים" הגה סעיף ב׳ בשחרית משום כבוד שבת וכו' כתוב בתשובת מהרי״ל סי׳ (מ׳) [נ״ו] להיינו קודם שעה עשירית דא איז דער מהרי"ל
אטעטשמענטס
Capture.JPG (165.21 KiB) געזען 427 מאל
Capture1.jpg (102.05 KiB) געזען 427 מאל
דאע"ג דכבר למד הרבה פעמים כל התורה והמצות, מ"מ כשיגיע המועד חייב לשאול ולדרוש בהלכות כל מועד ומועד בזמנו [ב"ח]
הייליגע האלעפצעס רופט מען נישט מיט א לשון העכו"ם. מעגסט שוין גיין קריעה רייסן אויף א געפילט שטיקל קרויט. 