דייקן האט געשריבן:ביידע זענען מהלכים וויאזוי אן עקאנאמישע סיסטעם זאל זיך פירן פון פונדאמענט אויס
סאציאליזם זאגט אז אונז זעמער אלע א חלק פון אַ גרעסערע סאסייעטי. און די עיקר דגוש בנוגע די עקאנאמיע דארף זיין אז די גאנצע סאסייעטי זאל בעניפיטירן
קאפיטאליזם זאגט אז אויב מען לאזט יעדן גריבלען אין די עקאנאמיע פאר די אייגענע אינטערעסען וועט די סאסייעטי אליינס באשליסן צו באלוינען די וואס בעניפיטירן זיי מער
----------
למעשה זעה'ך אז די פרעגסט מער בנוגע סאושעל אישוס. אבער כאמעך פראבירט צו האלטן צום נושא
צום פוינט.
און אויב מעג איך אריינווארפן צוויי צענט איז קיין איינס פאר זיך נישט קיין ווירקזאמע מהלך.
סאציאליזם האט נישט קיין וועג ס'זאל ארבעטן ווייל איינער מוז דאך שטיין אן טאפ, און ווילאנג א בשר ודם זיצט ביים שיסל וועט עס האבן א פנים ווי רוסלאנד בימים ההם. (אפשר קען עס לויפן קאמפיוטערייזט... אבער נעע, אויפן עולם השקר וועט אלס זיין לעכער).
קאפטוליזם איז אויך אפגעפרעגט, פשוט ווייל יעדער פארשטייט אז ס'נישט מסתבר אז איין באשעפעניש זאל געוועלטיגן אויף א צווייטע באשעפעניש סתם ווייל ער קען. סימפל.
אבער די עיקר וואס כ'וויל ארויסברענגען איז, אז אפילו דער אמעריקאנער ליבעראליזם איז אויך נישט קיין מהלך. ווייל אין פאקט וועט אלעמאל זיין דער רוב אינטערטעניגט אינטערן מיעוט. איין פרעזידענט געוועלטיגט אויף אלע בירגער, איין ארבעטסגעבער אויף צענליגע ארבייטער, און איין לענדלער אויף מערערע טענענדס. און ס'קלאר אז אפילו די צווייטקלאסיגע בירגער האבן א גלייכע מיינונג, און באקומען שפייז און וואוינונג פון די ערשטקלאסיגע. פונדעסוועגן סאבקאנטשעסלי באדערט פאר יעדן ארבעטער פארוואס ער איז צווייטקלאסיג און נישט ערשטקלאסיג, פארוואס איז ער דער אינטערטעניגטער און נישט דער געוועלטיגער. (אודאי אויב וועט ער מאכן א חשבון וואספארא עול און ריסקס אן ארבעטגעבער האט וועט ער גאנץ אנדערש טראכטן, אבער סאם האו האט ער זיך נאכנישט אראפגעזעצט כאפן דעס, און ער בלייבט סטאק מיט די קנאה/שנאה געפילן). און ממילא דערזעט מען זיך מיט א לאנד ווי רוב פון די מענטשהייט איז אין די בעק אף די מיינד מקנא, און אלס רעזולטאט פארביסן אויף די אויבערהארן.
יעצט ווילאנג אלעס פארט כשורה וועט קיינער זיך נישט וואגן צו זאגן א הויעך ווארט, אבער ווען מ'שטעלט אפ די הלוך ילך און מענטשן האבן מער צייט צו טראכטן און זאגן וואס מ'טראכט, פעלט זיך אויס איין שוועבעלע און ס'איז כאאס, מ'שרייט דיפאנד די פאליס, מ'פארברענט מאדומענטן, און מ'ברענגט אינטער יעדע שפיר פון הערשאפט.
(איי אז ס'וועט נישט זיין קיין פאליציי ווער וועט דיר היטן? אז מ'וועט האלטן די שטאט פארמאכט וועט פאסירן א רעסעיע? און אז מ'וועט טיילן געלט אין די וועלט אריין וועט דאך דער עקאנאמיע אינטערגיין? אה, דאס איז שוין א חשבון, און געפילן און ווייטאג זענען אויף די מינוט שטערקער און וויכטיגער.)
עקסטרעם קאפטוליזם האט נישט אנגעהאלטן לאנג. די אנדערע עק סאשעליזם האט אנגעהאלטן נאך ווייניגער. דער מיטלגארטיגער ליבעראלער מהלך האט אנגעצויגן היבש לאנג, אבער ווי מיר האבן זיך יעצט איבערצייגט איז עס נאכאלץ נישט קיין לעזונג.
וואס וויל איך ארויסברענגען? כ'ווייס נישט פונקטליך. אבער מיר לעבן אין א פראבלאמאטישע וועלט. און די איינציגסטע זאך וואס מיר קענען טון איז צו האפן און ווארטן אויפן עולם התיקון.
