און כדי מענטשען זאלען זיך נישט איין רעדען אז זיי קענען טאקע מאכען דער חשבון וואס מיינט גוט און שלעכט, וועליך ענק געבען איין משל (א אמת'ע מעשה) וואס וועט ענק אויף טרייסלען.
דא ארבעט מיט מיר א תימן'ער איד (שוין אין די זעכציגער יארען), ער איז היינט א בעל תשובה; מיר זענען געווארען גוטע ידידים.
דערציילט ער מיר וויאזוי דער שידוך צווישען זיין טאטע און מאמע איז געשעהן, ומעשה שהיה כך היה.
זיין מאמע איז געווען א יתומה, און דאס געזעץ אין תימן איז געווען אז א יתומה באלאנגט צו דער לאנד (לאו-אוו-אינהעריטענס מ'שטיינס געזאגט), מען קען איך פארקויפען אדער געבען פאר וועם זיי ווילען!
ווען זי איז אלט געווארען בערך 13 יאר (גלייך פאר מען האט איר געוואלט צו נעמען) האט א איד אויף איר רחמנות געהאט און באשלאסען אז ער וועט איר נעמען פאר נאך א ווייב און אזוי ארום וועט זי ווערען געראטעוועט. דער איד האט שוין געהאט א ווייב און אפשר א פאר ווייבער ווי דער מנהג איז געווען אין די לענדער, און געוואלט א טובה טוהן א איד.
דער איד האט געשיקט א שליח צו גיין מקדש זיין דאס מיידעל פאר אים, און ווען דער שליח איז אנגעקומען האט ער באשלאסען אז ענדערש נעמט ער איר פאר זיך און אזוי ארום איז געווארען דער שידוך צווישען זיין טאטע (דער שליח) און זיין מאמע. דער מעשה האט פאסירט עטליכע אין זיבעציג יאר צוריק.
יעצט רבותי, וויפיל אידישע טעכטער זענען "נישט" געראטעוועט געווארען, נאר זיי שמאכטען נאך היינט צו טאג (בשעת מיר זיצען על סיר הבשר) אין די אראבישע לענדער און וויינען צום באשעפער טאג טעגליך. וויפיל אזעליכע צובראכענע נפשות זענען פארהאן אויף דער וועלט?
און דאס איז ווי עס "גוט" געווען פאר אידען; קענסט זיך שוין דענמאלט פארשטעלען ווי עס איז געווען ווען עס איז נישט געווען גוט פאר אידען.
------------------------
אז איך האב שוין דערציילט דער מעשה מוז מען שוין אויך מעורר זייין איבער ווי מיר קענען העלפען. יא, מיר קענען העלפען פון דא דורך מתפלל זיין פאר זיי, און נעמט עס נישט פאר גרינג.
יעדען ערב ראש חודש ווען מען בענטשט ראש חודש זאגען מיר די פאלגענדע ווערטער:
יְחַדְּשֵׁהוּ הַקָּדושׁ בָּרוּךְ הוּא עָלֵינוּ וְעַל כָּל עַמּו בֵּית יִשְׂרָאֵל בְּכָל מָקום שֶׁהֵם. לְטובָה וְלִבְרָכָה. לְשָׂשׂון וּלְשִׂמְחָה. לִישׁוּעָה וּלְנֶחָמָה
ביי "בכל מקום שהם" האביך זיך געמאכט א מנהג צו אינזין האבען אלע אידען און אידענעס וואס שמאכטען אין די טורמעס און קיינער ווייסט נישט דערפון; און פארשטייט זיך אויך די אלע צענדליגע טויזענטער פרויען אויף דער וועלט וואס זענען געבוירען געווארען אידען און מען האט זיי געפאנגען (ווי דער מאמע פון ינאי המלך) צווישען די גוים.
וויפיל אזעליכע איז נאך געבליבען אין תימן? וויפיל אזעליכע איז דא אין אנדערע אראבישע לענדער? וויפיל אזעליכע איז דא אין עזה? (אין עזה ווייסט מען ווייל מען האלט היינט חשבון, אבער ווער האלט דען חשבון אין די אנדערע אראבישע לענדער?)
איך געדענק אז ווען אמעריקע האט ליבערעיטעד איראק איז געווען רעפארטעד אין די צייטונג אז מען האט געטראפען איין אזא פרוי אין איראק וואס האט דערציילט אז זי איז שוין באלד 50 יאר געפאנגען ביי די אראבער. דאס איז זיכער אז עס איז דא זייער א סאך אזעליכע (וואס לכאורה לעבען שוין די מערסטע פון זיי שוין נישט), אבער עס איז זיכער נאך דא היינט איבערגעבליבענע ביי זיי (און אפילו נאר איינס וואלט געווען צופיל) וואס ציטערען זיך ארויס צו ראטעווען און שרייען פאר הילף.
------------------------
שוין אויך ברענגען נאך א טייטש אין "בכל מקום שהם", אז מען איז מתפלל פאר יעדען איד "בכל מקום שהם", אז דער אייבערשטער זאל אים ראטעווען אין יעדער פלאץ פון ווי ער געפינט זיך אין רוחניות נישט קיין נפקא מינה אין וויפיל שערי טומאה, זאל אים דער אייבערשטער שוין ארויס ראטעווען מיט א ישועה און א רפואה.
און צום לעצט האביך געטראכט פארוואס זאגען מיר איבער די בקשות צוויי מאל, אין מאל אין די יהי רצון און נאכאמאל אין יחדשהו?
האביך געקלערט א תירוץ אז אינעם יהי רצון בעהט מען פאר זיך (אזוי ווי אין שעשה "לי" כל צרכי), און נאכדעם אין יחדשהו בעהט מען פאר זיך "בתוך" שאר כלל ישראל אזוי ווי מיר זאגען יחדשהו הקב"ה עלינו (אויף אונז) "ועל כל עמו בית ישראל" (בעהטען מיר דא אויך אויף גאנץ כלל ישראל).
------------------------
אין א פריעריגע תגובה האביך געשריבען אז מען קען נישט מאכען א בלענקעט סטעיטמענט אז אידן האבן בעסער געלעבט צווישן אראבער/מוסלימנר ווי צווישן די קריסטן; עס ווענט זיך ווי, און עס ווענט זיך ווען. יעצט קען מען שוין אויך צולייגען "און עס ווענט זיך
וואס". (געלט? דיין גוף? דיין נשמה? דיין פרייהייט?)
מען דארף צושטעלען און קאמפעירען עפעל צו עפעל און נישט עפעל צו אראנדזעס.
