גאלדענע פעדער האט געשריבן:כ׳האב שוין אפשר צופוהל געשריבן... די עיקר וויל איך הערן פונעם עולם איבער, די וואס לערנען נישט כסדר ספרי חסידות, צו איר האלט אז מען קען זיך אנריפן א חסידישע יוד אן לערנען ספרי חסידות? און פארוואס ס׳איז אזוי אז טייל לערנען נישט כסדר קיין ספרי חסידות? און וואס די עצות צו די שווערעקייטן זענען, אז מען זאל יא קענען מער לערנען ספרי חסידות?
(נב, אני הקטן לערן כסדר אור החיים הקדוש - בני יששכר נתיבות שלום - און נאך.)
דאס איז זיכער אז דעיס וואס הייסט היינט א חסידישע איד ווערט מען אנגעריפן אפילו מען לערנט נישט חסידישע ספרים. סאטמאר רב האט געזאגט אז א חסיד היינט הייסט איינער וואס האלט איין יעדע קוץ אין שלחן ערוך. איך ווייס דו גייסטעך דינגען, זאג איך שוין פון פאראויס אז איך בין מודה אז סאיז דא א חילוק צווישן א איד וואס איז געווייקט אין חסידישע ספרים, צי א איד וואס נישט.
די חילוק ווערט אנגעריפן אין אנדערע טערם, א איד וואס לערנט חסידישע ספרים איז פשוט מער ערליכער ווי א איד וואס נישט, ער קאכט מער ביים דאווענען, איז נעינטער צום אייבירשטן, האט א טעם און עשיית מצות, אבער א חסיד זענען ביידע.
לגבי דיין שאלה פארוואס זאיז אזוי, איך מיין אז דו האסטעס שוין אליין פארענטפערט אין דיין שיינע ארטיקל, אז למעשה איז דא שווערע שטיקלעך, וואס דעיס מאכט אז מענטשען זאלן שנעלער אויפגעבן.
נאך א פוינט, א מענטש דארף פילן א דימענט ביי זיך, עפעס אינערליך דארף ביי אים תובע זיין, אז ער שאקעלט לולב מוז ער וויסן א טעם, סקימט אן אכילת מצה זאלעס נישט דורכגיין אן קיין טיפערע מחשבה. א מענטש וואס פילט דעיס, דער זעצט זיך אלטעמאטיש צי צום בני יששכר פאר א יום טוב, א קדושת לוי פאר א חנוכה לעכט, א מהר''ל פאר א פסח, און א גמרא מסכת שבת פאר א שבועות, וכו'.