פרשת תרומה

[יגרסהדותא]

[align=center]כל הזכיות שמורות
פרשת תרומה[/align]

די וואך ווען מ'רעדט פון די כלי המשכן, וועט זיין שתיקתי יפה מדיבורי, ס'איז א סדרה פון הייליגע הויכע זאכן וואס אונז מענטשלעך קענען נישט און וועלן נישט פארשטיין עד ביאת גואלינו מיטן בית השלישי בתוכינו, ס'גליטשט א טרער, ווען וועלן מיר שוין צו דעם די זכי' האבן.

וועלכע ווארט איר כאפט אן פון די הייליגע תורה די וואך, קאטכט אין זיך בחינות למעלה מהשגתינו, ויקחו לי תרומה, לי טייטשן די מפרשים לשמי, וויפיל הייליגע בחינות ליגן אין דעם איינעם ווארט אליין, ס'זאל זיין שמו שלם וכסאו שלם, מ'זאל אינזין האבן אך ורק לשמו הגדול הגבור והנורא אן קיין שום פניות, מאת כל איש, טייטשט דער הייליגער ייטב לב זיעועכ"י אז אינעם בית המקדש איז געווען אזא קדושה אז "כל איש" דער גאנצער מענטש איז פארקאכט געווארן אינעם קדושה אריין, ער שרייבט: כלומר הקרביים והידים והרגלים וכל הגוף והבשר שיהי' כולו קודש לד', וקדוש שרוי בקרבו – גלייבט'ס מיר, איך האב נישט קיין אנונג וואס איך שרייב, מ'מאכט פשוט קאחפלי און פלעיסט פון זייערע הייליגע דיבורים.

אינעם ביהמ"ק איז געווען דעם "לבי ובשרי ירננו אל א-ל חי", אוי ווי ס'דערמאנט די קאכעדיגע ווערטער פון דוד המלך ע"ה אין תהלים: נכספה וגם כלתה נפשי לחצרות ד'.

ס'ציטערט די האנד ווען מ'דארף אנרירן די הייליגע כלי המקדש, די תורה הייבט אן מיטן ארון, משה רבינו מיט בצלאל זענען אריין אין א מחלוקה צו כלים תחילה ואח"כ משכן צו פארקערט, חז"ל פארציילן אונז דאס אין מס' ברכות (נה. וכ"ה ברש"י פקודי).

די הייליגע כרובים, ופניהם איש אל אחיו, מעשי נסים איז דארט געווען אן א צאל, האבן זיך די אידן גוט אויפגעפירט האבן זיי זיך אנגעקוקט איינער דעם אנדערן, און חלילה פארקערט, האבן זיך די כרובים אוועקגעדרייעט רח"ל.

ווי הייליג פייער שרייבן אלע מפרשים אז אין די הייליגע כרובים איז מרומז דאס קדושה וואס דארף זיין אין א אידיש הויז, וויאזוי ס'דארף זיך פירן א אידישע שטוב בין איש לאשתו קאכעדיג הייליג.

קרשים, עוד טעם אחר למה יעקב הביאו למצרים לפי שהם - די מצריים – הי' שטופי זימה וכדאי להתיש יצר הזנות נטעם במצרים אזוי שרייבט דער ש"ך עה"ת, און טאקע צוליב די ברעטער לא נמצא בהם פסול כמאחז"ל אחת היתה ופרסמה הכתוב.

איר הערט? פון "די" קרשים רעדט מען דא, דאס האט מען געשניטן שתי ידות תחת הקרש האחד, אדנים ובריחים, ווי האבן מיר א מושג אין אזעלכע הויכע זאכן. געט א קוק אויפן בריח התיכון שטייט אין זוהר (בשלח ח"ב נא:) אז ס'ווייסט אויפן באשעפער, ער שרייבט: בריח התיכון זה הקב"ה. מיר האבן דען אן השגה מיט וואס מען האט זיך דא ארומגעשפילט?

די יריעות מיט די חמישים לולאות דער אלשי"ך שרייבט: חמישים לולאות נגד חמשים שערי בינה.

בקיצור, מיר ווייסן גארנישט, מיר זעהן גארנישט, אזויפיל ווייסן מיר יא אז יעדעס ריר האט געשאקלט עולמות עליונים ותחתונים, קדושה וטהרה אויף יעדן ווינקל.

אויף דעם זאגט אונז די תורה, ועשו לי מקדש ושכנתי בתוכם, בתוך כל אחד ואחד, אין יעדן איד דארף זיך געפינען א משכן, וכן תעשו לדורות.

[זארעכפעפער]

הרב ר' יגר סהדותא שליט"א,
איך האב דיר דאס שוין עטליכע מאל געזאגט, אבער ליינעדיג דיין היצטיגער פר' תרומה אשכול קען איך מיך נישט צוריק האלטן און כ'על דיר דאס נאכאמאל זאגן:

ביסט א אינגערמאן מלא רגש והרגש דקדושה. הלואי אויף מיר געוואונטשן. כ'בין דיך פשוט מקנא וויאזוי די פרשיות השבוע, די חגי זמני ומועדי קודש, דער שבת קודש און אלעס אלעס וואס איז תלוי אין קדושת הזמנים, באנעמען דיך אזש מיט אן עילאה דקדושה. כ'שטעל זיך פאר אז שבת קודש קאכסטו ווי א קעסל. ספרים טייטשן, א איד דארף זיין א 'שומר' שבת, גוט אנכאפן און אפהיטן דעם שבת ער זאל נישט אנטלויפן פון דיר. דער הייליגער רב (צאנז), דאכט זיך, האט אמאל געזאגט: "וויאזוי קען א איד פארשלאפן דעם שבת? ער האט דאך א פקדון, ער דארף דאך דאס היטן, און מ'לייגט זיך שלאפן?". לויט דיינע באשרייבונגען און געפילן - פארשטייט זיך לויט ווי אזוי איך ליין דאס ארויס פון דיינע ארטקילעך - שיינט מיר אויס אז דו ביסט פון די סארט אידן. איי דיך מקנא צו זיין, כמוך ירבו בישראל. אשריך. ואשרינו, שיש לנו מעמבער כזה, וממני ילמדו וכן יעשו. מעגסט אונז אביסל בארייכערן איבער דיינע געפילן פון א פשוטן וואכן טאג אויך, פן ואולי וועט דער קנאת סופרים אריינברענגען אין אונז עפעס א קנאה און מיר וועלן דיך פרובירן נאך טוהן, ויהא זכות הרבים בך.

הצלחה בכל דרכיך, וסייעתא דשמיא בעבודתיך לעלות מעלה מעלה על במתי הקדושה.

[cano]

איך האב האנאה אז די האלטס אן דיין חזקה.

טוב מעט בכוונה טוב.

[איך_הער]

יגר, אז דו שרייבסט נישט, וועל איך אויך נישט.

שכוח.

[שוועמל]

זייער ווארעם יגר'ל

[קרעמער]

קורץ (אבער נאך ווי), שארף (ברענענדיג), און צו דער זאך (שוין איינמאל).

[3x0]

יישר כח.

[אנדי פעטיט]

יגר, איך האב כמעט מער הנאה געהאט פון די צווישען די שורות ווי די שורות אליין.

שכח, עז אלוועיז.

[אלטעבחורל]

יגר, עס מו זיין אז דו האסט דאס ארויפגעלייגט אום שבת מיט א היתר פון 'תגובה הותר בציבור'.

ווייל איך האב געווארט א גאנצע וואך אויפןשיוער, איך האב ריפרעשט מיין וועב פעידזש יעדע רונדע מינוט, נו יגר!! נאך אלס נישט? נאופס!
איך שפאציר היינט אריין אין קרעטשמע באטראפעטס, שוין... איך ווייס... עעעםםם... נו... נאאא, מיינע חטאים.

והנה, יגגגגגגגר! ער האט יא געשריבן!

יושששש איז דעס גוט! יגר, איך האב אונטערגעשפרונגען!

גרויסער שכח!
תחשים, טעכשן הויט, פארוואס פרעגסטו?

[זיידעניו]

מיט אזא דביקות ממש התפשטות הרוחניות

[נודה לך]

לכבוד שבת

[אדער יא]

א איד דארף זיין א 'שומר' שבת, גוט אנכאפן און אפהיטן דעם שבת ער זאל נישט אנטלויפן פון דיר. דער הייליגער רב (צאנז), דאכט זיך, האט אמאל געזאגט: "וויאזוי קען א איד פארשלאפן דעם שבת? ער האט דאך א פקדון, ער דארף דאך דאס היטן, און מ'לייגט זיך שלאפן?"

דער באר מים חיים זי"ע האט אמאל געזעהן ווי א יוד שלאפט שבת האט ער אים אנגעגאסן מיט א טעפל וואסער, וודאי איז ער פארחלש'ט, ווייל ווי קאן זיין סתם שלאפן

ר' צבי מאיר לייגט צו: דער במ"ח גיסט אונז אן מיט עמערס וואסער אונז זאל מיר אריינכאפן מעצם קדושת השבת
(געליינט אין מאמענט)

[יעדער]

א איד דארף זיין א 'שומר' שבת, גוט אנכאפן און אפהיטן דעם שבת ער זאל נישט אנטלויפן פון דיר. דער הייליגער רב (צאנז), דאכט זיך, האט אמאל געזאגט: "וויאזוי קען א איד פארשלאפן דעם שבת? ער האט דאך א פקדון, ער דארף דאך דאס היטן, און מ'לייגט זיך שלאפן?"

דער באר מים חיים זי"ע האט אמאל געזעהן ווי א יוד שלאפט שבת האט ער אים אנגעגאסן מיט א טעפל וואסער, וודאי איז ער פארחלש'ט, ווייל ווי קאן זיין סתם שלאפן

ר' צבי מאיר לייגט צו: דער במ"ח גיסט אונז אן מיט עמערס וואסער אונז זאל מיר אריינכאפן מעצם קדושת השבת
(געליינט אין מאמענט)

די איד איז געשלאפען אן בגדים? אנגיסען בגדים מיט וואסער שבת איז א ערענסטע שאלה עיין שו“ע סימן ש“ב ס“ט וס“י

[יאנאש]

פקוח נפש, יענער אידאך פארחלישט.