דריידל האט געשריבן:ר' חיים הערש שווימער דאווענט שוין יארן מיט מיט השתפכות הנפש. מ'האט אים שוין טאקע פארשיקט פון געוויסע בתי מדרשים ווייל ער האט געשטערט אנדערע מתפללים.
ער האט זיך דאס מקבל געווען אין גאז-קאמער
די אחראים: יאנאש,אחראי,געלעגער
ראפאט קראמפלי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:די פראבלעם איז אבער אז איין טראפקעלע גאוה ביים דאווענען איז א שטארקע פראבלעם ווייל אין אני והוא יכולין לדור במקום אחד.
און אויב דאווענט מען מיט קולות, אפגערדט אז אויב מען מיינט עס נישט 100% קען עס זיין א אבק עו"ז.
אבער אויב פילט מען זיך גוט איך האב געדאווענט מיט קולות מער ווי א צווייטען וואס איז ווערט די דאווענען? [עס איז אפשר ווערט ווייל א צדיק קען עס עלה זיין בתפילתו, אדער איין אמת'ע קרעכטץ קען עס מעלה יין אבער עס איז א נושא פאר זיך].
ווען א איד קומט אריין מיט א יראה והתבדלות פארן אייבערשטען קען מען נישט שרייען ביים דאווענען, נאר אסאך מאל ווען מען הייבט אן צו ווערן נתלהב פאר א מתחיל בעבודת השם שרייט פון זיך אליין אבער אויב האט מען אין פלאן צו שרייען איז מען א פאפער,
און אויב מען האט אין פלאן צו וויינען איז מען אויך א פאפער?
SPUSMN האט געשריבן:זיכענדיג פאר יענקל פאטאש וואס מיינט "טשאמקען", טרעף איך אז דאקטוירים האלטען גאר אז די וואס עס באדערט זיי, ליידען גאר פון א מיחוש פון עס נישט קענען דערליידען.
--
דא איז א דוגמא:Research
Does the Sound of Noisy Eating, Drive You Mad? Here's Why
Kate Samuelson
Feb 03, 2017
If you've ever been tempted to confront someone slurping their soup in a restaurant, or if a person breathing loudly next to you in the movie theater is enough to make your blood boil, then you're not alone: You're one of many people suffering from a genuine brain abnormality called misophonia.
Misophonia, a disorder which means sufferers have a hatred of sounds such as eating, chewing, loud breathing or even repeated pen-clicking, was first named as a condition in 2001.
Over the years, scientists have been skeptical about whether or not it constitutes a genuine medical ailment, but now new research led by a team at the U.K.'s Newcastle University has proven that those with misophonia have a difference in their brain's frontal lobe to non-sufferers.
In an report published in the journal Current Biology, scientists said scans of misophobia sufferers found changes in brain activity when a 'trigger' sound was heard. Brain imaging revealed that people with the condition have an abnormality in their emotional control mechanism which causes their brains to go into overdrive on hearing trigger sounds. The researchers also found that trigger sounds could evoke a heightened physiological response, with increased heart rate and sweating.
For the study, the team used an MRI to measure the brain activity of people with and without misophonia while they were listening to a range of sounds. The sounds were categorized into neutral sounds (rain, a busy café, water boiling), unpleasant sounds (a baby crying, a person screaming) and trigger sounds (the sounds of breathing or eating). When presented with trigger sounds, those with misophonia presented different results to those without the condition.
"I hope this will reassure sufferers," Tim Griffiths, Professor of Cognitive Neurology at Newcastle University and UCL, said in a press release. "I was part of the skeptical community myself until we saw patients in the clinic and understood how strikingly similar the features are."
“For many people with misophonia, this will come as welcome news as for the first time we have demonstrated a difference in brain structure and function in sufferers," Dr Sukhbinder Kumar, from the Institute of Neuroscience at Newcastle University and the Wellcome Centre for NeuroImaging at University College London, added. “This study demonstrates the critical brain changes as further evidence to convince a skeptical medical community that this is a genuine disorder.”
Brain imaging revealed that people with the condition have an abnormality in their emotional control mechanism which causes their brains to go into overdrive on hearing trigger sounds
סאדאם חוסעין האט געשריבן:ראפאט קראמפלי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:די פראבלעם איז אבער אז איין טראפקעלע גאוה ביים דאווענען איז א שטארקע פראבלעם ווייל אין אני והוא יכולין לדור במקום אחד.
און אויב דאווענט מען מיט קולות, אפגערדט אז אויב מען מיינט עס נישט 100% קען עס זיין א אבק עו"ז.
אבער אויב פילט מען זיך גוט איך האב געדאווענט מיט קולות מער ווי א צווייטען וואס איז ווערט די דאווענען? [עס איז אפשר ווערט ווייל א צדיק קען עס עלה זיין בתפילתו, אדער איין אמת'ע קרעכטץ קען עס מעלה יין אבער עס איז א נושא פאר זיך].
ווען א איד קומט אריין מיט א יראה והתבדלות פארן אייבערשטען קען מען נישט שרייען ביים דאווענען, נאר אסאך מאל ווען מען הייבט אן צו ווערן נתלהב פאר א מתחיל בעבודת השם שרייט פון זיך אליין אבער אויב האט מען אין פלאן צו שרייען איז מען א פאפער,
און אויב מען האט אין פלאן צו וויינען איז מען אויך א פאפער?
יא וויינען איז אזאך וואס געשעט אליין, עס איז א פעול יוצא פון א אינערליכע געפיל.
וויינען מיינט גארנישט עס געט גארנישט צו צום דאווענען. נאר אויב די דאווענען איז געווען מיט אזא ביטול היש אז עס קומט צו וויינען [וויינען קען קומען פון ענוה, און קען קומען פון עצבות] דאס איז א מורא'דיגע זאך. וואס אויב מען קומט נישט צו דערצו איז א סימן אז מען טויגט נישט אבער די אייבערשטער דארף נישט די וויינען נאר די זאך וואס ברענגט צו צו די וויינען סא איינער וואס קומט פלעין אז מען דארף וויינען איז נעריש, עס איז דא מענטשען וואס וויינען שנעלער עס איז דא מענטשען וואס וויינען שווערער עס האט נישט מיט די פנימיות.
און עס איז דא וואס פארלאזן א פאלטשע טרער אויך.
סאדאם חוסעין האט געשריבן:ראפאט קראמפלי האט געשריבן:סאדאם חוסעין האט געשריבן:די פראבלעם איז אבער אז איין טראפקעלע גאוה ביים דאווענען איז א שטארקע פראבלעם ווייל אין אני והוא יכולין לדור במקום אחד.
און אויב דאווענט מען מיט קולות, אפגערדט אז אויב מען מיינט עס נישט 100% קען עס זיין א אבק עו"ז.
אבער אויב פילט מען זיך גוט איך האב געדאווענט מיט קולות מער ווי א צווייטען וואס איז ווערט די דאווענען? [עס איז אפשר ווערט ווייל א צדיק קען עס עלה זיין בתפילתו, אדער איין אמת'ע קרעכטץ קען עס מעלה יין אבער עס איז א נושא פאר זיך].
ווען א איד קומט אריין מיט א יראה והתבדלות פארן אייבערשטען קען מען נישט שרייען ביים דאווענען, נאר אסאך מאל ווען מען הייבט אן צו ווערן נתלהב פאר א מתחיל בעבודת השם שרייט פון זיך אליין אבער אויב האט מען אין פלאן צו שרייען איז מען א פאפער,
און אויב מען האט אין פלאן צו וויינען איז מען אויך א פאפער?
יא וויינען איז אזאך וואס געשעט אליין, עס איז א פעול יוצא פון א אינערליכע געפיל.
וויינען מיינט גארנישט עס געט גארנישט צו צום דאווענען. נאר אויב די דאווענען איז געווען מיט אזא ביטול היש אז עס קומט צו וויינען [וויינען קען קומען פון ענוה, און קען קומען פון עצבות] דאס איז א מורא'דיגע זאך. וואס אויב מען קומט נישט צו דערצו איז א סימן אז מען טויגט נישט אבער די אייבערשטער דארף נישט די וויינען נאר די זאך וואס ברענגט צו צו די וויינען סא איינער וואס קומט פלעין אז מען דארף וויינען איז נעריש, עס איז דא מענטשען וואס וויינען שנעלער עס איז דא מענטשען וואס וויינען שווערער עס האט נישט מיט די פנימיות.
און עס איז דא וואס פארלאזן א פאלטשע טרער אויך.
המחפש האט געשריבן:ספר פרי עץ חיים - שער השופר - פרק ה
גם היה מנהג מורי ז"ל לבכות בר"ה וביה"כ, ואמר כי מי שאינו בוכה בימים אלו, אין נשמתו טובה ושלימה. גם אמר, כי מי שבוכה אז מעצמו, ומעורר אז בבכיה גדולה מאליו, כי אותה שעה דנין אותו בב"ד של מעלה, ונפשו מרגשת, ולזה בא לו בכיה:
מחבר ספרים האט געשריבן:לא לנו האט געשריבן:דריידל האט געשריבן:ר' חיים הערש שווימער דאווענט שוין יארן מיט מיט השתפכות הנפש. מ'האט אים שוין טאקע פארשיקט פון געוויסע בתי מדרשים ווייל ער האט געשטערט אנדערע מתפללים.
ער האט זיך דאס מקבל געווען אין גאז-קאמער
איז דאס דער איד וואס דאווענט אזוי אין ראדני סטריט מיט אזא השתפכות הנפש ?
SPUSMN האט געשריבן:ס'דא שטערן, און ס'דא ווערען געשטערט; און נישט פארמישען די צוויי.
עס ליגט א פליכט אויף יעדען נישט יענעם צו שטערען, אבער ליגט אויך א פליכט אויף דער געשטערטער נישט צו ווערען געשטערט.
ס'דא מענטשען וואס טשאמקען ביים עסען, אבער די מענטשען וואס עסען מיט, שטערט עס זיי נישט; זיי נעמען עס ניטאמאל אין אכט.
לאידך גיסא איז דא מענטשען וואס זיי האלטען עס נישט אויס. איז וואס טוהען זיי? אדער זיי פראבירען צו טוישען יענעם (אולמאסט אימפאסיבעל); אדער בעטען זיי יענעם זיך איין האלטען און יענער פראבירט ווען דער איז דא; אדער (נאך בעסער) אז מען לערענט זיך אויס נישט צו הערען און עס נישט נעמען אין אכט, און ווען אפילו יא, צו עס אראפ צו שלינגען. בקיצור דאס מיינט, "זיך" טוישען עס צו קענען פארנעמען, און זיין א סבלן.
ביים דאווענען ענליכעס. עס איז דא מענטשען וואס עס באדערט זיי באמת ווען יענער שרייט (עס איז זיי מבלבל). איז יעצט ביידע האבען א פליכט; פאר דער וואס שטערט, דארף פראבירען עס צו טוהן אויף אזא אופן אז עס זאל יענעם נישט שטערען; און אויף דער וואס ווערט געשטערט ליגט א פליכט זיך אויס צו ארבעטען "זיינע" מידות און עס זאל אים נישט שטערען, אדער כאטש נישט אזוי שטארק (זאל זיך אים דאכטען אז עס איז זיין קינד).
אויב יעדער וועט אין זינען האבען דעם צווייטען לטובה, און זיך אליין טוישען אנשטאטס וועלען יענעם טוישען; וועט מען זיך אויס קומען און נישט מתקוטט זיין. דער שליסעל פון זיך אויס קומען, איז זיך פארשטיין. (דער זאל פארשטיין יענער, און יענער זאל פארשטיין דער).
שירה פען האט געשריבן:מחבר ספרים האט געשריבן:לא לנו האט געשריבן:דריידל האט געשריבן:ר' חיים הערש שווימער דאווענט שוין יארן מיט מיט השתפכות הנפש. מ'האט אים שוין טאקע פארשיקט פון געוויסע בתי מדרשים ווייל ער האט געשטערט אנדערע מתפללים.
ער האט זיך דאס מקבל געווען אין גאז-קאמער
איז דאס דער איד וואס דאווענט אזוי אין ראדני סטריט מיט אזא השתפכות הנפש ?
yes
משהזוךמיר האט געשריבן:שירה פען האט געשריבן:מחבר ספרים האט געשריבן:לא לנו האט געשריבן:דריידל האט געשריבן:ר' חיים הערש שווימער דאווענט שוין יארן מיט מיט השתפכות הנפש. מ'האט אים שוין טאקע פארשיקט פון געוויסע בתי מדרשים ווייל ער האט געשטערט אנדערע מתפללים.
ער האט זיך דאס מקבל געווען אין גאז-קאמער
איז דאס דער איד וואס דאווענט אזוי אין ראדני סטריט מיט אזא השתפכות הנפש ?
yes
אין ראדני?
ער וואוינט אין בארא פארק און דאוונט אין 53
נודה לך האט געשריבן:די גאנצע טענהריי מאכט טאקע שווערער און נויטיגער פאר אידן וואס ווייסן אז סקומט זיי אהן שווער צו קענען מעורר זיין זייערע געפילן אין אלגעמיינע בתי מדרשים אז סוואלט כדאי געווען סזאל יא זיין אזא מקום ווי דער פותח האשכול ערווענט.
אסאך אידן זענען בטבע שווער צו קענען דאווענען מיט כוונה און שפירן התעוררות אהן די קולות אדער תנועות וכו'