דער לאנגער און שווערער וועג קיין צפון-מזרח רוסלאנד איז ווירקליך געווען גאר א שווערער און אויסמאטערנדע, אבער פאר דעברא און חיים איז דער דאזיגער וועג געווען די געשמאקסטע פארברענג פון צוויי בענקעדיגע ברודער נאך א לאנגע תקופה זייט אפוועזנט. דעברא און חיים האבן ניטאמאל דערשפירט די שווערע ציפעדיגע סיבירישע פרעסטן, די הונגער האט זיי נישט גענאגט, דער דורשט האט זיי נישט פארטריקענט דעם שטימע, זיי האבן זיך אצינד געפינען אינגאנצן אין א אנדערע אטמאספערע, פאר זייערע אויגן האבן זיי בלויז געזעהן די קליינע געסעלעך פון זייער דערפעלע. דעם גרויסן בוים פארנט פון זייער הויז אויף וועלכע זיי פלעגן פיל מאל ארויפקריכן און דערמיט הנאה געהאט פון זייערע קינדישע לעבנ'ס, האט זיי איצטער איינגעהילט אין זיינע ברייטע צווייגן. זייער טאטע'ס מוסר שמועסן, און די מאמע'ס ליבליכע גלעט האט זיי דערפרישט און אויפגעלייגט. אלעס האט זיך איבערגעשפילט פאר זייערע אויגן ווי עס פאסירט איצט אין רעאליטעט.
ערשט ווען די באן איז שוין אפגעפארן א האלבע וועג האבן זיך די צוויי ברודער'ס געכאפט אז זיי האבן נאך ניטאמאל אנגעהויבן רעדן קיינע תכלית'דיגע ווערטער, חיים האט נאך דערווייל גענצליך פארגעסן צו פרעגן זיין ברודער וואס ער זוכט דא אויף דעם באן בכלל... אויך דעברא האט נאך ניטאמאל עספיעט צו פרעגן חיים וויאזוי ס'זענען דורך זיינע טעג אין די קאמוניסטישע תפיסה קעלערן...
* דעברא איז געזיצן אויף זיין ענגע ארט אויפן באן און זיך צוגעהערט צו די שוידערליכע ברוטאלע אויספארשונגען וואס זיין ברודער חיים איז נעבעך אדורך אין די סאוויעטישע טורמע קעלערן. אצינד איז דעברא געוואויר געווארן אז די סאוויעטישע טורמע'ס זענען גארנישט אונטערשטעליג ווי די פארצייטישע שפאנישע אינקוויזיציע קעלערן, די מערדערליכע אויספארשונג מעטאדן זעהן אויס צו זייך אקוראט נאכקאפירט איינע פון די אנדערע.
ווען חיים האט באמערקט א טרערעלע אראפנידערן פון דעברא'ס אויגן, האט ער דאן מחליט געווען אז די צייט איז שוין געניג רייף, אט איז געקימען די צייט צו רעדן צו זיין פארטעמטע מוח און דאס עטוואס אויסטשוכענען:
'בערל מיין ברודער. איך האב זיך – ווי דו ווייסט דאך גיט – אלעמאל אפגעהאלטן צו רעדן צו דיר איבער דיינע פארקרימטע קאמוניסטישע אידיאלאגיעס, איצט אבער קלער איך אז ס'איז שוין פאקטיש איבעריג יעדעס ווארט. דו האסט שוין אייגנטליך זיך אליינס איבערצייגט וואספארא מענטשן-ליבהאבער די קאמוניסטן זענען. זעסטו דען נישט אליין אז זייער ציל איז בכלל נישט צו העלפן דעם באקריוודעטן, זעסטו דען נישט ווי אונזערע בירגער הונגערן פאר א שטיקל ברויט, זיי פרובירן דען ארויסצוהעלפן אונזערע בירגער, אדרבה פארקערט, זייער ציל איז גאר א קלארער און א אפענער, צו אונטערדריקן סיי וועמען ס'גייט נישט גענצליך אין שפאן אדער אפילו אויב איז אויף אים פארהאנען סיי וועלכע חשד שבחשד אז ער האט מחשבות פון נישט גיין אינעם הערשער'ס שפאן...'
חיים האט פונקט ווי זיין ברודער פארמאגט א געשליפענעם צינגל און א זאפטיגע שפראך, איצטער האט ער דאס אויסגעניצט עד הסוף, אבער נאך ווי... חיים האט גערעדט און גערעדט און דאן ווייטער גערעדט דערציילענדיג האר-אויפשטעלענדע געשיכטע'ס וואס ער האט זעלבסט מיטגעהאלטען פון דער נאנט איבער די שלעכטיגקייט און אומרחמנות פון די קאמוניסטישע פירער אנגעהויבן ביי סטאלין ביז למעלה ברוצחים איינס גרעסער פון צווייטן...
חיים האט גערעדט ווילאנג ער האט געשפירט אז ס'איז דא צו וועם. זיינע ווערטער זענען געווען באגלייט מיט אייגענע ערפארונג און דאס וואס זיינע חברים וועלכע זענען נאר בטעות אריינגעפאלן אין די קאמוניסטישע הענט האבן אלץ געהאט צו דערציילן. פון די טיפענישן פון זיין הארץ האט חיים געוויינט צו דעברא ער זאל זיך גענצליך אפרייסן פון די פארשאלטענע קאמוניסטישע אידיאלאגיעס און זיך צוריק באהעפטן צו די ריינע אמונה אין איין איינציגע באשעפער.
דורכאויס די לעצטע האלבע יאר זינט מיר האבן זיך געשיידט, האב איך זוכה געווען צו ארבעטן פארן מוטער-לאנד עבודת הפרך, איך האב געארבעט מיט גרויס ליבשאפט צו אונזער פארטיי ווי אונזער זיידע יעקב בבית לבן, בייטאג און ביינאכט אין אלע סארטן אומשטענדן בשעת רעגען שניי און שטורעמישע פרעסטן...
דו געדענקסט דאך אוודאי אז יונגערהייט ווען מיר פלעגן לערנען תורה האב איך דיר געגעבן צו פארשטיין פארוואס עס איז במשך הדורות ארויסגענימען געווארן פון די גמרא שטיקלעך וועלכע רעדן פון די שלעכטיגקייט פון די שבעה עמים, און באזינדער פון די גרינדער פון די קריסטליכע רעליגיע...
דעברא דו ביסט געניג קליג צו פארשטיין פון אנהאלטן וואס איך האב מיט דיר אלעמאל געלערנט, דו ווייסט דאך אוודאי גאנץ גיט וואספארא טובות אונזער מוטער-לאנד האט אלץ געטיען פאר אונז און אונזער פאמיליע. דו זאלסט די דאזיגע חסדים אלעמאל געדענקען און ווייטער דינען דעם קאמוניסטישן פארטיי מיטן גאנצן פלייס...
איך וועל דיר זאגן א כלל וואס איך בעט דיר, זאלסט עס שטענדיג געדענקן און זאגאר פראקטעצירן: ווערים וועלכע זענען טיף באהאלטן אינעם עפל זענען פיל ערגער ווי דרויסענדיגע ווערים...
אצינד איידער איך פארענדיג מיינע שורות, וויל איך דיר זאגן נאך א וויכטיגע זאך וואס כ'האף אז ס'וועט דיר נאכאמאל צוניץ קימען. אויב וועט דיר אמאל אויסקימען צו באפרייט ווערן פון דא, געדענק צוריק צו גיין צו אונזער דערפל נעבן קראקא און גיין צום הויף פארענט פון אונזער הויז, ווי דו געדענקסט דאך אוודאי געפינט זיך ביים עק פונעם הויף א הויכע ברייטע בוים, דאן גראב אויס רינגס און ארום די דריי פיס פונעם בוים, און אט וועסטו געפינען באהאלטן פאמיליע זכרונות וואס וועט דיר דערמאנען די פארצייטישע גונסטיגע זכרונות.
פון די דאזיגע באהעלטעניש ווייס איך, ווייל זייענדיג אין ביאלעסטאק האט מיר די מאמע געשריבען א בריוו, אז וויבאלד זי איז שוין נישט יונג און זי שפירט אז אירע טעג זענען געציילטע, וועט זי אלע פאמיליע זכרונות באהאלטן ארום דעם דערמאנטן דיקן בוים אין הויף, און סיי ווען איך וועל האבן די געלעגנהייט צו קומען אין די אומגעגענט פון קראקא זאל איך עס קענען פון דארט אויסגראבען...
איצט, שרייבענדיג דעם בריוו, האב איך נאך די זכי' צו ארבעטן פארן וואוילזיין פונעם רוסישן הערשער, ווען מיין לעכט וועט אויסברענען האף איך אז די בריוו וועט צו דיר דערגרייכן.
ווי עס שרייבט צו דיר מיט פארוויינטע אויגן, דיין בענקעדיגע ברודער חיים.
דעברא, וועלכע איז געווען ווייט פון א נער, האט גיט פארשטאנען די 'צווישן די שורות' וואס זיין ברודער האט אים געוואלט דערמיט מרמז זיין... ער האט פארשטאנען אז זיין ברודער האט זיך ניטאמאל געקענט ערלויבט ארויסצושרייבן דאס ווארט 'צענזור' אויב וויל ער אז די בריוו זאל נישט פארברענט ווערן איידער זי גרייכט די ריכטיגע הענט... אצינד האט ער דאס אנגענימען ווי א ריכטיגע צוואה אויף וועלכע ער וועט זיך מוסר נפש זיין דאס צו ערפילן.
ערשט דאן איז ארויסגעגעבן געווארן דער אומגעווענליכע באפעל פון סטאלין זעלבסט: 'יעדער רוסיש-געבוירענער רעגירונגס איינגעשטעלטער וואס איז פארשיקט געווארן צו די סיבירישע לאגער, איז ערלויבט זיך צוריק צו קערן און זיך אנשליסן אין די רייען פון די רוסישע ארמיי, אפצוראטעווען דעם מוטער-לאנד פון אירע אריינדרינגער...'
נאך אין זעלבע פיר און צוואנציג שעה האבן זיך אנגעשלאסן אין די רוסישע ארמיי נאך הונדערטער טויזענטער רוסישע סאלדאטן - גענעראלן - געהיים אפיצירן – פילאטן – אינדשענירן - וכדומה...
דעברא האט זיך איצטער צוריק געטראפן דינען אין די 'סטאסי' געהיים בריגאדע!
***
קיין רגע האט דעברא פארגעסן וואס פון זיין ברודער'ס צוואה. בעיקר איז פאר דעברא געליגען פאר די אויגן זיין ברודער'ס וויכטיגע כלל ''ווערים וועלכע זענען טיף באהאלטן אינעם עפל זענען פיל ערגער ווי דרויסענדיגע ווערים...''
ווי אויך האט דעברא אנגעהויבן ארויסקיקען אויף די ערשטע געלעגענהייט צו גיין צו זיין געבורט'ס דערפל און אפיר גראבן ארום דעם דיקן בוים אינעם הויף פון זיין יוגנט וואוינונג. אבער דאס איז אלע'ס געווען פלענער, וואס האבן נאך געהאלטן ווייט פון קענען פארווירקליכט ווערן. דערווייל האט דעברא העפטיג און געטריי געארבעט פאר די געהיימע 'סטאסי' אגענטור, און דערמיט ארויסגעהאלפן די רויטע ארמיי בייצוקימען די אינוואדירער.
דעברא האט זיך ספעציעל אויסגעצייכנט אין זיין ארבעט און דערביי גאנץ שנעל געוואונען צוטרוי פון זיינע אויבערהארן...
אין די איצטיגע מינוטן האלט די רוסיש-דייטשע פראנט הארט איידער א דעצידירענדע שלאכט אין די פרייסען אומגעגענט. ווי שוין אויבן ערווענט איז אין די רוסישע לאגער באהאנדלט געווארן א דרייסטע פלאן, פון פארכאפן דעם דעם דייטשן הויפט-גענעראל און פון אים זעלבסט ארויס דערווישען אינפארמאציע איבער די ווייטערדיגע פלענער אויף די דייטשע זייט.
**
דעברא איז שנעל אויסגעשטיגען אלס געניטע דרייסטע שפיאן אין די רייען פונעם 'סטאסי'. ער איז שוין דורכאויס די לעצטע אנדערהאלבן יאר געשיקט געווארן אויסצופירן מערערע מיסיעס, נישט נאר אין רוסלאנד זעלבסט, נאר זאגאר אויך טיף אריין אינעם שונא'ס טעראטאריע נאכן ווערן אראפגעלאזט מיט א פאראשאט אין שטילע וועלדער און זיך אויסבאהאלטנדיג אינאיינעם מיט די פארטיזאנער.
די שטראם פון זכרונות האבן זיך נישט אויפגעהערט, דעברא האט זיך ווי פארבלאנדשעט אין זיינע נאסטאלאגישע זכרונות. 'איך בין נאך געווען דעמאלט זייער יונג, די מאמע פלעגט מיר קיינמאל נישט לאזן צורירן דערצו. לויט ווי חיים האט מיר איינמאל דערציילט פלעגט זיך דערין געפינען די מאמע'ס צורינג אינאיינעם מיט איר 'כתיבה', אזוי אויך האט מיר חיים געזאגט אז אלע וויכטיגע דאקומענטן פון די משפחה פלעגט די מאמע דארט אריינשטעלן...'
מיט צוטערדיגע הענט עפענט דעברא דעם קאסטן, ווי ער געפינט די פאלגענדע: די מאמע'ס אלע צורינגען, איר כתיבה, די געבורט-שיין פון אים און חיים, בילדער פון די פאמיליע, אויך געפינט ער א קליין צעטעלע מיט עטליכע האנט-געשריבענע פאראגראפן...
איך ווייס נישט צו ענק וועלן בכלל נאך אמאל לייענען מיינע איצטיגע שורות, איך האף אבער און איך בין מתפלל אז מיינע ווערטער זאלן נישט זיין אומזינסט און עס זאל כאטשיק גרייכן צו איינע פון ענק.
ווי ענק געדענקען פלעגט טאטי פיל מאל ביטער קרעכצן און זאגאר זיך בייזערן אן דעם וואס ער זאל געבן צו פארשטיין א סיבה דערפאר. איצט איז אבער שוין העכסט צייט טיילווייז צו עפענען דעם פארשלאסענעם תקופה פון אונזער לעבן, איך וועל ענק אצינד אויסזאגן דעם סוד וועלכע מיר האבן אלעמאל באהאלטן פון ענק כדי נישט צו ברעכן ענקער פרייליכער מוט און גייסט.
א שוואכקייט האט אים באנימען, זיינע ביינער זענען פארגליווערט געווארן, זיינע אויגן זענען רויט פון געוויין און פון זיין הארץ טראפט בלוט...
געפילן פון זעלבסט-קריטיק האבן אים אינגאנצן באנימען, ווער ווייסט צו זיין אנשליסונג אינעם קאמוניסטישן פארטיי האט נישט געשפילט קיין ראלע אין די מאמע'ס פטירה... ווער ווייסט וויפיל ווייטאג און צער ער האט דערמיט פארשאפט פאר זיין מאמען... א שאד ער האט קיינמאל פריער נישט געוויסט גארנישט איבער זיין ברודער אפרים, זיכער וואלט דאן זיין האס קעגען די קאמוניסטן אים נישט ערלויבט צו האבן מיט זיי קיין שום מגע ומשא...
'אוי וויי איז מיר, אז איך האב זיך אנגעשלאסן און דערביי אויך ארויסגעהאלפן א פארטיי וועלכע האבן מיר געטיען דעם גרעסטן שלעכטס וואס נאר מעגליך. באמת האב איך שוין זינט מיין לעצטע שמועס מיט חיים, אויפן באן פארענדיג קיין סיביר, פארלוירן יעדעס ברעקל סימפאטיע פאר די דאזיגע פארטיי, און שפעטער ווען חיים איז אויסגעגאנגען אין די סיבירישע לאגערן האב איך זאגאר געקריגן א ביטערע שנאה צו דעם גאנצן קאמוניסטישן הערשאפט, איך האב אבער קיינמאל נישט גע'חולמט ווי ווייט די רשעות פון די קאמוניסטן גייט און וואס זיי האבן אלס מיר פרעזענליך חרוב געמאכט...'
'יא, טייערע מאמע, איך זאג דיר ציה אז איך וועל נקמה נעמען פון די דאזיגע בארבארן, איך וועל טיען וואס אימער אין מיינע הענט נישט צוצולאזן זייער ווייטערדיגע הצלחה...'
''יא! טייערע מאמע, איך זאג דיר ציה, איך וועל נקמה נעמען פון די דאזיגע בארבארן, איך וועל טוען אלעס אין מיינע הענט נישט צוצולאזן זייער ווייטערדיגע הצלחה...'' האט דעברא ווידעראמאל שארף דערקלערט מיט א קול געשטיקט פון טרערן...
''אוי וויי, מיין ברודער אפרים, וואו אהין איז ער אהין געקומען, וואו קען קען איך אים דען אפיר זוכן, ווער ווייסט צי ער לעבט נאך בכלל, ווער קען דען דערהייבן די קאמוניסטישע רשעות, אזוינע נידערטרעכטיגע מערדער, יא, איך זאג באמת ציה, איר הערט סטאלין... יא, איך וועל אין דיר נקמה נעמען, די בלוט פון מיין פאמיליע וועט נישט פארשוויגן ווערן, אבער נאך ווי א נקמה, א נקמה וואס וועט גוט געשפירט ווערן, א ביטערע פרייז וועלן ענק באצאלן דערפאר...''
דעברא האט געשטורעמט פאר כעס, אצינד איז שוין דאס מעסטל געווען העכסט איבערגעפולט, דער 'סטאסי' אגענט האט געשוואוירן נקמה אין זיין אייגענע לאנד, אט די לאנד וועמען ער האט זינט די אנהויב פונעם קריג אזוי געטריי געדינט, אט די לאנד וועלכע האט אים געשאנקען אזוינע העלדישע מעדאלן, אט פאר די זעלבע לאנד האט דעברא פארזיכערט א בלוטיגע נקמה. עס האט דערגרייכט די מכה בפטיש, דער לעצטער קלאפ האט אצינד געבראכן די לעצט פארגליווירטע אייז, די אויפברויז איז שוין געקומען צום קלימאקס, די אלע ליידן וואס דעברא אין זיין פאמיליע האבן זיך געהאט אפגעליטן פון די סטאליניסטישע רעזשים האט מיטאמאל געפלאצט מיט א שטורעם, עס האט אין א אויגנבליק פארווישט די אלע קאמוניסטישע פראפאגאנדע וואס דעברא האט אלס אנגעהערט דינענדיג אין די געפארפולע 'סטאסי' געהיים אגענטור...
דעברא איז געווען אויסן פאר יעדן פרייז צו מאכן שפירן די קאמוניסטן די טעם פון נידערלאגע...
מיר זענען אלע דא פאר נקמה הרב איש החסד, לאז נישט די נקמה לאנג ווארטן,
כשמ"ו כן הוא
סיין זיך אויף מיט די לינק צו Webull stocks platform, און איך און די וועלן פארדינען free stocks נאכן deposit $100 די ערשטע 30 טעג פון אויפסיינען https://act.webull.com/nt/1tSOfvYQhs4K/