שוין וואכען לאנג וואס איך שטיי און טראכט וואס גייט מען טון מיט'ן שעה וואס איך גיי פארדינען מוצאי שבת קודש... וועליכער חלק פון טאג גייט דאס באקימען..?. מיין עסן.. שלאפען... לערנען.. דאווענען.. ווער גייט זוכה זיין און די שעה..?..
מיין בני בית שרייט שוין פון לאנג אז די איינע שעה בלאנגט צו איר... וטענותה בידה אז פסח צייט ווען מען פארלירט די שעה איז אייביג אויף איר חשבון.. איז דאך נישט מער ווי רעכט אז די פארדינטע שעה זאל אויך זיין איר'ס..
ווידער איך טענה אז ווינטער געהערט דאס פאר'ן מאן און ווינטער פאר'ן ווייב... ושלום על ישראל... און איך שטיי און איך בין מיר מתבונן שוין די לעצטע האלבע יאר ווי און ווען גייט די איינע שעה אויס קלאפן...?...
בקיצור מען האט שוין געריקט דעם זייגער... און דער "שעה" איז שוין ניטאמאל דא... שטיי איך מיר אזוי און איך שטוין.. אווי איז דער שעה אוועק געפלויגן און ווער האט עס באקימען..?..
פארשטייט זיך אז גלייך בין איך חושד מיינע בני בית אז זי האט געלייגט די הענט דערויף.. אזוי ווי זי טוט ווען מיר האבען א סכסוך ביי געלט... אבער זעהנדיג ווי די שבת'דיגע געשיר ליגט נאך און די סינקס.. און די לייכטער אויפן שבת טיש.... און מיין שבת'דיגער טלית נישט צוזאמגעלייגט... פאלט גלייך אוועק אלע חששות...
אבער רבונו של עולם ערגעץ איז דא געווען א שעה !!! ווער האט עס גענימען...?... ווי איז עס געגאנגען..?..
אלע סמנים צייגען אז א פרעמדער האט געלייגט די האנט דערויף....
בלית ברירה קום איך אריין דא אין קרעטשמע שרייען פאר הילף "רבותי ! מען האט מיר בא'גנב'ט"....
אן עלטערער איד האט נעכטן אין די מקוה געזאגט אז ער האט א פונקטליכע פלאן וואס צו טאן מיט דעם איבריגן שעה: ער איז נאך שולדיג א שעה שלאף פון מוצאי שבת פאר סליחות...
איך זעי נישט אז מען האט פארלוירן די שעה ,זינטיג בין איך אריין אין סאטמאר בהמ"ד 12:30 האט זיך געשטעלט א מנין מיט א רוהיגקייט ווי עס איז נאך דא א האלבע שעה צי חצות, איך מיין אז דעי מענטשן האבען גארנישט פארלוירן
ביינונז האט מען פארגאנגענע זונטאג אינדערפרי פארשטעלט אלע קינדער, אנגעצינדען די טעיפ אויף די העכסטע וואליום, אביסל געטרינקען און געטאנצען פאר א שעה צוליב די גע'גנב'טע שעה בעצם יום הפורים..
