לחם לשובע האט געשריבן:אומאפיציעל האט געשריבן:לחם, עס איז א שטיקל נפק"מ צו מען פריידט זיך מיט א מרידה בה' צו עס פעלט אביסל אין אמונה. אז איינער איז מחלל שבת פאר פרנסה (אזוי ווי עס איז געווען פילע אידן אין אמעריקע) איז ער אפשר מנסך יין, אבער איז ווייט נישט געסטעמפלט אלץ אן אפיקורוס אזוי ווי דער וואס זאגט אז "מען וועט פייפן אויפן אייבערשטן"... עפ"ל.
נעמען א גאולה פאר די צייט, מיינט "מרידה קעגן הקב"ה!!", א אפענע מלחמה קעגן זיין גזירה און קעגן זיין שטראף! מיר וועלן זיך נישט לאזן פון הקב"ה! איז דאס דען א פארגלייך צו א מחוסר אמונה?
ווער עס האפט אויף זייער הצלחה, און פרייט זיך מיט זייער סוקסעס, פרייט זיך מיטן משנאי ה' נשאו ראש. איז כופר בנביאי האמת וצדק. כופר אין וואס מען זאגט יעדן טאג אין קרי"ש. פארשטייט זיך אז עס איז טיילמאל בלא יודעים. אבער מען דארף שטארק נזהר זיין.
כפירה אין אפענע פסוקים, איז אויך אנדערש ווי מחוסר אמונה אין א זאך וואס איז יש מקום לטעות ע"י חיוב השתדלות.
חוץ לזה ציונות רירט אן בהרבה יסודות הדת (השגחה פרטית, שכר ועונש, ביאת משיח, אמיתית הנבואה, ועוד), נישט בלויז אין א פרט פון איין עיקר.
אבער אויב א מענטש האט א טעות און ער פריידט זיך יא מיט זיי, הגם ער איז זיך מיאוס טועה און עס איז פסול, אבער וואסערע אפיקורסות איז דא?
אפילו מיט די יודען וואס האבן נעבעך געהאלטן אז די מדינה איז אתחלתא דגאולה, האבן אויך נישט אלע געהאלטן אז דאס איז אפיקורסות,
ווי קען מען האבן א הו"א אז דורך אזוינע פורקי עול זאל זיין די גאולה (אבער פונקט ווי יעדע פגם אין אמונה ה"י).
אבער ער האט זיך געפריידט עכ"פ אז מען האט א קישעלע אראפ צי לייגען די קאפ (וואס גאר גרויסע יודען האבן אזוי געטראכט), און כ"ש איינער וואס פריידט זיך נישט מיט די עצם מדינה, נאר ער פריידט זיך אויב זיי האבן א נצחון אויף אינזערע בלוט דארשטיגע שונאים ימ"ש, איז הגם דאס איז נישט תורה'דיג, אבער וועלכע עיקר איז ער נישט מאמין?
[/]
די הייבסט אן ביי א שפעטערע סטעפ
אויב פארשטייסטו נישט אז די עצם האלטן א לאנד נגד די רצון ד' וואס לאזט אינז נישט אליינס בועט זיין אין גלות איז ביהרג ואל יעבור ווייל עס איז אפיקורסות
נו וואס גייסטו צום צווייטן סטעפ,
והשנית אז מ'איז בעצם יא בשמחה און סימפאטיש צו די מדינה, איז זייער שווער פאר'ן מענטש זעלבסט צו דערהערן א נקודה וואס איז נוגע צו זיך.
