משהזוךמיר האט געשריבן:WOW. כ'האמיך נישט גערישט אויף אזא אטאקע (אפשר אז ס'איז צוטיילט אין אפאר תגובות הייסט עס אפאר אטאקעס?...)
לעצם הענין, כנראה יו טאטעלי מיסט דע פוינט פון די אשכול. מיך שטערט נישט ווען איינער איז פרום, און גראדע שטערט מיר יא זייער שטארק ווען איינער רעדט, און אלס הדיוט קופץ בראש וועל איך זייער שנעל שושקען. דא רעדט מען אבער פון מענטשן וואס זענען עובר אויף די הלכה, און זיי האלטן זיך נאך פאר פרומע "מיט דעם". פשט איז, דו קענסט אים אפי' נישט מוכיח זיין, בעטן ער זאל אויפהערן וכדו' ווייל זיין רעאקציע וועט זיין פונקט ווי דיינס: "עס שטערט דיר אז איך בין פרומער ווי דיר, פראבירסטו מיר אראפצורייסן." דאס איז נישט (נאר) מכח סברה נאר פון אייגענער ערפארונג ווי איך וועל דיר אויסקלארן אין די קומענדיגע שורות:
נודה לך האט געשריבן:סתם אראפרייסן א מענטש ווען ער טוט א זאך לשם שמים??? פארגעס נישט אריינקוקן אין א ספר תורה איז א סגולה לטהרת המחשבה ועוד.
ענדערש זאג אים איינמאל מיט רעספעקט אז ער זאל עס טוען אויף א אופן וואס זאל נישט שטערן והכל על מקומו יבא בשלום בעזהשי"ת
ריכטיג, עס שטייט טאקע געוואלדיגע זאכן אויף זעהן די כתב, און דערפאר ווען איך בין נישט דער בע"ק בין איך זיך מטריח ביי הגבה צו קענען ליינען פון דעם כתב (אגב ווערט געברענגט אז מ'זאל 'דעמאלטס' אויפזוכן אינעווייניג די ערשטע אות פון דעם נאמען), אבער טאקע נאר בשעת הגבה אזוי ווי עס ווערט געברענגט אין די פוסקים. פארוואס איז קיינעם פון די פוסקים נישט בייגעפאלן צו שרייבן אז אויב מעגליך זאל מען אריינקוקן בשעת'ן ליינען, נאר זיי אלע שרייבן בשעת הגבה?
איך האב געעפנט דעם אשכול אין א דאנערשטאג נאכט, יענעם טאג ביים דאווענען האבן זיך אפגעשפילט ביידע דוגמאות וואס איך ברענג אין ערשטן תגובה. דער וואס איז געשטאנען אונטער מיר ביים ליינען איז איינער וואס איך האב שוין מעורר געווען דערויף, און לשבחו מוז מען זאגן אז ער פרובירט ווי ווייניגער זיך אנצוזען, אבער אינגאנצן אויפהערן נאר קוקן אינעווייניג ביי הגבה איז צופיל פארלאנגט פון אים.
נודה לך האט געשריבן:און די אנדערע טענות וואס דו האסט מיין איך אז ווען איינער זאל שמועסן וואלטסטו ווייניגער געשריגן... [אפשר נישט אבער זיי זיך בודק דערנאך עלמיר רעדן...]
בדקתי ומצאתי אז ווען איינער שמועסט וועל איך (כמעט) אלעמאל אים שטיל מאכן בעת וואס קיין פרומער וועל איך כמעט קיינמאל נישט. (דערפאר דארף איך זיך דא אויסגעבן...)
נודה לך האט געשריבן:ועוד ווען א מענטש זאגט שטיל און דו הערסט מיינט נישט אז ער כאפט אז מענטשן הערן, צומאל איז עס אפשר נערוועזיקייט וכל שום וחניכא דאית לי'... אבער לייג נישט ארויף א נאסע ליילעך ווען אידן זענען מדקדק במצוות לויט זייער פארשטאנד און על פי רוב אויב וועט מען שיינערהייט זאגן אז אפילו ווען ער פרובירט צו זאגן שטיל הערט מען נאכאלס וועט ער פארשטיין וואס דו זאגסט (חוץ אויב ער ליידט אויף עפעס וואס איך גלייב נישט דאס איז די רעדע דא...)
ווי שוין אויבן געשריבן האב איך געהאט יענעם טאג א מעשה, און גראדע דאוונט יענער גאנץ אפט אין מיין מנין. עס איז געווען טויט שטיל אז א פליג וואלט מען געקענט הערן, דער איינציגער סאונד אין ביהמ"ד איז געווען ווי יענער ליינט קרי"ש.
הויך. איך האב געשושקעט, און קיינער האט נישט געקענט מיינען אז איך מיין איינעם אנדערש, און ער האט ווייטער געליינט קרי"ש זייער ערליך. לשבחו מוז מען זאגן אז ער גייט יא ארויס פון ביהמ"ד (ס'הייסט, ער כאפט אז ער שטערט), נאר ער קומט צוריק ווען ער האלט נאך גענוג ווייט פון שמו"ע אז ווען ער קומט אן צו זיין פלאץ ביים צווייטן עק זאל ער נאך האלטן פאר גאל ישראל, און דאך נידערט ער נישט זיין שטימע.
נודה לך האט געשריבן:און די קעפל פונעם אשכול צייגט אז עס שטערט דיר מער אז יענער מיינט אז ער איז פרום ווי פון דעם אז עס שטערט דיך... ודו"ק
כמעט... דער וואס קען מיר ווייסט אז די זאך וואס קען מיך די גרינגסטע ארויסנעמען פון די כלים איז טון עפעס וואס שטערט מיך. (איך ווייס, איך דארף ארבעטן אויף מידת הסבלנות, אבער נישט דאס איז די נושא דא.)
