אפטע טעותים אין עברי און דקדוק

[בן אחר בן]

וּמִלְּפָנֶיךָ מַלְכֵּנוּ רֵיקָם, אַל-תְּשִׁיבֵנוּ, - צ"ל וּמִלְּפָנֶיךָ מַלְכֵּנוּ, רֵיקָם אַל-תְּשִׁיבֵנוּ,

[למעלה משבעים]

ס'דא וואס גיבן נישט אבאכט און זאגן רצה והחצילנו

איך האב אמאל איינעם מעורר געווען דערויף, ער האט נישט פארשטאנען וואס איך וויל, ביז איך האב אים געזאגט קוק אריין אין סידור...

נאך א טעות וואס איך האב שוין געהערט, ביי מעריב מלכנו הגואלנו מכף כל 'הרעיצים', אנשטאט 'העריצים'.

אדער שבת ביי מוסף, אז מסיני נצטוו עליה, 'וצתונו', אנשטאט 'ותצונו'.

[בן אחר בן]

געהערט אמאל איינעם זאגן די ברכת ההפטרה, האט ער געזאגט "לקדושה ולמנחה" אנשטאט "ולמנוחה"

[טייבעלע]

ס'דא וואס כאפען זיך נישט און זאגן: קרבן מוסף, שבת כראוי.

[היפאקריט]

אתקינו סעודתא דמהימנותא, "שלימתא חדותא"

מען קען זאגן דמאן דקרי שלימתא חדוותא לא משתבש, דמצינו בזוה"ק פ' וארא (כט ע"א) כלשון הזה, אמר ליה קלא חד שמענא מאבא, דהוה אמר בהאי קרא, דשלמה קא אזהר ליה לבר נש, לאעטרא לה לכנסת ישׂראל בשׂמחה, דאיהו סטרא דימינא, ואיהו נהמא, דיתעטר בחדוה. ולבתר, יתעטר בחמרא, דאיהו שׂמאלא, בגין דתשתכח במהימנותא דכלא, חדוותא שלימתא, בימינא ושׂמאלא, וכד תהוי בין תרווייהו כדין כל ברכאן שראן בעלמא, ועיין גם בזוה"ק פ' יתרו פט ע"א.

מיר גדענקען צו שוין האבן געזעהן אמאל ערגעץ א הסבר צו טייטשען שלימתא חדוותא.

כמדומני שחילוק יש בין "חדוותא שלימתא" -שהוא כמו חדוה שְׁלֵמָה או שמחה שְׁלֵמָה בלשה"ק- ל"שלימתא חדותא" -שהוא כמו "שְׁלֵמָה חדוה או שְׁלֵמָה שמחה"
אבל כמובן, אם זה מנהג זה מנהג

[טייבעלע]

עס ווענדט זיך וואס שטייט פאר דעם אדער דערנאך, אראמיש האט נישט די אייניגע כללים ווי לשה"ק.

[היפאקריט]

עס ווענדט זיך וואס שטייט פאר דעם אדער דערנאך, אראמיש האט נישט די אייניגע כללים ווי לשה"ק.

אם קבלה נקבל.
הגם שזה מסתבר שהכללים לא דומים לגמרי, מ"מ אויב איר טרעפט אמאל "חדוותא שלימתא" איז מתקבל על הלב אז מ'קען עס נישט דרייען וועלעכע דירעקשן מ'וויל. אבל כמובן שלאו באובנתא דלבא תליא מילתא און אז איך קען נישט די כללים וועל איך נישט אריינרעדן. אדרבה זייט מסביר וואס איר מיינט "ווענדט זיך וואס שטייט פאר דעם אדער דערנאך"

[והוא פלאי]

ס'דא וואס גיבן נישט אבאכט און זאגן רצה והחצילנו

איך האב אמאל איינעם מעורר געווען דערויף, ער האט נישט פארשטאנען וואס איך וויל, ביז איך האב אים געזאגט קוק אריין אין סידור...

נאך א טעות וואס איך האב שוין געהערט, ביי מעריב מלכנו הגואלנו מכף כל 'הרעיצים', אנשטאט 'העריצים'.

אדער שבת ביי מוסף, אז מסיני נצטוו עליה, 'וצתונו', אנשטאט 'ותצונו'.

העריצים, איז דא א שכיח'דיגע טעות
קמץ על הה"א סגול על העי"ן במקום ההיפך

[היפאקריט]

ביי עושה שלום במרומיו, זענען דא "מדקדקים" וואס זאגן "הוא יעשה שלום, עלינו ועל כל ישראל"
וזה נגד מש"כ המ"א שצ"ל "הוא יעשה שלום עלינו"

[היפאקריט]

איך פלעג זאגן אין תהלים עמך נדבת ביום חילך בהררי קדש מרחם משחר
אויב זאגט איר אזוי איז צייט צו טוישן

[ווינקל]

און די ריכטיגע איז?
עַמְּךָ נְדָבֹת בְּיוֹם חֵילֶךָ בְּהַדְרֵי קֹדֶשׁ.. (קרעדיט: תהלים ק"י)

[msp]

אין תהילים "ושטי כזב"
עס איז מיט א סין און נישט א שין

[היפאקריט]

יעץ געלערנט מיט א חברותא, הערעך ווי ער זאגט 'נשבע השם בִּיְמִינוֹ'.
ס'זעלבע הערט מען צומאל בעלי תפילות מסיים זיין 'כי יעמד ליְמִין אביון להושיע משפטי נפשו'

[היפאקריט]

אתה הוא ה' האלוקים אשר בחרת באברם והוצאתו מאור כשדים ושמת את שמו אברהם. ומצאת את לבבו נאמן לפניך

קוקט איבער ביטע אויב עפעס איז ראנג

[מיללער]

אתה הוא ה' האלוקים אשר בחרת באברם והוצאתו מאור כשדים ושמת את שמו אברהם. ומצאת את לבבו נאמן לפניך

קוקט איבער ביטע אויב עפעס איז ראנג

אין מיין סידור שטייט נישט דער 'את'

[היפאקריט]

אויך נישט בסידור שלי... אבער כ'האב געהערט א יוד זאגן בקול רם ושמת את שמו אברהם. נאך א שנעלער גוגל זוך, קוקט דער טעות אויס צו זיין עטוואס בעקאנט

[לוי יצחק]

נער הייתי "וגם" זקנתי.

תזרח השמש יאספון ואל "מעונותם" ירבצון

[לכאורה]

ר' לוי יצחק, וואס איז שלעכט אין דעם צווייטן פסוק?

[לוי יצחק]

גערעכט, כ'האב עס געשריבן אויף די ריכטיגע וועג, מענטשן זענען זיך טועה און זאגן עס מיט א קמ"ץ "מעונתם".
פארהער מארגן דעם עולם, עסטע זען.

[msp]

אנדערע וואלטען געדארפט זאגען: נער הייתי גם נשארתי....

[יוסף שרייבער]

נ"א נער הייתי וגם עתה.

[msp]

אין די הפטרה פון נחמו שטייט כי לקחה מיד ה' [מיט א חי"ת] און נישט לקתה [מיט א תי"ו]

[היפאקריט]

סרנו ממצותיך וממשפטיך הטובים ולא שוה לנו
לאחרונה דרוקן די מדפיסים שוה בקמץ,

סרנו ממצותיך וממשפטיך הטובים ולא שָׁוָה לנו

כיון שמיוסד ע"פ באיוב לג כז חָטָאתִי וְיָשָׁר הֶעֱוֵיתִ וְלֹא שָׁוָה לִי
אבער אין אלטע סידורים גידענק איך שָׁוֶה מיט א סגול

וווייס איינער עפעס דערוועגן?

(אולי זאל מען א צפעציעלער אשכול מייעד זיין פאר בירורי נוסח התפילה ומקורותיה)

[ווארד]

איך געדענק אויך מיט א סגו"ל, און אזוי זאג איך
עס איז מיר אינטערסאנט דאס וואס דו ברענגסט פון די נייע "תיקונים"
איך קוק בכלל מיט חשד אויף די אלע "תיקונים" וואס מען בעסערט אויס זאכן וואס זענען שוין פון יארן לאנג איינגעגעסן, צום ביישפיל דאס וואס מען פינטלט נַאֲוָה אנשטאט נָאֲוָה וואס איך האט פון מיין טאטן און פון מיינע זיידע'ס געהערט אלעמאל מיט א קמ"ץ און איך בין נישט גרייט מקבל צו זיין דעם "מתוקן'דיגע" נוסח...

[הסרפד]

במח"כ, דער 'נאוה' קמץ-פתח וויכוח איז היפש עלטער ווי אייערע זיידע'ס אורעלטערן! ביידע נוסחאות ווערן שוין געבראכט אין שערי תשובה, און מיר דאכט זיך אז דער שמועס איז גאר עלטער פון דעם (מנחת שי, אפשר?).